Για Την Ισότητα Και Άλλες Μαλακίες

Κάθε χρόνο στην ημέρα της γυναίκας γράφω ένα σχετικό κείμενο αλλά ποτέ δεν τολμώ να το δημοσιεύσω. Λίγο πριν το δημοσιεύσω, πάντοτε το σβήνω. Για ευνόητους λόγους. Φέτος λέω να το επιχειρήσω, γιατί θεωρώ ότι ο κόσμος προχώρησε και μπορεί να εκτιμήσει μία ειλικρινή και ελεύθερη άποψη – ακούγονται μέχρι το φεγγάρι τα χαχανητά μου.

Ξέρετε, σήμερα θα αρχίσουν τα γνωστά τροπάρια περί ισότητας. Όχι της κοινωνιολογικής ισότητας την οποία οι γυναίκες επικαλούνται και υπερασπίζονται μόνον όποτε τις συμφέρει. Αλλά τα περί ισότητας στον εργασιακό τομέα και τα περί ισότητας στην εκπροσώπηση στα αξιώματα και στον μισθό έναντι των αντρών.

Η προσωπική μου εμπειρία από χώρους εργασίας στον ιδιωτικό τομέα που αποτελούνταν στην συντριπτική τους πλειοψηφία από γυναίκες, μου έμαθε ότι δεν υπάρχει γυναίκα υπάλληλος που να αξίζει, και να μην πληρώνεται ισότιμα ή και παραπάνω από τον κάθε άλλο. Θα ήταν και τρελό εκ μέρους του εργοδότη να έχει μία υπάλληλο που να του τα φέρνει και να μην την καλοπληρώνει για να την κρατήσει. Κι αν αυτή αισθάνεται αδικημένη ας πάει αλλού που της δίνουν περισσότερα, ελεύθερη αγορά έχουμε.

Ζούμε την εποχή της απόλυτης εξατομίκευσης. Δεν υπάρχουν, μάνα μου, πλέον φύλα. Τα φύλα τα επικαλούνται πλέον οι μέτριοι. Όσοι δηλαδή ξέρουν ότι δεν είναι αναντικατάστατοι και όσοι έχουν κατά βάθος επίγνωση της μετριότητάς τους. Μία γυναίκα που τα καταφέρνει και πληρώνεται με το παραπάνω σε σχέση με τους άντρες συναδέλφους της, δεν αισθάνεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα. Αισθάνεται ότι αυτό συμβαίνει επειδή είναι άξια. Μία γυναίκα που αδικείται εξ αιτίας της μετριότητάς της, προτάσσει πάντα το επιχείρημα «είναι επειδή είμαι γυναίκα».

Κι επειδή το πιο πάνω είναι δύσκολο να στα αποδείξω, θα σου φέρω διεθνή παραδείγματα. Πιστεύετε ότι η Μαντόνα θα αποδεχόταν ποτέ εκπτώσεις στο κασέ της επειδή είναι γυναίκα; Πιστεύετε ότι η Άννα Βίσση πληρώθηκε ποτέ λιγότερα από έναν άντρα στο σχήμα που τραγουδούσε ως πρώτο όνομα επειδή... «είναι γυναίκα;» Πιστεύετε ότι η Lady Gaga πληρώθηκε λιγότερα από τον Bradley Cooper στην τελευταία τους ταινία επειδή... «είναι γυναίκα;» Πιστεύετε ότι η Βουγιουκλάκη πήρε ποτέ λιγότερα από τον Παπαμιχαήλ; Πιστεύετε θα το ανέχονταν; 'Η θα έπαιρναν το καπελάκι τους και θα φεύγανε εντός ενός λεπτού όταν θα μυρίζονταν την αδικία να ψήνεται; Τα φέρνανε, τα παίρνανε.

Οι καιροί είναι τόσο αμείλικτοι, ο καπιταλισμός τόσο αδυσώπητος, που χέστηκε ο εκάστοτε εργοδότης για το φύλο μας. Αν τα φέρνεις, λογικά τα παίρνεις. Κι αν στα στερεί ο συγκεκριμένος μαλάκας εργοδότης, θα στα δώσει άλλος ή θα τα πάρεις μόνη σου εν καιρώ, όταν θα κινηθείς ιδιωτικά. Εγώ όταν κάποτε αισθάνθηκα αδικημένος στον χώρο εργασίας μου δεν σκέφτηκα ότι πληρώνομαι λιγότερο επειδή είμαι άντρας. Σκέφτηκα ότι πληρώνομαι λιγότερα γιατί η συνάδελφος που με τάπωσε ήταν καλύτερη. Κατάπια το εγώ μου, προσπάθησα να γίνω καλύτερος για να τη φάω ζωντανή, και ήλπιζα να αποδώσω σε τέτοιο βαθμό ώστε να γύρει επάνω μου η μισθολογική ζυγαριά. Έτσι πάει, κυρίες μου.

Επίσης, σε συνέχεια του πιο πάνω επιχειρήματος, σας λέω και το εξής: Καταλαβαίνετε ότι οι καιροί έχουν περάσει σε άλλη διάσταση; Εδώ διαβάζαμε πρόσφατα ότι καταργείται ο όρος «μητέρα» και «πατέρας». Υπάρχουν μόνο «γονείς». Αυτό κι αν αποδεικνύει ότι ουδείς κόπτεται αν είσαι άντρας ή γυναίκα. Το θέμα είναι να ανταποκρίνεσαι στις υποχρεώσεις σου απέναντι στο τέκνο στο οποίο ασκείς γονική μέριμνα. Αν ανταποκρίνεσαι, πολλά συγχαρητήρια, αλλά δεν μας κόφτει αν πίσω από το «γονέας» κρύβεται ένας άντρας ή μια γυναίκα, ή δυο γυναίκες, ή δύο άντρες, ή σαράντα παλικάρια από τη Λιβαδειά.

Αν θέλετε, να σας το πάω κι ένα βήμα παρακάτω.

Τη σήμερον ημέρα δεν υπάρχουν στάνταρ ρόλοι (δυστυχώς). Ούτε στο θέατρο, ούτε στην πραγματική ζωή. Όπως ένας άντρας ηθοποιός μπορεί να παίξει ένα γυναικείο ρόλο με μεγάλη επιτυχία, και όπως μια γυναίκα μπορεί να παίξει έναν αντρικό ρόλο εξίσου, έτσι και στην πραγματική ζωή: κανείς δεν είναι αμιγώς άντρας ή αμιγώς γυναίκα όπως τουλάχιστον το βιώσαμε όταν ήμασταν παιδιά. Το ζητούμενο είναι να φέρεις τον ρόλο εις πέρας με επιτυχία. Εγώ, για παράδειγμα, είμαι άντρας, είμαι σε ένα ποσοστό αρσενικό, σε ένα άλλο ποσοστό είμαι γυναίκα, είμαι μάνα, είμαι πολύ πατέρας, είμαι Έλλην, κάποτε είμαι Κύπριος, εν γένει είμαι Ευρωπαίος, είμαι και ανατολίτης όταν βλέπω τη γούρνα γεμάτη πιάτα, είμαι και αμερικανάκι. Είμαι λίγο φιλελεύθερος, είμαι συντηρητικός, είμαι σε κάποιο ελαφρύ βαθμό προοδευτικός, άμα νευριάσω μπορώ να γίνω και ναζί. Όλα αυτά μαζί σε διάφορες δόσεις, ανάλογα την περίσταση.

Αυτά στα λέω επειδή θεωρώ γελοίο να θεωρεί ο οποιοσδήποτε τον εαυτόν του ως απόλυτον εκπρόσωπο μιας ομάδας είτε αυτή είναι κοινωνική, φυλετική, θρησκευτική, ή εθνική. Και μάλιστα να ταυτίζεται μ’ αυτή τόσο φανατικά και απόλυτα. Είμαστε όλοι λίγο απ’ όλα. Πολλά πράγματα μαζί. Εγώ δεν τσαντίζομαι όταν λένε ότι όλοι οι άντρες είναι γουρούνια. Δεν θεωρώ ότι εκπροσωπώ όλους τους άντρες για να σπεύσω να τους υποστηρίξω ωσάν να μου θίξανε τα ιερά και τα όσια. Εγώ είμαι ο Αντίχριστος, έχω μια άλφα προσωπικότητα κράμα πολλών χαρακτηριστικών, γιατί να μπω στον κόπο να θεωρήσω πως ό, τι μου συμβαίνει μου συμβαίνει επειδή είμαι άντρας; Αντίθετα, μία γυναίκα θεωρεί ότι πολλά απ’ αυτά που της συμβαίνουν, γίνονται επειδή είναι γυναίκα και αδικείται σεξιστικά. Σπάνια να παραδεχτούν πως αυτά που τους συμβαίνουν δεν έχουν να κάνουν με τη φύση τους έναντι των αντρών, αλλά με χίλιους δυο άλλους παράγοντες.

Τις προάλλες, για παράδειγμα, ήμουν στο τσακ να σκοτωθώ στο φέησμπουκ με μία που έγραφε ότι κακοπληρώνεται επειδή είναι γυναίκα, ενώ ένας άντρας συνάδελφός της που έχει τα ίδια με εκείνη καθήκοντα και προσόντα αμοίβεται περισσότερο. Δεν ήθελα να της το πω κατάμουτρα ότι κακοπληρώνεται γιατί είναι μέτρια στη δουλειά της και ότι ο άλλος είναι γνωστό πως είναι πολύ καλύτερος (είναι γνωστή η φήμη και των δύο), και ότι εγώ ως έξω απ’ τον χορό, μπορώ και το «βλέπω» πιο ψύχραιμα. Ούτε ήθελα να της πω ότι σε περίπτωση που δεν ισχύει και κάθεται και το ανέχεται "καλή μαλάκω και του λόγου της". Την άφησα να πιστεύει ότι συμβαίνει αυτό που συμβαίνει επειδή είναι γυναίκα, για να παρηγοριέται. Πού να ανοίξεις συζήτηση, να πέσουν πάνω σου να σε φάνε και να μην σ’ αφήσουν σε ησυχία με τα νοτιφικεϊσιονς όλη την υπόλοιπη μέρα…

Το έγραψα το κείμενο. Ας πατήσω το κουμπί να το ανεβάσω. Ας ανατιναχθεί το σύμπαν!