Περί Σπόρων

Εγώ τον κύριο Λακκοτρύπη – που τον διέγραψε σήμερα ο Φούλης από τον ΔΗΣΥ- δεν τον ήξερα. Τον γνώρισα όμως μέσα από τα σχόλιά του στο Φέησμπουκ κάτω από διάφορα ειδησεογραφικά φόρα, και ουκ ολίγες φορές τον έβρισα που προσπαθούσε να μας πωλήσει φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Δεν γνώριζα καν ότι είναι Δημοτικός Σύμβουλος Λάρνακας, αλλά από μια ματιά στις φωτογραφίες του προφίλ του που ήταν ξεκλείδωτες κατάλαβα ότι ανακατεύεται με τα Κόμματα και αυτό αρκούσε για να σχηματίσω άποψη. Για μένα όποιος ανακατεύεται με τα Κόμματα, έχει ήδη κομμένη την ποινή του.

Τέλος πάντων. Ξαφνικά η υπόθεση απόκτησε περαιτέρω ενδιαφέρον όταν είδα ότι επρόκειτο για άτομο που επίλεξε ο σοφός λαός της Λάρνακας να τον εκπροσωπεί στα κοινά. Δεν με εκπλήσσει τίποτε πλέον. Τέτοιος λαός, τέτοιοι εκπρόσωποι.

Μην νομίζεις ότι ξαφνικά θίχτηκα για το «τουρκόσποροι». Δεν το θεωρώ ρατσιστικό, ούτε δικαιολογώ τον ντόρο που προκλήθηκε. Ρατσιστικό θα ήταν εάν τους τουρκόσπορους τους θεωρούσε υπάνθρωπους ανάξιους για ισότιμα δικαιώματα και υποχρεώσεις ως προς την κοινωνία. Αν τους αποκαλούσε «ελληνόσπορους» (που με την ίδια λογική το ίδιο ρατσιστικό θα έπρεπε να θεωρείται), ούτε μύτη δεν θα άνοιγε. Αντιθέτως θα του έστηναν και ανδριάντα. Συμφωνώ ότι επρόκειτο για άξεστο σχόλιο, αγενές και ατυχέστατο για να ειπωθεί δημόσια. Αλλά στην Κύπρο είμαστε, όλοι ξέρουμε πάνω-κάτω που κυμαίνεται το επίπεδο του Δημόσιου Λόγου. Συνηθίσαμε στο να μην έχουμε απαιτήσεις. Το γεγονός, όμως, ότι εξέφρασε κάτι που θα μπορούσε να ερμηνευθεί «ρατσιστικά», με βάση την ευρύτερη διαστρέβλωση εννοιών που επικρατεί στις μέρες μας, αρκούσε για να πέσουν να τον φάνε. Ευκαιρία έψαχναν προφανώς. The house of cards από τα Lidl. 

Εν πάση περιπτώσει, θα σου πω εγώ γιατί τσακώθηκα μαζί του. Τσακώθηκα επειδή προσπαθούσε να με πείσει ότι η «σταθμισμένη ψήφος» που συζητιέται στις συνομιλίες επίλυσης του Κυπριακού δεν είναι κάτι κακό, επειδή ήδη εφαρμόζεται και στην Ευρωπαϊκή Ένωση όπου κάθε χώρα εκπροσωπείται βάσει πληθυσμού στο ευρωκοινοβούλιο αλλά ως ισότιμος εταίρος. Το παράδειγμα του ήταν τόσο εξοργιστικά λανθασμένο που είτε αποδεικνύει υπέρμετρη ανικανότητα σκέψης, είτε τεράστια λύσσα εξυπηρέτησης των θέσεων του Kόμματος του. Για μένα και τα δυο θεωρούνται το ίδιο κατάπτυστα ώστε να δικαιολογούν τα εξ αμάξης που του έσυρα (τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να τον είχα κάνει και report για κατάφωρη υποτίμηση της νοημοσύνης μας).

Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν εφαρμόζει σταθμισμένη ψήφο. Η ψήφος των Κυπρίων ευρωβουλευτών σταθμίζεται έναν αυτής των Γερμανών. Είναι ισάξιες ψήφοι, ναι, αλλά όχι ισάριθμες. Μισό εκατομμύριο οι μεν, ογδόντα εκατομμύρια οι δε. Οι Γερμανοί αλλά και οι υπόλοιποι μεγάλοι της Ευρώπης ουδέποτε θα επέτρεπαν να αντισταθμίζεται η ψήφος τους με αυτήν των βουλευτών από ένα μικρό νησάκι της Μεσογείου και να επηρεάζει τη λήψη αποφάσεων. Αναλογική ψήφος ονομάζεται, όχι σταθμισμένη. Στην Κύπρο άλλο πράγμα επιδιώκεται. Να αντιστοιχεί μία ψήφος Ελληνοκύπριου πολίτη με τρεις ψήφους ενός Τουρκοκύπριου πολίτη ώστε η μειοψηφική κοινότητα να επηρεάζει τα πάντα στη λήψη αποφάσεων σε επίπεδο συγκυβερνήτη. Επιδιώκεται ένα ακόμα δυσλειτουργικό κράτος δηλαδή. Δεν είναι το ίδιο που εφαρμόζεται στην ΕΕ, και ακόμη κι εγώ που πέντε μαθηματικά ξέρω, μπορώ να δω τη διαφορά. Είναι ξεκάθαρο το κόνσεπτ. Αν προσποιείσαι ότι δεν το καταλαβαίνεις προφανώς δεν θα έπρεπε να έχεις καν αξίωμα στη Δημόσια Ζωή.

Επομένως, ναι, χάρηκα που διεγράφη από το Κόμμα του, από την άλλη αυτό συνέβη για άσχετους, παράπλευρους ή και παρασκηνιακούς λόγους. Κλασσικά, διανύουμε εποχές που νοιαζόμαστε μην καεί το δέντρο και όχι για το δάσος. Και τώρα βιώνουμε ένα άλλο, παράλληλο, μα εξίσου εκνευριστικό δράμα, αφού βγήκαν όλοι οι δημοσιογράφοι με τα γνωστά ψυχολογικά προβλήματα και τραύματα παιδικής ηλικίας να εκθειάζουν την απόφαση ως «χαστούκι στον ρατσισμό».

Αντιλαμβάνεστε γιατί δεν θέλω να ανοίγω ούτε το παράθυρο μου και να έχω επαφή με τον έξω κόσμο πια. Είμαι κλειδωμένος μέσα και θωρώ μόνο Νετφλιξ.  

Θα σας γράψω και για την Τάμτα. Περιμένετε ως αύριο.