Σήμερα πέρασα τη μέρα μου πίνοντας δροσερά μοχίτο στην πισίνα του Hilton Park και γδύνοντας με τα μάτια μου διάφορες κορασίδες που προφανώς δεν είχαν τη δυνατότητα να εκδράμουν στον Πρωταρά και να προσβάλουν την αισθητική των λιγοστών τουριστών μας.
Ανάμεσα στους 250 λουόμενους, παρατήρησα ότι, όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, τουλάχιστον οι 100 έχουν λερώσει το σώμα τους με κάποιο τατουάζ! Τι χαμός είναι αυτός που γίνεται με τα tattoo, ρε παιδιά; Έμεινε άνθρωπος χωρίς να χτυπήσει τουλάχιστον ένα; Το βρίσκω τρομερά χωρκάτικο πράμα και εξηγώ αμέσως το γιατί:
Κατ' αρχήν, γιατί να θες να κουβαλάς πάνω σου ένα σχέδιο για μια ζωή; Τι συμβολίζει πια αυτό το τατουάζ που αξίζει να το φέρεις στο δέρμα σου ώσπου αυτό να λιώσει; Είσαι κύριε μου επιζώντας αεροπορικής τραγωδίας και θέλεις να «χτυπήσεις» την ημερομηνία διάσωσης επάνω σου, να το θυμάσαι μια ζωή; Δεκτόν! Κέρδισες τη μάχη με τον καρκίνο και για να το γιορτάσεις αποφάσισες να «χτυπήσεις» την ημερομηνία που ξορκίστηκε το κακό; Δεκτόν!
Αλλά το να κουβαλάς στο δέρμα σου, λατινικά αποφθέγματα (τα οποία αμφιβάλλω αν ξέρεις και τι σημαίνουν), κινέζικες γραφές (ελληνικά να γράψεις δεν ξέρεις, τα κινέζικα σε μάραναν), λουλουδάκια (φκιόρα του μπαξέ), αστεράκια και συρματοπλέγματα στο μπράτσο, το βρίσκω τρομερά ντεπασέ! Μα, καλά! Την ώρα που χτυπάτε το tattoo, δεν σκέφτεστε ότι έχουν το ίδιο το απαράλλαχτο άλλοι 100.000 Κυπραίοι; Ντύνεστε που ντύνεστε όλοι με τον ίδιο κώδικα αποδεικνύοντας πως πάσχετε από πρωτοτυπία και προσωπικότητα, τώρα χτυπάτε και τα ίδια tattoo; Ήμαρτον! Και να πω ότι σας τα χτύπησε ο Salvador Dali, ο Τσαρούχης ή κάποιος κορυφαίος ζωγράφος να πω: «πάει στο διάολο!» Αλλά να με τρυπά με τη βελόνα ένας χασικλής για ένα δίωρο για να κυκλοφορώ εφ’ όρου ζωής με τον λεκέ στο μπράτσο, πάει πολύ!
Μα δεν φταίει κάνας άλλος, παρά οι δήθεν σελέμπριτι και άλλοι διάττοντες αστέρες που χτυπάνε πλέον τα tattoo πιο συχνά και απ' όσο οι παπάδες χτυπάνε τις καμπάνες! Η Βίσση, η Θεοδωρίδου και ο Τσαλίκης χτύπησαν ατάκες αφιερωμένες στα παιδιά τους, ακολουθώντας κατά πόδας το παράδειγμα του David Beckham. Πρόσφατα, έπραξε το ίδιο και ένας γνωστός μου ορμώμενος από τη νεογέννητη κόρη του. «Ήθελα να εκφράσω την αγάπη που μας δένει» δήλωσε με καμάρι. Αν κρίνω από τα ψυχολογικά που δέρνουν τη Σοφία Καρβέλα, αλλά και τις κόρες της Θεοδωρίδου από τα απανωτά διαζύγια, ωραίο τρόπο βρήκατε όλοι για να εκφράσετε την αγάπη προς τες κόρες σας! Μήπως να δείχνατε λίγη φροντίδα και γονική μέριμνα, παρά να «χτυπάτε» τατουάζ οικογενειακώς;
Αυτά βλέπουν οι κοινοί θνητοί, αυτά μιμούνται! Ήθελα να ‘ξερα όταν περάσει η μόδα τους τι θα τα κάνετε! Διότι αποκλείεται όλοι σας να κρύβετε κάποιον μυστικό ή μυστήριο συμβολισμό στο σχέδιο και να θέλετε να το κουβαλάτε μαζί σας για μια ζωή. Η Βίσση ήδη δήλωσε ότι μετάνιωσε για το ένα από τα έξι που έκανε. Αλλά η Βίσση δεν είναι το μέτρο. Η Βίσση έχει και εκατό χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο παλμαρέ της. Οι υπόλοιποι τι έχετε και μου μετατρέψατε το σώμα σας σε ταπετσαρία βερσαλλιών;
Θεωρώ τη δερματοστιξία πολύ ‘δεύτερη’ και φτηνή επιλογή επίδειξης. Διότι μόνο επίδειξη μπορεί να είναι. Αλλά αφού λυσσάξατε για tattoo, σώνει και καλά, το μπλογκ εισηγείται τον μιμητισμό των μικρών Ρωσίδων tAtU, που αντί να τρυπιούνται με βελόνες, ρίχνουν εκεί ένα λεσβιακό γλωσσόφιλο και ...παν' οι φαντάροι μας μπροστά! (αν δεχτούν να υπηρετήσουν πρώτα).
Ανάμεσα στους 250 λουόμενους, παρατήρησα ότι, όπως και πέρσι, έτσι και φέτος, τουλάχιστον οι 100 έχουν λερώσει το σώμα τους με κάποιο τατουάζ! Τι χαμός είναι αυτός που γίνεται με τα tattoo, ρε παιδιά; Έμεινε άνθρωπος χωρίς να χτυπήσει τουλάχιστον ένα; Το βρίσκω τρομερά χωρκάτικο πράμα και εξηγώ αμέσως το γιατί:
Κατ' αρχήν, γιατί να θες να κουβαλάς πάνω σου ένα σχέδιο για μια ζωή; Τι συμβολίζει πια αυτό το τατουάζ που αξίζει να το φέρεις στο δέρμα σου ώσπου αυτό να λιώσει; Είσαι κύριε μου επιζώντας αεροπορικής τραγωδίας και θέλεις να «χτυπήσεις» την ημερομηνία διάσωσης επάνω σου, να το θυμάσαι μια ζωή; Δεκτόν! Κέρδισες τη μάχη με τον καρκίνο και για να το γιορτάσεις αποφάσισες να «χτυπήσεις» την ημερομηνία που ξορκίστηκε το κακό; Δεκτόν!
Αλλά το να κουβαλάς στο δέρμα σου, λατινικά αποφθέγματα (τα οποία αμφιβάλλω αν ξέρεις και τι σημαίνουν), κινέζικες γραφές (ελληνικά να γράψεις δεν ξέρεις, τα κινέζικα σε μάραναν), λουλουδάκια (φκιόρα του μπαξέ), αστεράκια και συρματοπλέγματα στο μπράτσο, το βρίσκω τρομερά ντεπασέ! Μα, καλά! Την ώρα που χτυπάτε το tattoo, δεν σκέφτεστε ότι έχουν το ίδιο το απαράλλαχτο άλλοι 100.000 Κυπραίοι; Ντύνεστε που ντύνεστε όλοι με τον ίδιο κώδικα αποδεικνύοντας πως πάσχετε από πρωτοτυπία και προσωπικότητα, τώρα χτυπάτε και τα ίδια tattoo; Ήμαρτον! Και να πω ότι σας τα χτύπησε ο Salvador Dali, ο Τσαρούχης ή κάποιος κορυφαίος ζωγράφος να πω: «πάει στο διάολο!» Αλλά να με τρυπά με τη βελόνα ένας χασικλής για ένα δίωρο για να κυκλοφορώ εφ’ όρου ζωής με τον λεκέ στο μπράτσο, πάει πολύ!
Μα δεν φταίει κάνας άλλος, παρά οι δήθεν σελέμπριτι και άλλοι διάττοντες αστέρες που χτυπάνε πλέον τα tattoo πιο συχνά και απ' όσο οι παπάδες χτυπάνε τις καμπάνες! Η Βίσση, η Θεοδωρίδου και ο Τσαλίκης χτύπησαν ατάκες αφιερωμένες στα παιδιά τους, ακολουθώντας κατά πόδας το παράδειγμα του David Beckham. Πρόσφατα, έπραξε το ίδιο και ένας γνωστός μου ορμώμενος από τη νεογέννητη κόρη του. «Ήθελα να εκφράσω την αγάπη που μας δένει» δήλωσε με καμάρι. Αν κρίνω από τα ψυχολογικά που δέρνουν τη Σοφία Καρβέλα, αλλά και τις κόρες της Θεοδωρίδου από τα απανωτά διαζύγια, ωραίο τρόπο βρήκατε όλοι για να εκφράσετε την αγάπη προς τες κόρες σας! Μήπως να δείχνατε λίγη φροντίδα και γονική μέριμνα, παρά να «χτυπάτε» τατουάζ οικογενειακώς;
Αυτά βλέπουν οι κοινοί θνητοί, αυτά μιμούνται! Ήθελα να ‘ξερα όταν περάσει η μόδα τους τι θα τα κάνετε! Διότι αποκλείεται όλοι σας να κρύβετε κάποιον μυστικό ή μυστήριο συμβολισμό στο σχέδιο και να θέλετε να το κουβαλάτε μαζί σας για μια ζωή. Η Βίσση ήδη δήλωσε ότι μετάνιωσε για το ένα από τα έξι που έκανε. Αλλά η Βίσση δεν είναι το μέτρο. Η Βίσση έχει και εκατό χρυσούς και πλατινένιους δίσκους στο παλμαρέ της. Οι υπόλοιποι τι έχετε και μου μετατρέψατε το σώμα σας σε ταπετσαρία βερσαλλιών;
Θεωρώ τη δερματοστιξία πολύ ‘δεύτερη’ και φτηνή επιλογή επίδειξης. Διότι μόνο επίδειξη μπορεί να είναι. Αλλά αφού λυσσάξατε για tattoo, σώνει και καλά, το μπλογκ εισηγείται τον μιμητισμό των μικρών Ρωσίδων tAtU, που αντί να τρυπιούνται με βελόνες, ρίχνουν εκεί ένα λεσβιακό γλωσσόφιλο και ...παν' οι φαντάροι μας μπροστά! (αν δεχτούν να υπηρετήσουν πρώτα).
Σωστή η κριτική σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι στη σχολή είχα προσέξει πως τα περισσότερα παιδιά είχαν τουλάχιστον ένα ταττού- σε ευδιάκριτο σημείο του σώματος.
Πρόσφατα είδα στο χέρι ενός κοριτσιού, ίμπλαντ σε σχήμα καρδιάς. Μπορώ να πω ότι ήταν ανατριχιαστική εμπειρία, μάλλον η σκέψη ότι υπάρχει υποδέρμια κάποιο είδους αντικείμενο, δεν ξέρω.
Και πλέον τα ταττού, εκτός από μπαναλοκιτς, μου φαίνονται και ... ουδέτερα, ανύπαρκτα σχεδόν.
Πολλά φιλιά!
Εν ωραία τα μοχίτος του Χίλτον Παρκ;
Φίλε Αντί-Χριστε, γιατί τόσο απόλυτα αρνητικά εναντίον της δερματοστιξίας; Τόσος απολυτικισμός και αδιαλλαξία δεν ωφελεί... Καλό είναι να κρατούμε μια δόση αμφισβήτησης των καταστάσεων just in case.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα δε λέω ότι δε συμμερίζομαι την άποψη όσον αφορά δερματοστίγματα με σύβολα και γράμματα που ούτε καν ξέρει ο ίδιος που τα φέρει τι σημαίνουν. Επίσης, θεωρώ ηλίθια κάτι tattoo στους αγκώνες με pin up girls (τα είδα ακόμα και σε κορίτσια)ή σύμβολα με αετούς, φάτσες Χριστού ή οτιδήποτε καθολικιστικό και ειδικά σημαίες (κάτω ο εθνικισμός). Και ασφαλώς δε γίνονται για να διαφημίζονται στον περίγυρο. Επίσης, αυτοί που το μετανιώνουν είμαι σίγουρη είανι αυτοί που κάνουν το όνομα του/της γκόμενου/νας και δε τους έκατσε η φάση. Αλλά δεν είναι όλοι το ίδιο με αυτές τις περιπτώσεις (που ναι, συμφωνώ είναι πολλές). Υπάρχουν άνθρωποι που θεωρούν τα tattoo body art. Και δε τα κάνουν διαλέγοντας τα επιπόλαια από ένα κατάλογο σα να αγοράζουν πράματα από το Argos αλλά βρίσκουν ένα ταττουιντζή καλλιτέχνη που να τους κάνει ένα πρωτότυπο σχέδιο που να έχει ιδιαίτερη προσωπική σημασία για αυτούς. Εχώ έχω χτυπήσει τρία μέχρι στιγμής αλλά δε τα διαφημίζω. Ειδικά το ένα δεν είναι σε κοινή θέα. Δε νομίζω να μετανιώσω ποτέ για κανένα από αυτά γιατί τα έκανα με πλήρη αυτογνωσία (όση μπορεί να έχει καθένας).Γενικά (και για να τελειώνω γιατί καταχράστηκα αρκετά το χώρο ;p)Τα tattoo είναι φιλοσοφία ζωής για μερικούς.
@thalassamov: Ωραία τα μοχίτο, αλλά πιο φτηνά θα τα έπινα στην Αργεντινή! Παλιοκλέφτες!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Marl3n: Τα ίδια πράγματα λέμε, ακριβώς. Με διαφορετικό όμως ύφος! :)
Συμφωνω απολυτα με την Μarl3n.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα tattoo ειναι body art.Και γιαυτο το λογο οσοι "σεβομαστε" αυτη τη φιλοσοφια αρνουμαστε κατηγορηματικα να κανουμε henna tattoo πανω μας(ειναι και επικυνδυνα).
Οσοι το μετανιωσαν ειναι οσοι δεν ηταν σιγουροι γιαυτο που εκαναν,ηταν αποφαση της στιγμης και απλα πηγαν και διαλεξαν το πρωτο σχεδιο που τους "φατσαρε".Δεν υπαρχει πιο ηλιθιος λογος "ειναι η μοδα" για να χεις κατι πανω σου 1ζωη.
Εγω εχω 4τατουαζ(το πρωτο το χτυπησα πριν 8χρονια)και δεν μετανιωσα καθολου.
Συγκεκριμενα το ενα το εκανα Ελλαδα απο καποιον που "κεντουσε".
Για μενα κιτς ειναι τα κινεζικα(που ειναι και επιφοβα να γραφει κατι αλλο)και ενα συγκεκριμενο σχεδιο που κανουν πολλοι στη Κυπρο, ενα μαυρο puma.
Κι εγώ σκεφτόμουν να κάνω ένα τατουάζ όταν τέλειωσα το διδακτωρικό -έτσι για να σηματοδοτήσω μια αλλαγή στη ζωή μου- αλλά μετά σκέφτηκα ότι όλοι είχαν από ένα και χαλάστηκα.
ΑπάντησηΔιαγραφή(Επίσης, το γεγονός ότι γίνονται με βελόνες δε βοήθησε!)
Μια 18χρονη είπεν μου ότι το ταττού που είχε στο μπράτσο(σταυρό με συρματομπλεγμα), έκαμεν το γιατί άρεσκεν του ..πρώην της..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕκάλυψε με πλήρως η Μαρλέν. Είναι τέχνη. Τζαι πραγματικά έχει τατουάζ που τα βλέπεις τζαι λαλείς μάshιαλλα του τζείνου που τα "κέντησε" (όπως σωστά το έθεσε και η Σουρκούνα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέρρα πρέπει να της εγύρισε πολλά α; :/
Κι εγώ έχω μια γνωστή που ήθελε να χωρίσει τζαι εσκέφτετουν συν τοις άλλοις τζαι το τατουάζ με το όνομα του τύπου που είχε χτυπήσει μες σε καρδία βουττημένη μες στα φκιόρα, πάνω στο πόδι της. Whatever
Εμένα μια φορά τα τατουάζ μου αρέσουν!
ΑπάντησηΔιαγραφή