Ο Απολογισμός Του '23

 

Το 2023 ήταν μία μέτρια χρονιά αντικειμενικά.

 

Ήταν όμως πολύ καλύτερη από το 2020 και όλα τα επόμενα χρόνια από τον καιρό του κόβιντ, οπότε μπορούμε να χαρούμε ότι αρχίσαμε να παίρνουμε τα πάνω μας. 

 

Δεν μπορώ να πω ότι κύλησαν όλα ρόδινα και ότι δεν είχα τεράστιες απογοητεύσεις και τεράστιες υπαρξιακές αναζητήσεις. Θα σας πω όμως γι’ αυτά που πέτυχα και για τα οποία είμαι περήφανος. 

 

Πρώτον, κάθισα και μετάφρασα δύο θεατρικά έργα από τα Αγγλικά στα Ελληνικά. Διαπίστωσα ότι δεν βρίσκουμε εύκολα ωραία κείμενα για να παίξουμε και όσα μου άρεσαν δεν είχαν μεταφραστεί, οπότε εκεί προς το Πάσχα τα αγόρασα από το Άμαζον και έκατσα και τα μετάφρασα. Τα διασκεύασα ουσιαστικά, γιατί είναι και τα δύο παλιά έργα και το χιούμορ ήθελε λίγο φρεσκαρισματάκι. Όχι μόνο τα διασκεύασα, αλλά έχοντας εμπνευστεί από τη διαδικασία κάθισα και έγραψα μία επιπλέον πράξη σε ένα απ’ αυτά και εντυπωσιάστηκα από το πόσο εύκολα μου βγήκε. Τις προάλλες ανάτρεξα στο συγκεκριμένο κείμενο για να το δω εκ του μακρόθεν και γελούσα μόνος μου. Όταν γελάς ο ίδιος με αυτά που έχεις γράψει, και μάλιστα γελάς επειδή δεν θυμάσαι καν ότι αυτά τα έγραψες εσύ και σκέφτεσαι ότι «λειτουργούν» και «στέκουν», είναι καλός οιωνός. Τώρα απομένει να βρεθεί και η θεατρική ομάδα που θα τα παίξει αυτά τα έργα. Αυτός είναι και ένας εκ των στόχων του 2024. Να υλοποιήσω αυτά που ονειρεύτηκα. Να παίζω μόνο ό, τι μου αρέσει και να μην ξανά-αναλωθώ σε έργα-μαλακίες όπως αυτό που έπαιξα φέτος. Που ήξερα ότι ήταν μαλακία και παραμύθιαζα τον εαυτό μου, για να δικαιολογήσω τις ώρες που ξόδεψα επάνω του. 

 

Δεύτερον. Ενέταξα τη γυμναστική στην καθημερινότητα μου. Από καιρού εις καιρόν γυμναζόμουν, έκανα ποδήλατο και κάτι κολύμπια με τα χίλια ζόρια, αλλά ποτέ δεν είχα καταφέρει να πειθαρχήσω στον βαθμό που το κατάφερα φέτος. Φέτος άλλαξε το τροπάρι. Σχεδόν μέρα παρά πέρα έκανα διάδρομο 50 λεπτά! Ξεκίνησα με απλό περπάτημα, αλλά εξασκήθηκα αρκετά ώστε πλέον να τρέχω ένα μισάωρο χωρίς να λαχανιάζω. Σας πληροφορώ ότι δεν ήταν εύκολο για έναν άνθρωπο που με το που ξυπνά καταπίνει τα beta blockers με τη χούφτα και η πίεσή του είναι 7-12 στο τσακίρ κέφι! Εντυπωσιάζομαι γιατί έζησα την πρόοδο. Όταν ξεκίνησα κουραζόμουν στο δίλεπτο, δεν έβγαζα καν πεντάλεπτο τρεξίματος, ενώ τώρα τρέχω 30 λεπτά χωρίς να βγαίνει η γλώσσα έξω. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να καίω όλες τις μαλακίες που τρώω κατά τη διάρκεια της μέρας και να χάνω κιλά, ακόμη και σε μέρες που οι διατροφικές ατασθαλίες χτυπούσαν κόκκινο. 

 

Τρίτον. Το 2023 διάβασα 21 μυθιστορήματα ή και άλλου είδους βιβλία όπως κάτι ψευτό-πολιτικά της Σώτης Τριανταφύλλου και άλλων συγγραφέων. Να σκεφτείτε ότι μέχρι τα 24 μου έτη διάβαζα μόνο τα λογοτεχνικά βιβλία που μας επέβαλλαν στο σχολείο και το Νίτρο του Κωστόπουλου. Από τα 24 και μετά άρχισα να διαβάζω βιβλία εντατικά και πλέον δεν περνά μέρα που να μην διαβάσω στην καθισιά μου καμιά 20αριά σελίδες το λιγότερο. Μπορεί τα 21 βιβλία να μην είναι μεγάλος αριθμός αν είσαι φανατικός βιβλιοφάγος, αλλά αν αναλογιστείς ότι τα απογεύματα μεγαλώνω δύο παιδιά και ήδη άρχισα να σούρτα φέρτα μες τους δρόμους για τα ιδιαίτερα, μια χαρά τα πήγα. 

 

Αν πρέπει να σας συστήσω ένα βιβλίο να διαβάσετε από αυτά που διάβασα φέτος, θα σας έλεγα να δοκιμάσετε το «Ό,τι Αγαπώ Το Φέρνω Μαζί Μου», από τον συγγραφέα William Landay, που έγραψε και το παλιό, διαχρονικό, αγαπημένο «Defending Jacob». Κινείται στο ίδιο ύφος αν και είναι ένα σκαλί υποδεέστερο κατά τη γνώμη μου. 

 

Τέταρτον. Κατάφερα και πήγα ταξίδι μετά από τα χρόνια του κορωνοϊού. Στο Λονδίνο με τη δουλειά τον περασμένο Ιανουάριο, και κρουαζιέρα με την οικογένεια και φίλους τον Αύγουστο. Πρόσθεσα το Μαυροβούνιο στον χάρτη των κατακτήσεων μου. Άλλαξα παραστάσεις, έμαθα στα παιδιά μου πράγματα. Καλά να είμαστε, να πάμε και του χρόνου. 

 

Για το 2024 θέλω να συνεχίσω στα ίδια μήκη κύματος. Να συνεχίσω τη γυμναστική μειώνοντας τη ζάχαρη και βελτιώνοντας τη διατροφή μου (αυτό είναι πανδύσκολο και το πήρα απόφαση ότι θα μείνω στα λόγια). Να διαβάσω άλλα τόσα βιβλία, να πάω άλλα τόσα ταξίδια και να συνεχίσω το γράψιμο του βιβλίου μου. Φέτος δεν έγραψα ούτε μια σελίδα στο μυθιστόρημα που είχα αρχίσει το 2022. Έκανα όμως κάποιες διορθώσεις διαβάζοντάς το σε ανύποπτο χρόνο για να κρατώ επαφή με το περιεχόμενό του. Δεν ξέρω αν θα τολμήσω ποτέ να το εκδώσω. Είναι τόσο πολιτικά ανορθόδοξο το περιεχόμενο που δεν έχω καμία όρεξη να τα βάλω με τα κοινωνικά σύνολα που απεχθάνομαι, και τα οποία καθώς γνωρίζετε είναι και καμπόσα. Γενικά δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να παράξεις οτιδήποτε για να το καταναλώσουν οι Κυπραίοι πέραν των όπλων μαζικής καταστροφής. Θα το τελειώσω για το γαμώτο. Τώρα αν θα το εκδώσω είναι άλλο θέμα. Ομολογώ ότι όποτε δω μαλάκα γνωστό μου να εκδίδει βιβλίο με πιάνει το «γιατί αυτός και όχι εγώ», αλλά από την άλλη σκέφτομαι ότι δεν θα κάνουμε και αυτά που περιπαίζουμε. Είναι κρίμα τα δέντρα!

 

 

Το 2024 θα είναι καλύτερο από το ’23. Ευτυχώς η Βαγγελιώ σιγά-σιγά μεγαλώνει, τελειώνει η περίοδος που είναι μία κινητή ατομική βόμβα και ένας κινητός κίνδυνος και αρχίζουμε να συνεννοούμαστε. Αυτό θα μας δώσει μία ανάσα εδώ μέσα που έχουμε γίνει τρελοκομείο με τη βούλα. Είχα ξεχάσει πόσο δύσκολα είναι τα πρώτα χρόνια μεγαλώματος ενός μωρού, πόσο μάλλον μιας αεικίνητης, τσαχπίνας κόρης που προορίζεται να γίνει μια μέρα το πιο λαμπρό αστέρι!

 

Καλή χρονιά σε όλους και ό, τι ποθείτε να το πετύχετε.

Α, και για να μην ξεχνιόμαστε! Τα 20 τραγούδια που άκουσα περισσότερο το 2023 μέσα στο αυτοκίνητο. Ιδού: