Διφορούμενοι Καλλιτέχνες - Γιώργος Θεοφάνους

Ο Γιώργος Θεοφάνους είναι από τις περιπτώσεις που σώζεται εξ αιτίας του ταλέντου του. Μπορεί να μην τον θεωρώ κανένα παγκόσμιο, εξωφρενικό  ταλέντο, αλλά για την αγορά της Ελλάδας και της Κύπρου είναι, κατά τη γνώμη μου, ό, τι καλύτερο υπάρχει αυτή τη στιγμή στην ελληνική μουσική και ο καλύτερος της γενιάς του. Στο iTunes μου υπάρχουν 322 τραγούδια του, ζήτημα να μην μου αρέσουν δέκα από αυτά.

Το ταλέντο είναι για μένα το στοιχείο που αθωώνει τον άνθρωπο από τις παραξενιές του και του δίνει συγχωροχάρτι για πολλές ατυχείς δημόσιες τοποθετήσεις και σχόλια. Για παράδειγμα, του Καρβέλα που τον θεωρώ Θεό και παγκόσμιο φαινόμενο, του συγχωρώ τα πάντα. Για τον Θεοφάνους, παρόλο που τον έχω ψηλά, δεν έχω αποφασίσει ακόμα αν μπορώ να επιδείξω την ίδια επιείκεια και συγκατάβαση, ειδικά όταν αππώνεται, κοινώς όταν ακκίζεται. Και αππώνεται δυστυχώς, συχνά.

Κατ’ αρχάς θεωρώ ότι υπέρ-προβάλλεται και δεν γνωρίζω κανέναν δημιουργό που να απολαμβάνει να είναι τόσο πολύ στο προσκήνιο. Ο Καρβέλας και ο Φοίβος μισούν τις συνεντεύξεις και τη δημοσιότητα και όσες φορές έτυχε να εμφανιστούν ως μέλη επιτροπής σε κάποιο τάλεντ σόου, ήταν πρόδηλο ότι αυτό γινόταν για τα χρήματα και όχι γιατί πραγματικά γούσταραν να φανούν ή να αυτό-λιβανιστούν. Ο δε Καρβέλας βαριέται τόσο πολύ να δίνει συνεντεύξεις σε άτομα που δεν του γεμίζουν το μάτι που καταλήγει να γίνεται προσβλητικός και αγενής μαζί τους. Ξέρεις όμως ότι δεν τον ενδιαφέρει η εικόνα του και δεν τον κόφτει τι ταμπέλα θα του κολλήσουν, οπότε αυτό δεν αποτελεί και πρόβλημα.

Ο Γιώργος Θεοφάνους, ο οποίος κάθε βδομάδα είναι καλεσμένος και σε διαφορετική εκπομπή, (μόνο φέτος έχει πάρει σβάρνα ό,τι εκπέμπεται και δεν εκπέμπεται, από Μενεγάκη, Μαγγίρα, Καινούριου, Λιάγκα – Σκορδά, μέχρι Γεωργαντά και Στούντιο 4 στην ΕΡΤ) δίνει συνεντεύξεις αβέρτα-κουβέρτα και δείχνει να επιδιώκει και να χαίρεται την δημοσιότητα. Είναι ιδιαίτερα εξομολογητικός. Αναφέρεται στα προσωπικά του δράματα εκτενώς, στα οικογενειακά του, στα όσα είπε στον αέρα της τηλεόρασης κατά καιρούς και τα έχει μετανιώσει, στη σχέση του με τον Θεό και στις επισκέψεις του στο Άγιον Όρος. Η εικόνα που προβάλλει είναι ενός ανθρώπου που δυσκολεύτηκε, πάλεψε και τα κατάφερε.

Με γεια του και μπράβο του. Πώς συνδυάζεται, λοιπόν, αυτό το ταπεινό και συνειδητοποιημένο προφίλ με την ξινίλα γεροντοκόρης που βγάζει όποτε αναφέρεται στον Κωνσταντίνο Χριστοφόρου και τους ΟΝΕ;

Παρακολουθώ τελευταίως το σήριαλ που ξεκίνησε με τους ΟΝΕ και την επανένωσή τους. Έχει ξεσκιστεί να δηλώνει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί ότι νομικά δεν είχαν το παραμικρό δικαίωμα να επανενωθούν, ότι το «πρότζεκτ» του ανήκε και κατείχε τα πνευματικά δικαιώματα και την εκμετάλλευσή τους. Παρόλα αυτά, λέει, δεν στάθηκε εμπόδιο σ’ αυτή την επανένωση γιατί «εργάζονται και βγάζουν τα προς το ζειν απ’ αυτό». Όχι πείτε μου, υπάρχει πιο patronizing δήλωση απ’ αυτήν; Σαν να λέει «ας δουλέψουν κι αυτοί οι φτωχάλες μιας και ψωμολυσσάνε». Και δεν σταματά εκεί. Συνεχίζει να διανθίζει τη δήλωση περαιτέρω και σε άλλες εκπομπές όταν ερωτάται σχετικώς. «Συγκρότημα με ημερομηνία λήξης» τους αποκάλεσε, «συγκρότημα μετρίων φωνητικών δυνατοτήτων» και άλλα τέτοια γλυκά που προφανώς του μαθαίνουν στις επισκέψεις του στο Άγιον Όρος, ότι ευφραίνουν τη ψυχή του ανθρώπου στον οποίον αναφέρεται.

Κατ’ αρχάς, οι μόνοι που μπορούν να κρίνουν αν οι ΟΝΕ ήταν συγκρότημα μετρίων δυνατοτήτων και είχαν ημερομηνία λήξης είναι οι καταναλωτές. Όχι ο ίδιος. Αν ο κόσμος είχε αγαπήσει τους ΟΝΕ τους αγάπησε γι’ αυτό που ήταν και δεν είχε καμία αυταπάτη ως προς τι άκουγε και τι αγόραζε. Ξέραμε, γιατί ήμουν κι εγώ 20 ετών νέος όταν βγήκε το συγκεκριμένο συγκρότημα, ότι ήταν ένα συγκρότημα που στήθηκε στα πρότυπα των Backstreet Boys και είχε δύο που ψευτο-τραγουδούσαν και άλλους τρεις που ψευτ0-χόρευαν. Δεν είχαμε ψευδαισθήσεις ως προς το προϊόν. Ξέραμε ότι υπηρετούσαν το ελαφρό, το ποπ, και δεν είχαμε το παραμικρό πρόβλημα μ’ αυτό. Τον Θεοφάνους περιμέναμε να μας ανοίξει τα μάτια περί των δυνατοτήτων τους.

Η επανένωσή τους δεν έγινε για να ξανασμίξουν οι Beatles. Ούτε γιατί έλειψαν από τα μουσικά δρώμενα της χώρας. Έγινε γιατί πέρασαν τα χρόνια, όλα αυτά των λέητ ‘90ς με έρλι μιλλένια αποτελούν πια nostalgia και το να τους ξαναδούμε μαζί μετά από 20 έτη, θα ήταν ιδιαίτερα ευχάριστο και ενδιαφέρον στιγμιότυπο στην ελληνική σόου μπιζ. Τίποτα περισσότερο. Δεν αναμέναμε ότι θα επέστρεφαν να δρέψουν δάφνες, ούτε να πάνε τη σύγχρονη μουσική μπροστά. Ξέραμε ότι θα γινόταν ένα σύντομο και συμπαθητικό reunion όπως γίνεται πού και που και με άλλα συγκροτήματα τύπου «Κακά Κορίτσια» και μετά ο καθένας σπίτια του.

Όταν είσαι ο Θεοφάνους, ο συνθέτης των χρυσών επιτυχιών γιατί να χαλιέσαι από όλο αυτό και να το κακίζεις όπου σταθείς κι όπου βρεθείς; Όχι μόνο θα έπρεπε να το επικροτεί, αλλά αν ήμουν στη θέση του θα τους έγραφα και άλλα 5 συμπαθητικά τραγουδάκια να εορτασθεί η επανένωση, τιμής ένεκεν. Δεν είναι δυνατόν να βγαίνεις και να λες «αυτή η επανένωση δεν έχει τίποτα να εξυπηρετήσει» όταν μάλιστα με αυτούς τους ανθρώπους μοιράστηκες κάποια χρόνια από τη ζωή σου και έβγαλες δίσκους, δόξα και χρήμα. Δεν βλέπει κι ο ίδιος ότι πέφτει στα μάτια μας; Δεν βλέπει τη μικροπρέπεια της στάσης του;

«Εγώ, βέβαια δεν στάθηκα εμπόδιο, βλέπω ότι εργάζονται, μακάρι να βιοπορίζονται έτσι». Όχι μόνο μικραίνει με τις δηλώσεις του, αλλά προσπαθεί να βγει κι από πάνω ως ο μεγαλόψυχος της υπόθεσης! «Δεν στάθηκα εμπόδιο». Τους κάνει και χάρη! Άσε μας χρυσέ μου, άσε μας!

Εγώ να είχα το ταλέντο του Θεοφάνους, θα είχα καμιά σκασίλα αν επανενώθηκαν οι ΟΝΕ κι αν έχουν την παραμικρή προοπτική; Με τις ευχές μου, επανενωθείτε όποτε και όσο γουστάρετε! Από μένα τα τρώτε;

Πόσον φτηνό εκ μέρους του;

Τώρα θα μου πείτε πώς μου ήρθε ο Θεοφάνους. Ε, μου ήρθε. Έβλεπα προ ολίγου ένα βίντεο του στο οποίο διαφήμιζε τις εμφανίσεις του με τη Βανδή και επί τη ευκαιρία είπα να σχολιάσω. Δες, τώρα! Θα κάνει συναυλίες με τη Βανδή, η οποία φωνητικά έχει δυνατότητες όσες και ένας από τους πίσω χορευτές των ONE, αλλά επειδή τώρα αυτή χαίρει ακόμη κάποιας βήτα δημοφιλίας, είναι ΟΚ. Σε λίγα χρόνια όταν και η Βανδή θα έχει ξεφτίσει, ικανό τον έχω να βγει να πει «ήταν μια συνεργασία με ημερομηνία λήξης και περιορισμένων φωνητικών δυνατοτήτων!»

Ε, μα, έχει και το άππωμα όρια!