Το Nitro Επέστρεψε

Η καλή μου αδελφούλα η οποία ζει στην Αθήνα μου απέστειλε το νέο τεύχος του Νίτρο χθες.

Ναι, του περιοδικού του Κωστόπουλου που όλοι αγαπήσαμε και μεγαλώσαμε μαζί του.

Το Νίτρο επανακυκλοφόρησε το περασμένο καλοκαίρι μετά από δέκα χρόνια απουσίας. Ο Κωστόπουλος διέκρινε μία τάση φυγής απ’ τη μιζέρια των τελευταίων ετών και πίστεψε ότι υπάρχει χώρος για μία πιο λαμπερή εκδοχή της ζωής στην Ελλάδα του 2020. Ευτυχώς για εμένα. Το πρώτο τεύχος κυκλοφόρησε με ένα βλάχικο τσαρούχι στο εξώφυλλο κι έγινε ανάρπαστο, δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα να το αποκτήσω. Σημειώστε ότι αργά ανακάλυψα ότι το Νίτρο δεν κυκλοφορεί στην Κύπρο, μόνο στην Ελλάδα, έτσι για το δεύτερο τεύχος με τον Κωνσταντίνο Αργυρό έβαλα την αδελφή να κρατά τσίλιες και να το αρπάξει με το που κυκλοφόρησε.

Το Νίτρο το αγαπώ. Είναι ένα περιοδικό που θα μπορούσα να είχα εκδώσει εγώ και εξαιτίας αυτού σπούδασα δημοσιογραφία. Ήμουν 17 χρονών όταν το ανακάλυψα, το είχε φέρει ο πατέρας μου στο σπίτι δώρο, από ένα ταξίδι του στην Αθήνα. Έκτοτε γίναμε οικογενειακώς hooked, και το αγοράζαμε κάθε μήνα. Δυστυχώς δεν κράτησα τεύχη, μόνο κάποια με τη Βίσση στο εξώφυλλο, τα οποία μάλιστα κουβάλησα μαζί μου στην Αγγλία και διακοσμούσα τους τοίχους των δωματίων μου. Όσο μάλιστα σπούδαζα εκεί, έβαζα τους Έλληνες φοιτητές που πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα στα μέσα του τριμήνου να μου φέρουν το νέο τεύχος ή αν δεν έβρισκα κάποιον, έπαιρνα το τρένο, πήγαινα στο Λονδίνο, στο ελληνικό περίπτερο στο Bayswater για να το πάρω ο ίδιος. Η λαχτάρα να έχω επαφή με οτιδήποτε ελληνικό στα πρώιμα στάδια του ίντερνετ, ήταν τεράστια και το Νίτρο με αποζημίωνε. 

Ένα από τα πιο αγαπημένα μου εξώφυλλα του περιοδικού, το 2004.

Το νέο Νίτρο δεν με απογοήτευσε καθόλου. Κινείται στην ίδια αισθητική και φιλοσοφία, και έχει προσαρμοστεί στο 2020 στο έπακρον. Έχει λιγότερες γυμνές γυναίκες μέσα, περισσότερες χοντρές που δεν ντρέπονται για το σώμα τους, περισσότερα προφίλ μεταναστών που κατάφεραν να ενσωματωθούν, οπότε αντιλαμβάνεσαι ότι το 2020 είναι εδώ. Προσεγγίζονται όλα τόσο όμορφα από αισθητικής απόψεως, γραφιστικά και φωτογραφικά που σχεδόν σε καταφέρνουν να τα ενστερνιστείς και ιδεολογικά. Είναι ένα περιοδικό που εξωραΐζει την πραγματικότητα χωρίς να την παραποιεί και σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα.

Πόσο χρήσιμο είναι ένα τέτοιο περιοδικό στην ψηφιακή εποχή; Δεν ξέρω. Η αλήθεια είναι ότι συνηθίσαμε τα κλικς και όλες τις συνεντεύξεις τις παρακολουθούμε σε βίντεα που αναρτώνται σε οπτικοακουστικές πλατφόρμες. Όμως το Νίτρο, κατά τη γνώμη μου, είναι χρήσιμο αφού πλέον το αντιμετωπίζεις σαν μία αντίκα άλλης εποχής προσαρμοσμένο όσο γίνεται στη σύγχρονη. Δεν θα το πάρεις για να ενημερωθείς. Θα το πάρεις επειδή είναι ένα collectible. Ένα συλλεκτικό είδος, σαν μπιμπελό.

Τα λάτρευα τα περιοδικά μικρός, τα αγόραζα σχεδόν όλα, με το Νίτρο έπαθα έρωτα και όπως προείπα εξαιτίας του ήθελα να γίνω δημοσιογράφος, να μάθω τη δουλειά και να ανοίξω ένα δικό μου. Με τι κοινό, θα μου πεις και θα υπερθεματίσω. Αλλά κλασσικά η εποχή με προσπερνά πριν την προλάβω και όταν αξιώθηκα να σπουδάσω στο Κάρντιφ, τα περιοδικά είχαν ήδη αρχίσει να είναι είδος προς εξαφάνιση. Παρόλα αυτά, όσο κι αν το διαδίκτυο μας προσφέρει πιο άμεση και φθηνή ενημέρωση, η χαρά που αισθάνεσαι όταν ξεφυλλίζεις ένα περιποιημένο έντυπο δεν συγκρίνεται κατά τη γνώμη μου.  

Πριν κλείσω να πω και δυο κουβέντες για το λεγόμενο «ξεβλάχεμα». Ο Κωστόπουλος για μένα είναι αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Τον θαυμάζω που έχει όρεξη για ζωή που είναι στην μόνιμα ντυμένος στην τρίχα, που έχει τις ωραιότερες γυναίκες, που προσέχει τη λεπτομέρεια και είναι ο μπον βιβέρ που όλοι θα θέλαμε να είμαστε, αλλά δεν τον θεωρώ σπουδαίο δημοσιογράφο. Οι συνεντεύξεις του στις εκπομπές του στην τηλεόραση δεν έβγαζαν το παραμικρό ζουμί, στις περισσότερες φλυαρούσε και κούραζε. Όμως τα περιοδικά του ήταν το κάτι άλλο. Είχε φέρει επανάσταση είτε μας αρέσει είτε όχι. Μπορεί η φράση «σας ξεβλάχεψα» να σας πάτησε τον κάλλο, αλλά το Νίτρο έφερε όντως τομές και θα ήταν άδικο να μην του τις αναγνωρίσουμε. Το «ξεβλάχεμα» ήταν δυνατή και ίσως ατυχής στιγμή, πιστεύω ότι το είπε πάνω στα νεύρα του και τον πιάσατε απ’ τα μούτρα. Έτσι κι αλλιώς, πόσο μπορεί να σας ξεβλάχεψε; Δεν βλέπετε το χάλι σας; Μπορείς να βγάλεις τον βλάχο απ’ τη βλαχιά μα όχι τη βλαχιά απ’ τον βλάχο. Έκλεισε η ΙΜΑΚΟ, μα η Ελλάδα παρέμεινε μπουρδέλο. Οπότε τι ζημιά μπορεί να σας προξένησε ο Κωστόπουλος και ο κάθε Κωστόπουλος; Αλλού σας τρώει και αλλού ξύνεστε. Κλασική ελληνική συμπεριφορά.

Αυτά. Να το αγοράσετε το Νίτρο. Δεν ξέρω αν θα ξεβλαχέψετε, θαύματα δεν γίνονται, μια φορά πρόκειται για υπέροχο περιοδικό.