Έχω γράψει και στο παρελθόν (όλα τα έχω ξαναγράψει στο
παρελθόν, δεν έμεινε τίποτε καινούριο να σας γράψω), ότι αισθάνομαι
ξεπερασμένος.
Ξεπερασμένος από την εποχή.
Το επιβεβαίωσα χθες βράδυ όταν έγιναν τα επεισόδια στο
Καπιτώλιο των ΗΠΑ. Μία μέρα πριν, η ανθρωπότητα μαχόταν στα σόσιαλ για τα μέτρα
κατά του κορωνοϊού. Σφάζονταν τα αντίπαλα στρατόπεδα για τις παρενέργειες του
εμβολίου. Για τη στάση της εκκλησίας, για το κωλοδάχτυλο της πιστής την ώρα που
εξέρχονταν από την λειτουργία των Φώτων. Μέχρι να προλάβουμε να τα καταπιούμε
και να τα χωνέψουμε όλα αυτά, ξεμύτησε ο «βίκινγκ με τη γούνα» και η «κατάλυση της
Δημοκρατίας στην Αμερική». Ήταν πολλά για ένα μόνο εικοσιτετράωρο.
Θυμάμαι ότι, το 1986, όταν έγινε η έκρηξη στο Τσέρνομπιλ της
Ουκρανίας, μόνο αυτό μονοπωλούσε το ενδιαφέρον των Ειδήσεων για τουλάχιστον ένα
εξάμηνο. Στο Δημοτικό μας μίλησαν για τη ραδιενέργεια και μας εξήγησαν χονδρικά
τι συνέβη. Θυμάμαι ότι το συμβάν είχε στιγματίσει ολόκληρη τη χρονιά, έγινε συνώνυμο
του 1986, μόνο γι’ αυτό μιλούσανε «οι μεγάλοι». Στο 2020 ένα αντίστοιχο Τσέρνομπιλ
θα ήταν ένα συμβάν που θα μας απασχολούσε πολύ λιγότερο, γιατί κάποιο καινούριο
νταράκουλο θα ερχόταν να πάρει τη θέση του την επόμενη κιόλας ώρα.
Οι ταχύτητες είναι άπιαστες πια. Τουλάχιστον για μένα, για
τα δικά μου μέτρα και σταθμά. Δεν μπορώ να παρακολουθήσω τι γίνεται. Μεγάλωσα
σε μία χώρα που το πρώτο θέμα ειδήσεων από τη μέρα που γεννήθηκα ήταν το
Κυπριακό και οι εξελίξεις του. Πλέον το Κυπριακό παίζει τρίτο και τέταρτο θέμα στις
Ειδήσεις. Δεν υφίσταται καλά-καλά. Λογικό από μια άποψη, άμα σκεφτείς ότι ο
κόσμος έχει σοβαρότερα προβλήματα. Μα, για εμάς είναι κάτι που δεν λύθηκε ακόμα
και μας πονάει. Βρίσκω συναρπαστικό και ταυτόχρονα τρομερά ενδιαφέρον το ότι
πλέον η ειδησεογραφία είναι τόσο γρήγορη και καυτή που έχει καπακώσει
διαχρονικά μας προβλήματα. Τα ξεπέρασε.
Γι’ αυτό κι εγώ δεν σώνω να τα παρακολουθήσω. Αναπόφευκτα
διαβάζω τίτλους από ‘δω κι από ‘κει επειδή είμαι συνέχεια ονλάιν και μαθαίνω τα
θέματα σος. Αλλά ο εγκέφαλός μου αρνείται να απορροφήσει τόσα γεγονότα και
πληροφορίες. Δεν προλαβαίνει να αναλύσει τίποτα. Καταλήγει να πανικοβάλλεται.
Έτσι έχω αποσυρθεί εκουσίως από την ώρα των Ειδήσεων. Με το που πέσουν οι
τίτλοι παίρνω το μωρό επάνω και αρχίζουμε τη διαδικασία του ύπνου. Μέχρι να
τελέψω έχουν τελειώσει τα πάντα και πέφτω κι εγώ ξερός. Είμαι τουλάχιστον δυο
χρόνια απών από τα γεγονότα. Μετά βίας ξέρω τα ονόματα των Υπουργών και των
Κυβερνώντων αυτής της χώρας. Δεν ήμουν έτσι, εγώ κάποτε σπούδαζα Διεθνή
Δημοσιογραφία και ήταν επιβεβλημένο να ξέρω ακόμα και το όνομα της Προέδρου του
Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας – ήταν μια Κινέζα τότε. Έτσι μας έλεγαν οι
καθηγητές. «Δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζετε καίρια ονόματα, σε υψηλά πόστα,
ενώ θέλετε να γίνετε δημοσιογράφοι».
Χθες βράδυ με τα καραγκιοζιλίκια του Τραμπ βεβαιώθηκα.
Έχω ξεπεράσει αυτόν τον κόσμο. Δεν με αφορά τίποτα, αλλά και να με αφορούσε δεν
προλαβαίνω να το παρακολουθήσω. Τελειώνει και αρχίζει ένα άλλο τσίρκο την ίδια
μέρα.
Οδεύω ακάθεκτος προς την ευτυχία της άγνοιας, και την
ευρύτερη Μακαριότητα.
[Υ.Γ. Θυμήθηκα, παρεμπιπτόντως, όταν είχα πάει σε μία
συνέντευξη για δουλειά το μακρινό 2007, όπου ένας από το Πάνελ με ρώτησε αν
ήξερα ποιος ήταν ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και εγώ απάντησα, ορθά,
πως ήταν ο Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο. Ξύνισε λίγο που το βρήκα, το κατάλαβα απ’ τα
μούτρα του ότι δεν ήθελε να το βρω, και για να με δυσκολέψει περαιτέρω ώστε να
δικαιολογηθεί η απόρριψη που ψηνόταν, με ρώτησε από ποια χώρα καταγόταν (Ο Μπαρόζο).
«Ε, χέσε μας» ήθελα να του πω, «είχα μια σκασίλα από που προέρχεται, πάλι καλά
να λες που τον θυμήθηκα και τον είπα», αλλά «Ιταλός» είπα στην τύχη αφού αυτό
το Μπαρόζο μου έκανε λίγο Σικελικό. «Είναι λίγο Πορτογάλος» μου απάντησε
ειρωνικά ο εξεταστής και κάτι σημείωσε στο χαρτί μπροστά του. Στάνταρ θα γράφτηκε
στα Πρακτικά ότι απορρίφθηκα επειδή δεν ήξερα ότι ο Μπαρόζο είναι Πορτογάλος. Αντιλαμβάνεστε
τι θα απαντούσα αν πήγαινα σήμερα στο ίδιο ίντερβιου. Σήμερα δεν έχω ιδέα αν
υφίσταται καν Ευρωπαϊκή Επιτροπή, πόσω δε μάλλον να ξέρω ποιος προεδρεύει αυτής.
Δεν έχω ιδέα αν είμαστε ακόμα μέλος της ΕΕ!]
"Changing Man" -- Paul Weller.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://youtu.be/0v9WhRpQw8E