Άβαφη Είναι Μια Κάσια!

Έχω σκάσει στα γέλια και πρέπει κάπου να τα πω.

Ψηφιοποιώντας προ ολίγου μία ταινία από μία σχολική αποστολή στην Ελλάδα το έτος 1998, ανακάλυψα το πιο κάτω στιγμιότυπο κατά τη διάρκεια του οποίου συναντήσαμε τυχαία την Ελένη Μενεγάκη στο αεροδρόμιο του ελληνικού.

Το 1998 το σχολείο μου είχε επιλεγεί να εκπροσωπήσει την Κύπρο στη μαθητική παρέλαση της 25^ης Μαρτίου, στην Αθήνα. Εγώ, όντας από τους πιο ψηλούς του σχολείου, αλλά και άλλοι συμμαθητές μου που πληρούσαν τα κριτήρια, ανήκαμε στην αντιπροσωπεία που εστάλη στην Αθήνα. Σας τα ξανάγραψα παλιότερα, εάν ενθυμάστε. Ήταν τότε που έκανα καβγάδες με τους κουλτουριάρηδες συμμαθητές μου, γιατί τόλμησαν και ψήφισαν να βγούμε να διασκεδάσουμε στον Νταλάρα το βράδυ, αντί στη Βίσση.

Λοιπόν, στο θέμα μας. Στην πτήση της επιστροφής προς την Κύπρο, ανακάλυψα πως ήταν και η Ελένη Μενεγάκη ανάμεσα στους επιβάτες. Δεν ήταν και δύσκολο όπως θα δείτε. Της έκανα κανονικό παπαράτζι μέσα στο αεροδρόμιο να δοκιμάζει φρου-φρου κι αρώματα. Δεν είχα ξαναδεί πιο όμορφη γυναίκα μέχρι τότε στη ζωή μου. Και ακόμα και σήμερα θεωρώ τη Μενεγάκη τον ορισμό του ιερού θηλυκού. Τη γυναίκα όπως έπρεπε να είναι. Τότε όμως, που ήταν ακόμα 25 με 30 χρονών ήταν ακόμα πιο κουκλάρα και λαμπερή από όσο είναι σήμερα. Φορούσε και μία γκρίζα γούνα, ήταν το κάτι άλλο, πράγματι!

Είδα κι έπαθα να πείσω μία φίλη μου να πάει να της μιλήσει για να μπορέσω να την καταγράψω με την κάμερα. Δείτε το στιγμιότυπο ένα λεπτό διαρκεί όλο κι όλο:

Θεέ μου, της είπαμε να πει "ένα γεια για την Κύπρο!" λες και προερχόμασταν από το Τιμπουκτού. Oh, wait!

Γελώ πάρα πολύ. Γελώ μόνος μου, πνιχτά για να μην ξυπνήσω το μωρό που κοιμάται δίπλα. Γελώ γιατί δεν μπορώ να σας δείξω τη συνομιλία που προηγήθηκε στην ταινία με κάποιους εκ των συμμαθητών μου προκειμένου να τους πείσω να πάμε μαζί να μιλήσουμε στη Μενεγάκη. Ξέρετε, εκεί στην εφηβεία για κάποιο λόγο ο κόσμος ο πολύς τη βλέπει πολύ βαθειά κουλτούρα και ανώτερη διανόηση. Δεν καταδέχεται να πάει να μιλήσει στη Μενεγάκη την πρωινατζού, γιατί ως γνωστόν εμείς ήμασταν των θετικών επιστημών, είχαμε επιλεγόμενα μαθήματα φυσική και χημεία, δεν ήμασταν ό, τι κι ό, τι για να συνομιλούμε με τηλεορασούδες του συρμού. Το ότι πετύχαμε την πιο πετυχημένη Ελληνίδα παρουσιάστρια στο αεροδρόμιο δεν σήμαινε τίποτα για τη σνομπέ γενιά μου, ειδικά πάνω στο απόγειο των ορμονών μας. Εδώ λέμε οι άνθρωποι ήθελαν να πάνε να διασκεδάσουν στον Νταλάρα και τη Τσαλιγοπούλου! Τι να λέμε τώρα.

Γελώ ακόμα περισσότερο όταν λίγο αργότερα, ανοίγω τη κάμερα και ρωτώ δύο τυχαίες κοπέλες από το σχολείο μου, από άλλη τάξη, «πώς σας φάνηκε η Μενεγάκη από κοντά;» και μου απαντούν: «από κοντά δεν λέει και πολλά!» και συνεχίζει η άλλη, «άβαφ(τ)η είναι μία κάσια!*»

Πόσο λυπούμαι που για ευνόητους λόγους δεν μπορώ να σας δείξω τις συγκεκριμένες, που είχαν ένα σμιχτό φρύδι, σπυράκια εφηβείας και σιδεράκια στα δόντια να λένε στην κάμερα ότι η Μενεγάκη «άβαφτη, είναι μια κάσια!» Επιφυλάσσομαι όμως, όσοι θέλετε να δείτε το uncut version που έχει όλο το ζουμί, να σας το δείξω κάποια μέρα πριν πεθάνουμε.

Δεν υπήρξε ωραιότερη εποχή από τη δεκαετία του ’90! Το υπογράφω!

*Νομίζω έχω από το 1998 να ακούσω τον χαρακτηρισμό «κάσια» για γυναίκα. Ακόμα και την αργκό του τότε πεθύμησα.