1981-82

Ψηφιοποίησα μία κασέττα που έγραφε επάνω «Πρωτοχρονιά 1981-82». Έμεινα έκθαμβος. Κατ’ αρχάς να σου πω ότι όλες αυτές τις μέρες που ψηφιοποιώ υλικό παρατηρώ ότι η γιαγιά μου επάνω στις ετικέτες έγραφε, πέραν των περιεχομένων, και κριτική αυτών. Βρήκα, για παράδειγμα, μια κασέττα που έγραφε επάνω «Σόου Ρούλας Κορομηλά» και σε παρένθεση «πολύ ωραίο». Βρήκα και μιαν άλλη που έγραφε «Τραγούδια Βουγιουκλάκη – Παπαμιχαήλ» και σε παρένθεση «πολλή ώρα». Εννοώντας διάρκεια. Μάνα μου, τη γιαγιάκα μου!

Βρήκα το 1981, λοιπόν. Συναρπάστηκα. Πόσο τέλεια ήταν η τηλεόραση εκείνη τη δεκαετία και κατ’ επέκταση η Κύπρος. Το επίπεδο του λόγου στην τηλεόραση ήταν πολύ υψηλό. Σήμερα με τόσα κανάλια δίνεται βήμα σε όλα τα τσόκαρα. Τότε έπρεπε να ήσουν κάποιος για να πιάσεις το μικρόφωνο. Να, αυτά δεν μπορώ! Το ότι η Φρύνη Παπαδοπούλου και η Βαρβάρα της «Χριστιάνας» θεωρούνται συνάδελφοι! Τότε η κυπριακή τηλεόραση μιμούνταν το BBC. Το διακρίνεις και στην εκφορά λόγου των παρουσιαστών. Σήμερα, η κυπριακή τηλεόραση με το ζόρι προσομοιάζει στο TLC σε επίπεδο.

Επίσης, βάλε να δεις αόρατο φακό. Βάλε να δεις αθωότητα στις ψυχές των ανθρώπων. Πεθαίνω για το σημείο στο οποίο οι Παφίτες αποφαίνονται ότι «για να τους έκοψαν τη χρηματοδότηση για την ανέγερση του αεροδρομίου Πάφου, πάει να πει ότι… επίκειται Λύση του Κυπριακού και επανεκκίνηση λειτουργίας του αεροδρομίου Λευκωσίας!» Αυτά το 1981!

Βάλε να δεις αφελές και αγνό χιούμορ σε παρωδία των Τετράγωνων των Αστέρων, με παρουσιάστρια την Αλίκη Φεραίου, την Εύη Παπαμιχαήλ σε ηλικία 20 χρονών και τον ηθοποιό, Κώστα Βήχα, παιδάκι. Βάλε να δεις σάτιρα σε πολιτικούς που μόνο ακουστά τους είχαμε, πολιτικούς που δεν προλάβαμε να ζήσουμε επί προεδρίας Σπύρου Κυπριανού.

 

Και φυσικά, βάλε να δεις ένα τηλεπαιχνίδι γνώσεων (δεν διασώθηκε ολόκληρο δυστυχώς, η γιαγιά προφανώς ξέχασε να ξανά-πατήσει το record μετά τις διαφημίσεις), στο οποίο προσφέρονται δώρα της εποχής, καθώς επίσης βάλε να δεις ευχές και επισημότητες από το Δ/Σ του ΡΙΚ, με την αλλαγή του χρόνου.



Αυτά τα βίντεο κανονικά, είναι έγχρωμα. Όχι, δεν είμαστε τόσο παλιοί. Αλλά δυστυχώς με τα χρόνια οι βιντεοκασέττες και τα βίντεο τα 'παιξαν, και δεν ξέρω γιατί εμφανίζουν άχρωμη την εικόνα. 

Εγώ εκείνη την τηλεόραση αγάπησα, εκείνη την Κύπρο θέλω, από τα ‘90ς και μετά όλα πέθαναν, και ζω σε μία χώρα που δεν με εκφράζει το παραμικρό. Ας με έκλειναν και μένα μέσα σε μια κασέττα να ησυχάσω. Μου ήρθε ιδέα. Το φέρετρό μου να έχει σχήμα κασέττας. Να πάω με στυλ.

Σύντομα θα ανεβάσω και Πρωτοχρονιά του ’87. Βρήκα επεισόδιο του «Ίντα τζιαιρούς εφτάσαμεν», θεϊκό.