Fuego Θα Πέσει Να Μας Κάψει

Μαθήματα που παίρνεις από ένα τραγούδι κι από ένα βίντεο κλιπ.

Δεν είναι δυνατόν να διαρρέεις πως πολιορκείς την Παπαρίζου, η οποία παίζει τη δύσκολη, και μετά να πρέπει να μας πείσεις ότι ήταν τελικά γραμμένο για την Φουρέιρα. Λίγο να παρακολουθείς την πορεία της Παπαρίζου αναγνωρίζεις ότι το τραγούδι ήταν εξ αρχής γραμμένο για εκείνη. Όλα αυτά τα «yeay, yeay, yeay» στο ρεφρέν που παραπέμπουν σε λάτιν τραγουδάκι της Σακίρα, μόνο στην Παπαρίζου τα βρίσκουμε τελευταίως. Και για να λέμε και την αλήθεια «είναι σαν να την ακούμε» καθ’ όλη τη διάρκεια του τραγουδιού, βλέποντας όμως μια που κλήθηκε να την ντουμπλάρει - τη Φουρέιρα.

Μία Φουρέιρα που στο βίντεο φαίνεται αμήχανη, σαν να μην το απολαμβάνει, σαν να ξέρει ότι «εγώ την Παπαρίζου ήρθα να αναπληρώσω που κωλύεται». Δεν έχει ούτε ένα χαμογελαστό πλάνο, ούτε ένα κάδρο που να δείχνει ότι περνά ωραία. Ακόμα και την ώρα που καίει το αυτοκίνητο δείχνει να φοβάται που το κάνει αντί να το παίξει καβλωτική φαμ φατάλ. Εκτός ρόλου. Σαν να μετάνιωσε που δέχτηκε να μας εκπροσωπήσει.

Εντάξει, οι σκηνές στις οποίες διαφημίζονται οι χορηγοί, ήτοι οι μπανάνες, οι ανανάδες και οι κρέμες απλά αποδεικνύουν τη γυφτιά μας. Ξεκάθαρη ελληνική/κυπριακή νοοτροπία. Είμαστε πάμφτωχοι και το ξέρει ο κόσμος όλος, αλλά θα γυρίσουμε βίντεο στα πρότυπα της J.Lo, θέλετε δεν θέλετε. Αρχοντοχωριατισμός στα καλύτερά του. Είδατε σε κανένα άλλο βίντεο κλιπ εθνικής τηλεόρασης χορηγό; Ούτε στην πιο φτωχή χώρα του διαγωνισμού. Oh, wait… Εμείς είμαστε οι πιο φτωχοί.

Τέλος πάντων. Στο δεύτερο άκουσμα το τραγούδι είναι πιο συμπαθητικό, από ό, τι στο πρώτο. Και όλα τα παραπάνω που ανέφερα μπορούν να ξεπεραστούν τη νύχτα της παρουσίασης. Απλώς εμάς μας φούντωσαν τα μυαλά όλες οι εκπομπές τόσο καιρό με τα  «θα πάει η Φουρέιρα», «θα πάει η Φουρέιρα» και κάναμε σαν να θα πάει ο Μπετόβεν. Περιμέναμε να ακούσουμε κάτι εκτός του κόσμου τούτου. Ένα δεύτερο “My Number One”. Κακώς. Αν μας έλεγαν απλά «ξέρετε, βρήκαμε ένα τραγούδι αλλά θα το μάθετε την τελευταία στιγμή από μία καλλιτέχνη έκπληξη», σήμερα θα ανοίγαμε σαμπάνιες. Απλή ψυχολογία του μάρκετινγκ για την οποία το ΡΙΚ δεν ξέρει την τύφλα του.

Η Φουρέιρα θα προκριθεί. Συμμετέχει στον πρώτο ημιτελικό με την Ελλάδα και την Αλβανία. Από δυο δωδεκάρια να πάρει δηλαδή, και λίγο παρασκηνιακό σπρώξιμο από το σουηδικό λόμπι που θα ευνοήσει τον συνθέτη δεν είναι δύσκολο να μπει στη δεκάδα. Στον τελικό όμως δεν ξέρω τι θα κάνει. Χλωμά τα πράγματα. Θα σας πω περισσότερα όταν επιλεχθούν όλα τα τραγούδια. Δύσκολα θα ξεπεράσει την κατάρα της εικοσάδας στην οποία η Κύπρος βρίσκεται δέσμια τα τελευταία χρόνια. Από όσα άκουσα μέχρι σήμερα πάντως, τα αγαπημένα μου είναι το γαλλικό, το δανέζικο, το ολλανδικό και το ιταλικό. Το ελληνικό έχει τεράστιο ρεύμα, εμένα προσωπικά δεν με εντυπωσίασε, αλλά respect που τιμούν τη μητρική μας, respect που ξεφεύγουν από το comfort zone τους, γενικώς respect που στέλνουν κάτι που μυρίζει Ελλάδα. 

Σαν χρονιά, μέχρι στιγμής, το επίπεδο είναι καλύτερο από το περσινό, αλλά αυτό είναι το μόνο εύκολο, αφού πέρσι ήταν όλα άθλια.

Θα τα ξανασυζητήσουμε εν ευθέτω χρόνω.

Λαϊκό τραγούδι της προκοπής πότε θα στείλουμε, οεο;