Ο Χοβίγκ στο Κίεβο

Η Γιουροβιζιακή σεζόν για το 2017 ξεκίνησε σήμερα με την επίσημη ανακοίνωση του ΡΙΚ πως στο Κίεβο θα μας εκπροσωπήσει ο Χοβίγκ.

Ο Χοβίγκ δεν μου ήταν και τόσο συμπαθής όταν συμμετείχε στο X-Factor εν έτει 2009. Μου έσπαγε τα νεύρα όποτε έπιανε εκείνη την αππωμένη πόζα του Σούπερμαν, και την οποία επανέλαβε 1200 φορές μέχρι να αποβληθεί από το σόου. Αλλά δεν θα φέρω ένσταση για την επιλογή του μιας και θεωρώ ότι μετά την περσινή άρτια εκπροσώπηση των Minus One, ό, τι και να διαλέγαμε φέτος θα ήταν εκ προοιμίου υποδεέστερο. Εξάλλου, φάνηκε ότι ακόμη κι αν οι επιλογές μας είναι μελετημένες και ακολουθούμε σωστή στρατηγική, και πάλι πατώνουμε. Αυτή είναι η μοίρα της πτωχής Κύπρου. Να πατώνει. Πέρσι έγιναν τα πάντα όπως έπρεπε και πάλι καταλήξαμε 21^οι. Τι να στείλουμε πια; Τον Πάπα; Και αυτός με την κυπριακή σημαία να τυλιχτεί, πάλι τελευταίος θα έρθει. Η μόνη μου ελπίδα πια, είναι να πάει ένα καλό λαϊκό τραγούδι, ένα χασάπικο, ένα ζεϊμπέκικο (μάλλιασε η γλώσσα μου να τα γράφω τόσα χρόνια) μπας και δώσουμε στίγμα, μπας και πλασάρουμε μια υποτυπώδη εθνική ταυτότητα προς τα έξω και πάψουμε να είμαστε ένα μπουρδελο-νησί, άοσμο, άχρωμο και άσχημο, μπας και "πιάσουμε τόπο" και αποκτήσουμε υπόσταση, μα ποιος με ακούει;

Τούτων λεχθέντων, ας πάει και ο Χοβίγκ, ας πάει και το παλιάμπελο δεν νοιάζομαι σταλιά. Θα του γράψει το τραγούδι ο Thomas G:son διάβασα… κάτι είναι και αυτό. Όλο και κάποια δευτεράντζα θα του δώσει να πει, από τις πολλές που γράφει κάθε χρόνο για όλους τους παρακατιανούς λαούς του διαγωνισμού που είναι ανάξιοι να προβάλουν αξιοπρεπώς τις ρίζες τους, βλ. Γεωργιανούς, Λιθουανούς, Βέλγους, Ρουμάνους από πέρσι και πρόπερσι.

Η Γιουροβίζιον όσο πάει αποκτά ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου. Είναι ένα πάθος που με τα χρόνια θεριεύει όλο και περισσότερο. Κατ’ αρχάς, η είδηση ότι η Παπαρίζου ετοιμάζεται για επετειακή κάθοδο στο Κίεβο με την Ελλάδα και συστρατεύεται με την ομάδα του Κοντόπουλου και του Ευαγγελινού δεν δύναται να περάσει στα ψιλά. Ακόμη και αν δεν κερδίσει, πράγμα που ούτως ή άλλως απεύχονται πια στην Ελλάδα, θα προσδοθεί λίγη χαμένη αίγλη στο προφίλ του διαγωνισμού που χάθηκε τα τελευταία χρόνια με το Μπιθουλέικο που επιστρατεύτηκε, βλ. Μαρία-Καημένη-Κυριάκου 2015, Συριζό-Τσιπρόσφυγες 2016 και τα χιπστεράκια με το τραμπολίνο του 2014 που ήταν για πολλά χαστούκια. Θα ήταν απλά υπέροχο να επαναληφθεί η ιστορία του 2005 και είμαι σίγουρος ότι η Παπαρίζου, αν τελικά το τολμήσει, θα παρουσιάσει κάτι ανώτερο κι από τη σκηνική παρουσία του Ρώσου Σεργκέι πέρσι. Θα πάει όλον τον θεσμό ένα βήμα μπροστά. Μακάρι να τους κάτσει το τραγούδι, μακάρι να της βγει η εκπροσώπηση, μακάρι!

Περαιτέρω, δεν ξέρω αν άκουσες, η Γιουροβίζιον ενδέχεται να μεγαλώσει κι άλλο από φέτος και να δεχτεί συμμετοχές και από άλλες χώρες πλην της Αυστραλίας. Το διοικητικό συμβούλιο επανεξετάζει τους κανονισμούς και ίσως επιτρέψει συμμετοχή κι άλλων χωρών εκτός Ευρώπης στον διαγωνισμό, όπως η Κίνα, οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ν. Αφρική, η Ν. Κορέα, το Χονγκ Κονγκ, το Καζακστάν, η Χιλή, η Νέα Ζηλανδία κ.α. «Μα δεν θα είναι πια Γιουροβίζιον» Ε, μα πόσες φορές να το πούμε ότι ο τίτλος είναι απλά ενδεικτικός. Σάμπως ανήκει η Τουρκία, το Ισραήλ, η Αρμενία, το Αζερμπαϊτζάν στην Ευρώπη; Αν έπρεπε να το πάρουμε αυστηρά γεωγραφικά το ζήτημα, τα σύνορα τελειώνουν στην Κύπρο και την Εσθονία στα ανατολικά, στην Πορτογαλία και την Ισλανδία στα δυτικά. Κι αν έπρεπε να το πάρουμε καθαρά πολιτισμικά δε, θα έπρεπε να συμμετέχουν μόνο οι Σκανδιναβοί ως οι μόνοι που μπορούν να θεωρούνται Ευρωπαίοι με την ουσιαστική έννοια του όρου.

Η τεχνολογία προχωρά, ο κόσμος μικραίνει, είναι θέμα χρόνου να γίνει παγκόσμιος διαγωνισμός η Γιουροβίζιον. Και δεν χαλιέμαι, φτάνει να μην κερδίζουν κάθε χρόνο οι υπερδυνάμεις. Να σφίξει το σύστημα ψηφοφορίας, να ελέγχεται αυστηρότερα η τηλεψηφοφορία και να μην υποπέσει σε περαιτέρω πολιτικές παγίδες η EBU όπως έπεσε φέτος με τον αμανέ-αηδία της Ουκρανίας.

Όπως και να’ χει, ξεκινά μια υπέροχη τηλεοπτική εποχή ως τον Μάιο του ’17.