Η Βίσση Θα Μας Θάψει Όλους

Από τον καιρό που παντρεύτηκα, από τον καιρό που μετακομίσαμε σε μονοκατοικία, από τον καιρό που η ζωή μου γέμισε περισσότερες οικογενειακές έγνοιες και ευθύνες, η σχέση μου με την Άννα Βίσση μπήκε σε δεύτερη μοίρα. Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο δηλαδή, δεν έτυχε να πάρω ούτε ένα αεροπλάνο για να πάω στην Αθήνα ειδικά για να τη δω. Δεν είχα χρόνο να παρακολουθήσω εκτενώς την πορεία της, ούτε να ασχοληθώ λεπτομερώς με το νέο της άλμπουμ (ασχέτως αν το ακούω συνέχεια στο αυτοκίνητο), μα προ πάντων, η ψυχολογική μου και συναισθηματική μου κατάσταση ήσαν αρκετά σταθερές εξ ου και οι στίχοι των τραγουδιών της και το πάθος με το οποίο τους ερμηνεύει να έχουν χάσει λίγο από την επιρροή που είχαν στην καθημερινότητά μου.

Ε, ναι. Έφτασα πια τα 36. Ως πότε θα ακούω την ‘αγάπη υπερβολική’ και θα πωρώνομαι, να χτυπιέμαι πάνω κάτω; Ως πότε θα έχουν κάτι να μου πουν τα τραγούδια της που έμειναν κλασικά; Και γιατί να ταυτιστώ με το ‘παραλύω’ και το ‘δώδεκα’; Δεν έχω νταλκά. Μια χαρά είναι η σχέση μου, φτου, φτου, φτου, το «αν το νήμα της ζωής για τον ένανε κοπεί» δεν έχει το ίδιο εκτόπισμα όπως παλιά. Οι μόνες στιγμές που πλέον καταφεύγω στη Βίσση είναι όταν είμαι στεναχωρημένος και όταν έχω τσακωθεί με τη Μπρέντα και με πιάνουν οι ανησυχίες μου.

Τούτων λεχθέντων, χθες βράδυ ήρθε η ανατροπή. Πήγα στη συναυλία της στη Σχολή Τυφλών και επαναπροσδιόρισα της σχέση μου μαζί της. Μα, βγήκε στη σκηνή σαν «άππαρος» που λέμε και στα κυπριακά, και θέρισε τα πάντα. Τρομερά κέφια, τρομερές αντοχές, μου θύμισε ακμαία Βίσση από τα τέλη του ’90. Εκείνο το «τρελαίνομαι» το είπε όπως το έλεγε στο Χάος το 1996. Το γάμησε. Τα ‘Πράγματα’, το ‘Δεν Θέλω Να Ξέρεις’, το ‘Τραύμα’, την ΄΄Εμπνευση’, την ΄Αντίστροφη Μέτρηση’. Τι να πω! Τι να πω! Άνοιξε η ψυχή μου, έπεσαν τα τείχη, γύρισαν οι Ολυμπιονίκες σπίτι! Τέτοια κατάνυξη!

Δεν θα τη ξεπεράσω ποτέ αυτή τη γυναίκα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν καταφέρνει να ξεπερνά τις προσδοκίες μου και ενεργειακά και φωνητικά και απ’ όλα.

Το μόνο που με χάλασε χθες βράδυ ήταν η παρουσία των Gadjo Dilo οι οποίοι, κατά τη γνώμη μου, ουδόλως ταίριαζαν με τη Βίσση και τα τραγούδια της, ενώ πολύ κακώς παρουσιάστηκαν στη μέση της συναυλίας και μας «έριξαν» τόσο ενεργειακά, όσο και ψυχολογικά. Δεν γίνεται να έχει πάει η αρτηριακή πίεση 400 με τον Βίσσαρο, σαν να κάνω πτώση με αλεξίπτωτο και μετά να «σφυρίζουμε» αδιάφορα σε ρυθμούς 50ς, λες και είμαστε σε δεξίωση γάμου και πίνουμε ντοματόζουμα. Το άκυρο!

Κατά τα άλλα, ναι, η Βίσση θα μας θάψει όλους.

Χθες είδα για πρώτη φορά και το τρέηλερ για το Star Academy που ετοιμάζουν με τον Καρβέλα στο ‘Εψιλον. Το αγάπησα. Είναι σαν να γράφει στο μέτωπο και των δύο «πόσο βαριόμαστε που μας έστησαν εδώ να κάνουμε τρέηλερ – πες μια μαλακία ρε Καρβέλα να σπάσει ο πάγος». Ο Καρβέλας όσο πάει γίνεται όλο και μεγαλύτερο είδωλο. Τον λατρεύω. Θα ήθελα να είμαι εκείνος. Παρόλο που θα παρουσιάζει το σόου ο αντιπαθέστατος και ενοχλητικός Φουρθιώτης, νομίζω δεν θα έχω καλύτερο για τον φετινό χειμώνα. X-factor, The Voice και αηδίες…

"Χούλα χουπ...Το' γραψα κι αυτό, ο πούστης!"