Το Ροζ Μπουρκίνι

Πολύς ντόρος γίνεται τελευταία σχετικά με την απόφαση της γαλλικής αστυνομίας να απαγορεύσει το μπουρκίνι από τις γαλλικές παραλίες για λόγους ασφαλείας. Οι απανταχού αριστερίζοντες, σωτήρες του κόσμου έσπευσαν να υπεραμυνθούν των δικαιωμάτων των αδελφών μουσουλμάνων και πω, πω, πω πώς τους βαριέμαι και πώς ταυτόχρονα τους ζηλεύω που υπάρχει τέτοιος κόσμος με τόσον ελεύθερο χρόνο ώστε να διαδηλώνει (πάντα μέσω Facebook) υπέρ του μπουρκινιού (δεν έχω ιδέα πώς κλίνεται) αλλά και υπέρ οποιουδήποτε βλάκα που μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται με τέτοιες μπανάλ ενδυμασίες εν έτει 2016.

Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου, πριν πέσετε να με φάτε γι αυτό το καυτό θέμα που σας προκαλεί αϋπνίες, να σας πω ότι θεωρώ αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να ντύνεται όπως γουστάρει (εκτός και αν πρόκειται για το επαγγελματικό του περιβάλλον όπου δύναται να επιβάλλεται στολή). Δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θέλεις να κυκλοφορήσεις με μπουρκίνι, δεν έχω κανένα πρόβλημα αν θέλεις να κυκλοφορήσεις με μπικίνι, με τουρμπάνι, με σταυρό στην πλάτη ή γυμνός με ένα αγγούρι στον κώλο. Σε κάθε περίπτωση όμως, μην απαιτείς το σεβασμό μου αν αυτό που φοράς σε φορά, δεν σε κολακεύει και αποτελεί ντροπή για τους οφθαλμούς μας.

Θέλω να πω, δεν με ενδιαφέρει αν φοράς μπουρκίνι επειδή είσαι μουσουλμάνα. Με ενδιαφέρει ότι μπορεί να είναι αντιαισθητικό και να μου χαλάς της διάθεση. Μπορείς κάλλιστα να είσαι πιστή στη θρησκεία σου και χωρίς αυτό. Ομοίως, δεν με ενδιαφέρει αν η Κοντσίτα είναι γκέι. Δεν αντιτίθεμαι της ισότητας. Αντιτίθεμαι της γελοιότητας. Και ένας γκέι με μούσι, βλεφαρίδες και φουστάνι 50ς είναι γελοίος. Όπως επίσης δεν με ενδιαφέρει αν η Lady Gaga είναι καλλιτέχνις. Αν κυκλοφορεί ντυμένη με κομμάτια ωμού κρέατος είναι και αυτή γελοιωδέστατη και θα έπρεπε να την κλείσουν μέσα. Μπορείς να φορέσεις το τουρμπάνι με έναν πολύ σωστό τρόπο και να ελκύσεις τα απανταχού βλέμματα, μπορείς να φορέσεις και τον σταυρό α λα Μαντόνα και να είσαι fashion icon. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις χιλιάδες σύμβολα με τον σωστό τρόπο και να είσαι αποθέωση. Μην είσαι όμως μίζερη και καημένη. Άλλο σικ και άλλο sick.

Άσε που προσωπικά, θεωρώ είδος διαταραχής να βλάφτεις τον εαυτό σου κατ’ αυτόν τον τρόπο απλά και μόνο για να κάνεις «δήλωση» των πιστεύω σου. Θεωρώ διαταραγμένον, ας πούμε, τον κάθε ιερέα που είναι αναγκασμένος να κυκλοφορεί με αυτό το αντιαισθητικό μαύρο ράσο στους 45 βαθμούς κελσίου και να είναι αναγκασμένος να έχει αυτή την κακάσχημη γενειάδα και την σιχαμένη χαίτη, απλά και μόνο επειδή του το επιβάλλει η εκκλησία. Σε έναν ιδεατό κόσμο θα έπρεπε κι αυτοί να συλλαμβάνονται όταν κυκλοφορούν σε τέτοιο χάλι δημοσίως. Είναι τρομαχτικοί πρώτα απ’ όλα.

Τέλος πάντων, ποιος είμαι εγώ που θα κρίνω, θα μου πεις. Κανένας δεν είμαι, τη γνώμη μου σου λέω. Μια φορά, δεν θα κάτσω να κλαίω αν καταργηθεί η μαντίλα. Άλλο να τη φοράς σαν τη Τζάκι Κένεντι και άλλο σαν τη Σαφούρα απ’ το Αζερμπαϊτζάν που έχει να λουστεί τρεις μήνες.

Και τώρα, ας παίξουμε ένα αγαπημένο παιχνίδι. Τι άλλο θα μπορούσε να ήταν το ‘Μπουρκίνι’; Εδώ σε θέλω κάβουρα! Ας ανοίξουμε το λεξικό του Anti-Chrisτου:

-       Λέξη αργκό για το αιδοίο: «Κάθε φορά που φαντασιώνομαι τον Κώστα… τρίβω το μπουρκίνι μου μέχρι να μαδήσει».

-        Αξεσουάρ κομμωτηρίου: «Παναγιώτααα! Δώσμου λίγο το μπουρκίνι να τελειώσω την κυρία Ζωζώ».

-         Χώρας της Αφρικής: Μπουρκίνι Φάσο.

-         Χώρας της Ασίας: Μπουρ-Κίνα.

-         Ψάρι: «Εδώ το φρέσκο μπουρκίνι! Λαχταριστό, λαχταριστό, μυρίζει θάλασσα!»

-         Ψάρι / λαϊκό άσμα: «Μπουρκίνι, μπουρκινάκι, πάμε πιο γρή-γο-ρα, πάμε πιο γρη-γο-ράαα».

-         Πειραγμένο αυτοκίνητο για λαϊκούς τύπους: Λα-μπουρκίνι.

-         Μπουζούκια με πρώτο όνομα την Άντζελα Δημητρίου: Μπουρκίνι Λάιβ.

     Δεν μου έρχονται άλλα.