Από Τους One, Στους Minus One.

Το ΡΙΚ επιβεβαίωσε την είδηση που ακούγεται στους διαδρόμους και στα πηγαδάκια των φαν κλαμπ της Γιουροβίζιον τις τελευταίες μέρες, ότι δηλαδή το συγκρότημα Minus One θα μας εκπροσωπήσει στον διαγωνισμό που θα γίνει στη Σουηδία τον Μάιο του 2016.

Υπάρχουν καλά και κακά νέα.

Τα κακά νέα είναι ότι η ανάθεση της εκπροσώπησης στο εν λόγω συγκρότημα έρχεται μια χρονιά αμέσως μετά την περσινή αποτυχημένη τους απόπειρα να μας εκπροσωπήσουν. Όσοι θυμάστε, το συγκρότημα συμμετείχε με το τραγούδι Shine στον περσινό εθνικό τελικό και πήρε την πρώτη θέση στη βαθμολογία της κριτικής επιτροπής, και την τελευταία θέση στο televoting. Όταν συμψηφίστηκαν οι δυο πίνακες, το τραγούδι κατέληξε τρίτο.

Η φετινή ανάθεση, λοιπόν, έρχεται ολίγον τι σαν ‘αποζημίωση’, της περσινής χρονιάς. Σαν να έκλεισαν οι περσινοί λογαριασμοί. Εμένα όλο αυτό μου ακούγεται κάπως. Σαν να απευθύνεται ένα Κόμμα στον υποψήφιο για ένταξη στο Δημόσιο και να του λέει «μην ανησυχείς που δεν πήρες φέτος την θέση του διευθυντή, θα ανοίξω ξανά τη θέση του χρόνου και θα σε διορίσω χωρίς να προκηρύξω τη θέση».

Δεν υπονοώ ότι υπάρχει παρανομία, αφού το ΡΙΚ ό, τι θέλει κάνει στο θέμα Γιουροβίζιον. Οι ίδιοι οι κανονισμοί του διαγωνισμού του επιτρέπουν να επιλέξει το τραγούδι μας με όποιο τρόπο του καπνίσει. Αυτό που λέω είναι ότι δίνεται η εντύπωση ότι το ΡΙΚ ξεχρεώνει την περσινή κατραπακιά. Και αυτό φαίνεται άσχημο διότι καθρεφτίζει εμμέσως την υποκουλτούρα του Δημοσίου.

Τα καλά νέα είναι ότι οι Minus One χαίρουν γενικότερης εκτίμησης στο κοινό (ασχέτως αν δεν τους ψήφισε πέρσι) και δεν πιστεύω να υπάρξουν αρνητικές αντιδράσεις για την επιλογή τους. Ακόμα καλύτερο όμως, είναι το γεγονός ότι θα γράψουν το τραγούδι τους σε συνεργασία με τον Σουηδό Thomas G:son, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έγραψε πολλά και αγαπημένα τραγούδια για τον Διαγωνισμό, με αποκορύφωμα το κλασικό Euphoria (και το προσωπικό αγαπημένο In A Moment Like This για τη Δανία το 2010), και έτσι αναπτερώνεται το ηθικό μας για μια καλύτερη θέση στον τελικό. Γιατί μπορεί να διαθέτουμε φωνές σ’ αυτή τη χώρα, αλλά από συνθέτες πάσχουμε. Εξ ου και τα σκάμε στους ξένους για να μας σηκώνουν τη σημαία.  

Βέβαια, ο Thomas G:Son, μπορεί να έγραψε το Euphoria, και εννέα άλλα τραγούδια για άλλες χώρες που πήγαν συμπαθητικά, αλλά έγραψε και το ανεκδιήγητο Waterfall για τη Γεωργία το 2013, καθώς και το Ven A Bailar Conmigo για τη Νορβηγία το 2007 που πήγαν άπατα. Οπότε, ας περιμένουμε να κρίνουμε εκ του αποτελέσματος πριν βγάλουμε τα εξαπτέρυγα σε περιφορά.

[Υπάρχει μια γενικότερη συζήτηση κατά πόσον θα πρέπει να επιτρέπεται ο συνθέτης του τραγουδιού να είναι αλλοδαπός. Η απαγόρευση θα παραβίαζε Νόμους και Κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, βεβαίως, αλλά δεν αποφάσισα ακόμα αν μου κάθεται καλά να εκπροσωπούνται κάθε χρόνο τουλάχιστον το 1/5 των χωρών από Σουηδούς συνθέτες. Είναι κόντρα στο πνεύμα της διοργάνωσης όλο αυτό. Από την άλλη, παρά να ακούω τις συνθέσεις του κάθε Ρουμάνου τσέλιγκα και του κάθε μουλά-ιμάμη από το Αζερμπαϊτζάν, ας γράφουν οι Σουηδοί μπας και καθαρίσει ο τόπος]. 

Εν πάση περιπτώσει, στην Κύπρο παρατηρείται κινητοποίηση προς τη σωστή κατεύθυνση κι αυτό είναι τουλάχιστον παρήγορο.