Στους Πέντε Δρόμους

Καλημέρα σας, τι κάνετε, καλά; Πάντα καλά!

Εγώ σήμερα επιβεβαίωσα κάτι που πίστευα εδώ και πολλά χρόνια. Ότι υπάρχει κόσμος με συγκεκριμένα επαγγέλματα με τον οποίο δεν μπορείς να συνεννοηθείς. Πώς, ας πούμε, σου συστήνεται κάποιος ως μπάτσος ή στρατιωτικός και χάνεις κάθε ενδιαφέρον να τον γνωρίσεις περαιτέρω; Σήμερα πρόσθεσα καινούρια μερίδα πληθυσμού στη μαύρη λίστα: Τους κτηματομεσίτες, ή και κτηνα-τομεσίτες!

Όπως ήδη κατάλαβες, ψάχνουμε διαμέρισμα να νοικιάσουμε με τη Μπρέντα. Διαμέρισμα με συγκεκριμένες προδιαγραφές τις οποίες υπογραμμίζω εντόνως σε κάθε τηλεφωνική μου επικοινωνία μαζί τους. Είναι σαν να μιλάς του τοίχου. Τους λες ότι έχεις συγκεκριμένο μπάτζετ, το τονίζεις, και σε παίρνουν πίσω να σου προτείνουν κάποιο διαμέρισμα €100 πιο ακριβό με την ελπίδα ότι θα γεννήσεις χρήματα να τους τα δώσεις. Δεν έχω τόσα άνθρωπέ μου. Γιατί επιμένεις;

Τους εξηγείς ότι θέλεις το διαμέρισμα επιπλωμένο. Επιπλωμένο για τον Κύπριο, ξέρεις τι σημαίνει; Πάει ο ιδιοκτήτης στο σπίτι της γιαγιάς του της μακαρίτισσας, διαλέγει ό,τι δεν έχει πάρει μαζί της στον τάφο και το πετά στο διαμέρισμα. Επιπλωμένο σου λέει, κομπλέ, άρα και πιο ακριβό. Τους εξηγείς ότι αυτή δεν είναι αισθητική 21^ου αιώνα και ότι αν ήθελες να ζήσεις σαν πρόσφυγας με έπιπλα εμπνευσμένα από τη μικρασιατική καταστροφή, έμενες σε καταυλισμό και καθάριζες, μα δεν το καταλαβαίνουν. Σώνει και καλά να σε πείσουν ότι αυτό το ντιβάνι μετρά για κρεβάτι και ότι αυτές οι καρέκλες καφενείου θεωρούνται «έπιπλα». Θεέ μου!

Φυσικά, υπάρχει και το άλλο άκρο. Τους εξηγείς ότι θέλεις κάτι μοντέρνο και σε πάνε να δεις κάτι ντιζαϊνάτες πολυκατοικίες, οι οποίες ομολογουμένως είναι χάρμα οφθαλμών σαν οικοδομήματα, μα πάσχουν από διαμερίσματα. Όταν λέω πάσχουν, εννοώ ότι με το ζόρι έχουν μέσα διαμερίσματα. Μπαίνει ο ένας μέσα και δεν χωράει άλλος. Πήγαμε τις προάλλες και είδαμε μία πολυκατοικία, διαμάντι. Πάμε να μπούμε στο διαμέρισμα, ανοίγει η πόρτα, μπήκε μέσα η κτηματομεσίτης, δεν χωρούσε να μπει άλλος! «Καλά, μια ντουλάπα υπάρχει σ’ όλο το διαμέρισμα;» αναρωτήθηκε η Μπρέντα. Ναι, της λέει, δεν σας φτάνει; «Στο σπίτι μου έχω έξι και δεν με φτάνουν! Και ας μην ξεχνάμε ότι θα φέρει και ο Αντίχριστος τα πράγματά του»… Αρχίσαμε να κοιτάμε ομαδικώς τα ταβάνια. Κατά πόσον αντέχουν να κρεμάσεις απ’ εκεί πάνω καμιά ντουλάπα ανάποδα! «Εντάξει, μπορείτε τα παπούτσια να τα φυλάτε στο μπαλκόνι, που ούτως ή άλλως είναι στεγασμένο», μας είπε. Το κακό είναι ότι στα λένε για σοβαρά όλα αυτά και εσύ δεν ξέρεις πώς να αντιδράσεις. Μου τρώτε άδικα την ώρα μου, κυρά μου, πόσο δύσκολο είναι να επικοινωνήσουμε ως προς το τι θέλουμε τέλος πάντων;

Ένα άλλο κουσούρι που έχουν οι κτηματομεσίτες είναι ότι δυσανασχετούν. Ναι, φαντάζομαι ότι ανέχεστε καθημερινά πολλές ιδιοτροπίες, αλλά αυτή είναι η δουλειά σας. Να μας εξυπηρετείτε και να μας βρίσκετε αυτό που θέλουμε. Αν δεν υπάρχει, πείτε μας το να μην αιθεροβατούμε και τελείωσε. Το να δυσανασχετείτε εμφανώς όταν σας απευθύνουμε το λόγο σαν πελάτες δείχνει πόσο αξίζει να αφανιστείτε σαν επάγγελμα. Για να μην σχολιάσω το ότι κάνετε αλλαξοκωλιές με τους πελάτες. Παίρνεις τηλέφωνο τον τάδε, κλείνεις ραντεβού μαζί του, τελικά εμφανίζεται ο δείνα, γιατί ο τάδε είχε άλλη δουλειά πιο σίγουρη, και προτίμησε να πάει εκεί. Μα, ο δείνα δεν ξέρει τι ψάχνω και έτσι απαιτείται να εξηγήσω τα πάντα από το μηδέν, και χάνουμε πολύτιμο χρόνο. Μέσα σε μια βδομάδα έκλεισα δέκα ραντεβού με κτηματομεσίτες. Στις μισές περιπτώσεις ήρθε να με συναντήσει άλλος απ’ αυτόν που τηλεφωνήθηκα και μάντεψε τι, δεν είχε ιδέα για το τι ψάχνω, ή ήξερε τα μισά απ’ αυτά που έπρεπε. Η επιτομή του επαγγελματισμού σε λέω!

Το αποκορύφωμα συνέβη σήμερα το πρωί. Είχα ραντεβού στις 11:00 για να δω ένα διαμέρισμα. Είχα συνεννοηθεί από χθες το βράδυ με τον κτηματομεσίτη να συναντηθούμε στην Καλλιπόλεως για να πάμε μαζί. Μισή ώρα πριν το ραντεβού με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι έχει μια άλλη δουλειά στο Δάλι και έτσι δεν θα μπορούσε να με συναντήσει, θα έστελνε όμως έναν συνεργάτη του να με πάει να δω το διαμέρισμα. Τηλεφωνήθηκα με τον συνεργάτη, 'ξηγηθήκαμε, με ρώτησε ποιο είναι το μπάτζετ μου και όταν του το είπα μου απάντησε έκπληκτος ότι είμαι πολύ πιο κάτω από το νοίκι που ζητά ο ιδιοκτήτης. Του απάντησα ότι ο προηγούμενος συνάδελφός του μου είπε ότι είμαι εντός μπάτζετ και ότι μάλιστα μπορούμε να τον παζαρέψουμε και για λιγότερα. Τέλος πάντων, είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας. Ξεκινώ από την Έγκωμη να πάω στην Καλλιπόλεως μέσα στον καύσωνα και την κίνηση, φτάνω στο σημείο του ραντεβού δέκα λεπτά νωρίτερα για να είμαι συνεπής και περιμένω. Δέκα λεπτά αργότερα με παίρνει τηλέφωνο ο κύριος και μου λέει επί λέξει: «Καλύτερα να ακυρώσουμε το ραντεβού. Είμαστε πολύ εκτός μπάτζετ και ο ιδιοκτήτης δεν νομίζω να δεχτεί οποιαδήποτε μείωση».

«Μα είμαι ήδη εδώ και περιμένω!» του είπα έκπληκτος. Ολίγον τον ένοιαξε, μου το έκλεισε κατάμουτρα.

ΟΚ, αυτό ήταν, θα μείνουμε στους πέντε δρόμους και κάτι μου λέει ότι θα είναι και καλύτερα. Και να ξεψυχάω, που λέει ο λόγος, δεν θέλω άλλα πάρε-δώσε μαζί σας.