Το πόσο χάρηκα που έχασαν οι Τούρκοι την ανάθεση
της Ολυμπιάδας του 2020 δεν περιγράφεται.
Οι ολυμπιακοί αγώνες, όπως έχουν καταντήσει στις
μέρες μας, δεν είναι κάτι περισσότερο από ένα λαμπερό αθλητικό σόου, το ξέρουμε.
Το εμπεδώσαμε. Δεν τρέφουμε αυταπάτες. Η προσπάθεια της Ελλάδας το 2004 να απογυμνώσει
ελαφρώς το μάρκετινγκ και να επικεντρωθεί στην ουσία του ευ αγωνίζεσθαι διόλου
ακολουθήθηκε από το Πεκίνο και το Λονδίνο στις επόμενες διοργανώσεις. Χώρια που,
είμαι σίγουρος, ότι το Ρίο θα δώσει τη χαριστική βολή μετατρέποντας τους αγώνες
σε ένα καλοκαιρινό καρναβάλι με φτερά και παλλόμενα κωλαράκια πάνω σε
ρυμουλκούμενα άρματα.
Αλλά! Να δω και τους Τούρκους να μου το παίζουν
«αρχαίο πνεύμα αθάνατο», τους Τούρκους που εν έτει 2013 δεν αξιώθηκαν να βγάλουν
τη μαντίλα και να ξυρίσουν το μουστάκι, που δεν ξέρουν τι πάει να πει ανθρώπινα
δικαιώματα, και ο σεβασμός τους προς τον ελληνικό πολιτισμό φτάνει ως τη
μετατροπή της Αγ. Σοφίας σε τζαμί – στο οποίο ακούω μπαινοβγαίνουν γάτες και
περιστέρια και αφοδεύουν όπου βρουν κι όπου σταθούν – θα ήταν ο απόλυτος
εξευτελισμός των αγώνων.
"Bridge Together" ήταν το σλόγκαν των Τούρκων. Ότι με την Ολυμπιάδα θα ένωναν τάχα μου τις δύο ηπείρους, αφού η Κωνσταντινούπολη ενώνει Ευρώπη και Ασία. Θα μας έφερναν κοντά. Ποιοί; Αυτοί, που δεν είναι άξιοι να ενώσουν ένα Νησί. Άχρηστοι, σκατά να φάτε!
Και ότι τι; Θα γίνονταν οι Ολυμπιακοί στην Πόλη
και θα παρέλαυνε η ελληνική αποστολή με τη σημαία, περήφανη, σε μια πόλη που ως
πριν 100 χρόνια ήταν δική μας; Μεγάλο ξευτιλίκι.
Ναι, ξέρω, όποιος τα σκάει χοντρά παίρνει και
ολυμπιάδες. Ναι, ξέρω, η Τουρκία σε λίγα χρόνια θα είναι η Νέα Υόρκη της Μεσογείου
και θα παρακαλάμε να πάμε εκεί να δουλέψουμε. Αλλά μέχρι τότε, πούτσα ελληνική, δαφνοστεφανωμένη, προσφορά της εθνικής στο μπάσκετ, και πούτσα γιαπωνέζικη,
πιο γκουρμέ, σε συσκευασία σούσι, προσφορά του καταστήματος.
Πόσο χάρηκα σήμερα. Κοίτα εδώ τα μούτρα του
Ερντογάν, που άφησε και άρον, άρον τη σύσκεψη των G20 για να προωθήσει την υποψηφιότητα της Πόλης, τρομάρα
του. Μην σχολιάσω τις βρομισμένες με τα τσεμπέρια δυο θέσεις πιο ‘κει.
Καύλα! Και μια που το έφερε η κουβέντα, ας αναπολήσουμε
και πάλι το 1997, και τη θρυλική στιγμή που στο άκουσμα του Athens 2004, η θεία Γιάννα έψαχνε τα σκουλαρίκια της.
Φουσκα ειναι και θα σπασει σιγα μην γινουν οι Νεα Υορκη της Μεσογειου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ναι το χαρηκα δεοντως για το Τοκιο. Πολη που αξιζει τους Αγωνες.
Σωστά το έθεσες πάντως. Η πούτσα η γιαπωνέζικη όντως είναι σε συσκευασία σούσι...λόγω μεγέθους!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα σούσι έτρωα το. Σε ψάρι όμως, κρέας δεν θέλω :p
ΑπάντησηΔιαγραφήWell done Tokio!!
μόνο εγώ θωρώ ότι οι γιαπωνέζοι κρατούν κυπριακές σημαιούες;!
ΑπάντησηΔιαγραφή@Sike: Δεν κρατούν ιαπωνικές σημαίες πάντως, το πρόσεξα κι εγώ, είναι λευκές σημαίες με το λογότυπο της διοργάνωσης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να αγιάσει το στόμα σου λεβέντη μου. Θα τους μισώ και θα τους βρίζω, ώσπου να βγει η ψυχή μου. Που να αφανιστούν απο το χάρτη που τον βρωμίζουν κι αυτόν με την παρουσία τους. Οι Βρυκόλακες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάτι τέτοια ποστ μου φτιάχνουν, όχι μόνο τη μέρα, αλλά και το μήνα μου (μη σου πω).
Πούτσα Ελληνική Δαφνοστεφανωμένη!!!!!!!!!!!!!!!!!!! για τους ΜΟΓΓΟΛΟΥΣ.
Ωστόσο θα συμφωνήσω με ΜΑΝΑ. Σιγά μην τους αφήσει ο θεός να γίνουν Νέα Υόρκη. Λίγα είναι τα ψωμιά τους. Και, όπως έλεγε και ο πάτερ Παϊσιος "τα κόλλυβα τα έχουν στο ζωνάρι τους".
Και η ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ πάλι δική μας θα γίνει. Το πιστεύω.
Ζούμε στην εποχή των απόλυτων ανατροπών. Όλες οι φούσκες διαλύονται σιγά σιγά. Θα έρθει και η δική τους η σειρά. Maximum 10 χρόνια τους μείνανε.
ΚΑΛΛΙΠΑΤΕΙΡΑ
το χωσιμο παει συννεφο. αλλα εκαταχαρηκα το να λεγεται η αληθκια. αφου αν επιανναν ολυμπιαδα θα μας εσυρναν ενα "οι ολυμπιακοι επεστρεψαν σπιτι τους" στην εναρξη, εμμεσα ή αμεσα.
ΑπάντησηΔιαγραφήνα σημειωθει και η ηττα τους απο την Ελλαδα στο ευρωμπασκετ με λιγα λεπτα διαφορα
"Η προσπάθεια της Ελλάδας το 2004 να απογυμνώσει ελαφρώς το μάρκετινγκ και να επικεντρωθεί στην ουσία του ευ αγωνίζεσθαι διόλου ακολουθήθηκε από το Πεκίνο και το Λονδίνο στις επόμενες διοργανώσεις."
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι καλά για αυτό χρεωκόπησε η Ελλάδα, επειδή επικεντρώθηκε στο ευ αγωνίζεσθαι. Οι εγκαταστάσεις σήμερα είναι όπως τα νεκροταφεία, ζήτω που δεν πέτυχε το μάρκετινγκ.
"θα παρέλαυνε η ελληνική αποστολή με τη σημαία, περήφανη, σε μια πόλη που ως πριν 100 χρόνια ήταν δική μας;"
29 Μαΐου 1453 σου λέει κάτι; Αποφράδα μέρα και τα λοιπά. Ως πριν 100 χρόνια είχε ελληνική κοινότητα, μετά κάποιοι στην Κύπρο ήθελαν ένωση και έτσι οι Έλληνες της Κων/πολης πλήρωσαν την νύμφη. Τωρά ησυχάσαμε και εμείς και αυτοί.
Η άλλη που πιστεύει στον Παΐσιο θέλω να την πληροφορώ ότι ο Άγιος Παστίτσιος ο πραγματικός προφήτης του Μακαρονοτέρατος, αγιασθήτω το όνομά Του, μου είπε ότι Ελλαδάρα θα παραμείνει Ελλαδίτσα ώσπου υπάρχουν άτομα που πιστεύουν σε παπούδες που ζουν πάνω στα βουνά και δεν έχουν καμια ιδέα για το πως λειτουργεί ο σύγχρονος κόσμος.
Και επειδή δεν μου αρέσει να κάνω διακρίσεις, ψιτ Ερτογκάν, που στο κοράνι γράφει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι χαλάλ; Α ρε μπαγάσα όποτε σε συμφέρει μουσουλμάνος και όποτε σε συμφέρει είσαι προοδευτικός. Άτε τράβα να προσευχηθεί τουμπώνοντας το κωλαράκι στον αέρα και άσε μας ήσυχους.
Πάω να φάω χοιρινό στο όνομα του Μακαρονοτέρατος που σίγουρα την ημέρα της αποκάλυψης της ανώτατης μακαρονάδας θα φανερώσει πόσο ψεύτικες είναι οι εβραιογέννητες θρησκείες σας.
Ανώνυμε, το ότι οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις σήμερα είναι σαν τα νεκροταφεία δεν είναι κάτι για το οποίο φταίνε οι ολυμπιακοί αυτοί καθαυτοί, αλλά οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Ας τις αξιοποιούσαν, ας τις ιδιωτικοποιούσαν, ας τις εκμεταλλεύονταν. Δεν φταίει η ελληνική διοργάνωση γι αυτό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεύτερον, το ότι θέλαμε ένωση με την Ελλάδα σε πείραξε; Χώνεψέ το, θα πεθάνεις και ακόμα θα σε καίει. Είμαστε Έλληνες και θέλουμε την Ελλάδα. Και το πετύχαμε το 2004. Με την ένταξή μας στην ΕΕ, όποτε θέλουμε μετακομίζουμε εκεί, όποτε θέλουμε ανοίγουμε δουλειά εκεί, οπότε μας έφυγε και η καούρα. Μην κοιτάς που δεν ευνοούν τώρα οι οικονομικές συνθήκες. Ψυχολογικά, εγώ είμαι καλυμμένος.
Για τις θρησκείες θα συμφωνήσω μαζί σου, θεωρώ ότι κάνουν πιο πολύ κακό παρά καλό, όπως επίσης πιστεύω πιο πολύ στους επιστήμονες παρά στους "ιερομένους". Αλλά όταν το 95% του παγκόσμιου πληθυσμού θρησκεύεται και μόνο ένα ελάχιστο ποσοστό δηλώνει άθεο, ωφείλεις τουλάχιστον να το σεβαστείς, όσο αστείο κι αν σου ακούγεται.