Μοιράσου το Πρόβλημα

Αν με διαβάζεις τακτικά θα έχεις ήδη παρατηρήσει ότι γενικότερα είμαι ανοικτό βιβλίο. Δεν με πειράζει να ξέρεις ποιος είμαι, ούτε έχω πρόβλημα να σου δείξω φωτογραφίες, βίντεο από διάφορες στιγμές μου, ούτε και να σου εξιστορήσω συμβάντα για τα οποία ίσως να έπρεπε κανονικά να ντρέπομαι. Έτσι ήμουν εξ απαλών ονύχων. Εξωστρεφής, παραστατικός μη σου πω και παρατατικός. Δηλαδή, το αντίθετο από το υπόλοιπο μου σόι που έχει για λάβαρο το λαϊκό ρητό «τα εν οίκω μη εν δήμω» και φτάνει στα όρια του κρυψίνους και του ψιψίνους.

Ουδέποτε κατάλαβα τι εξυπηρετεί το να κρατάς πράγματα για τον εαυτό σου. Εμένα μου δίνει τρομερή ευχαρίστηση να μοιράζομαι μαζί σου τα πάντα, από τις μεγαλύτερες μου χαρές, μέχρι τις μεγαλύτερες μου δυστυχίες, από τους πιο ενδόμυχους φόβους μου, μέχρι τα πιο πρόστυχα πάθη μου, τις γκάφες μου, τα ανέκδοτά μου. Και θεωρώ ότι έτσι πρέπει να κάνεις κι εσύ για να έχει η ζωή ενδιαφέρον. Τι θα λέμε, αν όχι τα εσώψυχά μας; Με τα περί ανέμων και υδάτων θα τη βγάζουμε; Πολύ βαρετό.

Το να εκφράζεσαι κάνει καλό. Δεν ισχυρίζομαι ότι πρέπει να φτάσεις στα πρόθυρα να πρήξεις τον άλλον λες και πας σε εκκλησία για εξομολόγηση, αλλά το να ξεδιπλώνεις στον άλλον, συμπεριλαμβανομένων και κακεντρεχών αγνώστων στο διαδίκτυο, τις σκέψεις σου, κάνει καλό. Σε μένα τουλάχιστον. Και εφόσον θεωρώ ότι ο υποφαινόμενος είναι ο μέσος άνθρωπος, τότε πιθανότατα να κάνει καλό και σε σένα.

Με το να μοιραστείς το πρόβλημα σου, το εμπεδώνεις. Το αναλύεις, το ανακαλύπτεις και εν τέλει αναγκάζεσαι να το λύσεις. Λέω αναγκάζεσαι γιατί έτσι δίνεις στον ακροατή σου το δικαίωμα να επανέλθει σ’ αυτό μιαν καλήν ημέρα μεταξύ τυρού και αχλαδίου εκφράζοντας γνώμη ή ρωτώντας για την εξέλιξή του. Και εσύ θα πρέπει να του δώσεις μιαν απάντηση. Και αν αυτή η απάντηση δεν είναι πειστική, τότε αυτός ο ξένος πιθανόν να εκφράσει επικριτική άποψη επί του θέματος. Και δεν θέλεις να του δώσεις τέτοιο δικαίωμα, ούτε μια τέτοια έμμεση ικανοποίηση, έτσι δεν είναι; Άρα, με το να μοιράζεσαι ένα πρόβλημα ακόμα και με έναν άσπονδο φίλο, πάει να πει ότι το ξορκίζεις, ότι θέλεις να το λύσεις και θα το λύσεις για να μην δώσεις χώρο στη χαιρεκακία.

Πολλοί μου λένε ότι διαλαλώντας τα προβλήματά μου, δίνω λαβή και τροφή για κουτσομπολιά. Μα, νομίζεις ότι ένας άνθρωπος με πραγματικά προβλήματα νοιάζεται αν δίνει λαβή και τροφή σε κουτσομπολιά; Χέστηκε η φοράδα στ’ αλώνι αν θα με κουτσομπολέψουν. Αυτά είναι αναπόφευκτα στη ζωή. Το ζήτημα είναι να το βγάλεις από μέσα σου για να το αρπάξεις στα χέρια σου και να το τσακίσεις. Τώρα, εάν ειρήσθω εν παρόδω πούνε την κουβέντα τους διάφορες φαρμακόγλωσσες, έννοια σου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι. Και εσύ θα πεις τη δική σου όταν θα έρθει η σειρά τους. Και θα είναι και χειρότερη. Έτσι λειτουργούν αυτά.

Ειλικρινά, όταν βλέπω τον άλλον να τρώγεται με τα ρούχα του και υποψιάζομαι ότι κάτι τον βασανίζει αλλά από καθαρή περηφάνια και μόνο, δεν ρίχνει τα μούτρα του να μοιραστεί το πρόβλημα ώστε να αναγκαστεί να το λύσει, το λιγότερο που νιώθω εκείνη την ώρα είναι οίκτο. Πάνω απ’ όλα τον βαριέμαι και θέλω να έρθουν οι βαστάζοι να τον πάρουν από μπροστά μου γιατί πραγματικά, κόσμος που δεν μπορεί να τσαλακωθεί, να αναπλαστεί και να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες του δεν έχει κανένα ενδιαφέρον.

Κατάλαβες, λοιπόν, πόσο βαριέμαι ειδικώς και γενικώς.