Στο Fast Forward

Πώς τα πάτε, τι κάνετε, πώς είστε;

Θα πεταχτώ μέχρι το φαρμακείο. Θέλετε τίποτα;

Χάπια, σιρόπια, κάψουλες, υπόθετα και ανυπόθετα… Έχετε απ’ όλα;

Ωραία, χαίρομαι.

Πληβείοι και δουλοπάροικοι της Κύπρου! Σας έχω νέα! Πέρασε ήδη το μισό 2013! Πώς σας φαίνεται; Πώς σας κάθεται έως τώρα; Εκπληρώσατε κανέναν πρωτοχρονιάτικο στόχο ή ακόμα χάσκετε; Εξαγνίσατε καθόλου το κάρμα σας ή μπα; Μιλήστε μου για τα προσωπικά σας επιτεύγματα αυτού του πρώτου εξαμήνου να γελάσωμεν και να βελάσωμεν παρέα. Πείτε μου. Βελτιώσατε τον εαυτόν σας; Εξασκήσατε καθόλου το σαρκίον σας; Αποταμιεύσατε; Κάνατε καμία φαντασίωση σας πραγματικότητα;

Πού να προλάβετε;!

Το πήρατε χαμπάρι, γαιοκτήμονες και ακτήμονες, ότι οι εαυτοί μας έχουν περάσει σε δεύτερη μοίρα; Συνειδητοποιήσατε ότι δεν προλαβαίνουμε πλέον τα τεκταινόμενα; Είναι γεγονός. Οι εξελίξεις στην προσωπική μας ζωή δεν προλαβαίνουν να απορροφηθούν από τον εγκέφαλό μας, μήτε από τον φαλλό μας. Περνούν και δεν τον ακουμπούν. Περνάνε στο ντούκου. Ζούμε πλέον στο fast forward. Από την αποφράδα εκείνη μέρα του κυπριακού κουρέματος τρώμε τα χαστούκια το ένα μετά το άλλο και είμαστε σαν τον ετοιμοθάνατο που παθαίνει διαδοχικούς σπασμούς και εκλιπαρεί για ευθανασία.

Κάθε μέρα κάτι ακούμε, κάτι γίνεται, μας σοκάρει και το συζητούμε μέχρι τελικής πτώσεως. Ευχαριστούμε τον Θεό που μας έδωσε το τουίτερ και το αναλύουμε. Ευχαριστούμε τον Θεό που ανακάλυψε τα μπλογκς και το επιλύουμε. Μια φορά, δεν προλαβαίνουμε να βαρεθούμε. Πού να βαρεθούμε δηλαδή, που καταντήσαμε να ξυπνούμε το πρωί και αν είναι όλα στη θέση τους να το βρίσκουμε παράξενο! Σκέψου να ζούσες σε καμιά χώρα που όλα δουλεύουν ρολόι, στην Ελβετία, ας πούμε. Πώς θα την πάλευες; Τι θα συζητούσες όλη μέρα; Εδώ, δεν προλαβαίνεις να βαρεθείς. Κλείνει η μία τρύπα, ανοίγει η άλλη. Ή μάλλον δεν κλείνει καμία. Μόνο ανοίγει! Και εμείς κάνουμε τουίτς και αναρτήσεις και περνούμε ευχάριστα τα χρόνια.

Κουρέματα καταθέσεων, κλείσιμο καίριων οργανισμών, μειώσεις μισθών, συντάξεων, καταργήσεις επιδομάτων. Άλλα θεμιτά, άλλα αθέμιτα. Διασφάλιση της λιμουζίνας του προέδρου και των ανώτερων αξιωματούχων. Πες μου σε ποια άλλη χώρα έχουν τόσα να συζητήσουν. Εμείς εδώ τα τιμάμε τα χάλια μας και τα συζητάμε. Και έχουμε ζωή. Ενθυμείσαι πτωχέ και αχρείε Έλλην που το μόνο σου πρόβλημα προ δεκαετίας ήταν το δίλημμα Τσάκας ή Πρόδρομος; Ενθυμείσαι τρισάθλιε συνάνθρωπε που κάποτε τα καίρια ερωτήματα αυτής της κοινωνίας ήταν τι έγραψε η Μαίρη Γεώρτση σε ένα χαρτάκι στο Bar; Ενθυμού! Ενθυμού και κλάψε!

Πέρασε το μισό 2013 χωρίς να το πάρουμε χαμπάρι. Θα περάσει έτσι και η υπόλοιπη πενταετία.

Οι επιζώντες, μου είπαν, θα κερδίσουν πλούσια δώρα.