Στη Θεία Νορβηγία

Και μετά την Ισλανδία, ήρθε η Νορβηγία και το Όσλο.

Για το Όσλο ως πόλη δεν θα σου γράψω κάτι, να πας να τη δεις από μόνος σου, είναι μια ωραιότατη σκανδιναβική πρωτεύουσα με όλες τις ανέσεις, με τις πιο σύγχρονες αλλά και τις πιο γραφικές γωνιές της. Αλλού θα επικεντρώσουμε το σημερινό κείμενο. Στους Νορβηγούς.

Οι Νορβηγοί είναι ένας λαός χωρίς προβλήματα, ευτυχισμένος και ζει στην κοσμάρα του όπου όλες οι έγνοιες στροβιλίζονται γύρω από το αν διαθέτουν πλήρη εξοπλισμό για σκι, σέρφινγκ και ποδήλατο. Οι Νορβηγοί έχουν ξεζουμίσει όλες τις ευκαιρίες που τους προσφέρει η φύση και το περιβάλλον τους και ζουν απ’ αυτά, απαλλαγμένοι από τις δικές μας ευτελείς συνήθειες.

Τα πιο πάνω τα έχω διαπιστώσει ιδίοις όμμασι, διότι καθ’ όλη τη διαμονή μας στο Όσλο δεν διαμείναμε σε κάποιο ξενοδοχείο (δεν θα μπορούσαμε άλλωστε, στο πιο φτηνό πληρώνεις διαμονή €300 το βράδυ!), αλλά φιλοξενηθήκαμε στο σπίτι μιας νορβηγικής οικογένειας. Βασικά, φιλοξενηθήκαμε από την υπέρτατη ιέρεια αυτού του μπλογκ και καρδιακή μου φίλη, την Αγγελική. Την ξέρεις κι εσύ, την έχεις ήδη αποθεώσει σε παλιότερη ανάρτηση του 2010 στη Βαρκελώνη, κάνε ένα revision να κατατοπιστείς. Που λες, η Αγγελική εργάζεται στο Όσλο αυτό το διάστημα και ήταν ιδανική ευκαιρία να την επισκεφτούμε. Η ίδια φιλοξενείται σε μια νορβηγική οικογένεια και έτσι, για όσο μείναμε στο Όσλο είχαμε την ευκαιρία να εξερευνήσουμε το σπίτι και να δούμε αυτοπροσώπως το πως λειτουργεί μια οικογένεια και τι συνήθειες έχει.

Με την Αγγελική στον κήπο του σπιτιού.

Ζήλεψα, εννοείται. Εκτός του ότι ζουν σε ένα ωραιότατο σαλέ με θέα το πράσινο και το μπλε της βορείου θαλάσσης, ζουν αυστηρά με τα απολύτως απαραίτητα και είναι ευτυχισμένοι. Το σπίτι τους είναι άνετο αλλά δεν έχει μέσα τίποτε πομπώδες που να παραπέμπει σε νεοπλουτισμό όπως τα δικά μας. Μου έκανε εντύπωση ότι παρόλη την οικονομική τους επιφάνεια, δεν είχαν ακριβά αυτοκίνητα. Το ένα τους αυτοκίνητο είναι ηλεκτρικό και το φόρτιζαν στο γκαράζ με το καλώδιο! Ο πατέρας της οικογένειας, διευθυντής σε μεγάλη ασφαλιστική εταιρεία, πάει κάθε πρωί δουλειά με το ποδήλατο, με την εφαρμοστή φόρμα και το κράνος του και ντύνεται αργότερα στο γραφείο. Μάλιστα, κάθε μέρα ακολουθεί διαφορετικό δρομολόγιο για να γυμνάζεται περισσότερο. Στα δωμάτια των παιδιών δεν βρήκαμε ούτε playstation ούτε κινητά τηλέφωνα. Βρήκαμε πατίνια, σκέητμπορντ, λέγκο, περιοδικά Μίκυ Μάους και άλλα ρετρό που ουδεμία σχέση έχουν με το πώς μεγαλώνουν στις μέρες μας τα δικά μας μούλικα.

Ιδού και το ηλεκτρικό αυτοκινητάκι τους παρκαρισμένο στο γκαράζ.

Ήταν όλη η ατμόσφαιρα τόσο όμορφη που ένιωθες να ζεις σε τηλεοπτική σειρά τύπου family matters από τα ‘90ς.

Έτσι που λες. Ούτε Μερσεντές είδα, ούτε Πόρσε μεταχειρισμένη από την Αγγλία είδα, ούτε διακοπές στη Μύκονο είδα, ούτε μαλακισμένα ανήλικα με το iphone4 είδα. Είδα την Ευρώπη στην ουσία της και είπα «καλά να πάθουμε οι Μόγγολοι κάτω που πτωχεύσαμε μπας και βρούμε το λάθος!»

Αυτά. Επανέρχομαι στην Αγγελική. Την πεθύμησα την Αγγελική και το συνειδητοποίησα τις προάλλες όταν σκεφτόμουν πως δεν μου φτάνουν πλέον οι δυο φορές τον χρόνο που συναντιόμαστε. Μα, τι απολαυστική προσωπικότητα είναι αυτή! Κάθεσαι και την ακούς να σου λέει νέα, και νιώθεις ότι βλέπεις κάτι μεταξύ comedy show και παλιάς καλής ελληνικής ταινίας. Ακόμη και τους προβληματισμούς της να σου εξομολογείται, τους εκφράζει τόσο γλαφυρά που τους προσδίδει άλλη διάσταση. Στα έχω ξαναγράψει, αλλά τα επαναλαμβάνω γιατί ξέρω ότι κι αυτή δεν χορταίνει να διαβάζει τους διθυράμβους και τις «κολακείες» μου – παρόλο που πλέον έχω κοπέλα και κατάντησα ένας «μπίχλας» όπως λέει! J Ήταν υπέροχη οικοδέσποινα, δεν μας έλειψε τίποτε, προσδοκώ ήδη τα επόμενα.

Κατά τα άλλα, επισκεφτήκαμε όλα τα must-see εκθέματα του Όσλο. Από το πάρκο Βίγκελαντ, το μουσείο των Βίκινγκς μέχρι την όπερα και από το χιονοδρομικό Χόλμεν Κόλλεν μέχρι την εθνική πινακοθήκη όπου είδαμε και τον περίφημο πίνακα του Εντβαρντ Μουνχ (ή πως διάολο γράφεται, δεν ξέρω) με τίτλο «Κραυγή». Εγώ μόνο μία «Κραυγή» αναγνωρίζω ως έργο τέχνης, τα ξέρεις, μην στα αναλύω μέρες που είναι.

Σε άλλα νέα, επιστρέψαμε στην Κύπρο με Norwegian Airlines οι οποίες παρέχουν και wifi καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης! Κολλάει λίγο το ίντερνετ εκεί πάνω, αλλά μια φορά, αν σου ανοίξει τις σελίδες που θες, δεν ξέρεις για πότε πέρασαν 4,5 ώρες. Με την ολοκλήρωση αυτού του ταξιδιού, κατακτήσαμε και τη σημαία της Νορβηγίας και απομένει μόνο η Φινλανδία για να τελειώνουμε με τις βόρειες χώρες. Πέρσι, αν θυμάσαι, είχα ταξιδέψει στη Σουηδία και τη Δανία. Θεωρώ ότι η Σουηδία είναι ωραιότερη όλων αλλά κερδίζει μόνο στα σημεία. Ακολουθεί η Νορβηγία και η Ισλανδία, τελευταία και καταϊδρωμένη η Δανία.

Να ‘μαστε καλά και θα τις δούμε ξανά όλες!