Άλλος Για Υποψήφιος;

Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς την ποιότητα της πολιτικής ζωής αυτού του ευλογημένου τόπου.

Το ξέρω, είχα πει δεν θα ξαναγράψω για πολιτικά εφόσον είναι θέμα χρόνου να απαλλαγούμε από τον καρκίνο του Χριστόφκια, αλλά διαβάζω τόσα και τόσα για την υποψηφιότητα του κ. Μαλά που δεν μπορώ να μην τα σχολιάσω. Θα κάνω μια εξαίρεση, λοιπόν, και ελπίζω να αντέξετε μέχρι τέλους. Υπόσχομαι από αύριο να επανέλθουμε στην σέξι θεματολογία μας.

Που λες… Δεν το βρίσκεις εξοργιστικό το ότι μια καλήν ημέραν ξύπνησε το ΑΚΕΛ και ανακοίνωσε εν χορδαίς και οργάνοις: «σκεφτήκαμε ότι ο κ. Μαλάς είναι ικανός να φάει τον Αναστασιάδη και επεξεργαζόμαστε την πιθανότητα προώθησης του ονόματός του;» Ο άμεσα ενδιαφερόμενος στο μεταξύ, κοιμόταν ύπνο βαθύ δεν είχε ιδέα ότι παίζει να γίνει πρόεδρος. Όταν μετά από λίγες μέρες τον ενημέρωσαν, του καλάρεσε η ιδέα και δήλωσε περήφανος: «θέτω το όνομά μου στη διάθεση του κόμματος!»

Εσένα, σαν Κύπριο πολίτη δεν σε προσβάλλει αυτή η διαδικασία, ήτοι: ψάχνουμε ένα κορόιδο με συμπαθητικό προφίλ να του φορτώσουμε την –αποτυχημένη- πολιτική δεκαετιών και μόλις το εντοπίσουμε κάνουμε ένα χρααααπ, το γραπώνουμε και του το ανακοινώνουμε τόσο του ιδίου, όσο και του λαού ειρήσθω εν παρόδω;

Με το μπαρδόν, αλλά το ανάποδο θα έπρεπε να συμβαίνει. Δηλαδή, να ξυπνήσει ένα πρωί ένας Χριστιανός του Θεού, με όραμα και αποφασιστικότητα για το κοινό καλό της χώρας και να βγει να πει: «Ορίστε κύριοι, έχω αυτές κι αυτές τις προτάσεις, έχω αυτές κι αυτές τις ιδέες για την πρόοδο της Κύπρου μας, άμα γουστάρετε υποστηρίξετέ με. Αν δεν γουστάρετε, την υγειά μας να ‘χουμε!» Αμ, δε!

Στην Κύπρο των ανάποδων δεν γίνεται να πάει κάτι όπως πρέπει. Το ΑΚΕΛ και ο Κεντρώος Χώρος (ή καλύτερα, αυτοί που μας περισσεύουν) νομίζουν ότι ψάχνουν εκπρόσωπο της Κύπρου στη Γιουροβίζιον. Οι μέχρι τώρα διεργασίες τους παραπέμπουν σε πάνελ μεσημεριανής εκπομπής με θέμα «ποιόν να στείλουμε του χρόνου στη Στοκχόλμη». «Να προωθήσουμε τον Μαλά που είναι του ευρύτερου αριστερού χώρου» ήτοι «να πάμε με αγγλικό στίχο για να κερδίσουμε ψήφους από όλη την Ευρώπη;» ή να «ψάξουμε εσωκομματικό υποψήφιο», βλέπε «να στείλουμε εκπρόσωπο - πρώτο όνομα, όπως ο Σάκης, η Βίσση, η Παπαρίζου κτλ».

Αν δεν έχεις δυνατό τραγούδι, μάνα μου, δεν πα να επιστρατεύσεις και τους τρεις μαζί, τίποτε δεν θα γίνει. Γι αυτό, παρά να κόπτονται για το προφίλ του υποψηφίου τους, ας κάτσουν να αναθεωρήσουν τις πολιτικές τους που μέχρι στιγμής απέδωσαν όσο και ο Χρήστος Μυλόρδος το 2011 στο Ντίσελντορφ (με πιάνεις φαντάζομαι, ήρθε προτελευταίος). Πόση υποτίμηση να αντέξει ο κοινός νους σ’ αυτόν τον τόπο; Πόση;!

Πάντως, για να λέμε και του στραβού το δίκαιο, εντυπωσιάστηκα από το ΑΚΕΛ και τη μέχρι στιγμής πρότασή τους. Από τον Χριστόφια του οποίου το μεγαλύτερο ακαδημαϊκό προσόν ήταν ότι έφτιαχνε καφέδες και διάβαζε τη Χαραυγή για να μάθει ανάγνωση, ξεπεταχτήκαμε σε διδάκτορα γενετικής! Από τον δικτάτορα στον διδάκτορα μιας μέρας απόφαση! Πολύ θετική αλλαγή. Παρόλο που είμαι πάντα καχύποπτος με τους αριστερούς και αδυνατώ να πιστέψω ότι αναμεταξύ τους υπάρχει και κόσμος ανώτερου πνευματικού επιπέδου, εντούτοις με τον Μαλά τείνω να αλλάξω γνώμη, μιας και τα πτυχία του κυρίου δεν χωρούν αμφισβήτησης. Το ότι δέχεται να διαδεχτεί τον Χριστόφια, βέβαια, διά μέσου κρυφών αποφάσεων, εν κρυπτώ και παραβύστω, είναι ακυρωτικό για τον ίδιο, δεν μπορείς να πεις… Ποιός άνθρωπος με σώας τας φρένας θα ήθελε να κληρονομήσει από το σόι του ένα μπουρδέλο;

Αχ, Παναγίτσα μου. Κάτι τέτοια αναπάντεχα γίνονται και αμέσως σκέφτεσαι ότι όλα συνωμοτούν υπέρ του Αναστασιάδη. Το οποίο είναι διπλά ύποπτο. Γιατί δύο τινά μπορεί να ισχύουν. Είτε ότι είναι όλοι τους μια παρέα, τα έχουν προσυμφωνημένα, «μία πενταετία εσύ και μία εγώ», «με το γυρί» που λέμε στα κυπριακά, είτε το ΑΚΕΛ θέλει τόσο πολύ να ξεφορτωθεί το κράτος που ρήμαξε, να χάσει τις εκλογές πάση θυσία, ώστε να μπορεί να μας πρήζει τα ούμπαλα ανενόχλητο  από τα έδρανα της αντιπολίτευσης τον ερχόμενο Φεβρουάριο. Τι; Έχω μεγάλη φαντασία; Μπα, σιγά τη φαντασία. Προσωπικά, ούτε στις μεγαλύτερες και πιο χυδαίες μου φαντασιώσεις δεν πίστευα ότι μπορούσε να εκλεγεί ο Χριστόφιας το 2008, και είδες τι έγινε.Οπότε δεν με εκπλήσσει τίποτε πλέον, τα πάντα παίζονται!

Ό, τι και να ισχύει, ξέρεις ποιος θα υποφέρει.