Σήμερα είναι μεγάλη μέρα. Η Κύπρος από χώρα του σφυροδρέπανου γίνεται χώρα του γεωτρύπανου. Και επειδή τα σχόλια στο twitter και στο Facebook δίνουν και παίρνουν, μου ήρθε και εμένα η εξής έμπνευση για ένα υπέροχο τσοντοσενάριο. Ζητούνται εθελόντριες για τους γυναικείους ρόλους. Λοιπόν, έχουμε και λέμε: Ο Όμηρος έβαλε στο μάτι την προίκα της Αφροδίτης. Εμφανίζομαι εγώ ως Όμηρος με χλαμίδα. Εμφανίζεται και η Αφροδίτη με τα βυζιά έξω και ένα ροζ πέπλο να καλύπτει το υπόλοιπο σώμα της.
ΟΜΗΡΟΣ: Πού ‘σαι μωρή θεά του έρωτα;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Να λείπουν τα «μωρή».
ΟΜΗΡΟΣ: Γιατί;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Να προσέχεις τις εκφράσεις σου πτωχέ στιχουργέ. Σε ποια νομίζεις ότι απευθύνεσαι; Έγραψες εκεί δυο σουξεδάκια και νομίζεις ότι νομιμοποιείσαι να μου μιλάς με λεξιλόγιο γηπέδου…
ΟΜΗΡΟΣ: Μπα, θίχτηκε η μουστακαλού κοντέσα;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Σε παρακαλώ! Εγώ είμαι κόρη του Δία!
ΟΜΗΡΟΣ: Δεν πα να είσαι και του Μολέσκη…
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Δεν είμαι ό, τι κι ό, τι… Να μου μιλάς με σεβασμό! Γιατί και όμορφη είμαι, και προικισμένη είμαι, μία θεά είμαι!
ΟΜΗΡΟΣ: Θεά ήσουν παλιά. Τώρα είσαι η «πουτάνα της Μεσογείου».
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Δεν είμαι πουτάνα. Είμαι ένας «άγγελος στην κόλαση!»
ΟΜΗΡΟΣ: (Κατεβάζει φερμουάρ - Τον βγάζει έξω) Έλα εδώ κοπελάρα μου και βάλε τη γλώσσα σου στις ακτές του Ομήρου.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Πρόστυχε! (τον χαστουκίζει)
Ο Όμηρος την αρπάζει από πίσω. Η Αφροδίτη ξεμαλλιασμένη προσπαθεί να δραπετεύσει.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Τι πας να κάνεις; Άσε με κάτω, λαϊκέ στιχουργέ της Οδύσσειας και της Ιλιάδας!
ΟΜΗΡΟΣ: Έλα εδώ κοκόνα μου, έλα να νιώσεις το τρυπάνι!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Καλέ μη, καλέ μη!
ΟΜΗΡΟΣ: Τι σκούζεις; Αφού τόσα χρόνια γουστάρεις το Οθωμανικό!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Συκοφαντίες και διαβολές! Εγώ είμαι περήφανη Ελληνοπούλα.
Της τον ακουμπά ελαφρώς.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Παναγίτσα μου. Τι τρυπάνι είναι αυτό;
ΟΜΗΡΟΣ: Μ’ αυτό θα σου βγάλω το κωλάντερο.
Η Αφροδίτη τον σπρώχνει προς τα πίσω με μια ταχεία λαβή.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Λέγε τι θες για να μ’ αφήσεις ήσυχη ρε!
ΟΜΗΡΟΣ: Το οικόπεδο 12!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αααα! Έβαλε στο μάτι την προίκα μου ο βάνδαλος, ο προικοθήρας…
ΟΜΗΡΟΣ: Σιγά μάνα μου. Τόση περιουσία έχεις… Τι πειράζει να πάρω κι εγώ το κατιτίς μου.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Κατιτίς θες; Να σου δώσω λίγο σιουσιούκκο, λίγο χαλούμι, λίγη κουμανταρία, να πας στην ευχή του Θεού!
ΟΜΗΡΟΣ: Εγώ θέλω φυσικό αέριο, θέλω το οικόπεδο «12»!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Το «12» πάνω απ’ το πτώμα μου!
Ο Όμηρος, φουλ στην κάβλα την αρπάζει αμέσως και την καρφώνει από πίσω.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ααα! Θα φωνάξω βοήθεια!
ΟΜΗΡΟΣ: Φώναξε ό, τι θέλεις!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Πραξούλλααααα! Πραξούλλααααα!
Ο Όμηρος της κλείνει το στόμα με το χέρι του. Αυτή χτυπιέται σαν χταπόδι στη στεριά, σαν πανί σε ανεμοδαρμένο κατάρτι, σαν κυκλάμινο που το μαστιγώνει ο βοριάς στου βράχου τη σκισμάδα.
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Πραξούλλααααα! Πραξούλλαααα! (με φωνή ανάλογη της Βουγιουκλάκη στην «κόρη μου τη σοσιαλίστρια» στη σκηνή με τον Τσούκα).
Ο Όμηρος με δυσκολία συγκρατά τη στύση του. Η Αφροδίτη μπορεί να έχασε την παρθενιά της απ’ την κερκόπορτα αλλά δεν το έβαλε κάτω. Καθώς τον έτρωγε από πίσω, έβαλε όλη της τη φαντασία να δουλέψει. Έπρεπε να σώσει τον εθνικό της πλούτο. (Εδώ το πλάνο προβάλλεται σε slow motion). Μέσα στην κατάσταση απόλυτης νιρβάνας είδε ένα όραμα: Είδε τη μούσα του φυσικού πλούτου, την πεντάμορφη Ερατώ. Εμφανίστηκε μπροστά της μέσα σε ένα σύννεφο καπνού. Με τη μαγική φωνή της έδωσε το πρόσταγμα:
ΕΡΑΤΩ: Σφίχτου!
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Τι να κάνω;
ΕΡΑΤΩ: Σφίχτουυ…
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ε;
ΕΡΑΤΩ: Σφίχτου μωρή! Κουφάθηκες;
ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Ε, σφίγγομαι. Τι κάνω, κάθομαι;
ΕΡΑΤΩ: Σφίχτουυυυ!
Αυτά είπε και ελάλησε η μούσα η Ερατώ και έδωσε ένα τέλος στον θάνατον αυτόν. Σφίγγεται η Αφροδίτη. Ο Όμηρος άρχισε να νιώθει παράξενα. Σφίγγεται κι άλλο η Αφροδίτη, ΜΠΟΥΜ! Πάρτον Όμηρο κάτω. Μια τεράστια έκρηξη, εφάμιλλη αυτής στο Μαρί, ισοπέδωσε τα πάντα. Ο κώλος της Αφροδίτης αμόλησε μια κλανιά φυσικού αερίου, πλούσια σε μεθάνιο, η οποία ισοπέδωσε τα πάντα. Τα πάντα! Τον Πύργο του Σιακόλα, το Mall, το Costa Coffee, το Gloria Jeans, το Coffee Beanery, το Φλο Καφέ, το Πραλίνα και όλα τα υπόλοιπα πολιτιστικά ιδρύματα της χώρας. Ήταν η μεγαλύτερη έκρηξη που σημειώθηκε ποτέ σε κυπριακό έδαφος, μεγαλύτερη και αυτής στη Χιροσίμα.
Ο Όμηρος πέθανε. Η Αφροδίτη χάθηκε στο δάσος.
Πολύ καλό. Χαίρομαι που ήμουνα ο ηθικός αυτουργός! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν υπάρχεις!! απλά δεν υπάρχεις..κλαίω..
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://students.ceid.upatras.gr/~akis/jotd2/0019.html
ΑπάντησηΔιαγραφήΧΑ ΧΑ! Πολλά καλό! Δεν έχω λόγια!! Έφυρες μας πάλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήInvictus, έπαιξες το παιχνίδι που το οποίο προέρχεται το συγκεκριμένο που επαράθεσες? xD
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρελλό γέλιο! :-)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ξενοφίλιος
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιχνίδι; Ποιό παιχνίδι;
Χαχαχα... Τέλειο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛΟΛΛΛΛΛ
ΑπάντησηΔιαγραφήlol.... theossss..... tha to eikonografousa alla einai x rated... lol
ΑπάντησηΔιαγραφήΉμουν σίουρη για το τέλος, αλλά το απήλαυσα που λαλεί τζαι ο πολιτισμός της Ελλάδας (η Τατιάνα).
ΑπάντησηΔιαγραφήΤους χαιρετισμούς μου!
…στα πατώματα!:-D Respect!
ΑπάντησηΔιαγραφή