Πάμε Να Φύγουμε, Μάνα Μου!

Αντιγράφω από τον «Φιλελεύθερο»:

«Δεν έπεισαν τα μέλη της Επιτροπής Ελέγχου της Βουλής οι εξηγήσεις του Επικεφαλής της Γραμματείας της Κυπριακής Προεδρίας της Ε.Ε. στις Βρυξέλλες Ανδρέα Μολέσκη, σε ό,τι αφορά τις διαδικασίες πρόσληψης επιστημονικού προσωπικού για τις ανάγκες της Κυπριακής Προεδρίας.»

Κυπριακή Προεδρία! Τι ανέκδοτο κι αυτό! Εγώ όποτε ακούσω τον όρο «Κυπριακή Προεδρία» χτυπιέμαι στα γέλια. Η Κύπρος θα αναλάβει την Προεδρία της ΕΕ το 2012! Η Κύπρος που κατ’ εμέ δεν είναι άξια να χτίσει καλά, καλά ένα θέατρο χωρίς να γκρεμιστεί ή να κάτσει να αναπλάσει μία πλατεία μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα αναλάβει προεδρία! Κάποια πλάκα μας κάνουν στην ΕΕ, να μου το θυμηθείς! Να το δεις ότι οι Ευρωπαίοι ξέρουν ότι θα επαληθευτούν οι προφητείες των Μάγια για το 2012 και σκέφτηκαν να μας τάξουν την αντίστοιχη προεδρία ώστε να κάνουμε κι εμείς λίγο χάι-χούι.

«Θα είναι εξαιρετική ευκαιρία για την Κύπρο να λύσει το Κυπριακό, κατά τη διάρκεια της προεδρίας της».

Nα δεις ότι ούτε αυτό δεν θα είμαστε ικανοί να επιτύχουμε. Ή ακόμα καλύτερα, θα το λύσουμε εις βάρος μας, που είναι και παλιά μας τέχνη, κόσκινο. Κυπριακή Προεδρία. Σαν να λέμε, “Χρυσά Βατόμουρα!”

Το πρόσεξες ότι δεν σχολίασα τις γκάφες του κ. Μολέσκη. Μα, τι να σχολιάσω; Είναι γνωστό ευρέως ότι στο Δημόσιο προσλαμβάνεται ο γνωστός του γνωστού. Εγώ, γι’ άλλα μάτια ξενυχτάω, γι’ άλλα μάτια εγώ πονάω, πίνω μα δεν τα ξεχνάω, γι’ άλλα, γι’ άλλα! Για μένα και για σένα κλαίω, που όσο μεγαλώνουμε διαφαίνεται πιο έντονα η ηλιθιότητά μας!

Πήγαμε και σπουδάσαμε έξι χρόνια στα καλύτερα της Ευρώπης για να έρθουμε να ζήσουμε σε μία χώρα που προσλαμβάνεσαι μόνο αν είχες συγκάτοικο την κόρη του Μολέσκη, και του κάθε Μολέσκη! Κρίμα τα νιάτα και η τσαχπινιά, κρίμα τα πτυχία μας, καλέ! Χαράμι οι εργασίες, τα dissertations, τα πάντα! Εδώ, αν ξέρεις τον Χ-Μολέσκη, είσαι εξασφαλισμένος!

Πήγαμε και μάθαμε και ξένες γλώσσες, τρομάρα να μας έρθει! Να τα GCE’s, να τα IELTS, ορίστε και τα DELE! Τι καταλάβαμε; Αφού ζούμε σε μία χώρα που άνετα συνεννοούμαστε με κραυγές και επιφωνήματα. Τις προάλλες, μάλιστα, ο πρώτος πολίτης αυτού του κράτους, βλ. Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε στον Πρωθυπουργό της Δανίας εις άπταιστα αλαμπουρνέζικα: «I thanks the Danish Prime Minister for making a pass on me, like Messi!» Αντιλαμβάνεσαι, τι ήθελε να πει. Ακόμη και ως χιούμορ αν το εκλάβω, καταλαβαίνεις ότι τώρα στην Κοπεγχάγη ακόμη γελάνε με τον καλαμπουρτζή μας!

Επομένως, τι τις θες τις ξένες γλώσσες; Αν μιλάς τα αγγλικά σαν την Φιλιπινέζα, έχεις όλες τις προοπτικές να πας μπροστά!

Εμείς φταίμε, μάνα μου. Η γενιά του 1980. Που ενώ είχαμε όλα τα εφόδια και τις ευκαιρίες να την κάνουμε με ελαφρά πηδηματάκια και να διαπρέψουμε στα εξωτερικά, όταν ήρθε η ώρα του διλήμματος: «Επιστροφή στην Κύπρο ή καριέρα στο εξωτερικό» προτιμήσαμε τα βραστά της μάνας μας! Πάρτα τώρα να μην στα χρωστάω! Μια μέρα θα πεθάνουμε, θα πάμε στον Άγιο Πέτρο θα του δείξουμε το βιογραφικό μας, τις επιλογές μας και θα μας κάψει στην κόλαση.

Και δεν υπάρχει καμία δικαιολογία. Γιατί τη νοοτροπία της Κύπρου την ξέραμε, ειδικά εμείς τα αγόρια. Πήγαμε στρατό και είδαμε πως λειτουργούν τα πράματα. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, τα πιο ακατάλληλα άτομα ήταν στα πιο ψηλά πόστα. Και παρόλα αυτά, επιστρέψαμε. Ξέρεις εσύ κανέναν που ζει εδώ να έχει προκόψει; Οι πιο σπουδαίοι Κύπριοι, δηλαδή, ο νομπελίστας Πισσαρίδης και ο Παγδατής, στο εξωτερικό γαλουχήθηκαν. Εμείς, με ποιες ψευδαισθήσεις μεγαλώσαμε;

Λυπάμαι και λυπάμαι ακόμα περισσότερο που κατά κάποιο τρόπο δεν μπορούμε να αλλάξουμε και τίποτα. Αργά ή γρήγορα, σε παρασέρνει το ρέμα και γίνεσαι κι εσύ ένα με τα σκατά.