Τηλε-Όαση

Είχα ένα πολύ «σικκιρτισμένο» σαββατοκύριακο.

Μου φταίει που καλοκαίριασε. Δεν έχω χειρότερο από το να ζεσταίνομαι και να τρώω στη μάπα τόση σκόνη. Ξύπνησα μες τον ιδρώτα και τις μύγες την Κυριακή. Δεν είναι κατάσταση αυτή, ακόμη δεν μπήκε ο Ιούνιος. Ένας Θεός ξέρει πως θα βγει το καλοκαίρι, να φανταστείς ότι σήμερα είχα τον ανεμιστήρα συνέχεια στο φουλ. Εξ αιτίας της ζέστης είχα τρελά νεύρα, δεν απάντησα σε μισό sms, ούτε στις αναπάντητες, να δείξετε κατανόηση παρακαλώ.

Το θετικό του σαββατοκύριακου ήταν ότι πλάνταξα στο ίντερνετ και στην τηλεόραση. Η οποία τηλεόραση φέτος διανύει την καλύτερή της φάση. Είχα να κολλήσω τόσο από το 1995 που έβλεπα ανελλιπώς 3,2,1 Αντένα και «Με αγάπη Άννα.» και από το 2001 που έβλεπα Big Brother 1 ακόμα και στον ύπνο μου. Φέτος, ειδικά τα ΠΣΚ, δεν προλαβαίνω να αλλάζω τα κανάλια.

Είδα Παταγονία. Θεός ο Μάγειρας. Tον έκανα και follow στο Twitter! Απ’ την αρχή τον είχα συμπαθήσει, τότε με την ατάκα: «Μου είναι όλοι αντιπαθείς και δεν έχω και τίποτα μαζί μου, δυστυχώς, να τους ρίξω μες το φαί». Ψες κέρδισε την Ειρήνη σε ένα παιχνίδι συνδυασμού τυφλόμυγας και παλουκιού και το καταχάρηκα. Άντε, γιατί τους υπόλοιπους δήθεν εθνοσωτήρες τους βαρέθηκα. Που μου ξενιτεύτηκαν στην άκρη της Γης για τόσα ευρώπουλα και ξαφνικά ξύπνησε η ηθική μέσα τους…

Μετά την Παταγονία, είδα το dancing. Πόσο I love Μανωλίδου! Μου θυμίζει μία συμμαθήτρια που είχαμε στο Λύκειο, απουσιολόγο κιόλας, η οποία έπαιρνε στα διαγωνίσματα 19,5 και έκλαιγε, ενώ η υπόλοιπη τάξη είχε πατώσει. Θέλαμε όλοι να την δείρουμε στο διάλειμμα. Έτσι και η Ευγενία. Είναι απελπιστικά τέλεια και γι αυτό γίνεται αντιπαθητική. Υπερασπίζεται ακόμα σε βαθμό γραφικότητας, αξίες και πρότυπα που έχουν ξεγραφτεί προ πολλού από την καθημερινότητα του νεοέλληνα και ως εκ τούτου χαλά τη φαντασίωση του αιμοσταγούς τηλεθεατή που διψά να δει ξεφτίλα για να νιώσει καλά με τον εαυτό του. Παρόλο που συμφωνώ ότι ώρες-ώρες καλό θα ήταν να είναι πιο cool, εντούτοις, thumbs up για τη Μανωλίδου, καιρός ήταν να τα λέει κάποιος ωμά και τσεκουράτα.

Παρεμπιπτόντως, τι πανέμορφη που ήταν η Μακρυπούλια -ειδικά- απόψε! Σαν τη Μπριζίτ Μπαρντό στις δόξες της. Θέλω να την παντρευτώ! (Πόσο μαλάκας μπορεί να είσαι, Αντώνη Ρέμο?!)

Επίσης θέλω να σου πω, ότι είδα και τη τσόντα της Ντούβλη χτες το μεσημέρι. Είναι καλύτερη από αυτήν της Αλεξανδράτου, από την άποψη ότι τουλάχιστον με τη Ντούβλη χασκογελάς από την αρχή μέχρι το τέλος. Στη Τζούλια δεν αντιδράς καθόλου. Η Ντούβλη, γνωρίζοντας ότι σωματικά δεν έχει τα χαρίσματα της Τζούλιας επένδυσε στο σενάριο το οποίο κυριολεκτικά τα σπάει με ατάκες του τύπου: «Γυμναστή, μην κοιτάς τη δούλα, αυτή την έχουμε για να σφουγγαρίζει. Εμένα να γαμήσεις!», «Δεν θέλω σχέσεις, έρωτες και μαλακίες, τον πούτσο σου θέλω», «έκανα λεύκανση στη κωλοτρυπίδα μου» και φυσικά «είμαι μεγάλη πουτάνα!»

Πόσο εύχομαι να μου ζητηθεί να γράψω σενάριο για τσόντα μια μέρα! Μια φορά είπα σε μια γκόμενα ότι θέλω να γράψω σενάριο για τσόντα στην οποία οι πρωταγωνιστές το κάνουν πάνω σε ψοφισμένα ψάρια που ξέβρασε το κύμα και αυτή μου είπε ότι ο εγκέφαλος μου πάσχει από "distrubed scenes!" Χαχαχα! Α, να σου πω επίσης, ότι συμπρωταγωνιστής της Ντούβλη είναι ο γνωστός αγγλοκύπριος πορνοστάρ ο οποίος στην αρχή της λέει: “Let’s get comfortable” και ακολούθως «Φάτον ούλλον!» χαχαχαχαχα! Επικό σενάριο! Τόσο πολύ γέλασα με την ταινία που όταν είδα πόσο "άκακη" είναι, φώναξα όλο το σόι και την είδαμε παρέα.

Έγιναν της μόδας οι τσόντες και πολύ χαίρομαι να σου πω την αλήθεια, γιατί παρά να βλέπω όλες αυτές τις πουτάνες που με περιβάλλουν να αναλώνονται σε τσάντες, καλό θα ήταν όλες να παραδειγματίζονται και να επενδύουν στις τσόντες. «Να προάγουν τον πολιτισμό!» που λέει και η Τζούλια. Να χαιρόμαστε κι εμείς που αργά ή γρήγορα βρίσκουν τον δρόμο τους.

Δεν διάβασες και τη συνέντευξη των γονιών της Αλεξανδράτου στο DownTown; Με δυο χαπάκια απ’ τον ψυχίατρο, μόνο προτομή δεν έστησαν στην κόρη τους. Αντί να την στήσουν για δημόσια διαπόμπευση στο Σύνταγμα... Έτσι είναι… Σ’ αυτή τη ζωή, οι πουτάνες και οι τρελές έχουν τις τύχες τις καλές.

Καλή βδομάδα να 'χουμε, αν και προβλέπεται πόλεμος! Φέτος δεν προλαβαίνω τις εξελίξεις στη ζωή μου, πέρασε το μισό 2010 και ακόμα δεν συνειδητοποίησα τις αλλαγές που έρχονται ή που τουλάχιστον μάχονται να έρθουν!

Θα στα πω εν καιρώ.