Sweet Elsie!

Κυριακή! Αγαπημένη μέρα!

Πίνω χυμό πορτοκάλι, μετροφυλλώ το αγαπημένο μου DownTown υπό το φως του ανοιξιάτικου ήλιου. Χάνομαι μέσα στο μπούστο της Σίσσυς Χρηστίδου στο εξώβυζο, διαβάζω τις προβλέψεις για τα Όσκαρς, τα τεκταινόμενα των Bradgelina και φτάνω στο αποκορύφωμα: Στη συνέντευξη της Έλσης Χριστόφια! Ολοκληρώθηκε το lifestyle για σήμερα!

Δεν αντέχω να μην την περιπαίξω. Στο κάτω-κάτω, άμα και η ίδια πίστευε όσα τάχα μου πρεσβεύει δεν θα φωτογραφιζόταν σε ένα τόσο αστραφτερό περιοδικό σαν σελέμπριτι. Για τα ένθετα της Χαραυγής θα ήταν ό, τι πρέπει. Να την μοιράζουν μαζί με τα cd της Μαντόνα.

Εν πάση περιπτώσει. Από πού να αρχίσω! Κατ’ αρχήν να σου πω ότι η πρώτη κυρία της Κύπρου έχει στο σαλόνι του σπιτιού της ένα τεράστιο –τεράστιο όμως- πορτρέτο του Μαρξ, αλλά κι ένα δικό της, δημιουργήματα «της Κινέζας βαφτιστήρας της!» Χαχαχαχα! Αν δεν τα έλεγε η ίδια και μου τα μετέφεραν άλλοι, θα νόμιζα πως πρόκειται για κακεντρεχή ανέκδοτα! Μα είμαστε σοβαροί; Επιβεβαιώνει η ίδια όλα τα κλισέ που ακούω στις κερκίδες των γηπέδων και καμαρώνει κιόλας! Μα, πορτρέτο του Μαρξ; Εν έτει 2010; Πόσο πιο μπανάλ! Βάλε κυρά μου έναν Φασιανό (Μην μπερδευτείς, στον ζωγράφο αναφέρομαι, όχι το πτηνό), έναν Τσαρούχη, έναν Κκάσιαλο στη χειρότερη για να τιμήσεις τα χωρκάτικα χώματά σου. Αλλά τον Μαρξ; Πρώτη κυρία κράτους της ΕΕ είσαι, στο κάτω-κάτω (λέμε, τώρα…)!

Αναρωτιέμαι αν σε αντίστοιχο σπίτι ακρο-δεξιού φασίστα υπάρχει πορτρέτο του Χίτλερ ή του Μουσολίνι… Αν και πολύ αμφιβάλλω. Πάντως, μετά από αυτό που είδα σήμερα στο DownTown, νιώθω ήδη καλύτερα που κάποτε είχα στο σαλόνι μια γιγαντοαφίσα της Βίσση σε κορνίζα.

Τι άλλο διάβασα και έφριξα:

Λέει για τους επικριτές του συζύγου της: «Εκείνο που τους κάνει να συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο, είναι γιατί φοβούνται ότι μπορεί να καταφέρει να λύσει το Κυπριακό!»

Σιγά κυρία Έλση μου μην σκίσεις το φτηνό καλσόν σου! Αν εννοείς λύση το ξεπούλημα στους Τούρκους, χωρίς να κερδίσει τίποτα η πλευρά μας, χαίρω πολύ! Τέτοια (διά)λύση την κατάφερνα κι εγώ που δεν είμαι πολιτικός! Πάρτε και εκ περιτροπής προεδρία, φέρτε κι άλλους έποικους να μας βρίσκονται, εδραιώστε λύση που δεν κατοχυρώνει τα ανθρώπινά μου δικαιώματα και εξευτελίζει το έθνος μου. Πω, πω! Να χαίρεστε τη λύση σας! Μετά από αυτό που δηλώσατε σκέφτομαι να κρεμάσω κι εγώ το πορτρέτο σας στον τοίχο μου. Αν αντέξει, βέβαια, ο σοβάς τόση ομορφιά επάνω του. Για να σοβαρευτούμε: Αν ήταν μάγκας ο άντρας σου, ας μας έφερνε και τίποτε πίσω. Ο Μεγαλέξανδρος των εκπτώσεων!

Λέει κι άλλα:

«Ο πρόεδρος απέδειξε έμπρακτα ότι είναι ειλικρινής, συνεπής και δοσμένος εξολοκλήρου στην υπόθεση του τόπου μας. Ξεπερνά κάθε όριο να λες αυτόν τον άνθρωπο προδότη και καταδότη!» Στο λαιμό σας έκατσε η αλήθεια βλέπω! Πόσο ανώριμοι ήσασταν τελικά γι αυτό το αξίωμα! Και ο Μπους, κυρία μου, επειδή ήταν δοσμένος εξολοκλήρου στις υποθέσεις του τόπου του διέπραξε τα αίσχη που διέπραξε. Τον είδες ποτέ να συλλαμβάνει τόσο απροκάλυπτα κάποιον για το βρισίδι που έφαγε; Εδώ γυρίστηκαν ολόκληρες ταινίες από τον Michael Moore που αποκάλυπταν τη ρηχή πολιτική του οντότητα. Και εσάς σας πείραξε το «προδότης-καταδότης;» Να χαρώ εγώ, την ελευθερία της έκφρασή σας. Και αν με ρωτάτε εμένα, και λίγα σας είπαν.

Τι άλλα καλούδια ξεχώρισα; Κάπου λέει ότι διατηρεί καλές σχέσεις με τις συζύγους των προέδρων της Αλβανίας, της Συρίας και της Ρωσίας (κάπου εδώ αυτοκτόνησε και η Διπλωματία μας), ενώ για να επιστρέψουμε στα εικαστικά, να σου πω ότι εκτός από τον Μαρξ, στους τοίχους δεσπόζουν και πίνακες που απεικονίζουν πιθάρια, αργαλειούς (μπορεί και σφυροδρέπανα), και άλλες «καθημερινές στιγμές από τη ζωή της Κούβας!» Επίσης, η δημοσιογράφος επισημαίνει ότι σε ένα βαζάκι στην κουζίνα του προεδρικού ζεύγους, διέκρινε ένα τσαμπί αγρέλια. Χαχαχαχαχα! Σόρρυ, δεν άντεξα.

Αφού σου λέω, ώρες-ώρες νομίζω ότι το κάνουν επίτηδες! Είναι σαν να γράφουν στο μέτωπό τους: «Περιπαίξετε μας!» Και μην ακούσω σχόλια του τύπου: «Είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι και μπράβο τους» γιατί κι εγώ για απλός, καθημερινός άνθρωπος περνιέμαι, αλλά δεν είδα αγρέλια στην κουζίνα μου. Αν και, μετά το Μπονζάι, όλα να τα περιμένει κανείς! Και πριν κλείσω, να πω ότι δεν θα εκπλαγώ αν αύριο συλληφθώ γι αυτά που γράφω... Καλά. Συλλάβετέ με, αλλά να χαρείτε, αλλάξτε πίνακες!