Ο Στρατός της Αρ-Βίλλας

Τις προάλλες πήγα στο νοσοκομείο του στρατού να καταθέσω κάτι έγγραφα για να απαλλαγώ από το στράτευμα, καθώς τώρα μετά το καρδιακό δεν μπορώ να το παίζω πλέον Κολοκοτρώνης και Αθανάσιος Διάκος στη συσκευασία του ενός.

Το τι είδαν τα μάτια μου, δεν περιγράφεται!

Κατ’ αρχήν να σου πω ότι η γιατρίνα που με εξέτασε ήταν αναιδέστατη και είρωνας. Με είχε να περιμένω μιάμιση ώρα στον προθάλαμο, παρόλο που είχα ραντεβού μαζί της και με περίμενε. Ενώ περίμενα εκεί έτοιμος να καταρρεύσω, κατέφτασε μια γριούλα με τον άντρα της και με θράσος μου ζήτησαν να μπουν μπροστά μου και να εξυπηρετηθούν πρώτοι. Εγώ της απάντησα κατάμουτρα: «Δεν υπάρχει περίπτωση! Περιμένω μια ώρα εδώ, να μάθετε να στέκεστε στην ουρά! Είμαστε στην ΕΕ από το 2004!»

Η γριούλα παλουκώθηκε με τον άντρα της σε ένα παγκάκι, αλλά μάντεψε τι! Όταν άνοιξε η πόρτα της γιατρού, η γριούλα εκτινάχτηκε σαν ελατήριο και έτρεξε να μπει πρώτη στο ιατρείο, παρακάμπτοντάς με! Μπήκα με το έτσι θέλω μέσα στο ιατρείο και ξεκαθάρισα τη θέση μου: «Εγώ έχω σειρά, η κυρία μπήκε μπροστά μου από μόνη της!» Η γιατρός δεν επεμβαίνει. Σηκώνει το τηλέφωνο που χτύπησε και είπε επί λέξει: «Μισό λεπτό, αγάπη μου, γιατί όλοι σήμερα θυμήθηκαν να εξυπηρετηθούν!»

Κατάλαβες; Με έστησε μια ώρα, δεν απολογήθηκε, εξυπηρέτησε και τη γριούλα που δεν είχε σειρά προτεραιότητας και μας την είπε κι από πάνω, το ζώον! Μη σώσεις και πάρεις σύνταξη, καριόλα! Μόνο που τα γράφω ανεβάζω πίεση.

Τέλος πάντων, δεν με εξετάζει καν. Κοιτάζει τα χαρτιά μου, τα επιβεβαιώνει, βάζει μια υπογραφή και μου λέει: «Το αν θα απαλλαγείτε ή όχι, θα σας το ανακοινώσει η επιτροπή στις 12, αφότου συνεδριάσει. Να περάσετε στο λυόμενο να μάθετε την απόφαση της επιτροπής!» Και ερωτώ ο αδαής: «Πού είναι το λυόμενο;» Και απαντά η αρχίδω: «Στο λυόμενο σας λέω! Τι δεν καταλαβαίνετε;» Με κοιτούσε σαν να είμαι βλάκας. «Όλα λυόμενα είναι τα κτίρια του στρατού κυρά μου, πού να ξέρω ποιο εννοείς;»

Επειδή αισθάνθηκα ότι θα με δείρει, σηκώθηκα και έφυγα. Το λυόμενο που παίρνονται οι αποφάσεις είδα κι έπαθα να το εντοπίσω. Ρώτησα τουλάχιστον 4 φαντάρους που περιφέρονταν άσκοπα μέσα στο στρατόπεδο να με κατατοπίσουν και ουδείς γνώριζε που να με στείλει. Εν πάση περιπτώσει. Πάω και στέκομαι σε μιαν ουρά με άλλα 30 άτομα, νομίζοντας πως ήταν κι εκείνοι έφεδροι και περίμεναν την απόφαση της επιτροπής. Πέρασε η ώρα και δεν έβλεπα καμία επιτροπή. Ρωτάω τον μπροστινό μου: «Τι είστε όλοι εσείς;» Μου απαντά: «Αιτητές ψυχιάτρου!» Μάλιστα, καμαρώστε νεολαία! 30 τουλάχιστον άτομα αιτούνταν ψυχίατρο για να μην υπηρετήσουν!

Εννοείται πως όλοι τα είχαν 400 και ήταν ολοφάνερο πως προσποιούνταν. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας.

Μετά από κάμποση ώρα, ανακάλυψα το λυόμενο κτίριο στο οποίο αναφερόταν η γιατρίνα. Μπαίνω μέσα, παρουσιάζομαι ενώπιον της επιτροπής. Μια άλλη γιατρίνα, κοιτάζει τα χαρτιά μου και έκθαμβη μου λέει: «Μα, έπαθες ανεύρισμα σε τόσο νεαρή ηλικία; Πρέπει να είσαι από τους τυχερούς που επέζησαν! Είναι όντως σοβαρό, δεν θα σας ξαναενοχλήσουμε, απαλλάσσεστε των καθηκόντων σας!»

Γνέφω καταφατικά και ελαφρώς καταβεβλημένος από την ταλαιπωρία. Το παρατηρεί η γιατρός και με ύφος μου είπε: «Ε, μην μου πεις ότι στεναχωρήθηκες κιόλας!»

Δεν απάντησα, πήρα το απαλλαχτικό κι έφυγα. Εκ των υστέρων σκέφτηκα να της απαντήσω, αλλά μόνιμα εκ των υστέρων τα θυμάμαι όλα κι εγώ:

«Γιατί να στεναχωρηθώ κυρά μου; Που με απαλλάξατε από έναν απείθαρχο στρατό στον οποίο οι μισοί αξιωματικοί δεν έβγαλαν καν την Ευελπίδων; Που η πλειοψηφία των φαντάρων αιτούνται ψυχίατρο; Ή να υπηρετήσω τον στρατό μιας κοινωνίας που ενώ βρίσκεται υπό κατοχή, εντούτοις υποθάλπει τον Αττίλα διασκεδάζοντας στα καζίνο των κατεχομένων, διακοπάροντας σε παραλίες που σκοτώθηκαν τόσοι στρατιώτες σαν να μην συμβαίνει τίποτε και με τις Κύπριες να κωλοτρίβονται στους καβλωμένους μιναρέδες των Τούρκων; Σιγά μην λυπηθώ κι από πάνω! Φακκάτε μόνοι σας! Να σας κλάσω δέκα φορές, όχι να σας υπηρετήσω! Εσείς πρέπει να με υπηρετείτε που προσβάλλετε με το νοσηρό σας σύστημα την εθνική μου αξιοπρέπεια. Ούτως ή άλλως, έχετε την ελευθερία που σας αξίζει! Εμένα δεν με χρειάζεστε.»