Η φίλη μου η Χριστίνα είναι η απόδειξη ότι η Κύπρος δεν εκτρέφει μόνο μέτριους ανθρώπους.
Τη γνώρισα όταν ήρθε να σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο με μένα, και ως παλιότερος της έδειχνα τα κατατόπια, ενώ της δάνειζα επίσης σημειώσεις νομικής. Γίναμε όμως πραγματικοί φίλοι όταν συνταξιδέψαμε τυχαία προς Κύπρο για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μέσα σε πέντε ώρες πτήσης δεν έβαλα γλώσσα μέσα μου. Της εξιστορούσα τα κολομβιανά μου κατορθώματα και την παρέδωσα στους γονείς της στη Λάρνακα με πρησμένες τις ωοθήκες. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Η Χριστίνα είναι για μένα η ελπίδα προσωποποιημένη. Αφού τελείωσε με άριστα το πανεπιστήμιο και εργάστηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τώρα αποφάσισε να ξενιτευτεί μέχρι την Παραγουάη και να εργαστεί εκεί. Γύρισε χθες στην Κύπρο για διακοπές και συναντηθήκαμε. Ακούγοντας την να μου εξιστορεί τις περιπέτειές της, ένιωσα πολύ άχρηστος και μικρός, σχεδόν ευνούχος! Η Χριστίνα μέσα στους έξι μήνες που εργάζεται στην άκρη της γης, ταξίδεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στο Μεξικό και στο Περού ανακαλύπτοντας τις πραγματικές χαρές της ζωής και του πλανήτη μας.
Μου έλεγε για τις εξόδους της στην Ασουθιόν της Παραγουάης, σε κάτι υπέροχα κλαμπ όπου άπαντες χορεύουν σάλσα μέχρι τελικής πτώσεως και ξεροστάλιαζα! Εκεί δεν στέκονται σε στάση προσοχής με το ποτήρι της βότκας ανά χείρας, ούτε κοιτάζονται μεταξύ τους μέχρι να αλληθωρίσουν, περνώντας από scanner τα ρούχα του καθενός, όπως συμβαίνει στην «κοσμοπολίτικη» Κύπρο. Εκεί ζουν και διασκεδάζουν και μάλιστα με το ένα τρίτο των χρημάτων που ξοδεύουμε εμείς εδώ.
Έμαθε τα Ισπανικά φαρσί -αφότου έκανε ήδη τα Γαλλικά μητρική της γλώσσα- και ξέρετε ότι η ισπανική είναι για μένα μεγάλος καταλύτης! Τρομερό αφροδισιακό! Την παρακάλεσα να μιλάμε στα Ισπανικά ενόσω απολαμβάναμε τον καφέ μας. Ήταν καλύτερα και από το σεξ! Μου έδειξε φωτογραφίες από το Manchu Pinchu, φωτογραφίες από τους καταρράκτες Ιγκουάτσου, μού μίλησε για τους διεθνείς φίλους της, οι οποίοι κουβαλούν στο βιογραφικό τους αμέτρητες εμπειρίες, για τις πανέμορφες λατινοαμερικάνες …τι να σου πω! Ήταν ένα τρίωρο που πέρασε μέσα σε πέντε λεπτά!
Σίγουρα, η Χριστίνα δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία Κύπρια που ξενιτεύεται για να δουλέψει. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά! Η Χριστίνα δεν έκατσε στα βραστά του Λονδίνου για να βγάλει χιλιάδες χρήματα ώστε όταν γυρίσει στην Κύπρο να αγοράσει Mercedes και διαμέρισμα σε πολυκατοικία New Day και να το παίζει sex and the city γκόμενα! Η Χριστίνα επίλεξε να ζήσει την περιπέτεια στον τρίτο κόσμο για να ξεπετάξει από πάνω της τη μιζέρια που της επιφυλάσσει η πατρίδα της. Θα μου πεις, σιγά την υπέρβαση! Κι εδώ τρίτος κόσμος είναι αλλά καμουφλαρισμένος. Ε, όσο να’ ναι, προτιμώ να την πιστώνω για την «αυθεντική» επιλογή της. Έτσι τουλάχιστον το ερμηνεύω εγώ.
Αν αναλογιστείς ότι είναι μόλις 23 χρονών (κατ’ ακρίβεια, ακόμα να τα κλείσει!) και ότι δεν λογαριάζει να γυρίσει στο χωριό πριν τα 30 της, αντιλαμβάνεσαι ότι μέχρι τότε θα έχει συλλέξει άπειρες εμπειρίες, θα έχει τελειοποιήσει το είναι της και θα έχω κάθε λόγο να θέλω να την παντρευτώ!
…Μόνο που το τελευταίο που θα επιθυμεί η ίδια όταν με το καλό επιστρέψει στα 30 της, θα είναι ένας μέτριος βολεμένος σαραντάρης Κύπριος που μέχρι τότε θα έχω απογίνει εγώ… Αχ, αυτή η αβάσταχτη μοναξιά της κορυφής της!
Τη γνώρισα όταν ήρθε να σπουδάσει στο ίδιο πανεπιστήμιο με μένα, και ως παλιότερος της έδειχνα τα κατατόπια, ενώ της δάνειζα επίσης σημειώσεις νομικής. Γίναμε όμως πραγματικοί φίλοι όταν συνταξιδέψαμε τυχαία προς Κύπρο για τις γιορτές των Χριστουγέννων. Μέσα σε πέντε ώρες πτήσης δεν έβαλα γλώσσα μέσα μου. Της εξιστορούσα τα κολομβιανά μου κατορθώματα και την παρέδωσα στους γονείς της στη Λάρνακα με πρησμένες τις ωοθήκες. Δεν είναι όμως αυτό το θέμα μας.
Η Χριστίνα είναι για μένα η ελπίδα προσωποποιημένη. Αφού τελείωσε με άριστα το πανεπιστήμιο και εργάστηκε σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες, τώρα αποφάσισε να ξενιτευτεί μέχρι την Παραγουάη και να εργαστεί εκεί. Γύρισε χθες στην Κύπρο για διακοπές και συναντηθήκαμε. Ακούγοντας την να μου εξιστορεί τις περιπέτειές της, ένιωσα πολύ άχρηστος και μικρός, σχεδόν ευνούχος! Η Χριστίνα μέσα στους έξι μήνες που εργάζεται στην άκρη της γης, ταξίδεψε αρκετές φορές στην Αργεντινή, στη Βραζιλία, στο Μεξικό και στο Περού ανακαλύπτοντας τις πραγματικές χαρές της ζωής και του πλανήτη μας.
Μου έλεγε για τις εξόδους της στην Ασουθιόν της Παραγουάης, σε κάτι υπέροχα κλαμπ όπου άπαντες χορεύουν σάλσα μέχρι τελικής πτώσεως και ξεροστάλιαζα! Εκεί δεν στέκονται σε στάση προσοχής με το ποτήρι της βότκας ανά χείρας, ούτε κοιτάζονται μεταξύ τους μέχρι να αλληθωρίσουν, περνώντας από scanner τα ρούχα του καθενός, όπως συμβαίνει στην «κοσμοπολίτικη» Κύπρο. Εκεί ζουν και διασκεδάζουν και μάλιστα με το ένα τρίτο των χρημάτων που ξοδεύουμε εμείς εδώ.
Έμαθε τα Ισπανικά φαρσί -αφότου έκανε ήδη τα Γαλλικά μητρική της γλώσσα- και ξέρετε ότι η ισπανική είναι για μένα μεγάλος καταλύτης! Τρομερό αφροδισιακό! Την παρακάλεσα να μιλάμε στα Ισπανικά ενόσω απολαμβάναμε τον καφέ μας. Ήταν καλύτερα και από το σεξ! Μου έδειξε φωτογραφίες από το Manchu Pinchu, φωτογραφίες από τους καταρράκτες Ιγκουάτσου, μού μίλησε για τους διεθνείς φίλους της, οι οποίοι κουβαλούν στο βιογραφικό τους αμέτρητες εμπειρίες, για τις πανέμορφες λατινοαμερικάνες …τι να σου πω! Ήταν ένα τρίωρο που πέρασε μέσα σε πέντε λεπτά!
Σίγουρα, η Χριστίνα δεν είναι η πρώτη, ούτε η τελευταία Κύπρια που ξενιτεύεται για να δουλέψει. Υπάρχει όμως μια ειδοποιός διαφορά! Η Χριστίνα δεν έκατσε στα βραστά του Λονδίνου για να βγάλει χιλιάδες χρήματα ώστε όταν γυρίσει στην Κύπρο να αγοράσει Mercedes και διαμέρισμα σε πολυκατοικία New Day και να το παίζει sex and the city γκόμενα! Η Χριστίνα επίλεξε να ζήσει την περιπέτεια στον τρίτο κόσμο για να ξεπετάξει από πάνω της τη μιζέρια που της επιφυλάσσει η πατρίδα της. Θα μου πεις, σιγά την υπέρβαση! Κι εδώ τρίτος κόσμος είναι αλλά καμουφλαρισμένος. Ε, όσο να’ ναι, προτιμώ να την πιστώνω για την «αυθεντική» επιλογή της. Έτσι τουλάχιστον το ερμηνεύω εγώ.
Αν αναλογιστείς ότι είναι μόλις 23 χρονών (κατ’ ακρίβεια, ακόμα να τα κλείσει!) και ότι δεν λογαριάζει να γυρίσει στο χωριό πριν τα 30 της, αντιλαμβάνεσαι ότι μέχρι τότε θα έχει συλλέξει άπειρες εμπειρίες, θα έχει τελειοποιήσει το είναι της και θα έχω κάθε λόγο να θέλω να την παντρευτώ!
…Μόνο που το τελευταίο που θα επιθυμεί η ίδια όταν με το καλό επιστρέψει στα 30 της, θα είναι ένας μέτριος βολεμένος σαραντάρης Κύπριος που μέχρι τότε θα έχω απογίνει εγώ… Αχ, αυτή η αβάσταχτη μοναξιά της κορυφής της!
wow!! ke go zilevo :) bravo tis!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Χρήστο τι μας κάνεις με αυτές τις αναρτήσεις σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜεγάλους πάτσους για να ξυπνήσουμε μας δίνεις...
Διάβασες το βιβλίο "Πως έγινα βλάκας"; Εαν όχι σου το προτείνω!
Πολύ απλά λέει πως "όλοι οι βλάκες είναι ευτυχισμένοι ,επειδή απλά δεν σκέφτονται".
Τι θέλω να σου πω; (Επειδή και εγω μπορεί να πάσχω με την ίδια ασθένεια που πάσχεις και εσυ)
Πως όσο πιο πολύ σκεφτόμαστε και όσα πιο πολλά συγκρίνουμε... τόσο και πιο δυστυχισμένοι μπορεί να γινόμαστε....!
Καλή σου συνέχεια φίλε!
πιαστε τα τζιαι φύετεεεεεε, άτε κοπέλλια, τα 35 εν ακόμα πιό προβληματισμένα προλάβετε το κακό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒόλεμα + καλοπέραση(κυπροπέραση) = πνευματικός θάνατος.
Teleia i christinoula!! Etsi gia na arxisi omos kai kini na se zileuei ligo exo sta skaria taksidi makrino ki oneiremeno... Oute pou dianoeisai xristoulli m!!! ;-)
ΑπάντησηΔιαγραφήxxxx
Ela NY gia Christmas, kai pas ama thes mehri Latiniki Ameriki!
ΑπάντησηΔιαγραφήA