Free Porn Inside

Έγινα φαν της τσόντας στα 16.

Θυμάμαι ότι περίμενα πως και πώς να έρθουν τα μεσάνυχτα για να δω τη ροζ ζώνη από την LTV!

Ο μεγάλος μου χάρος ήταν να με κάνουν τσακωτό. Όχι ότι θα μου έλεγαν τίποτα οι γονείς μου... Αλλά όσο να’ ναι, θα ήταν σίγουρα άβολη στιγμή. Έτρεμα, έλιωνα μπροστά στο ενδεχόμενο να με βρουν με το πουλί στο χέρι! Οπότε, έστηνα κάθε φορά ολόκληρη επιχείρηση προκειμένου να κρύβομαι. Έπαιζα στο βίντεο μια άσχετη ταινία, η οποία ακουγόταν δυνατά σε όλο το σπίτι, αλλά στην οθόνη της τηλεόρασης έπαιζα στα μουγκά την τσόντα. Έτσι, όλοι νόμιζαν ότι βλέπω τη ‘Μελωδία της ευτυχίας’ αλλά στους δέκτες μου έπαιζε το «μικρόφωνο της Ντέπυς!» The hills are alive, with the sound of music τραγουδούσε περιχαρής η Φροϊλάιν Μαρία καβάλα στο ποδήλατό της, καβάλα όμως και η Ντέπυ σε ποδήλατο χωρίς σέλλα επί της οθόνης μου.

Λαμπρά! Αυτά ήταν και τα ένδοξα εφηβικά χρόνια του «κρυφού σχολειού» στα τέλη των ‘90ς!

Σήμερα, με τις τσόντες να κατακλύζουν δωρεάν το ίντερνετ, ησύχασε το κεφάλι μας! Το πάνω κεφάλι. Διότι το κάτω συνεχίζει να καίγεται! Χάθηκε η γλύκα του απαγορευμένου βέβαια, αλλά ναι, ησύχασε το κεφάλι μας! Μπαίνεις στην ιστοσελίδα σαν κύριος, βάζεις και τα ακουστικά σου για να μην αντηχούν τα βογγητά σ’ όλη την πολυκατοικία και το ευχαριστιέσαι! Ο καλός Θεούλης για όλα βρήκε λύσεις! Μόνο που τες βρήκε ενόσω σπούδαζα και δεν υπήρχε λόγος να κρύβομαι. Τζάμπα οι νέες τεχνολογίες!

Τέλος πάντων, έχω να δω τσόντα από την LTV σχεδόν μια δεκαετία!

Τις προάλλες όμως, εκεί που καθόμουνα στο σαλόνι και έκανα ζάπινγκ, παρατήρησα κάτι που με έβαλε σε σκέψεις! Ήταν 2:00 το πρωί και ενώ η LTV λογικά προέβαλλε τσόντα, στην οθόνη μου έβλεπα ένα μπλε κουτί πάνω στο οποίο έγραφε: «Παρακαλώ εισάγετε κωδικό ξεκλειδώματος προγράμματος! Γονικός έλεγχος ενεργοποιήθηκε!» Κούνησα το κεφάλι μου απαξιωτικά και σκέφτηκα: «Για πόσο μαλάκα μ’ έχουν οι δικοί μου;! Είχαν ξεκλείδωτο τον αποκωδικοποιητή ενόσω ήμουν 16, και αποφάσισαν να τον κλειδώσουν στα 28 μου;» Κύριε ελέησον!

Την επόμενη μέρα αποφάσισα να θέσω το θέμα ενώπιον της οικογενειακής τραπέζης. Ο πατήρ μου καθόταν κατηφής σε μια γωνιά και η μάνα μου σέρβιρε μεσημεριανό. Διέκοψα απότομα τις ανόητες κουβέντες τους:

«Ήθελα να’ ξερα! Πόσο με υποτιμάτε μέσα σ’ αυτό το σπίτι επιτέλους; Κάτσατε και κλειδώσατε την LTV τώρα που έγινα 30; Γιατί; Μην τυχόν και δω μουνί και πάθω κάνα σοκ; Να σας υπενθυμίσω ότι εσείς στην ηλικία μου είχατε ήδη δυο παιδιά! Αλλά έτσι είναι, όσο γερνάτε, νομίζετε πως είμαστε ακόμα 10 χρονών μωρά! Θα τα ακούσει αυτά κανένας τρίτος και θα είμαστε δαχτυλοδειχτούμενοι! Κουδούνια θα μας κρεμάσουν!»

Η μήτηρ με διέκοψε και με εμφανή τη μελαγχολία στο βλέμμα, έριξε φως στο μυστήριο:

«Γιε μου, δεν την κλείδωσα για σένα... Την κλείδωσα για τον παπά σου που έχει την καρδιά του!»

Αχ! Πώς αντιστρέφονται οι ρόλοι! Πώς περάσαν τα χρόνια! Τι’ ναι αυτά που φορώ; Ποιο σατέν ποιο μετάξι θα με βγάλει χορό;! (εδώ σωριάζομαι με επιδαύρεια χάρη στο κέντρο της σκηνής και ξεσπά παρατεταμένο χειροκρότημα!)

Και μετά απ’ αυτό το υπαρξιακό post, σας αφήνω με ένα βίντεο-λατρεία που εντόπισα σήμερα το πρωί στο Youtube!




Είμαι ευγνώμων που μεγάλωσα στα ‘90ς! Μεράκλωσα επικίνδυνα με το βίντεο, ειδικά στο βιογραφικό (μου) ‘Μούρη!’… Πάτα replay γιε μου, δεν δουλεύω άλλο σήμερα!