Χτυποκάρδια στα Γραφεία

Η επιστροφή μου στην αγορά εργασίας σηματοδοτείται από άγριες θύμισες και deja vus. Η πενιχρή εμπειρία μου από την μέχρι στιγμής απασχόληση μου σε διάφορα γραφεία, μου κατέδειξε διάφορα είδη συμπεριφορών και συνηθειών που με κάνουν να απορώ για το αν όντως εξελιχτήκαμε αρκετά ώστε να διαφοροποιηθούμε από τους πίθηκους.

Ορίστε λοιπόν τα dos and dont’s του γραφείου και ελπίζω ότι θα φιλοτιμηθείτε να τα εφαρμόσετε ως την Τρίτη που επιστρέφω στα γραφεία!

*Το e-mail της δουλειάς, λέγεται e-mail της δουλειάς επειδή ακριβώς εκεί λαμβάνουμε σοβαρές επιστολές και έγγραφα τα οποία μας βοηθούν να τελειώνουμε την εργασία μας γρήγορα και αποτελεσματικά! Μη μου γεμίζεις τα εισερχόμενα με μαλακιούλες του τύπου «χάθηκε σκυλάκι,» «Δες αυτό! Πολύ γέλιο!» ανέκδοτα, φωτογραφίες του μωρού σου που μόλις έκλασε, φωτογραφίες από τις διακοπές σου στο Πήλιο, τοπία, τιτσίρες από backstage φωτογραφήσεις του Maxim, και ανακοινώσεις ότι τάχα μου θα κλείσει το hotmail! Το e-mail της δουλειάς είναι ιερό πράμα κύριε μου, και η αποστολή επιπόλαιων μηνυμάτων φανερώνει απλά ότι τα ξύνεις! Για να μη μιλήσω για την ανταλλαγή e-mail με συνάδελφο που μπορεί να κάθεται πέντε μέτρα πιο κάτω, απλά και μόνο για να ξεκατινιαστείς ή να ερωτοτροπήσεις. Τρώτε άδικα ρεύμα! Θέλετε να πηδηχτείτε, καρτεράτε ως το απόγευμα!

*Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η χρήση του σταθερού, εσωτερικού τηλεφώνου! Θεωρώ απαράδεκτο να πρέπει να τηλεφωνήσεις συνάδελφου που μπορεί να κάθεται 5 μέτρα πιο πέρα για να του πεις: «Κάνε μου πάσα, εκείνο το file που βρίσκεται πάνω στο γραφείο σου.» Πάρτα κουλά σου, και πάρτο μόνος σου! Γελάτε, αλλά εγώ έζησα τέτοιο σκηνικό! Να τηλεφωνεί η μια γκόμενα της άλλης, που κάθονταν κυριολεκτικά δίπλα-δίπλα (τάχα για λόγους ησυχίας), και να την ρωτά μήπως πήρε το μάτι της τον κόκκινο μαρκαδόρο! Πώς είναι τα 5χρονα που παίζουν τις κουμπάρες στο Δημοτικό και ανταλλάσουν πολύχρωμες, συλλεκτικές κόλλες; Ε, το ίδιο mentality επικρατεί και στην ηλικία των 25 και βάλε.

*Στο γραφείο πάμε για να δουλέψουμε. Έτσι μου είπαν, δηλαδή. Να κάνουμε τη δουλειά μας, να πάρουμε τον μισθό μας, να αυξήσουμε το GDP της χώρας μας και να σχολάσουμε ξένοιαστοι με το καλό να κάνουμε τη ζωούλα μας. Αυτός ο στόχος δεν επιτυγχάνεται όταν πας στη δουλειά και ασχολείσαι με το:

- Αν ο Χ συνάδελφος ήρθε σήμερα αγουροξυπνημένος και τσαντισμένος επειδή μάλλον δεν γάμησε το προηγούμενο βράδυ.
- Αν ο Χ συνάδελφος κατά βάθος τον παίρνει: «μου το είπε μια φίλη που ξέρει!»
- Αν η Χ συνάδελφος φορεί την ίδια φούστα τρεις φορές την εβδομάδα.
- Αν η Χ συνάδελφος είναι βλάκας, αλλά παραμένει στη θέση της επειδή έχει μέσον ή «επειδή κρυφογαμιέται με τον διευθυντή» ή «επειδή τη λυπούνται.»

Χαράς τα κέφια, να ξυπνάς στις 7:00 το πρωί, με τη τσίμπλα στο μάτι, και η έννοια σου να είναι τα παραπάνω. Και μη μου πείτε ότι δεν τα ζήσατε! Όλοι μας τα ζήσαμε. Και προπάντων από γυναίκες συναδέλφους. Μέχρι σήμερα εγώ, δεν βρήκα άντρα να τον πάρει ο πόνος και να σχολιάζει το αν ο Χ-Ψ έχει νεύρα επειδή δεν γαμεί, για το αν φορεί την ίδια γραβάτα κάθε μέρα, για το αν, αν αν! Τέτοιες μαλακίες μόνο από τις γκόμενες ακούς οι οποίες, πραγματικά το πιστεύω, είναι και ο λόγος που το GDP μας δεν αυξάνεται όσο πρέπει.

Ο άντρας στη δουλειά, πάει για να τελειώνει. Η γυναίκα μού δίνει την εντύπωση πως… δεν τελειώνει ποτέ! Με το καλημέρα σας ψάχνει αιτία να καβγαδίσει. Και αν δεν την βρει, τη δημιουργεί: «Γιατί δεν πλύνατε όλοι τα ποτήρια σας χθες που φύγατε; Μα το είχαμε συμφωνήσει! Το θίξαμε στο meeting με τον κύριο γενικό και είπαμε ο καθένας να πλένει το ποτήρι του! Μη με κάνετε τώρα να στέλνω προειδοποιητικές επιστολές!»

Σκάσε, μωρή καριόλα… Να χαρώ εγώ ένα meeting! Που ήρθαμε να βοηθήσουμε την εταιρεία να πάει μπροστά και εσύ ασχολείσαι με τα άπλυτα ποτήρια, τασάκια, το αν ήρθε ο νερουλάς να φέρει νερό, αν βρήκες χώρο στάθμευσης με την πρώτη, αν ο τελευταίος που κατούρησε λέρωσε το καπάκι, δεν έβαλε κωλόχαρτο και τα συναφή! Από αυτά θα πάει μπρος η εταιρεία; Αλλά ως εκεί σε παίρνει να ασχολείσαι. Διότι, κατά τα άλλα, ούτε ένα δικόγραφο δεν ξέρεις να συντάξεις.

Τέλος, με κάθε επιφύλαξη, δηλώνω και το εξής: Μέχρι σήμερα δεν έτυχε να δουλέψω υπερωρία πάνω από δυο φορές στη ζωή μου. Βέβαια, εργάστηκα μόνο δυο χρόνια, οπότε δεν είναι αντιπροσωπευτικό το δείγμα. Εν πάση περιπτώσει, από την όποια εμπειρία μου, δηλώνω ότι υπερωρίες δουλεύει όποιος αναλώνει την ημέρα στα πιο πάνω (ή δουλεύει ως accountant). Αν κλείσεις λίγο το facebook, το msn, το κινητό και δεν απαντήσεις στην Κατίνα που βάλθηκε να σου χαλάσει τη μέρα, η δουλειά βγαίνει και με το παραπάνω. Βέβαια, δεν βάζω και το χέρι μου στη φωτιά.

Αυτά, αποστηθήστε τα μέχρι την Τρίτη!