Access All Areas

Βρέθηκε άνθρωπος με κάμερα στο χέρι και απαθανάτησε το mega show! Ευτυχώς, διότι εδώ και 2 μέρες έκλαιγα τις πρόβες μας! Οι φωτογραφίες μιλάνε από μόνες τους, αλλά παραθέτω trivia από τα παρασκήνια, μετά από πληθώρα email που λάβαμε στα γραφεία μας.

Είδαμε και πάθαμε να μεταφέρουμε την τούρτα στο σωστό timing κατά τη διάρκεια της πρόβας. Τελικά, το βράδυ όλα πήγαν μια χαρά, αν και η κατασκευή ήταν στο τσακ να καταρρεύσει. Μετά το pop-up η τούρτα θρυμματίστηκε. Πολύ αργότερα, μπήκα και ο ίδιος μέσα, έκανα μεγάλα ρεζιλίκια και το κατά-ευχαριστήθηκα!

Η "πίπιζα" που βλέπετε συνόδευε το βίντεο στα ορχηστρικά σημεία. Πρόκειται για ένα ωραιότατο μαξιλάρι, ενδυμένο με σκοτσέζικο ύφασμα, αγορασμένο από τη Λήδρας (Με έκλεψε κανονικά ο υφασματοπώλης). Έψαξα να βρω αληθινή γκάιντα να νοικιάσω. Βρήκα 2 αυθεντικές από την επίσημη ορχήστρα του ΟΗΕ στην Κύπρο αλλά δεν το συζητούσαν να μου τις δώσουν. Δεν τους είπα καν τον λόγο που την ήθελα. Πάλι καλά!


Βεγγαλικά έψαξα να βρω, αλλά ήταν πανάκριβα. Τελικά και τα αστεράκια της Ανάστασης καλά είναι!

Πόσο τυχερός είμαι που περιτριγυρίζομαι από άτομα που "συμμερίζονται" την τρέλα που κουβαλώ και κάνουν τις φαντασιώσεις μου πραγματικότητα. Έστω και μ' αυτόν τον τρόπο. Σε λατρεύω!

"Το παρελθόν δεν μπορεί να διαγραφεί! Απλά μου φωτίζει το μέλλον!" - Ανυπομονώ για το νέο έτος... Έχω καλό προαίσθημα!

Το Πάρτι Αρχίζει, ο Έρωτας Επάνω μου Στοιχηματίζει.

Όπως προέβλεψα, το διεστραμμένο μου μυαλό μεγαλοποίησε και πάλι τα μεγέθη. Έζησα ωραίες στιγμές αλλά και πάλι τα φανταζόμουν όλα πιο ωραία. Τελικά με τα μυαλά που κουβαλώ δεν θα αξιωθώ να ζήσω μισή ευτυχισμένη στιγμή σε αυτή τη ζωή.

Δεν το ελέγχω όμως αυτό το πράγμα! Από τη στιγμή που δύναται να μου εντυπωθούν ωραίες παραστάσεις στη φαντασία μου, γιατί να μην γίνεται να πραγματοποιηθούν σε ανάλογο βαθμό στην πραγματικότητα;

Τέλος πάντων, δεν το ψάχνω περισσότερο το ζήτημα, διότι δεν θέλω να αμαυρώσω τη μνήμη του πάρτι και κυρίως της προσπάθειας! Άλλωστε, μετά τη μία το πρωί πέρασα καταπληκτικά! Χόρεψα όπως είχα να χορέψω από τον καιρό που ήμουν φοιτητής στο 1ο έτος! Αλλά χρειάστηκαν να περάσουν 4 ώρες για να «ζεσταθώ» οι οποίες ομολογουμένως, ήταν θανατηφόρες και μου έκαναν τα αρχίδια αερόστατα!

Θέλω να ευχαριστήσω:

- Κόσμο που παρέστη, ανατρέποντας τις προσδοκίες μου! Ήταν συγκινητικό να βλέπω κόσμο να παρίσταται άνευ υποχρέωσης, δεδομένης της χλιαρής σχέσης μας. Πήρατε μπόνους, μπράβο!

- Κόσμο που δεν παρέστη, ενώ δήλωσε πως θα παρίστατο. Θα χρειαστείτε καλή δικαιολογία για να πάρετε συγχώρεση, αν και σας ευχαριστώ που με απαλλάσσετε από τον βραχνά να ξαναμπώ στον κόπο να σας καλέσω στα επόμενα γενέθλια! Επίσης, μάθετε, ότι άμα ο άλλος δεν τα καταφέρνει να παραστεί, ειδοποιεί, ή εν πάση περιπτώσει απολογείται με την πρώτη ευκαιρία. Είναι θέμα savoir vivre!

- Κόσμο που δεν με ξέρει, αλλά μπήκε στον κόπο να έρθει για να με γνωρίσει. Standing ovation ladies! Πιο μεγάλη τιμή δεν θα μπορούσατε να μου κάνετε, και εύχομαι να υπάρξει συνέχεια.

Τέλος, ευχαριστώ τον κόσμο με τον οποίο δεν έχω πολλά πάρε-δώσε (πια) αλλά ήρθε επειδή ξέρει πως η παρουσία του στο πάρτι θα ήταν αναγκαία για ψυχολογική υποστήριξη. Ξέρετε ποιοι και κυρίως ποιες είστε, πολλά ευχαριστώ!

Λοιπόν! Γύρισα σπίτι στις 5:00 το πρωί και έβαλα να δω το βίντεο από το σβήσιμο της τούρτας! Με έπιασαν κάτι νεύρα μες το χάραμα άνευ προηγουμένου! Ο τύπος που κινηματογραφούσε, ο οποίος είναι cameraman στο επάγγελμα και στενός μου φίλος, αντί να δείχνει την τούρτα, έδειχνε το video wall! Και να πεις ότι είχα τούρτα ό, τι – κι’ ό, τι; Κοτζάμ τούρτα με κρυμένο λαγουδάκι του playboy είχα! Τούρτα-σκηνικό, ύψους 1.70μ, χρυσοπληρωμένη και με δεκάδες χαμένες ώρες για να τη βάψω και να τη διακοσμήσω! Αλλά δεν πέρασε τίποτα απ’ όλα αυτά στην ιστορία, δυστυχώς! Ούτε η στιγμή που ως διά μαγείας εμφάνισα μια γκάιντα στη σκηνή και συνόδευα το «παρελθόν» απαθανατίστηκε.

Κοινώς, μαλακία! Τέλος πάντων. Ό, τι διασώθηκε από τα ανθεστήρια τα οποία διοργάνωσα, το παραθέτω, καθαρά για επικήδειους λόγους. Όπως θα διαπιστώσετε, η παράσταση ελάχιστα παραπέμπει στο βίντεο του Grace Kelly που παρέθεσα στην προηγούμενη ανάρτηση, αλλά εγώ αρνούμαι να αναλάβω την ευθύνη. Είχα αγνές προθέσεις, άρτιο εξοπλισμό, τώρα δεν μπορώ να αναλάβω να παίζω εκατό ρόλους! Ένας είμαι!

Like A Circus

Έχω τρομερό πρόβλημα με τα πάρτι.

Και ειδικά με τα πάρτι που διοργανώνω εγώ. Φοβάμαι μήπως βαρεθεί ο κόσμος. Πεθαίνω από το άγχος αν οι καλεσμένοι μου περνάνε ωραία ή όχι. Ανησυχώ ακόμη και για το αν οι παρέες που κάλεσα συνδυάζονται μεταξύ τους! Σε επίπεδο ψύχωσης! Για αυτό και προσπαθώ πάντα να δίνω μια διαφορετική άποψη στα πάρτι που στήνω, να τους δίνω κάποιο theme, για να μένει κάτι μετά από όλο αυτό το πανηγύρι. Βγαίνει που βγαίνει ο κόσμος από το σπίτι του για να μας κάνει την τιμή, ας μην ζήσει μια απ’ τα ίδια!

Βέβαια, στην προσπάθεια μου να πρωτοτυπήσω πολλές φορές φτάνω σε ακραίες καταστάσεις και παραστάσεις, αλλά θέλω να πιστεύω πως ο κόσμος αναγνωρίζει πως όλο αυτό το καραγκιοζιλίκι είναι σκηνοθετημένο, αποτελεί κομμάτι αυτό-σαρκασμού και πως τσαλακώνομαι εκούσια στο βωμό της δικής του ψυχαγωγίας. Ελπίζω πως όλο αυτό κατά βάθος αυτό εκτιμάται. Αν δεν εκτιμάται και παρεξηγείται, στον κώλο τους ρεπάνι!

Ξέρεις, όμως, ποιο άλλο πρόβλημα αντιμετωπίζω συχνά; Ο Κυπραίος ψαρώνει! Άμα δει γκλίττερ και στρας κολλά στον τοίχο, κοιτάζει αμήχανα, κοινώς χάσκει, και δεν διασκεδάζει! Εμένα αυτό μου προκαλεί έμφραγμα! Να βλέπω την πίστα άδεια και τον κόσμο να στέκει σε μια γωνιά με το ποτό του και να παρατηρεί τι φορεί ο ένας και ο άλλος! Κύπρος - Θάνατος!

Μην το δω αυτό μεθαύριο, σας έφαγα!

Το 2005 στήσαμε με το boyband ένα τρομερό beach party σε παραλία της Λάρνακας. Για να μην πέσουμε στην παγίδα του «μια από τα ίδια» αποφασίσαμε να εμφυτέψουμε στην παραλία 10 φοίνικες. Να δίνουν μια αίσθηση καραϊβικής, να ξεχάσει και ο κόσμος που ζει! Κρεμάσαμε και από ένα προβολέα στον κάθε φοίνικα, κάναμε την παραλία να παραληρεί στη χλίδα! Ήρθαν οι καλεσμένοι μας, είδαν τα φρου-φρου που στήσαμε και νόμισαν ξαφνικά πως βρίσκονται στο Privilege!

Ούτε μια φιγούρα δεν έκαναν όλο το βράδυ, χώρια που ούτε ένα πλάσμα δεν καταδέχτηκε να φορέσει μαγιό να κάνει μια βουτιά! Η λευκωσιάτικη τρελή διασκέδαση σε όλο της το μεγαλείο! Το τι κατάρες έριξα εκείνο το βράδι δεν μπορείς να φανταστείς! Στράφι πήγαν οι κοκοφοίνικες, χαράμι και οι διακοσμήσεις. Το μόνο που έμεινε ήταν να κοιτάζει ο ένας τα ρούχα του άλλου!

Έκτοτε ορκίστηκα ότι δεν θα ξανά στήσω πάρτι με τόσο μεράκι. Από δω και μπρος, ένα ποτό στο Maze, και έξω απ’ την πόρτα! Έχω δυστυχώς φαντασία που οργιάζει, τα φαντάζομαι όλα ιδανικά μες το μυαλό μου, και στο τέλος τρώω σκατά από την ωμή πραγματικότητα.

Αλλά τι να κάνω κι εγώ; Η ζωή θέλει φαντασία και σκηνοθεσία! Το πάρτι μου το θέλω κάπως έτσι:



Άμα δεις τα καρναβάλια που ετοιμάζω φέτος, θα πεις πως μυαλό δεν έβαλα και δικαίως. Αλλά ελπίζω πως η κοινωνία ωρίμασε μέσα στα τελευταία 3 χρόνια και πως το Σάββατο όλοι θα πίνουν, θα μεθούν, θα χορεύουν, θα φιλιούνται (κυρίως μαζί μου) πως θα πνιγούμε στο κονφετί και θα καούμε στο βεγγαλικό!

Εν πάση περιπτώσει, επειδή όλες αυτές οι ανασφάλειες αυτές τις μέρες εμένα με έφτασαν στο σημείο να βλαστημήσω την ώρα και τη στιγμή που γιορτάζω αποφάσισα το εξής: Ουδόλως με ενδιαφέρει αν θα χορέψετε ή αν θα διασκεδάσετε. Εγώ θα φροντίσω να μεθύσω από νωρίς, ούτως ώστε να ξεχάσω ότι έχω γύρω στα 100 άτομα να κουμαντάρω!

Δικαιούμαι να περάσω καλά στα γενέθλια μου και φέτος θα το πράξω!

Ρεβεγιόν με την Άντζελα!

Μέσα στο πνεύμα των εορτών, αλλά και γενικότερα των θεμάτων με τα οποία καταπιάνομαι τελευταίως, παραθέτω εορταστικό βιντεάκι με την αυτού εξοχότις, Άντζελα! Οι υπότιτλοι, δικής μου εμπνεύσεως βεβαίως-βεβαίως! Καλά Χριστούγεννα σε όλους, χρόνια σας πολλά!

Στη Φάτνη των Ζώων

Επειδή βαριέμαι να διαβάσω, έκατσα και έγραψα το sequel του αριστουργήματος μου, «Οι 3 μάγοι» που έγινε πλέον πλατινένιο. Το ξέρω ότι το δεύτερο μέρος δεν έχει τη λάμψη του πρώτου, αλλά αυτή είναι και η μοίρα όλων των sequels!

Οι τρεις μάγοι φτάνουν στη φάτνη. Αφού έκαναν μια ώρα να βρουν κοκοφοίνικα ελεύθερο να δέσουν τις καμήλες τους, κάνουν θεαματική είσοδο στην φάτνη:

Βαλτάσαρ: Να σας ζήσειιιι, να σας ζήσειιιι!

Μελχιόρ: Ωωωω! Μα εν μία κούκλα!

Ιησούς: (κλαίει)

Γκασπάρ: Γιος είναι είπαμε!

Μελχιόρ: Ου, στραβάρα μου! Δεν είδα την πουλλού του!

Παναγία: Ευχαριστώ! Ευχαριστώ! Κάτσετε, κάτσετε! (Προς τον Ιωσήφ) Αγάπη μου, κάμε τα τσουρούθκια λίον τζιει να κάτσουν τα πλάσματα!

Γκασπάρ: Αυτό είναι για σένα Παναγία μου, και αυτά τα δώρα για τον μώρακλο! Αν δεν του κάμνουν, τα αλλάζετε!

Παναγία: Thank you!

Βαλτάσαρ: Πολλά ωραία η φάτνη σας!

Παναγία: Άρεσεν σας; Εν καινούρια! Στην αρχή ήταν να γεννήσω στη φάτνη της Πλατείας Ελευθερίας, αλλά λόγω οδικών έργων μας είπαν ότι φέτος δεν θα λειτουργήσει. Οπότε ήρθαμε σ’ αυτό το καινούριο Round About. Εβάλαν μας και φωτάκια, ε, επεράσαμε!

Ιωσήφ: Είναι όμορφα, αλλά τη νύχτα περνούν τα κοπελλούθκια και φωνάζουν, δεν κλείσαμε μάτι!

Παναγία: Αγάπη μου, φέρε κεραστικό στα παιδιά. (Ο Ιωσήφ φεύγει να φέρει λουκούμια).

Γκασπάρ: Μα τι έχει ο άντρας σου και έχει κατεβασμένα μούτρα;

Παναγία: Άσε, άσε! Υποπτεύεται ότι το μωρό δεν είναι δικό του, νομίζει πως το έκαμα με τον Κρίνο!

Μελχιόρ: Ου βλακείες, κάθεται και ακούει τι λένε τα μεσημεριανά!

Παναγία: Έχει από την ώρα που εγεννήθηκε ο μητσής, επέλλανε μου την κκελλέ μου! Είδε και τι έπαθε ο Πασχάλης με εκείνη τη θαυμάστρια του, και το επόμενο στάδιο είναι να βουρούμε να κάνουμε DNA test!

Βαλτάσαρ: Έκαμες τα σιόνι ρε Παναγία!

Παναγία: Του είπα ότι ο Κρίνος είναι λουλούδι!

Γκασπάρ: Και το πίστεψε;

Παναγία: Ε, τώρα να δούμε!

Μελχιόρ: Να πιάσω εγώ σιόρ τηλέφωνο στα κανάλια, να τους πω ότι έγινε θαύμα! Να ηρεμήσει και ο Ιωσήφ!

Παναγία: Πιάσε ρε Μελχιόρ μου, να χαρείς και έχω κεφάλι-καζάνι! Δεν με φτάνει που γέννησα με καισαρική και ακόμα με πονούν τα ράμματα!

(Επιστρέφει ο Ιωσήφ με τρία αμυγδαλωτά ανά χείρας).

Παναγία: Έκαμεν τα η μάμμα μου!

Μελχιόρ: (προς τον Βαλτάσαρ) Το δικό μου φύλαξε το μες την τσάντα σου, θα το φάω μετά!

Ιωσήφ: Πάντα ακατάδεκτος!

Μελχιόρ: Όχι, απλά φάε-φάε μελομακάρονα τούτες τις μέρες, επρηστήκαμε!

Βαλτάσαρ: Εν καλά που λαλεί, έκαμεν έναν τζίοιλιο…!

Γκασπάρ: Ποιος θα σας το βαφτίσει το μωρό;

Παναγία: Ε, εγώ ήθελα έναν από εσάς…

Βαλτάσαρ: Εγώ προθυμοποιούμαι πάντως! Να έχει το μωρό για νονό έναν μάγο, θα του μάθω και τα κόλπα, να κάμνει θαύματα που θα μεγαλώσει!

Γκασπάρ: Σιγά εσύ! Ούλλα εννα του τα μάθεις!

Βαλτάσαρ: (σηκώνεται και πάει πάνω από την κούνια του Ιησού) Πιάνουμε ένα ποτήρι κρασί και το κρύβουμε στο ράσο μας! Με το άλλο χέρι κρατούμε ένα ποτήρι νερό! Την ώρα που δεν κοιτάζουν οι πιστοί, κάτω από το ράσο ανταλλάζουμε τα ποτήρια και έτσι μετατρέπουμε το νερό σε κρασί!

Μελχιόρ: Βαλτάσαρ, μάνα μου, εν βρέφος! Δεν καταλαβαίνει!

Παναγία: Χι-χι-χι! Άστον, άστον, να γίνει παιδί-θαύμα!

Ιωσήφ: (Ξεροβήχει) Αγάπη μου, ενόμιζα πως συμφωνήσαμε να μας τον βαφτίσει ο Ιωάννης ο Βαφτιστής τον γιόκα μας!

Βαλτάσαρ: Ε, εντάξει τότε, μη φάμε τη δουλειά του ανθρώπου!

Μελχιόρ: Από μας καμία παρεξήγηση!

Γκασπάρ: Εμείς θα σου βαφτίσουμε την κόρη!

Παναγία: (Θυμώνει με τον Ιωσήφ, αλλά προσπαθεί να το κρύψει)

Βαλτάσαρ: (Προσπαθεί να αλλάξει θέμα, να σπάσει ο πάγος). Εγέννησε και η νύφη μου πρόσφατα. Ένα κοριτσάκι. Μαρία Μαγδαληνή την ονόμασαν. Να τους γνωρίσουμε να παίζουν όταν μεγαλώσουν λίγο.

Μελχιόρ: Σιγά μεν παίξει ο Ιησούς με την κόρη της νύφης σου της χωρκάτισσας! Η Μαγδαληνή μόνο για να του πλύνει τα πόδια είναι άξια!

Βαλτάσαρ: Σιγά ρε αριστοκράτη που την Ιερουσαλήμ!

Γκασπάρ: (προς Ιωσήφ και Παναγία) Έτσι τους έχω όλη μέρα! Ο ένας λαλεί τον άλλον χώρκατο, σαν τα μωρά!

Παναγία: (χαμογελά αμήχανα)

Μελχιόρ: Τι να την κάνει τη Μαγδαληνή ρε ο Ιησούς; Που θα μεγαλώσει και θα γίνει Παντοκράτορας, έχει καμία ανάγκη; Δεν βλέπεις που όλοι οι celebrities μόλις παντρευτούν χάνουν κόσμο από το fun club τους; Θα υποτονίσει η Ορθοδοξία. Ο Σχοινάς από τον καιρό που παντρεύτηκε τη Γαρμπή δεν ξαναείδε δίσκο. Μόνο αυτό σου λέω!

Βαλτάσαρ: Έλα Παναγία μου!

Παναγία: Εδώ είμαι!

Βαλτάσαρ: Σπουδαία παραδείγματα μας δίνεις, έβγαλες και νομική! Ο Ρουβάς έπαθε τίποτε που είναι με τη Ζυγούλη και έγινε πατέρας; Έχασε από την αίγλη του ο Brad Pitt, που υιοθέτησε την μισή Αφρική;

Μελχιόρ: Μην τον ακούς Παναγία μου! Ο γιος σου αν θέλεις να λάμψει, πρέπει να μείνει single! Αλλιώς θα ξεσπάσει σκάνδαλο σε 2005 χρόνια, να μου το θυμηθείς! Μου ήρθε προφητεία στον εγκέφαλο!

Γκασπάρ: Το «2005» άρεσε μου! Σιγά μην γραφτεί και βιβλίο!

Μελχιόρ: Μέχρι και ταινία θα γίνει, με τον Tom Hanks!

Γκασπάρ: Λοιπόν, εμείς εφύαμε! Επελλάναμε τα πλάσματα!

Παναγία: Όχι, κάτσετε!

Γκασπάρ: Όχι, Παναγία μου, εννα πάμε. Να ξεκουραστείς κι εσύ! Έχουμε να πάμε και πάρακατω, και έπηξε στην κίνηση η λεωφόρος Βηθλεέμ.

Ιωσήφ: Να ξανάρθετε! Πριν τον Ηρώδη!

Οι τρείς μάγοι: Bye! (προς τον Ιησού) Bye, bye! Κάμε μας bye-bye! Μάνες του!

Ιησούς: Bye-bye!

Κωδικός 21.12.80

Η πιο δύσκολη δουλειά που μου ανατέθηκε τα τελευταία 28 χρόνια ήταν... να είμαι εγώ!



«Μπορεί να είμαι άρρωστος, μπορεί να είμαι παρανοϊκός! Μπορεί να είμαι ένας βλάκας και μισός, εγώ όμως νιώθω σαν θεός…»

Χρόνια πολλά αδίσταχτε και αδύναμε εαυτέ. Σε μια βδομάδα θα…σε κάψουμε!

Και του Χρόνου, Σπίτια μας!

Η ερώτηση που μου διαταράζει το νευρικό σύστημα αυτές τις μέρες είναι η «πού θα κάνετε πρωτοχρονιά;»

«Πουθενά!» απαντώ κοφτά, περήφανα και ξάστερα!

Από το 1998 που ενηλικιώθηκα μέχρι και πέρσι, το ερώτημα ήταν μείζουσας σημασίας, σε σημείο σύγκλισης οικουμενικής συνόδου. Έπρεπε πάση θυσία να στεγάσουμε τη βλακεία μας. Πασχίζαμε να λύσουμε το πρωτοχρονιάτικο ζήτημα με νύχια και με δόντια. Θεωρούσαμε ανεπίτρεπτο να μείνουμε σπίτι μετά την αλλαγή του χρόνου.

Τα τελευταία δέκα χρόνια πήγαμε παντού (εκτός από το -2 και είμαι περήφανος που δεν πέσαμε στην κλασική Λευκωσιάτικη παγίδα). Όμως, από τις δέκα αυτές πρωτοχρονιές μόνο δυο άξιζαν τα λεφτά τους: Η μία ήταν η πρωτοχρονιά του 2001 στο Ζοο, όταν το εν λόγω κλαμπ ήταν στις δόξες του και έπαιζε το «αγάπη υπερβολική», το «σε θέλω» και το «δεν με αγαπάς» από δυο φορές το καθένα μέσα στο ίδιο βράδυ. Η παρέα, θυμάμαι, ήταν ιδιαίτερη, εγώ μέθυσα άγρια, με θυμάμαι να οδηγώ με τον εγκέφαλο στον «αυτόματο πιλότο!» Αν με τσάκωναν οι αστυνόμοι, τώρα θα ήμουν ισόβια!

Η δεύτερη πρωτοχρονιά που άξιζε τα λεφτά της ήταν του 2004, στο κλαμπ Gate, όπου και πάλι το μόνο που εντυπώθηκε στο μυαλό μου είναι εικόνες από παράσταση θεάτρου σκιών! Το τι καραγκιοζιλίκι έπεσε, δεν περιγράφεται! Τα βλέπω και στο βίντεο και μας καμαρώνω μέχρι σήμερα.

Πέραν αυτών, καμία άλλη πρωτοχρονιά δεν άξιζε τη γραβάτα και το prada παπούτσι.

Εν πάση περιπτώσει, πολύ χαίρομαι που φέτος δεν θα έχει τίποτε το μενού! Είμαστε πλέον άνεργοι και φτωχοί, χώρια που τα σιχάθηκα όλα! Θα κάτσω σπίτι μου με τη σόμπα, το οικογενειακό δίκαιο και το Sound of Music στην τηλεόραση. Μα, να βγω να πάω πού; Και να δω ποιους; Τα ίδια και τα ίδια μια ζωή… Να έμενα στο Manhattan, να βγω να γιορτάσω με τον λαουτζίκο, να γίνω ένα με τα εκατομμύρια. Να έμενα στην Αθήνα έστω, να βγω, να χαρώ ακόμα και τις μολότωφ! Εδώ δεν! ΟΚ, σκάζω, δεν θα αρχίσω πάλι τα ίδια...

Σκάζω χάριν εορτών!

Επίσης, τώρα που άνοιξα τον ασκό του Αιόλου, μια ακόμη υπέροχη πρωτοχρονιά ήταν κάπου εκεί στο '85, '86! Όταν μαζευόμασταν στο σπίτι της γιαγιάς μου οικογειακώς, και το μοναδικό highlight ήταν ο αόρατος φακός που μετέδιδε το ΡΙΚ στο εορταστικό του πρόγραμμα. Κλασικά, έπαιρνα το καλύτερο δώρο και με "δασκάλευαν" να μην το δείξω στα ξαδέλφια μου και ζηλέψουν. Πάσχιζα να μάθω που πήγαινε ο παλιός χρόνος όταν έφευγε (και προ πάντων, από που έφευγε) και γιατί όλοι πανηγύριζαν τον ερχομό του καινούριου, αφού δεν έμπαινε κανείς απ' τη πόρτα! Αυτά ήταν χρόνια! Όχι οι μαλακίες που ζούμε σήμερα!

Το φετινό ατραξιόν πάντως, είναι άλλο! Και γι’ αυτό μετρώ ανάποδα τις ώρες, τα λεπτά, τα δευτερόλεπτα! Μέτρα εσύ τις ώρες, να μετρώ τις μπόρες που δεν έχουν τελειωμό! Τικ-τακ, τικ-τακ, τικ-τακ!

Ο Ζωδιακός Μύθος

Για λόγους αρχής, δεν πιστεύω στα ζώδια.

Η ενοχική αλήθεια είναι όμως, πως πάντα θα διαβάσω το ζώδιο μου στην εφημερίδα. Να δω μήπως κάτσει καμιά γκόμενα, ας πούμε. Αλλά πρόσφατα, έσκασε η βόμβα! Ανακάλυψα πως μια ζωή διάβαζα λάθος ζώδιο! Οπότε και το λίγο χάζι που έκανα με όλο το star system, κατέρρευσε μπροστά στα μάτια μου!

Γεννήθηκα την 21η Δεκεμβρίου. Κατά τας γραφάς, είμαι Τοξότης. Αλλά όταν ανέφερα το γεγονός σε διάφορες φίλες που επικοινωνούν ποικιλοτρόπως με τους γαλαξίες, τους κομήτες και τις μαύρες τρύπες του διαστήματος, έπαθαν εγκεφαλικό! «Δεν είσαι τοξότης! (Κακό που μας βρήκε!) Είσαι αιγόκερως!»

Από πού κι ως πού, παρακαλώ;

«Διότι γεννήθηκες την τελευταία μέρα του τοξότη, και μάλιστα αργά το βράδι. Το ζώδιο πρόλαβε να αλλάξει σε κάποιες χώρες του κόσμου που έχουν διαφορετική ώρα, επομένως, έχεις περισσότερα χαρακτηριστικά αιγόκερου, παρά τοξότη!»

Δεν με χέζετε όλοι! Που 28 χρόνια διάβαζα τον τοξότη, και ήρθατε τώρα να μου φέρετε τα πάνω-κάτω. Πλάκα-πλάκα, γι αυτό ίσως δεν πήρα μισή σωστή απόφαση τόσα χρόνια. Αλλά, από την άλλη, να αλλάξω συνήθειες στα γεράματα; Άσε που ο τοξότης είναι αρχοντικό ζώδιο! Αγέρωχο, καλλιτεχνικό! Με μια Βίσση, και μια Britney Spears στο ενεργητικό του. Δεν είναι ζώο-κερατάς σαν τον αιγόκερω.

Αδιαφορώ! Τοξότης γεννήθηκα, τοξότης θα πεθάνω!

Κατά καιρούς έχω δει κόσμο και κοσμάκη, κυρίως όμως γκόμενες και γκέι, να παθαίνουν παράκρουση με τα ζώδια.

Μου έχει τύχει να κανονίζω διακοπές στο εξωτερικό με γυναίκα, και αυτή να μου ζητά να περιμένουμε να περάσουν οι 15 του μηνός για να κλείσουμε τα εισιτήρια (μέσω του ίντερνετ), γιατί το ζώδιο της έλεγε ότι δεν ευνοούνται ταξίδια πριν το πρώτο δεκαπενθήμερο του Ιούνη! «Ναι αλλά αν περιμένουμε να περάσουν οι 15 του Ιούνη, δεν θα ευνοούνται ούτως ή άλλως τα ταξίδια από τις τιμές της easy-jet!» Συμπλήρωσα εγώ. Φυσικά, υπερίσχυσε η γνώμη της γκόμενας. Και πήγαμε ταξίδι στην Ισπανία, περάσαμε μέτρια, αλλά μια φορά, τα άστρα τα τιμήσαμε!

Μου έχει τύχει να γνωρίσω δημοσιογράφο που εργάζεται σε περιοδικό, και του οποίου η δουλειά, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και τη συγγραφή των ζωδιακών προβλέψεων! Από πού κι ως πού; Ένας ανάδρομος Ερμής ξέρει! Έγραφε ό, τι μαλακία ήθελε! Καμιά φορά, όταν βαριόταν φοβερά, ανακάτωνε τα ζώδια μεταξύ τους, και δημοσίευε τις προβλέψεις του Κριού για τον μήνα Απρίλιο, ως τις προβλέψεις για τον Λέοντα για τον μήνα Μάιο. Τρελοί συνδυασμοί!

Ο δημοσιογράφος αυτός, είχε και μια γιαγιά, η οποία όταν έμαθε πως ο εγγονός της γράφει τα ζώδια, τον έπαιρνε τηλέφωνο συχνά να τον ρωτήσει προβλέψεις! Της εξηγούσε: «Γιαγιά μου, μαλακίες γράφω!» Τίποτα αυτή!

Πάντως, αν και δεν πιστεύω στα ζώδια, έχω παρατηρήσει πως με άτομα συγκεκριμένων ζωδίων τα πάω πολύ καλά, ενώ με κάποια άλλα συγκεκριμένα παραδείγματα σφάζομαι με το καλημέρα σας!

Φερ’ ειπείν, με Κριούς, Λέοντες, Υδροχόους τα πάω περίφημα, ειδικά αν έχουν και βυζιά. Οι περισσότερες γυναίκες που ήθελα είχαν κάποιο από αυτά τα ζώδια, εκτός από τον μεγάλο μου έρωτα που ήταν τοξότης. Φωτιά με φωτιά, τσουρουφλιστήκαμε! Αλλά ναι, είναι αποδεδειγμένο πως με αυτά τα 3 ζώδια ταιριάζω ιδιαίτερα.

Από την άλλη, δεν έχω γνωρίσει ακόμη καρκίνο και ζυγό να συνεννοηθούμε. Ειδικά με τους ζυγούς, με μόνη εξαίρεση την ξαδέλφη μου, όλοι οι άλλοι είναι για την πυρά! Τόσο κομπλεξικό, ανάποδο και αχρείαστο ζώδιο δεν έχω ξαναδεί! Αφού πολλές φορές, κάνω μια νέα γνωριμία, μου την σπάει ο άλλος με το «καλησπέρα σας» και σκέφτομαι από μέσα μου: «Να δεις που αυτός είναι ζυγός!» Και μέχρι σήμερα δεν έχω πέσει έξω! Μύρισα μαλάκα, ζυγός μου προκύπτει! Είναι απίστευτο!

Μέχρι και από το ίντερνετ, έτυχε να συζητώ στο chat με άγνωστες και μου έβγαζαν ένα ξινό χιούμορ μαλακισμένο… Πλέον δεν ρωτώ καν το ζώδιο τους! Το δηλώνω: «Ζυγός πρέπει να είσαι με τόση μαλακία που σε δέρνει!» Και απορούν άπαντες.

Παρόλα αυτά, με όλα τα υπόλοιπα ζώδια δεν εντόπισα προβλήματα. Μια χαρά συνεργάζονται μαζί μου.

Πέρα απ’ αυτές τις δυναμικές που πολλές φορές μπορεί να είναι και τυχαίες συμπτώσεις, δεν πιστεύω στα ζώδια. (Είναι η τρίτη φορά που το επαναλαμβάνω μέσα στο ίδιο post, μην τυχόν και με παρεξηγήσετε!) Αλλά, σύμπτωση που επαναλαμβάνεται, παύει να είναι σύμπτωση. Ε;

Εορταστικό Επεισόδιο - σε επανάληψη

Αγγελική μου!

Πολύ σε πεθύμησα και σένα και το Κάρντιφ!



Σε ευχαριστώ που έκανες την τρέλα σου ένα με τη δική μου και πρωταγωνίστησες στην καλύτερη χρονιά της ζωής μου, so far!

Big kiss!

Καρναβάλι

Θυμάμαι το 1995, που ήμουν 3η Γυμνασίου, που αφορμή ψάχναμε να τα κάνουμε όλα μπάχαλο. Μια φορά για παράδειγμα, σκίσαμε όλα τα βιβλία της Γεωγραφίας και τα κάναμε χαρτοπόλεμο διότι η διευθύντρια πήρε μια απόφαση που δεν γουστάραμε και αποφασίσαμε να κάνουμε αποχή. Θυμάμαι μάλιστα ότι μεταδώσαμε τη μαλακία σε όλες τις υπόλοιπες 3ες τάξεις και βγήκαν και αυτοί εκτός τάξεων για συμπαράσταση. Καταλήξαμε να καίμε βιβλία στην υπόγεια διάβαση μέσα σε βαρέλια. Γιατί; Ούτε που θυμάμαι! Τόσο σημαντικός ήταν ο λόγος. Απλά θέλαμε να χάσουμε μάθημα.

Ε, αυτή η μαλακία μεγεθυμένη σε κρατικά μεγέθη κυριαρχεί στην Ελλάδα σήμερα. ΟΚ! Δεν μου πέφτει λόγος για το τι γίνεται στην Ελλάδα. Θεωρώ πως η διαφθορά που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Καραμανλή τα τελευταία χρόνια αξίζει μια τέτοια αναρχία, αν και βρίσκω τους περσινούς εμπρησμούς σ' όλη τη χώρα, εξίσου σοβαρούς λόγους για επανάσταση, αλλά ούτε μύτη δεν άνοιξε. Τέλος πάντων, δεν είναι αυτό το θέμα μας. Το θέμα μας είναι ότι έκανε και η μύγα κώλο και τώρα θα χέσει τον κόσμο όλο. Για εμάς μιλώ, στην Κύπρο! Αντιγράφω από τον ‘Πολίτη:’

"Εκατό περίπου άγνωστοι-κουκουλοφόροι προκάλεσαν χθες βράδυ επεισόδια στη Λεμεσό, όταν έκαναν την εμφάνιση τους στην οδό Ανεξαρτηρίας απειλώντας και φωνάζοντας υβριστικά συνθήματα και που τελικά κατέληξαν στον πετροβολισμό της Αστυνομικής Διεύθυνσης Λεμεσού."

Σήμερα θυμηθήκατε; Που κόπασε το πολύ το κακό; Ξέρατε τουλάχιστον τους λόγους της διαδήλωσης, ή απλώς δουλειά δεν είχατε; Αχ, ρε Λεμεσιανοί! Βγείτε σε κανένα τραχτέρ να προετοιμαστείτε για το καρναβάλι σας και άστε μας που ξαφνικά θυμηθήκατε να διαδηλώσετε! Για το κυπριακό δεν βγήκε άνθρωπος εδώ και χρόνια να πει ένα «Έξω ο Αττίλας από την Κύπρο» και θυμηθήκατε ξαφνικά τους μπάτσους! Χωρκαθκιόν! Έχει κι άλλο:

"Σε μια προσπάθεια να αποτραπούν τα χειρότερα, ο Δήμαρχος Λεμεσού καθώς και μέλη του Δημοτικού Συμβουλίου έσπευσαν στην περιοχή και μίλησαν στους νεαρούς, καλώντας τους να αποχωρήσουν ειρηνικά."

Ε, ναι! Βγήκε ο Δήμαρχος, (αυτός ο αριστερός που βγήκε και μίλησε για την ελληνικότητα των Κυπρίων ως σύμπτωση) και τους εξήγησε! Μπράβο γιόκα μου! Θα τους είπε: "Τι χωλοσκάτε μάνα μου εσείς; Στην Ελλάδα γίνονται τα επεισόδια, εμείς εδώ πιο πολύ συγγενεύουμε με τους Ρώσους και τους Λιβανέζους, οπότε φυλάξετε τις πέτρες σας για κανένα football match!" Τα χωρκατούθκια κοιτάχτηκαν μεταξύ τους με γουρλωμένα μάτια, έσκασαν ένα αφελές χαμόγελο τύπου Ντάλια στο Παρά Πέντε και διαλύθηκαν αγκαλιασμένοι να πιουν ουίσκι με κόκα-κόλα στο καμπαρέ της γειτονιάς τους.

"Στη συνέχεια πορεύθηκαν ανατολικότερα, προς την περιοχή του Συνεργατικού Ταμιευτηρίου Λεμεσού, όπου μετά από λίγη ώρα διαλύθηκαν."

Αυτό ήταν! Άλλη μια επανάσταση στη χώρα μας, έληξε όπως της αξίζει! Mε τον Δήμαρχο να βγαίνει στα μπαλκόνια και να εξηγεί σαν κυράτσα στους διαδηλωτές τους λόγους για τους οποίους πρέπει να αποχωρήσουν. Λες και καυγαδίζει με τα "κοπελλούθκια της γειτονιάς!" Πφφφ! Ούτε μια διαδήλωση της προκοπής δεν μπορούμε να στήσουμε, ούτε καν για τους σωστούς λόγους! Μαλακίες που ακούω πρωί-πρωί!

Πόσο Απαγορευμένη είναι η Καινούρια Βίσση;

Επιτέλους έπιασα στα χέρια μου τον «απαγορευμένο» δίσκο της Άννας! Τρία χρόνια από την τελευταία της κυκλοφορία μου φάνηκαν αιώνες! Τέλος πάντων, το ναρκωτικό μου άρχισε να διεισδύει ήδη στον οργανισμό μου οπότε μου πέρασαν και τα νεύρα και η κατάθλιψη! Να ζήσεις Βισσάρα μου, που πάντα μου δίνεις το αντίδοτο! Αυτή η γυναίκα, συνεργάζεται απόλυτα μαζί μου. Της λέω τραγούδα μου, πατώ το κουμπί και υπακούει, είναι η μόνη που δεν μου είπε ποτέ όχι! Να ξαναζήσει χίλια χρόνια!

Το CD:

Πρόκειται αναμφίβολα για ό, τι καλύτερο κυκλοφόρησε φέτος! Οι τζαζ συνθέσεις του Patrick Leonard (γνωστός μας από τις επιτυχίες της Μαντόνα), αποτελούν τονωτική ένεση για την Βίσση αλλά και την ελληνική δισκογραφία που πνίγηκε στο μπουζούκι τα τελευταία χρόνια. Επίσης, οι διασκευές που περιέχονται στον δίσκο, όπως το ‘Κόντρα,’ το ‘Αν σ’ ερωτευτώ’ της Aguilera και το ‘Μέταλλο’ είναι τόσο φρέσκες που κοντράρονται άνετα με τις αυθεντικές εκτελέσεις. Ως εδώ, ντουζ πουάν.

Μετά έχουμε τις ελληνικές συνθέσεις από συνθέτες που τώρα άρχισαν να εμφανίζονται στο προσκήνιο οι οποίες κατά τη γνώμη μου δεν προσφέρουν και τίποτε στο όλο εγχείρημα, αλλά ούτε και με ενοχλούν, ομολογώ. Αδυνατώ να πιστέψω όμως πως δεν θα μπορούσαν να είχαν αντικατασταθεί με πολύ καλύτερα τραγούδια του Καρβέλα. Ειδικά τα λαϊκότροπα «Ρίσκο» και «Αλήτισσα ψυχή» είναι μηδέν μπροστά σε καρβελικά, ονειρικά χασάπικα τύπου «ψυχεδέλεια» και «πέστο ξανά.»

Αλλά ακόμη και αν συμφωνήσουμε πως ο δίσκος αυτός ξεφεύγει από τα τετριμμένα και δεν σηκώνει λαϊκά καψουροτράγουδα, επιμένω πως το «Τρακτέρ» του Καρβέλα περιείχε εξαιρετικές συνθέσεις οι οποίες θα μπορούσαν να κάνουν τον «απαγορευμένο», δίσκο της δεκαετίας. Μην κοιτάτε που ο Καρβέλας αυτοκτόνησε με τον πολιτικό στίχο στον δίσκο του. Σαν feeling η μουσική του είναι όαση στην έρημο, κατά την γνώμη μου.

Αυτά βέβαια δεν ακυρώνουν τον δίσκο της Βίσση. Ήδη αγόρασα τρία αντίτυπα. Ένα για μένα και άλλα δυο -πάλι για μένα- γιατί δεν χόρταινα να βλέπω τα ράφια του καταστήματος γεμάτα με Άννα. Εδώ και 2 ώρες έχω το i-tunes στο repeat! Αλλά, ναι, μου λείπει η τρέλα του Καρβέλα, μου λείπει η παράνοια των στίχων του, τα υπαρξιακά του που εκτονώνονταν σε κάθε οκτάβα που ανέβαινε η Βίσση. Επιπλέον, μου λείπει η ελπίδα που μου ενέπνεε η συνεργασία τους, η σχέση τους. Το ότι ένας μέντορας εξακολουθεί να παράγει, να υπάρχει από την γυναίκα της ζωής του εμένα με παρηγορούσε. Διότι έβλεπα τις δικές μου ερωτικές ιστορίες μέσα από τη σχέση τους.

Τώρα, τι ζωή χωρίς αυτούς θα κάμω;

Εν πάση περιπτώσει, το γεγονός ότι τα μόνα τραγούδια του δίσκου που θα μας πορώσουν από τον φετινό δίσκο είναι συνθέσεις ξένων μουσικών, αποτελεί παρηγοριά και απόδειξη πως ο Καρβέλας μου παραμένει κορυφαίος! Και δεν θέλουμε τον οίκτο κανενός Θεοφάνους, καμίας Γαλάνη, κανενός Χατζηγιάννη. Κάνουμε πρωταθλητισμό και μόνοι μας!

Μίζερος, Νευρικός και με Λαδωμένο Μαλλί

Τα νεύρα της αρκούδας έχω.

Αν δεν θέλεις να σου φορτώσω το σύστημά σου με αρνητική ενέργεια, σε συμβουλεύω να σταματήσεις να διαβάζεις εδώ.

Το να προετοιμάζεσαι για εξεταστική στην Κύπρο, κατοικώντας με αρτηριοσκληρωμένους γονείς, τη γιαγιά και την αδελφή σου είναι δοκιμασία από τον Θεό. Fear Factor! Τις κατσαρίδες πιο εύκολα τις καταπίνω, αυτό είναι σίγουρο. Είμαι πνιγμένος μες τες σημειώσεις, τα δικόγραφα, τα βιβλία. Και με ένα ρολόι που μετρά αντίστροφα και δεν το βλέπω να το προλαβαίνουμε. Και μέσα σ’ όλη αυτή την τρικυμία έχω τους πιο πάνω ανθρώπους να ζουν στην κοσμάρα τους, μέσα σε μια εκνευριστική αχαπαροσύνη, και να μου λένε να μην ξε-συγυρίζω το σπίτι με τις σημειώσεις μου!

Όρεξη για διάβασμα εν τω μεταξύ, με το ζόρι! Ξέρω πως χρειάζομαι το γαμημένο το χαρτί, αλλά και να το πάρω απεχθάνομαι την καριέρα του δικηγόρου οπότε δεν ξέρω και αν θα το αξιοποιήσω. Με πιάνουν και οι τάσεις φυγής μου, κάθομαι βλέπω τον χάρτη της Γης και μαρκάρω χώρες! Και σκέφτομαι ακόμη και το ενδεχόμενο να πάω στη Βρυξέλλα! Για τόση απελπισία μιλούμε. Από την μια τρύπα στην άλλη. Με το ένα πόδι εκεί είμαι κατ’ ακρίβειαν.

Τις προάλλες έλαβα ένα e-mail από άγνωστον αποστολέα. Υπήρχε συνημμένη μια διαφήμιση: «Θέλετε να αλλάξετε τη ζωή σας; Θέλετε να εργαστείτε σκληρά και να κάνετε μια νέα αρχή; Εγγραφείτε εδώ!» Μου έκανε εντύπωση η επιστολή από το πουθενά. Αλλά επειδή μου φάνηκε τρομερά κινηματογραφικό το όλο σκηνικό, έδωσα το τηλέφωνο μου. Με πήρε ένας τύπος τηλέφωνο και θέλει να με συναντήσει για καφέ την Πέμπτη και θα μου εξηγήσει περί τίνος πρόκειται! Μεγάλη απάτη μυρίζομαι, αλλά θα πάω.

Πού ξέρεις; Μπορεί να εμφανιστεί μπροστά μου ένα ξωτικό (όπως εκείνο το βίντεο κλιπ της Κοκκίνου), να μου ζητήσει να το ακολουθήσω, να μου εμφανίσει μπροστά μου μια πόρτα και να μου πει, "άνοιξε την και μπες μέσα!" Θα πλυμμηρίσω φως, θα κλείσω ερμητικά την πόρτα πίσω μου και θα σας πάρει τρία seasons, 6 DVD’S και 24 επεισόδια να μάθετε πού πήγα! Εν πάση περιπτώσει, ελπίζω ο τύπος που θα συναντήσω να μου κεράσει τον καφέ, γιατί προβλέπω πως θα μου φάει το απόγευμα άδικα.

Πάντως, αν τώρα με διαβάζεις άγνωστε αποστολέα, σου δίνω ένα hint! Στην Ισπανία θέλω να πάω!

Έρχονται τα Χριστούγεννα, μα ουδεμία διάθεση έχω να τα γιορτάσω. Κατ’ ακρίβειαν εκνευρίζομαι που πρέπει να τα γιορτάσω. Είπα και της μάνας μου προχθές: «Το δέντρο μας μάρανε σ’ αυτό το σπίτι!» Τουλάχιστον είναι ξερό, καμένο, και ο συμβολισμός με τον ψυχισμό μου είναι διάχυτος. Μα τι Χριστούγεννα θα κάνω χωρίς βροχή; Εγώ θέλω Χριστούγεννα με μπουφάν, με γάντια, με κασκόλ! Εδώ βάζω γάντια μόνο για να πλύνω πιάτο! Βλέπω φίλους που μετρούν τις μέρες ως τα Χριστούγεννα και απορώ μαζί τους! Σας προειδοποιώ από τώρα, θα έχω κατεβασμένα μούτρα, μην με παρεξηγείτε.

Έβαλα απαλή μουσική μπας και ηρεμήσω αλλά νευριάζω περισσότερο. Δεν έπρεπε να φτάνω στο σημείο να ακούω μουσική για να ηρεμώ. Η ηρεμία μου έπρεπε να είναι δεδομένη. Εγώ πείραξα κανέναν; Γιατί τότε εκνευρίζομαι;

Θέλω μια πέτρα να σπάσω τα τζάμια όλου του σπιτιού!

Ο Κίτσος πήρε τ' όπλο του!

Ανακάτωνα το δωμάτιο σήμερα, ξέθαψα φωτογραφίες και θυμήθηκα τη στρατιωτική μου θητεία. Παρατήρησα ότι, παρόλο που θυμάμαι σχεδόν τα πάντα από τη ζωή μου, εντούτοις από την θητεία ελάχιστα πράγματα συγκράτησα. Όχι γιατί ήταν τραυματική εμπειρία, κάθε άλλο. Το σίγουρο όμως είναι ότι πρόκειται για κεφάλαιο ξεθωριασμένο. Ούτε το ανασταίνω συχνά με τις αναπολήσεις μου.

Το μόνο κομμάτι του στρατού που αναπολώ γλυκά από καιρού εις καιρόν, είναι το τετράμηνο που υπηρέτησα στον Αυλώνα Αττικής, ως Υποψήφιος Έφεδρος Αξιωματικός. Στην Ελλάδα υπηρέτησα ακριβώς στα πρότυπα που φανταζόμουν τον στρατό, και όχι στην μορφή της απόλυτης μαλακίας που τον έζησα αργότερα στην Κύπρο. Ίσως γελούν οι Ελλαδίτες μ’ αυτό που μόλις έγραψα, αλλά ναι, σε σύγκριση με εμάς, εσείς έχετε στρατό! Ή τουλάχιστον, κρατάτε ακόμη τα προσχήματα.

Και τι δεν θυμήθηκα για τον Αυλώνα! Μπορώ να γράψω βιβλίο με τις ιστορίες του!

Μια φορά, ήμουν σκοπός στην πύλη. Ο σκοπός στην πύλη υπηρετεί ακίνητη σκοπιά, σαν τσολιάς. Ακίνητος για ένα δίωρο! Δεν υπάρχει μεγαλύτερο μαρτύριο! Να στέκεσαι προσοχή, να μην μπορείς να στρίψεις το κεφάλι σου για να δεις το ρολόι, ακίνητος για δυο ολόκληρες ώρες. Μαρμαρωμένος! Να κοιτάζεις μόνο ευθεία και να πασχίζεις με την άκρη του ματιού σου να κοιτάξεις λίγο αριστερά-δεξιά για να περάσει η ώρα.

Σημειώστε δε, πως στην ακίνητη σκοπιά, η έννοια του χρόνου περνά σε άλλη διάσταση. Νομίζεις ότι στέκεσαι ακίνητος για 45 λεπτά, ενώ στην πραγματικότητα είσαι εκεί μόνο 15! Δεν μπορείς να φανταστείς μεθόδους που επιστράτευα προκειμένου να περάσει η ώρα. Τραγουδούσα από μέσα μου δίσκους της Βίσση για να συμπληρωθεί το δίωρο, αλλά ποτέ δεν τα κατάφερνα. Στο δεκάλεπτο πάνω παρατούσα το τραγούδι και ευχόμουν να γίνει κάποιο θαύμα να έρθουν να με αντικαταστήσουν. Πράγμα που ουδέποτε συνέβη.

Τέλος πάντων. Μια μέρα, όπως στεκόμουν εκεί σαν το άγαλμα, έπιασε το μάτι μου έξω από την πύλη ένα μάτσο γκόμενες να περιμένουν και να κακαρίζουν. Προσπαθούσα να καταλάβω τι θέλανε τόσες πολλές γυναίκες μαζεμένες πρωί-πρωί. Εξ’ όσων γνώριζα δεν υπήρχε επισκεπτήριο εκείνη την ώρα. Μετά από λίγη ώρα, ήρθε ένας φίλος-σκοπός, άνοιξε την πύλη, τις φόρτωσε όλες μέσα σε ένα τζιπ και χάθηκαν στον ορίζοντα.

Από ότι έμαθα αργότερα, επρόκειτο για τραβεστί που ήρθαν να αιτηθούν αναβολή θητείας! Το τζιπ τις μετέφερε στον ταξίαρχο, ο οποίος θα αναθεωρούσε και θα ανακαλούσε τις αναβολές ορισμένων εξ αυτών. Οι φήμες έλεγαν πως μερικές τραβεστί ήταν στρέητ άντρες μεταμφιεσμένοι, ο οποίοι έφταναν στα άκρα προκειμένου να αποφύγουν τη θητεία. Προσωπικά δεν το πιστεύω αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Μάλιστα, τα κουτσομπολιά που κυκλοφόρησαν τότε στο στρατόπεδο, ήθελαν μια απ’ αυτές να κάθεται με το ζόρι στα γόνατα του ταξίαρχου, να του τραβάει τα μάγουλα ναζιάρικα και να τον εκλιπαρεί να την απαλλάξει από τον βραχνά της θητείας! Ράδιο αρβύλα;

Τα καλύτερα έζησα εκεί πέρα!

Βλέπω τη φωτογραφία από τις ασκήσεις που κάναμε και απορώ για πότε τα έζησα εγώ αυτά! Εγώ που ούτε κατασκήνωση δεν πάω διότι δεν μπορώ να με διανοηθώ να κοιμάμαι στο πάτωμα ή στο χώμα, εν έτει 1998 κοιμήθηκα σε αντίσκηνο στημένο όπως-όπως, με χιόνι, με λάσπη, και χωρίς να βγάλω καν τα άρβυλα! Τυλιγμένος με δυο κουκούλες, γάντια και τζάκετ! Δυο μέτρα κρέας τομάρι, το στρίμωξα με άλλον έναν ‘συμμαθητή ΥΕΑ’ στο 1.70μ μήκους αντίσκηνο και έβγαλα δυο βράδια! Κι όμως τότε φάνταζε πολύ φυσιολογικό το όλο σκηνικό! Κοιτάζω τη φωτογραφία και σκέφτομαι: «Βρε, λες να τα φαντάστηκα;»

Οι έξοδοι στην Αθήνα ήταν οι καλύτερες. Έμαθα το κέντρο της πόλης απ’ έξω. Και τα βράδια έπαιρνα ταξί και επέστρεφα πτώμα στο στρατόπεδο. Μια φορά αποκοιμήθηκα μέσα στο ταξί. Ο μαλάκας ο ταξιτζής χάθηκε στη διαδρομή, αλλά «θεώρησε προτιμότερο να μην με ενοχλήσει ξυπνώντας με, προσπαθώντας να βρει μόνος του τον σωστό δρόμο!» Με ξύπνησε όταν φτάσαμε, με μιάμιση ώρα καθυστέρηση, ζητώντας μου να τον πληρώσω 60 λίρες! «Δεν έχω τόσα λεφτά μαζί μου κύριε κώλο-ταξιτζή, συνήθως μου ζητάνε τα μισά!» Και τι μου λέει ο γύφτος: «Τότε να μου πεις το τηλέφωνο κάποιου συγγενή/φίλου σου στην Αθήνα να περάσω να πληρωθώ!»

Ναι, πάρτα τρία μου για προκαταβολή και τα υπόλοιπα σε δόσεις! Κατέβηκα, του έδωσα το τηλέφωνο ενός θείου μου, με τα νούμερα ελαφρώς ανακατωμένα και έφυγα.

Ύστερα ήρθα στην Κύπρο για το υπόλοιπο της θητείας και έπαθα το ίδιο σοκ που ζω τώρα με την επιστροφή απ’ τις σπουδές! Να φανταστείς παρουσιάστηκα σε κυπριακή μονάδα και απορούσα γιατί ο σκοπός της πύλης δεν με χαιρέτησε προβλεπόμενα κατά την είσοδο μου! Πού να ήξερα ότι και που ήταν ο σκοπός στην θέση του, ήταν κατόρθωμα! Οι χαιρετούρες τον μάραναν, τον στρατηγό!

Μάλιστα, τόσο εξωφρενικά μου φάνταζαν όλα στην κυπριακή στρατιωτική καθημερινότητα που μια μέρα δεν άντεξα, εισέβαλα αγενώς στο γραφείο του υποδιοικητή και τον παρακάλεσα να μιλήσουμε χωρίς τύπους. Έξω από τα δόντια! «Τι θέλεις κύριε δόκιμε;» Με ρώτησε με ύφος απαξιωτικό. «Συγγνώμη, μόνο δική μου ιδέα είναι ότι εδώ μέσα δεν δουλεύει τίποτε; Μόνο εγώ το βλέπω ότι διατάζεις τον στρατιώτη να κάνει τη δουλειά του κάπως αξιοπρεπώς και μόνο τη μάνα δεν σου βρίζει; (κατ’ ακρίβειαν στη βρίζει και εσύ κοιτάς).

Ο υποδιοικητής με κοίταξε μειδιώντας και την επόμενη μέρα μίλησε στον λοχαγό μου για αδυναμίες επιβολής εμού στο στράτευμα! Έτσι είναι. Όποιος δεν μπορεί να δέρει τον γάιδαρο, δέρνει το σαμάρι. Έκτοτε δεν ασχολήθηκα ξανά με το στρατιωτικό γίγνεσθαι. Ψέματα! Ασχολήθηκα αλλά ξεσπούσα σπίτι μου. Δεν είχα και blog τότε… Στο στρατόπεδο απλώς μετρούσα μέρες. Σαν τον κατάδικο. Ότι κάνω και τώρα δηλαδή. Υπηρετώντας την υπόλοιπη, ισόβια θητεία μου στην ενάλια γη, Κύπρο.

Μεγάλο σχολείο ο στρατός, αλλά δεν ήθελα να το πιστέψω!

Τελεσίγραφο

Αξιότιμον κύριον Άγιον Βασίλη εκ Καππαδοκίας ορμώμενο,

Αγαπητέ κύριε. Σας αποστέλλω τη λίστα με τα δώρα που επιθυμώ διά το νέο έτος 2009, καθότι τα διάφορα blogs έβαλαν τα γιορτινά τους και με κάλεσαν να πράξω το ίδιον. Παρακαλώ όπως εισακουστούν αι προσευχαί μου, διότι βαρέθηκα να τον παίζω. Θα είμαι σύντομος και περιεκτικός:

1) Θέλω γκόμενα! Θέλω γκόμενα διότι πλέον εγώ είμαι πιο Άγιος από σένα. Άγιασα! Άγιασα! Τον περιφέρω από πόρτα σε πόρτα, από μουνάκι σε μουνάκι και ρωτάω ξεχειλίζοντας από Christmas spirit: "Να τα πούμε - να τα πούμε;" "Όχι αγάπη μου, μας τα' πε άλλος" αποκρίνονται, και μου κλείνουνε τα πόδια τους κατάμουτρα! Φιλανθρωπία - Μηδέν! Διάβασε το μπλογκ μου και θα με καταλάβεις! Άμα θες διευκρινήσεις, άσε μου σχόλιο στο τέλος.

2) Θέλω εντός του 2009 να ζήσω μια μεγάλη περιπέτεια. Λόγου χάριν, να κερδίσω το λόττο και να φορτώσω το boyband σε ένα πλοίο να πάμε τον γύρο του κόσμου (όπως θα κάμει και ο Θεοφάνους με τα κόκκινα χαλιά. Please εμάς να μας πάρεις από άλλο στενό, να μην διασταυρωθούμε!) Καθ’ οδόν να μας τύχουν διάφορες αναποδιές, όπως έγινε στο LOST, να έρθω πίσω να διηγηθώ τις ιστορίες μου και να γίνω ο υπέρτατος celebrity! Να με κάνουν καρτούν, σειρά στην τηλεόραση, άγαλμα (όχι του Πουλόπουλου), συλλεκτικό γραμματόσημο! Έτσι κι αλλιώς στο φτύσιμο έχω συνηθίσει!

3) Θέλω να μου πεις τα θέματα που θα μπουν τον Φεβρουάριο στις εξετάσεις της άσκησης, γιατί όσο να’ ναι δέκα μαθήματα είναι παλλούκια και δεν είμαι εγώ για τέτοια λούκια!

4) Θέλω να μου βρεις μια χώρα δυτικότροπη, κατά προτίμηση ισπανόφωνη η οποία θα μου προσφέρει δουλειά, οικία και γρήγορο ίντερνετ να μετακομίσω να ηρεμήσω. Και αν γίνεται, εκεί που θα πάω να μου στέλνεις το Νίτρο και το Maxim κάθε μήνα.

Μετά τιμής,
Αντίχριστος.

Και επειδή είσαι πολύ μαλάκας, άντε και γαμήσου από τώρα για όλες τις προηγούμενες χρονιές που ακόμη… «έρχεσαι!»