Καταναγκασμοί

Ο κάθε άνθρωπος έχει τις ιδιοτροπίες του και τους τυχόν ψυχοσωματικούς καταναγκασμούς του. Ένας τέτοιος καταναγκασμός για μένα είναι τα αυθεντικά CD και τα DVD!

Δεν μπορώ, ούτε διανοούμαι να αγοράσω πειρατικό δίσκο. Όχι επειδή αισθάνομαι ότι υποθάλπω την πειρατεία (αν και το νομικό μου προφίλ ίσως να σχετίζεται και με αυτό), αλλά επειδή θεωρώ φτήνια εκ μέρους μου να πληρώσω λιγότερα για να δω μια ταινία και να ακούσω μουσική.

Θα μου πεις, αξίζουν τα λεφτά τους οι δίσκοι που κυκλοφορούν σήμερα; Αξίζουν τα λεφτά τους οι ταινίες; Και γιατί να δώσω τόσα λεφτά για ένα δίσκο που θα λήξει η αξία του στους 6 μήνες; Γιατί να αγοράσω ένα DVD που θα το δω το πολύ δυο φορές; Αξίζει το CD της Παπαρίζου- και της κάθε Παπαρίζου- τα λεφτά του, για δυο σουξέ της εποχής;

Προφανώς, για να θέλεις να ακούσεις τα τραγούδια της, ναι αξίζουν. Μπορεί να μην αξίζουν εκατομμύρια, μπορεί να μην θέλεις να το παραδεχτείς, αλλά αξίζουν. Όπως αξίζει τα λεφτά του ένα λουκούλειο γεύμα το οποίο είναι καταδικασμένο στην αφόδευση εντός του μισάωρου.

Για τον ίδιο λόγο, λοιπόν, που δεν θα αγόραζες ποτέ fake παπούτσια Nike από πλανόδιους, για τον ίδιο λόγο που δεν θα φορούσες ποτέ fake φανελάκι Αρμάνι, οφείλεις να αγοράζεις και αυθεντικούς δίσκους!

Από ένα δίσκο των 19 Ευρώ θα πληρωθεί ο συνθέτης, ο στιχουργός, ο ερμηνευτής, ο Άλεξ Παναγή που έκανε τα φωνητικά, το στούντιο που νοικιάστηκε για την ηχογράφηση, ο σχεδιαστής του εξωφύλλου, η εταιρεία που ανέλαβε το management! Επομένως, ο δίσκος πουλιέται πάμφθηνα! Και αν ακόμη θεωρείς την τιμή εξωφρενική, μπορείς να αγοράσεις επιλεκτικά μόνο τα tracks της αρεσκείας σου από ένα μόνο CD, από τα δεκάδες νόμιμα καταστήματα που πουλούν μουσική από το διαδίκτυο. Στην Κύπρο βέβαια, αυτή η πολυτέλεια δεν υπάρχει ακόμη, αλλά, κάνουμε υπομονή και προσευχή μέχρι τη μέρα που θα μας θυμηθεί ο Θεός.

Δεν μπορώ να βλέπω σπίτια με δισκοθήκες από πειρατικούς δίσκους! Μόνο και μόνο η όψη τους μου προκαλεί ανατριχίλα! Το ίδιο είναι να βλέπεις το CD κολλαριστό-κολλαριστό, με το λαμπερό του εξώφυλλο και το ολοκληρωμένο booklet να αστράφτει στη δισκοθήκη, και το ίδιο είναι να βλέπεις εκείνο το χάλι με τη φωτοτυπία στο εξώφυλλο; Με τίποτα! Αν μπορούσα θα τα έκαιγα όλα! Για να πω την αμαρτία μου, στον υπολογιστή εκτός από τα αυθεντικά τραγούδια που πέρασα καίοντας τους δίσκους μου, κατέβασα μερικά παλιά τραγούδια παρανόμως, αλλά η ουσία είναι ότι δεν είναι πάνω από 20, επιπλέον τα απεχθάνομαι και αν τύχει να βρω στο εμπόριο νόμιμο δίσκο με τα τραγούδια αυτά, τον αγοράζω αμέσως και τα αντικαθιστώ!

Είναι σαν να έχει μόλυνση ο υπολογιστής μου! Δεν γίνεται να μπαίνουν μέσα πειρατικά τραγούδια! Είναι λες και κόλλησα AIDS! Yuck! Yuck! Yuck! Επίσης, δεν με φτάνουν τα προβλήματα μου, δεν μπορώ να βλέπω τραγούδια σε υπολογιστές γραμμένα σε greeklish! Βλέπω δισκοθήκες σε υπολογιστές να γράφουν: Methusmeni moy kardia – Anna Vissi και με πιάνει νταράκουλο! Εντάξει, είπαμε ότι το όνομα Βίσση είναι πλέον διεθνής όρος, αλλά επ’ ουδενί τα greeklish!

Να πράττετε το ίδιο! Είναι θέμα κλάσης!