Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα!
“Θα φτάσεις σε μια ηλικία όπου και θα αποκτηνωθείς πλήρως!”
Ναι, καλά! Εγώ που ακόμα ψάχνω τη Χιονάτη μου, που επενδύω στους ανταρτοπόλεμους και που υποστηρίζω κάθε τι με ρομαντικό υπόβαθρο θα φτάσω ποτέ σ’ αυτό το σημειο; Κι όμως έφτασα! Στο ωραιότερο σημείο!
Τελευταίως ζω με τον ορό. Τον ορό του ipod! Ο Θεός να έχει καλά τον άνθρωπο που το ανακάλυψε. Τους τελευταίους τρεις μήνες το ipod αποτελεί το αντίδοτο στην στυγνή και αμείλικτη καθημερινότητα μου. Με το που αρχίζω να αισθάνομαι το νευρικό μου σύστημα να τεντώνεται επικύνδινα, πατώ το play!
Και δεν ακούω τίποτε! Που να χτυπιέστε!
Ακούω μες το αυτοκίνητο το πρωί προς στη δουλειά, ακούω στο γυμναστήριο την ώρα που οι Κύπριοι συνασκούμενοι μου κραυγάζουν περί των χαμένων πέναλτι της προηγούμενης νύχτας, ακούω στο δρόμο όταν πηγαίνω περίπατο. Αλλά το καλύτερο είναι όταν αρχίζει οικογενειακή συζήτηση. Με το που συνειδητοποιώ την ματαιότητα της συζήτησης με τους δικούς μου πατώ το γκάζι!
Και όσο τους βλέπω να συνεχίζουν να συζητούν τόσο περισσότερο δυναμώνω την ένταση. Ζω πλέον στο ρελαντί. Στον αυτόματο πιλότο. Δεν πα να χτυπιέστε, δεν ξεκαλωδιώνομαι. Και αδιαφορώ. Ούτε με νοιάζει που δεν έχω γκόμενα, όπως παλιά, ούτε με νοιάζει που ζω εδώ που ζω. Δεν με νοιάζει τίποτε! Απλώς περπατώ…
Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια! Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια!
“Θα φτάσεις σε μια ηλικία όπου και θα αποκτηνωθείς πλήρως!”
Ναι, καλά! Εγώ που ακόμα ψάχνω τη Χιονάτη μου, που επενδύω στους ανταρτοπόλεμους και που υποστηρίζω κάθε τι με ρομαντικό υπόβαθρο θα φτάσω ποτέ σ’ αυτό το σημειο; Κι όμως έφτασα! Στο ωραιότερο σημείο!
Τελευταίως ζω με τον ορό. Τον ορό του ipod! Ο Θεός να έχει καλά τον άνθρωπο που το ανακάλυψε. Τους τελευταίους τρεις μήνες το ipod αποτελεί το αντίδοτο στην στυγνή και αμείλικτη καθημερινότητα μου. Με το που αρχίζω να αισθάνομαι το νευρικό μου σύστημα να τεντώνεται επικύνδινα, πατώ το play!
Και δεν ακούω τίποτε! Που να χτυπιέστε!
Ακούω μες το αυτοκίνητο το πρωί προς στη δουλειά, ακούω στο γυμναστήριο την ώρα που οι Κύπριοι συνασκούμενοι μου κραυγάζουν περί των χαμένων πέναλτι της προηγούμενης νύχτας, ακούω στο δρόμο όταν πηγαίνω περίπατο. Αλλά το καλύτερο είναι όταν αρχίζει οικογενειακή συζήτηση. Με το που συνειδητοποιώ την ματαιότητα της συζήτησης με τους δικούς μου πατώ το γκάζι!
Και όσο τους βλέπω να συνεχίζουν να συζητούν τόσο περισσότερο δυναμώνω την ένταση. Ζω πλέον στο ρελαντί. Στον αυτόματο πιλότο. Δεν πα να χτυπιέστε, δεν ξεκαλωδιώνομαι. Και αδιαφορώ. Ούτε με νοιάζει που δεν έχω γκόμενα, όπως παλιά, ούτε με νοιάζει που ζω εδώ που ζω. Δεν με νοιάζει τίποτε! Απλώς περπατώ…
Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια! Μαύρα κοράκια, κόκκινα κοράκια!
Μα πόσο μιλούν στις καρδιές μας τα λόγια σου αγαπημένε μου φίλε...Ευτυχώς που υπάρχει το i-pod και μας βοηθά να τα βγάζουμε πέρα,παντοτινός σύντροφος και ιδιωτικό μετακινούμενο παράθυρο στο φως...(ή στο σκοτάδι αναλόγως της στιγμής...)!Είναι ο άλλος μου εαυτός,παραμονεύει για να με ταξιδέψει μακρυά όταν η καθημερινότητα με μαχαιρώνει,μετατρέπει τη ζωή μου σε ταινία χωρίς διαφημιστικά διαλείμματα,γεμίζοντας την κάθε στιγμή με μελωδίες...Και τότε νιώθεις ότι είσαι άρχοντας,ότι δεν σε νοιάζει τίποτα και κανένας...Και περπατάς και περπατάς,σαν ήρωας κινηματογραφικής ταινίας,μαγεμένος από τη δύναμη της μουσικής...Και τραγουδάς και δε σε μέλλει αν οι περαστικοί κοιτάζουν παράξενα,γιατί εσύ απλά πετάς γνωρίζοντας ότι έχεις στην κατοχή σου "όλα αυτά που δεν υπάρχουν",ενώ αυτοί συνεχίζουν να νομίζουν πως είναι ακόμα ζωντανοί μέσα στις ψευδαισθήσεις που τους προσφέρει η ανυπαρξία και η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι...!;)
ΑπάντησηΔιαγραφήCat~
poli endiaferon i methodos sou.
ΑπάντησηΔιαγραφήtha tin efarmoso ke ego daskale.
apo avrio kiolas me ti ipod akoma ke sti doulia...
Alithia ti akous an epitrepete grapse mas tis leptomeries .
despina? antzela? rita sakelariou?
ego pali apo avrio tha akouo
malamo, gineka marandona, paraskeva ke ta diafora trou tis annitas panias.....
Vevea i Anna Vissi tha exi tin protia.
AnonymousAngelAV
Μου λέτε ότι κάνω λάθος κι ότι είμαι τυφλή
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι πως αυτός ο δρόμος θα 'ναι χωρίς επιστροφή
Μου λέτε πως μπορεί μια μέρα να κλάψω πικρά
Μα η ζωή είναι δική μου, δική μου κι η ζαριά
Κάνω αυτό που αισθάνομαι
Λέω αυτό που σκέφτομαι
Υπεύθυνη για μένα είμαι εγώ
Είναι επιλογή μου, έτσι θέλω
Εγώ το διάλεξα, εγώ το αποφάσισα
Είναι επιλογή μου, έτσι θέλω
Εγώ το διάλεξα, εγώ το αποφάσισα
Κανένας δεν μπορεί να μου πει τι θα κάνω
Κανένας δεν μπορεί να μου πει πως θα ζήσω
Είναι επιλογή μου
Για πες μου, τώρ απου ήρθε η ώρα για να φύγω,
ΑπάντησηΔιαγραφήστέκομαι μπροστά στην πόρτα, την ανοίγω.
Πίσω μου εσύ και ένα ναρκοπέδιο που'χει τη μορφή σου
μα θυμίζει άλλο σχέδιο.
Γίναμε δυο ξένοι που συζούν στην ίδια πόλη,
δε το συζητάμε μα το ξέρουν όλοι.
Τίποτα κρυφό πια δε μένει πια δεν κρύβεται,
όταν μία σχέση τραυματίζεται ή θίγεται.
Φύγετε ο ένας απ'τον άλλο τώρα φύγετε,
όσο προσπαθείτε τρύπες μόνο ανοίγετε.
Τρύπα στο νερό και οι δυο σας πνίγεστε σαν τους ναυαγούς
όταν στα βαθιά ανοίγεστε.
Είναι φορές που θυμώνω αλλά και βράζω,
από το θυμό δηλητήριο πάντα στάζω,
τότε είναι που θέλω να σε πνίξω
κι άλλοτε διάπλατα τα χέρια μου ν' ανοίξω.
Βίσση: Έρωτα ή πόλεμο
τι ζητάς απ'τα δυο;
Έρωτα ή πόλεμο
πες μου τελικά
τι θες από μένα.
Γίνε ένα δάκρυ
γίνε μια φλόγα.
Κάνε με στάχτη,
ζήτα συγνώμη.
Γίνε μια λέξη,
Γίνε αλήθεια.
Γίνε ένα ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ ΝΑΙ...
ti einai to ipod ?
ΑπάντησηΔιαγραφήAsxeto alla poia h gnwmh sou gia ton lazopoulo?M endiaferei poly!Ena post parakalw me to en logw thema!
ΑπάντησηΔιαγραφήLove u
Angel x x x