Μουσικά Βραβεία Αγρίων 6

Είναι λες και το κάνουν επίτηδες! Κάθε χρόνο τα μουσικά βραβεία αγρίων γίνονται και χειρότερα. Κάθε χρόνο ξεπερνούν εαυτόν στη βαρεμάρα και στην επανάληψη. Τα δε φετινά, θύμιζαν περισσότερο καλλιστεία, παρά οτιδήποτε άλλο. Προσωπικά, άντεξα να δω μισή ώρα μόνο, ως την ώρα που τραγούδησε ο Τερζής! Και λυπάμαι ειλικρινά διότι είμαι φαν τέτοιων εκδηλώσεων και θέλω να μαζεύουν τα φώτα πάνω τους. Μετά τη φετινή απονομή τα βλέπω να καταργούνται, πόσο μάλλον όταν από του χρόνου θα έχουμε και τα βραβεία του ελληνικού MTV για πρώτη φορά στα χρονικά της χώρας!

Λοιπόν, αυτά παθαίνει όποιος μαλακίζεται κυρίες και κύριοι και μπαίνω κατ’ ευθείαν στο ψητό και μην κάνετε ότι δεν καταλαβαίνετε…

*ΑΝΝΑ* ΒΙΣΣΗ*

Θυμάστε κάποιες εποχές από το 1992 και έπειτα, όπου το αγαπημένο περιοδικό Ποπ Κορν διοργάνωνε τα ετήσια βραβεία στα οποία ψήφιζε ο κόσμος με ψηφοδέλτιο που έβρισκε σε σελίδα του περιοδικού. Τότε δεν υπήρχε ίντερνετ, δεν υπήρχε τίποτε. Κέρδιζε που λέτε η Βίσση κάθε χρόνο σε όλες τις κατηγορίες, ακόμα και σε αυτήν της πρωτοεμφανιζόμενης. Μια χαρά μας πήγαινε εμάς τους φανς, που δεν χάναμε απονομή κάθε χρόνο, ήταν το ετήσιο μας Βίσση-πάρτυ!

Είδαν όμως ότι η δημοκρατία ενοχλεί, έτσι αποφάσισαν να δημιουργήσουν έναν πιο «σοβαρό θεσμό,» - τρομάρα να τους έρθει- με περισσότερο κύρος και επισημότητα, ώστε να ικανοποιείται και το υπόλοιπο συρφετό που αυτό-αποκαλείται τραγουδιστής και τραγουδίστρια. Να γίνουν όλα πιο δίκαια, να μην είναι όλα ‘στημένα’ υπέρ της Βίσση.

Όπερ και εγένετω…Έκτοτε είδαμε πολύ σοβαρά βραβεία! Τον Χατζηγιάννη να διαγωνίζεται τόσο ως έντεχνος, όσο και ως ποπ τραγουδιστής. Την Κανελλίδου στην κατηγορία της ποπ τραγουδίστριας, τον Τερζή στην κατηγορία εντέχνου, την Βανδή για τραγουδίστρια της χρονιάς και άλλα αναπάντεχα. Και όλα αυτά γιατί; Για να μην τα παίρνει όλα η Άννα, η οποία καλώς ή κακώς έχει πάνω από 4000 άτομα εγγεγραμμένα στο φαν κλαμπ της. και την υποστηρίζουν πάντα με τον ίδιο ζήλο.

Κατήργησαν τα Ποπ Κορν, κατήργησαν και το ενδιαφέρον του κοινού. Εμ…



Η Άννα Βίσση παρέστη μόνο σε μια απονομή των βραβείων Αρίων, την δεύτερη κατά σειρά, η οποία όλως περιέργως εξασφάλισε και την μεγαλύτερη τηλεθέαση. Εις μάτην οι διοργανωτές προσπαθούν κάθε χρόνο να κάνουν την υπέρβαση με γκλάμουρ παρουσιαστές σε αίθουσες του Μεγάρου μουσικής. Το αποκορύφωμα ήταν πέρσι όταν η αίθουσα του μεγάρου ήταν άδεια, τα ¾ των βραβευθέντων πήραν απουσία και η τηλεθέαση ήταν μονοψήφια. Να φανταστείτε ότι φέτος τα βραβεία αναβλήθηκαν τρεις φορές πριν απονεμηθούν απόψε και θεωρώ πως μετά το αυριανό κράξιμο στα μεσημεριανά, θα έχουμε και το άδοξο τέλος τους.

Καλύτερα! Με τι μαλακίες ασχολούμαι κι’ εγώ ε;

ΥΓ: Μα πόσο άσχετος ήταν ο Φερεντίνος! Λες και διάβασε τα κείμενα πέντε λεπτά πριν βγει στη σκηνή!

"Μοντέλο Ταϊβάν" - Coming Soon!

Ποιός είπε ότι η πολιτική είναι κάτι περισσότερο από ένα απλό ξεκατίνιασμα; Δεν είναι τυχαίο που η λέξη είναι θηλυκού γένους...

Αγγλία: Ετοιμάστηκες; Εγώ σε δέκα λεπτά ξεκινώ!
Γερμανία: Είμαι έτοιμη σε πέντε λεπτά! Και σου το υπογραμμίζω! Τελευταία φορά που βγαίνουμε 27 χώρες μαζί έξω! Γίναμε χωριό!
Αγγλία: Μη μου λες εμένα ότι γίναμε χωριό που μια ζωή ήμουν εναντίον της διεύρυνσης! Εσύ και η φιλενάδα σου η Γαλλία μου μαζέψατε τις τελευταίες της ηπείρου στην ΕΕ! By the way, εκείνη είναι έτοιμη;
Γερμανία: Της μιλώ στο msn. Ετοιμάζεται!
Αγγλία: Λοιπόν, κάλεσα και την Τουρκία μαζί μας!
Γερμανία: Κόρη μου, μα επέλλανες;!
Αγγλία: Είπα να σας το πω τελευταία στιγμή για να μην μουρμουράτε!
Γερμανία: Άμα το μάθει η Γαλλία και η Αυστρία θα ξεκόψουν! Και εγώ δεν την πολύ-πάω την βλαχάρα! Βρωμούν οι μασχάλες της, χώρια που ως μουσουλμάνα κυκλοφορεί με την μαντίλα και μας κάνει ρεζίλι όπου πάμε!
Αγγλία: Ας μας κάνει! Θα της τη βγάλουμε τη μαντίλα σιγά-σιγά, και θα της ράψουμε μαντίλα Αρμάνι, να μην σιχαίνεσαι. Παιδί μου! Ξέρεις λεφτά που έχει η Τουρκία; Όπου πάμε αυτή κερνά! Να την κάνουμε παρέα, δεν θα χάσουμε!
Γερμανία: Και η Γαλλία και Αυστρία;
Αγγλία: Να πιούν ξύδι! Να ξεκόψουν να πάνε πού; Με τις πρώην Ρωσσίδες; Αφού σκίζουν τα βρακιά τους να μας κάνουν παρέα! Δέκα χρόνια διαπραγματεύσεις κάνανε, δεν τις παίρνει να μουτρώσουν τόσο εύκολα.
Γερμανία: Μόνο να μας ανακατώνεις είσαι άξια! Η Τουρκία βίασε την Κύπρο!
Αγγλία: Τα ήθελε ο κώλος της!
Γερμανία: Τα ήθελε, τα ξε-ήθελε, τώρα που θα μας παίρνει τηλέφωνο η μάνα της η Ελλάς ότι πάλι κάνουμε κακές παρέες, εγώ δεν θα το απαντώ! Να βγάλεις εσύ το φίδι από την τρύπα!
Αγγλία: Η μάνα της η Ελλάς την έχει χεσμένη αποδεδειγμένα. Μόνο για υιοθεσία δεν την έδωσε! Δεν βλέπεις που όταν βγαίνουμε και αυτή με την Τουρκία κουτσομπολεύει; Αναλύουν τα σήριαλ!
Γερμανία: Είδες το καινούργιο, το σήριαλ, «στους 31 δρόμους»;
Αγγλία: Εδώ πάνω μόνο BBC πιάνω!
Γερμανία: Anyway, έχει τις αδυναμίες της η Ελλάδα, εν βασανισμένη γυναίκα! Αυτό που με νοιάζει εμένα όμως, είναι ότι μια γαμό-έξοδο κανονίζουμε και μας προκαλείς από τώρα ίντριγκες και πάθη!
Αγγλία: Μάνα μου!
Γερμανία: Πες μου!
Αγγλία: Μια μέρα θα με θυμηθείς! Με την Τουρκία στην παρέα μας θα πλουτίσουμε και θα τρώμε με χρυσά κουτάλια! Και η Κύπρος η χωρκάτισσα να μας αφήσει ήσυχες. Χάρη της κάνουμε και που κυκλοφορεί μαζί μας, που από τη μέρα που εντάχθηκε στο κλαμπ, εφησυχάστηκε ακόμα παραπάνω και δεν προσφέρει τίποτε…
Γερμανία: Μα τι να προσφέρει, κόρη, το μωρό…
Αγγλία: Να κάτσει στη γωνιά με το Λουξεμβούργο και τη Μάλτα, να λένε τα δικά τους και να μας αφήσουν να κάνουμε τις δουλειές μας! Εγώ της είπα! Αν συνεχίσει να μουρμουρά και μέσα στο 2008, θα την πάρω στη Κίνα, να δει τι πάει να πει Ταϊβάν!
Γερμανία: Ό,τι θέλεις κάμε! Μου έκανε αναπάντητη η Ισπανία να περάσω να την πάρω. Έφυγα, τα λέμε σε λίγο!
Αγγλία: See you in a bit!

Οι Δολοφονίες των Παρθένων

Τον τελευταίο καιρό με το που πάω να κλείσω τα μάτια μου, κατακλύζεται το μυαλό μου με θέματα και σκέψεις, και αναγκάζομαι να σηκωθώ να τα γράψω πριν τα ξεχάσω. Μιλάμε για μαρτύριο να ανοίγεις τον υπολογιστή μες τα σκοτάδια για να ικανοποιήσεις το φαν κλαμπ σου… Λοιπόν! Μπαίνω στο θέμα αμέσως γιατί δεν ξέρω ποιος θα ξυπνήσει αύριο στις εφτά!

Πάνω που πίστεψα πως παρθένο έμεινε μόνο το ελαιόλαδο έγινε η μέγιστη ανατροπή! Φέτος γνώρισα τουλάχιστον 15 παρθένες! Δηλαδή, δεν τις γνώρισα ακριβώς, απλώς γνώρισα δυο-τρεις κοπέλες ανέγγιχτες, οι οποίες αντίστοιχα διαθέτουν άλλες πέντε-έξι φίλες ομοιοπαθείς. Ή καλύτερα…Μη παθείς! Πού κρυβόσαστε τόσο καιρό, ήθελα να’ ξερα!

Και δεν εννοώ παρθένες του Δημοτικού ή του γυμνασίου. Σας μιλάω για παρθένες που βλέπουν τα πρώτα -άντα να τους κλείνουν το μάτι! Απίστευτο; Να πιστέψω δηλαδή ότι τόσα χρόνια δεν βρέθηκε μισός άντρας να τις βγάλει στο κουρμπέτι; Αποκλείεται! Εδώ στο Καραϊσκάκη να πας τη Κυριακή και να φωνάξεις «Θέλω κάποιος να με τρατάρει!» θα βρεθούν εκατοντάδες εθελοντές! Επομένως, το πρόβλημα δεν έγκειται στη λειψανδρία αλλά στο μυαλό τους!

Για να είμαι ειλικρινής, οι παρθένοι μου είναι συμπαθείς. Θεωρώ πως είναι συγκινητικό να βλέπεις κάποιους ανθρώπους να ανάγουν το σεξ σε επίπεδο τελετής και να το φυλάνε για το ‘δέκα το καλό,’ αλλά ξεχνάμε δυστυχώς πως σ’ αυτή τη ζωή οι τράπουλες είναι σημαδεμένες! Κοίτα ποιος μιλάει θα μου πείτε, εσύ που ανέκαθεν ήσουν υποστηριχτής του Θεού έρωτα και του 'αγνού και τρυφερού σεξ! Έχετε δίκαιο, αλλά γηράσκω και αλλάζω (Με πλάγιο τρόπο προσπαθώ να σας πω ότι κατήντησα ένας πορνόγερος). Τέλος πάντων, υπογραμμίζω πως στην τελική, ο παρθενικός υμένας βρίσκεται μόνο στο μυαλό σας και πουθενά αλλού!

Τί θέλω να πω;! Κάτσε να το εκφράσω σωστά καθότι είναι λεπτό το ζήτημα:

Έστω πως είσαι 30 χρονών κοπέλα, αλλά δεν είδες το δικό σου γεννητικό όργανο ούτε στον καθρέφτη. Κάθεσαι όμως και το τρίβεις κάθε βράδυ και φαντασιώνεσαι παρτούζες, όργια, σκηνικά με ιερωμένους, καθηγητές, πυροσβέστες, έγχρωμους, κίτρινους, κουτσούς, στραβούς και λεσβιακά. Πόσο παρθένα σε κάνει αυτό; Μηδέν! Σε κάνει καραπουτανάρα που θέλει να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει!

Επίσης, έστω πως είσαι 30 χρονών κοπέλα, αλλά έχεις ένα σταθερό δεσμό από τον καιρό του λυκείου και έκτοτε δεν γύρισες να δεις άλλο άντρα. Έχεις μια φυσιολογική, περιοδική σεξουαλική σχέση των τριών-τεσσάρων φορών την εβδομάδα αλλά οι στάσεις που τιμάς περιορίζονται στις Χριστιανικές ορθόδοξες, αποστρέφεσαι τις βωμολοχίες, τις φαντασιώσεις και αποκαλείς το σεξ ‘πράξη.’ Μα το Θεό! Ό,τι και να μου λες, παρθένα γεννήθηκες, παρθένα θα πεθάνεις!

Και το ίδιο ισχύει φυσικά και για μας τους άντρες. Προσωπικά, θεωρώ πως ακροβατώ επικίνδυνα μεταξύ των δυο άκρων και δεν με συγχαίρω καθόλου γι’ αυτό. Αλλά κάνω φιλότιμα βήματα προς την σωστή κατεύθυνση και τα κίνητρα μου ήσαν πάντοτε ειλικρινή και ακραιφνή. Παρόλα αυτά, προσπαθώ να πω ότι δεν υπάρχουν παρθένα κορμιά, παρά μόνο παρθένα μυαλά.

Οι ιερείς πηδάνε αβέρτα, οι περισσότεροι μάλιστα σπέρνουν τα παιδιά σαν στάρια, αλλά δεν θεωρώ πως θα καταφέρουν ποτέ να ξεπαρθενέψουν. Από την άλλη, πέστε μου πόσο σας έπεισε η Britney Spears για το απόρθητο του φρουρίου της, ειδικά τις εποχές που πρωτοεμφανίστηκε (και που ήταν όντως παρθένα – λέμε τώρα).

Κάνε μου τη χάρη! Απενεχοποιήσου πριν να βγάλει αράχνες...το μυαλό σου!

Οι Φίλοι μας τα Ζώα!

Γεια σου κόσμε και υπόκοσμε! Νέα – νέα – νέα !

Πολλά νέα!

Ο Ερμής έπαψε να είναι ανάδρομος καθότι αυτή την περίοδο τα άπαντα πάνε καλά σε όλους τους τομείς, σε σημείο που κυκλοφορώ με ένα βράχο-αμματόπετρα περασμένο στο λαιμό! Οι προσευχές μας εισακούστηκαν και όλα μπαίνουν σιγά-σιγά σε ένα πρόγραμμα. Παρόλα αυτά, δεν με βλέπω να κόβω τα χάπια!

Πρώτο νέο που τέντωσε το νευρικό μου σύστημα επικίνδυνα: Σε ένα αγαπημένο μπλογκ που ονομάζεται Πρέζα TV, ανέβασαν ένα βίντεο στο οποίο ένας χωρκατό-Κυπραίος καίει με ζεστό λάδι ένα σκυλί. Ζωόφιλος δεν είμαι, αλλά υπάρχει κι’ όριο! Ο τύπος είναι φοιτητής στη Χίο και αναμένεται να φάει άγριο ταπάνι με την πρώτη ευκαιρία. Δικαίως μας κράζουν απαξάπαντες κυρίες και κύριοι και αισθάνομαι δικαιωμένος που πρώτος εντόπισα και καυτηρίασα το πενιχρό μας DNA και την λυπητερή μας φύση. Ιδού και το πολυσυζητημένο βίντεο:



Δεν εκπλήσσομαι ποσώς. Όταν ήμουν στρατιώτης έγινα μάρτυς ενός σεβαστού αριθμού παρομοίων περιστατικών. Από πού να αρχίσω! Στρατιώτης συνελήφθη επ’αυτοφώρο από την αυτού μεγαλειότις να βάζει δάκτυλο σε σκύλο, εν ώρα καθήκοντος "για να περάσει η ώρα." Φυσικά, δεν τον κατήγγειλα διότι ως γνωστόν όποιος ανακατώνεται με τα πίτουρα τον τρων΄ οι κότες. Και γνωρίζετε πως στην Ε.Φ από κότες… όσες θέλεις!

Παρομοίως, μια άλλη φορά, τα πτωχά φαντάρια προκειμένου να περάσουν ευχάριστα την ώρα τους, άρπαξαν νυφίτσες από τα ταβάνια και αφού τις περιέλουσαν με λάδι από την αποθήκη του σιτιστή τις άναψαν ενώ αυτές έσκουζαν παλεύοντας με τις φλόγες. Ολοκαύτωμα οι νυφίτσες, ξεκαρδισμένα τα στρατευμένα νιάτα! Και δε λέω, σιγά την οικολογική καταστροφή! Εγώ γι’ άλλο απορούσα! Δεν σιχαίνονταν να αρπάξουν τις νυφίτσες;

Προφανώς όχι! Μια άλλη φορά ξεβίδωσαν το φωτιστικό από την οροφή, έβαλαν μέσα δυο ποντίκια, το βίδωσαν στη θέση του και άναψαν το φως. Τα ποντίκια υπερθερμάνθηκαν και άρχισαν να τρέχουν γύρω-γύρω μέσα στο φωτιστικό. Οι στρατιώτες από κάτω έβαζαν στοιχήματα για το ποιο θα ψοφήσει πρώτο. Στο τέλος έλιωσαν και έγιναν και τα δυο, δυο μαύροι λεκέδες μέσα στο φωτιστικό. Μέχρι και σήμερα!

Για το τέλος κράτησα το αγαπημένο μου! Σε στιγμές απείρου κάλλους συνέλαβα στρατιώτες οι οποίοι έπιαναν σαύρες, τις άφηναν να περάσουν δια μέσου της ανοικτής κάννης του όπλου τους και πριν προλάβουν αυτές να ξεμυτίσουν απ’ την άλλη μεριά απελευθέρωναν τα κινητά μέρη πολτοποιώντας τες μέσα στην κάννη!! Όλε!

Το κόβω εδώ γιατί ανατρίχιασα. Λοιπόν, Χωριατοχώρας – συνέχεια !

Πήγα και είδα τους C:Real ψες το βράδυ στην ‘Αυλαία.’

Έχω να δηλώσω πως η Ειρήνη Δούκα είναι και με βούλα σούπερ γκομενάρα και η πλέον αδικημένη σταρ της ελληνικής ‘ζώου μπίζ.’ Πήξαμε στις Αλεξανδράτου και τις Παπαρίζου! Η Δούκα είναι ότι πιο δροσερό υπάρχει αυτή τη στιγμή και έχει ένα χύμα στυλ που παραπέμπει στο girl next door και ταυτόχρονα στο next best thing! Η κίνηση της, η φωνή της, ο τρόπος που φέρνει το μικρόφωνο κοντά στο στόμα, ο τρόπος που πωρώνεται στα σόλο των drums και της ηλεκτρικής και το πώς παίζει με το stand του μικροφώνου, χρήζουν σεμιναρίου!

Και φυσικά ως είθισται, μια τέτοια θεά, δεν είχε το κοινό που της αρμόζει. Ξεπρόβαλε δια μέσου καπνών, με ανοιχτές τις αγκάλες, για να εισπράξει ένα κρύο και συντηρητικό χαμόγελο από τους σνομπ Λευκωσιάτες που στην καλύτερη περίπτωση μειδίασαν. Νόμιζαν πως είναι στο Μέγαρο οι δικοί μας! Περίμεναν να τελειώσει το πρώτο τραγούδι για να ‘πισκαλίσουν’ συμπαθητικά. Χώρια που δεν ήταν άξιοι να τραγουδήσουν μισό ρεφραίν όλο το βράδυ. Τι να πεις! Τελειώνοντας τη συναυλία, το καημένο το συγκρότημα μας έριξε και ένα «ήσασταν καταπληκτικοί» καθαρά από ευγένεια και τους λυπήθηκα. Τι να έλεγαν οι άνθρωποι; Πως περίμεναν πως και πως να κατέβουν από τη σκηνή;

Εν πάση περιπτώσει, βιντεάκι-δώρο από την προχθεσινή τους συναυλία στη Λακατάμεια. Το ‘Θα περιμένω’ είναι το αγαπημένο μου τραγούδι τους!

'Θέλω' - Το Κεφάλι της στο Πιάτο

Αγαπητή γκόμενα του Ντέμη,

Σε αποκαλώ γκόμενα διότι ούτε ο τίτλος της κυρίας σου αξίζει, ούτε καμιά άλλη ιδιότητα. Μπαίνω στον κόπο να σου γράψω, και χάρη σου κάνω, καθώς γνωρίζεις πως τα τρία μου πτυχία δεν μου επιτρέπουν να ασχολούμαι με ευτελή θέματα της ελληνικής ‘ζώου μπιζ,’ αλλά αρκετά κρατήθηκα και ομολογώ πως αν δεν σε δω να δεσπόζεις στη στήλη με τις κηδείες δεν θα ησυχάσω!

Σε μισώ ατέρμονα επειδή έχτισες μια κωλό-καριέρα πάνω στην ίντριγκα και την πρόκληση. Μαγκιά σου υπό μία έννοια, αλλά τώρα θα πούμε τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη (εδώ τη φτύνω στο πρόσωπο με φλέγμα). Εμφανίστηκες συμπαθητικά στα μέσα των ‘90ς με κάτι σουξεδάκια του Κονταξάκη, που για να παραδεχτώ την αμαρτία μου, σε συμπάθησα. Αλλά γρήγορα φανέρωσες τις δόλιες προθέσεις σου.

Με την πρώτη ευκαιρία ξεπουλήθηκες στον Φοίβο, στον Ευαγγελινό και σε άλλους πρώην συνεργάτες της Βίσση οι οποίοι σε ανήγαγαν γρήγορα σε κακό της αντίγραφο. Όλοι γνωρίζουμε πως από φωνή πάσχεις. Και εσύ το δέχτηκες φυσικά, καθώς η εναλλακτική θα ήταν να κάνεις φωνητικά εφ’ όρου ζωής στον θειό σου τον Καρρά που σε είχε ούτως ή άλλως γραμμένη. (Εδώ σου κλάνω μια απολαυστική και διαρκή κλανιά να πάρεις αέρα).

Ίδια χορευτικά, ίδιες ενάρξεις στα κέντρα που εμφανιζόσουν, και όταν πια δεν μπορούσες να αντιγράψεις τη Βίσση και τη Lopez, επανελάμβανες εαυτόν. Νισάφι πια η έναρξη εξ’ ουρανού! Με φωτάκια ή χωρίς, το concept καταγαμήθηκε.

Έπειτα, ομαδικώς ξεπατικώσατε όλα τα σουξέ της εκάστοτε εποχής και τα προσαρμόσατε έξυπνα στα πρότυπα της τσιριχτής, ενοχλητικής φωνής σου και μπήκατε ‘δυναμικά’ στη δισκογραφία.

Το ‘Εφημερίδες’ της Βίσση από το δίσκο ‘Έμπνευση’ το παραποιήσατε έξυπνα ώστε να γίνει ‘Εσένα περιμένω.’ Ταυτόχρονα, το ‘Ψεύτικα τα δάκρια σου’ έγινε ‘Σπάνια σε συλλογιέμαι,’ το ‘Insomnia’ των faithless έγινε ‘Υποφέρω,’ ενώ το ‘Γεια’ επίσης το κλέψατε από κάποιο γνωστό τραγούδι της εποχής που ο τίτλος του μου διαφεύγει. Και νόμισες πως έγινες και σταρ, μου έχεις και τουπέ, τρομάρα σου!



Στο βιογραφικό σου αθροίζονται και οι προκλητικές σου εμφανίσεις με τα κόκκινα φορέματα απομίμηση από την κ. Σούλα, υποτιμητικές δηλώσεις για την ηλικία της Βίσση, ενώ στα προγράμματα σου φρόντισες να δολοφονείς επιμελώς τραγούδια- θρύλους της Άννας (ε, ρε και να μην έχανε το τραπέζι τον στόχο του!) Μόνο έτσι μπορούσες να κρατήσεις το ενδιαφέρον μας!




Στη συνέχεια ανακύκλωσες παλιότερα τραγούδια του μέντορα σου, προκειμένου να γεμίσουν τα CD. Το ‘Κοσμοθεωρία’ το έκανες ‘Ακαταμάχητη Έλξη,’ το ‘Γεια’ το έκανες ‘Τζάμπι’ και κατόπιν ‘Κάλαντα,’ το ‘Άγιο καλοκαίρι’ της Γαρμπή το μετατρέψατε παρέα σε ‘Προφητείες,’ το ‘Ναι, ναι, ναι’ του Καρβέλα το κάνατε ‘Απαπαπα’ και πάει κλαίγοντας. Θα γράψω βιβλίο με τα κατορθώματα σου μια μέρα.

Απόδειξη της αχρηστίας σου αποτελεί το γεγονός πως είτε τη Κοκκίνου ακούμε, είτε τη Μάρω Λύτρα, είτε τον Πετρέλη, νομίζουμε πως τραγουδάς εσύ. Πράγμα που δείχνει πόσο μας στιγμάτισες! Και με το τελευταίο σου τραγούδι ‘Θέλω’ απέδειξες πως δεν έχεις ούτε τσίπα πάνω σου.

Ο πρόεδρος του Mad TV απέλυσε τις προάλλες τον παρουσιαστή Γκί που βγήκε και τα είπε τσεκουράτα. Και αποδείχτηκε πως αν δεν είχες τις πλάτες του άντρα σου, ακόμα φωνητικά στον θειό σου θα έκανες. Ορίστε και το βίντεο! (Χαστούκι και αίματα!).



Γίνονται τόσα χρόνια τα βραβεία του Ποπ Κορν και δεν αξιώθηκες να παραστείς να φας τις στάχτες μας. Ξετσίπωτη! (Χαστούκι!) Έπρεπε να σου τα ‘στήσει’ το Mad για να παρεβρεθείς τα τελευταία δυο χρόνια! Και φυσικά, από Δευτέρας θα θριαμβεύσεις και στα Αρίων που διοργανώνει η μαμά Heaven και έχεις το αγαλματίδιο σίγουρο!

Και ξέρεις που να το βάλεις!

Με τιμή,

Χρίστος ο Βανδοκτόνος.
(Το'ριξα και πάλι απόψε το φαρμάκι μου!)

Ευθυγραμμίστηκαν οι πλανήτες!!!!

Είμαι ζαλισμένος, είμαι ερωτευμένος, είμαι ευτυχισμένος, καιιιιιιιι....




Πάμε και το κλασσικό!



Τον κόσμο όλο σήμερα τον αγαπώ !!! Πάμε όλοι μαζί, και στα τελευταία καθίσματα ! Δεν ακούω, (νεύμα να σταματήσει η ορχήστρα)... Και σα διαστημόπλοιο πετάει...Είμαι στα πάνω μουυυυυυυυ (σπλας το πιάτο!)!

Άι Λαβ Γκρικ Τιβί!

Άι τζαστ χαντ δις γουάντερφουλ αηντία σαμ τάιμ εγκόου. Γουάι νοτ το τράι εντ ράιτ ιν engleek ινστέντ οφ greeklish? Ιν δις γουέι γουί γουίλ προμόουντ δε γκρίκ λάνγκουειτζ γουίτς ις γουάηντλι νόουν φορ χάβινγκ κοντριμπιουτεντ σόου μένι θινγκς ιν φόρεϊν λάνγκουεϊτζες.



Φρομ νάου ον, φόλλοου μάι εξάμπολ εντ γιου γουίλ σι δατ δεάρ άρ χάι προμπαμπίλιτεις δατ γιου γουίλ γκετ γιούορ όουν πρόγκραμ ον τιβί. Κίσσες.

Λόγος για να Ζήσω

Δεν υπάρχει ευτυχία! Ή τουλάχιστον δεν υπάρχει ευτυχία που να διαρκεί πάνω από ένα δευτερόλεπτο! Old news, θα μου πείτε... Το γνωρίζω. Μετά από 27 χρόνια ύπαρξης στον πλανήτη, όλο και κάτι έμαθα, αλλά προ ολίγου το επιβεβαίωσα.

Σήμερα το απόγευμα έκατσα να σιγυρίσω το δωμάτιο μου και ενέδωσα στον πειρασμό να μετροφυλλήσω τα ημερολόγια που κρατώ εδώ και δέκα χρόνια. Άμα δείτε με τι μαλακίες ασχολιόμουν κατά καιρούς και έχανα την ώρα μου θα πάθετε έμφραγμα:

«Γιατί δεν μου απάντησε η γκόμενα το μήνυμα» εν έτει 2004,

«Γιατί πήγα σινεμά και μετά οι υπόλοιποι πήγανε στο big boy για hamburger και δεν με κάλεσαν» εν έτει 1995,

«Γιατί να πρέπει να πάω ιδιαίτερα αφού αύριο έχω διαγώνισμα θρησκευτικών και αν δεν πάρω 20 θα πέσει ο γενικός του απολυτηρίου στο 16!» εν έτει 1998,

«Γιατί να μη μου δώσει τιμητική άδεια ο διοικητής για την παρέλαση που άψογα οργάνωσα» εν έτει 2000...και ούτω καθεξής!

Σήμερα, τι απ’ όλα αυτά έχει σημασία; Τίποτα! Χεστήκαμε και αν γράφαμε στα θρησκευτικά, χεστήκαμε και αν ο διοικητής μού έδινε τιμητική για την παρέλαση! Βέβαια, και οι σημερινές μου έγνοιες σε λίγα χρόνια θα φαντάζουν επίσης παιδιάστικες και αστείες, αλλά έτσι είναι και η ανθρώπινη ζωή. Παιδιάστικη και αστεία.

Μετά, άνοιξα τα αγαπημένα μου DVD και είδα σχολικές εκδρομές, home videos από πάρτυ γενεθλίων, ανέμελες στιγμές από τα φοιτητικά μου χρόνια και σκέφτηκα ότι κάποιες στιγμές που μοιάζουν πανευτυχείς στην οθόνη, μετά από χρόνια απομυθοποιήθηκαν, ξεγυμνώθηκαν και δεν έμεινε τίποτα περισσότερο από φαντάσματα. Γλυκά φαντάσματα σε κάποιες περιπτώσεις, αλλά φαντάσματα...

Επομένως, αν αυτά που μέτραγα για ευτυχία βρυκολάκιασαν και εκείνα τα οποία μισούσα εν τέλει τα λάτρεψα, τί μας διδάσκει η ζωή;

Ο Καρβέλας στο βιβλίο του που ανέφερα και προηγουμένως (να λείπουν τα σχόλια και οι ειρωνίες), γράφει πως η ευτυχία είναι μια πάθηση του εγκεφάλου που έχει την τάση να ωραιοποιεί καταστάσεις με την πάροδο κάποιων ετών. Συμφωνώ και επαυξάνω. Διότι όταν ξαναζείς κάποιες καταστάσεις μέσω των ημερολογίων και των ταινιών αντιλαμβάνεσαι πόσο τραγική ήταν ανέκαθεν η ζωή σου και πως ότι ήσουν, αυτό είσαι και θα είσαι πάντα. Δέξου το! Τώρα γιατί τα νοσταλγούμε όλα αυτά δεν ξέρω. Ίσως επειδή όσο μεγαλώνουμε τα χειρότερα έρχονται; Μια φορά, ο Θεός Καρβέλας επιβεβαιώνεται!

Παρακαλώ δείτε το επόμενο βίντεο που ξέθαψα από το αρχείο μου, χρονολογίας 2003 και επανερχόμαστε.

Λοιπόν!

Στο βίντεο αυτό, όπως βλέπετε έχω κοντό μαλλί (που σε μερικούς θυμίζει το μαλλί του ποδοσφαιριστή Κακά και σε άλλους σκέτα κακκά), και το χαμόγελο της ευτυχίας στο πρόσωπο. Παρόλα αυτά, τέσσερα χρόνια μετά, θεωρώ πως το βίντεο αυτό απεικονίζει την απόλυτη δυστυχία εφόσον η διαπροσωπική μου σχέση με την κοπέλα του βίντεο ουδέποτε ευοδώθηκε. Αντίθετα, κατέρρευσε σάν πύργος της 11ης Σεπτεμβρίου μπροστά στα μυωπικά, τσακίρικα μου μάτια.

Επίσης, παρόλο που αντικειμενικά η στιγμή αυτή κατατάσσεται στο επίπεδο της αναψυχής, της διασκέδασης και ίσως της ευτυχίας, τέσσερα χρόνια μετά μόνο θλίψη μου προκαλεί. Επομένως, τί είναι η ευτυχία, τί είναι η δυστυχία; Τί είν’ο κάβουρας, τι είν’ το ζουμί του!

Προσωπικά, θεωρώ πως η ευτυχία μόνο ετυμολογικά μπορεί να υπάρξει ως σύλληψη και έννοια. Δηλαδή, ως (εύ + τύχη = καλή τύχη) ευτυχία η οποία φανερώνεται κάθε φορά που βρίσκω πάρκινγκ δωρεάν, προλαβαίνω το κόκκινο φανάρι, γλιτώνω πρόστιμο ή πάω στο Costa για καφέ απόγευμα της Κυριακής και αδειάζει τραπέζι με το που ξεπροβάλλω στην είσοδο.

Κατά τ’ άλλα… βράσε ρύζι!

Είμαι, Είσαι, Είναι...

(Ψ)ώρες – (ψ)ώρες με πιάνει τέτοια υπαρξιακή κρίση που δεν ξέρω και εγώ τι θα κάνω με αυτή τη μαραμένη ζωή. Προβλέπω να τερματίζεται πρόωρα. Ψες αργά συλλογιζόμουν, και έφτασα στο συμπέρασμα πως πάσχω από το φαινόμενο το οποίο από τούθε και στο εξής θα αποκαλώ «Ναταλογερμανισμός.»

Αγχώθηκα αγαπητό φαν κλαμπ. Ποιος είμαι, τι είμαι και πού πάω; Είμαι δικηγόρος; Θα γίνω ποτέ δικηγόρος; Είμαι δημοσιογράφος; Θα γίνω ποτέ δημοσιογράφος; Θα γίνω κάτι άλλο απ’ αυτά που σπούδασα; Δεν θα γίνω τίποτα; Ή είμαι ήδη λίγο απ’ όλα τα πιο πάνω και δεν το ξέρω;

Το φαινόμενο ‘Ναταλογερμανισμός’ το εμπνεύστηκα φυσικά από την Ναταλία Γερμανού, για την οποία ουδείς γνωρίζει τι ακριβώς επαγγέλλεται. Σε μια παλιά της συνέντευξη δήλωσε πως σπούδασε δημοσιογράφος. Παρόλα αυτά, δεν την είδα ποτέ ως ανταποκρίτρια από το Αφγανιστάν, ούτε την είδα να κάνει κάποιου είδους ρεπορτάζ στην τηλεόραση. Αντίθετα, το όνομα της εμφανίζεται στα μισά CD που έχω στη δισκοθήκη μου, επομένως πιο λογικό είναι να δηλώνει στιχουργός.

Σπούδασε στιχουργική όμως; Όχι! Επειδή τις έλαχε να συνθέτει ρίμες, δεν σημαίνει πως είναι και επαγγελματίας στιχουργός. Είναι μήπως παρουσιάστρια σκέτο; Τόσες εκπομπές παρουσίασε κατά καιρούς, επομένως, λογικά συμπεραίνω πως είναι μια ταπεινή παρουσιάστρια. Προκειμένου να διαφωτιστώ, ρώτησα τη γιαγιά μου τη γνώμη της. Ήταν κατατοπιστικότατη.

«Η Ναταλία Γερμανού είναι η κόρη του Φρέντυ Γερμανού, η κουμπάρα της Βίσση και αυτή που έβγαινε με τον Θάνο Τζάνη!»

Επομένως, σημασία σ’ αυτή τη ζωή δεν έχει τι σπούδασες, ούτε τελικά με τι ασχολείσαι. Σημασία έχει πως θα σε περιγράψει ο μέσος, απλός άνθρωπος. Δεν πα να έβγαλες και το Χάρβαρντ… Αν σε πουν μαλάκα, αυτό είσαι στο τέλος της ημέρας. Πέρσι πήγα να ψηφίσω στο εκλογικό κέντρο της περιοχής μου και συνάντησα μια συμμαθήτρια από το Δημοτικό σχολείο που είχα να δω χρόνια. «Έγινες δικηγόρος;!» Μου είπε γεμάτη έκπληξη. Και συμπλήρωσε: «Μα εσύ ρε, είσαι για την τηλεόραση!» (Για τα πανηγύρια ήθελε να πει, αλλά το έσωσε στο τσακ…)

Στο μεταξύ, σκέφτηκα κι' άλλα παραδείγματα. Ο Καρβέλας, έβγαλε τη νομική Αθηνών. Τον λες όμως δικηγόρο; Δεν τον λες! Από την άλλη δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι δεν είναι δικηγόρος αφού κατέχει το πτυχίο. Μπέρδεμα! Επίσης, ο Μαρακάκης που για όλους εμάς τους θνητούς είναι αθλητής, γκόμενος της Ράπτη και αντικείμενο ειδήσεων για το Σταρ είναι όντως δικηγόρος! Και το ασκεί το λειτούργημα! Σχιζοφρενικό; Επομένως, το τι είμαστε το ξέρουν μόνο οι άλλοι. Είναι αυτό που λέμε, "ο κόσμος το'χει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι!"

Είναι μεγάλη η μάχη που πρέπει να δώσεις με τον εαυτό σου ώστε να αποδεχτείς αυτό που τελικά οι άλλοι βλέπουν σε σένα και να το αγαπήσεις αν θέλεις να ισορροπήσεις ψυχολογικά. Δυστυχώς, έτσι παίζεται το παιχνίδι, θα παίξουμε με τους όρους σας και πάλι καλά να λέμε που τους συνειδητοποιήσαμε νωρίς και έχουμε χρόνο επανόρθωσης.

Θυμήθηκα τώρα μια σχετική σκηνή από την ταινία ‘Εβίτα’ με τη Μαντόνα. Πήγε η Εβίτα Περόν ως εκπρόσωπος της Αργεντίνιας κυβέρνησης επίσημη επίσκεψη στην Ιταλία και κάποιος απ’ το πλήθος την αποκάλεσε πουτάνα. «Με βρίσανε! Με είπανε πουτάνα!» ψιθύρισε στο αφτί του Ιταλού υπουργού ναυτιλίας που τη συνόδευε. Και αυτός με εκνευριστικό κυνισμό της απάντησε:

“Seniora Peron, it’s an easy mistake. I’m still called a admiral, yet I gave up the sea, long ago!”

Εξώδικο

Αυτοί μας βάζουν πρόστιμο! Βέβαια, είναι Ελληνικό το βίντεο, οπότε κοιμάμαι ήσυχος γιατί είμαι σίγουρος πως στο δικό μας Στασικράτος η αστυνομία συμπεριφέρεται κόσμια και σεμνά. Παρεμπιπτόντως, για να μαθαίνετε, η μπανάνα κόβεται σε μικρά κομματάκια και ύστερα τρώγεται, αλλιώς παραπέμπει. Φιλικά, για να μην κόψετε και τα φρούτα!

Παρουσιάστε!

Εν μέσω επαναλήψεως του δικαίου των συμβάσεων, ουσιωδών ορών και διατάξεων, αποφάσισα να κάνω ένα πεντάλεπτο διάλειμμα χαζεύοντας τηλεόραση. Έπεσα πάνω στο εξαίρετο ριάλιτι του Άλφα ‘Παρουσιάστε’ και με έπιασαν τα νεύρα τα οποία ακόμη συνεχίζονται. Παραμπιπτόντως, η Ελληνική τηλεόραση συνεχίζει να δίνει ρεσιτάλ με τα ευφάνταστα προγράμματα που υιοθετεί από το εξωτερικό. Μόνο ριάλιτι για το ποιος χέζει καλύτερα έμεινε να μας πουλήσουν!

Τέλος πάντων.

Στο αποψινό επεισόδιο του λατρεμένου ‘Παρουσιάστε’ εμφανίστηκε ένας Κύπριος ο οποίος είχε την φαεινή ιδέα να προτείνει μια εκπομπή τελεμάρκετινγκ στην κυπριακή διάλεκτο! Παρακαλώ, χειροκροτήστε τον! Κατ’ αρχήν επειδή η ιδέα για τελεμάρκετιγκ είναι τόσο πρωτότυπη που θα του είμαστε υπόχρεοι ως τηλεθεατές εφ’ όρου ζωής, αλλά και επειδή η ιδέα να την παρουσιάσει εις την κυπριακή χρήζει βραβείου.

Ο φίλτατος συντοπίτης, εκμεταλλευόμενος το Γουωρχολικό 15λεπτο δημοσιότητας που του αναλογεί, αποφάσισε να μας προτείνει την αγορά μιας ‘τταππουροκωλούς!’

Άκουσον, άκουσον!

«Γοράστε την τταππουροκωλούν μας να βουράτε στα καντούνια και να κάμνετε τον πασιαμά σας. Έσιει τζιαι θκυο καθίσματα για να κάθεται η αρφή σας, η μάνα σας, ο τζιύρης σας, τζιαι η γέριμη η στετέ σας! Γιατί; Έν έσιει ψυσιήν η στετέ σας; Εν εκατάλαβα δηλαδή…Μόνο μεν την παλάρετε πολλά τζιαι κάψετε την μηχανήν…»

Μπα σε καλό σου, γελάσαμε κι’ απόψε! Άξιος, άξιος!

Εννοείται πως το concept της εκπομπής είναι φοβερής εμπνεύσεως. Πασχίζουμε που πασχίζουμε να μιλήσουμε την Ελληνική στη Κύπρο, επιβάλλεται τώρα ένα τελεμάρκετινγκ στα κυπριακά, ώστε να καταλαβαίνουν και οι πτωχοί στα χωριά που το έχουν καημό ζωής να αποκτήσουν μια τταππουροκωλούν για την στετέν τους, τι αγοράζουν! Μα επιτέλους! Πότε θα φανούν οι βάρβαροι;!

Το ξαναείπα και το επαναλαμβάνω. Ώρες-ώρες νιώθω άσχημα για όσα μας σούρνω. Αλλά στιγμές σαν και την αποψινή αισθάνομαι ότι και λίγα λέω για το συνάφι μας! Η σάτιρα μου όντως, πολλές φορές δεν υποφέρεται, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί να πρέπει να υποφέρεται η μαλακία…


• Τταπουροκωλού = Μοτοσυκλέτα
• Στετέ = Γιαγιά (Και άμα μου βρείτε έστω και έναν Κύπριο που να χρησιμοποιεί ακόμη αυτές τις λέξεις, εγώ να κάνω τούμπες

Who Cares About Love?

H Δρούζα Μπορεί! ...Εμείς, Θέλουμε;

‘Ένα από τα καλά της επιστροφής στη Κύπρο είναι η πρόσβαση στην Ελληνική τηλεόραση. BBC με κηπουρική και μαλακίες σου λέει ο άλλος! Η Δρούζα σήμερα στο ‘Μπορώ’ δίνει ρεσιτάλ! Να δείτε τον Λαζόπουλο την επόμενη εβδομάδα, θα έχει ενδιαφέρον!

Που λέτε, η Δρούζα έχει τώρα καλεσμένο έναν παπά, ο οποίος έγραψε το βιβλίο ‘Ο Αντίχριστος ήλθεν!’ και το διαφημίζει. Θέλω πνευματικά δικαιώματα! Ουδέποτε ερωτήθηκα κατά πόσον εγκρίνω να γραφτεί βιβλίο για την αφεντιά μου. Ο παπάς ισχυρίζεται ότι ο αντίχριστος γεννήθηκε το 1983 (λάθος!) και πως το 2013 θα έρθει στην εξουσία όπου και θα καταστρέψει τον κόσμο. Μας έμειναν λέει 14 χρόνια πριν το τέλος του κόσμου και τον ερχομό της Δευτέρας Παρουσίας!

Πω! Πόσο βαριέμαι να ζήσω άλλα 14 χρόνια! Δεν θα διαρρεύσει το τέλος από κανένα μεσημεριανό να μάθουμε τι θα γίνει, μην περιμένουμε στη τσίτα άδικα άλλα τόσα χρόνια…

Πολλά τα προβλήματα που θα δημιουργηθούν. Προλαβαίνουμε δεν προλαβαίνουμε να υποδεχτούμε τους νεκρούς! Πού θα τους βάλουμε; Τα ολυμπιακά χωριά υπάρχουν ακόμα να τους στεγάσουμε ή θα ξεχειλίσουν στους δρόμους τα πτώματα; Και ο Ιησούς πώς θα επιστρέψει αυτή τη φορά; Από τον ουρανό; Ο Φωκάς Ευαγγελινός που ανέλαβε την επιστροφή Του, κρατά ως επτασφράγιστο μυστικό την έναρξη της Δευτέρας Παρουσίας. Αλλά αν κρίνω απ’ αυτά που χρόνια βλέπουμε στα σόου της ακατονόμαστης, ο Ιησούς προβλέπεται εκ του αέρος καθισμένος σε θρόνο που θα απεικονίζει το αρχικό του ονόματός του.

Να θυμηθώ, την ώρα που θα αναστηθούν οι νεκροί να πάω να βρω τον Έλβις, τον Άλμπερτ και την Λαίδη Νταϊάνα. Να την ρωτήσουμε τελικά αν όντως ήταν έγκυος το μουζουρούδιν του Ντόντι το 1997, να σκάσουν επιτέλους τα tabloids στο Λονδίνο. Να θυμηθώ να χαιρετήσω και την θεία Μαρία, και να της ετοιμάσω τον καφέ της, σκέτο-φαρμάκι όπως τον έπινε πάντα.

Θα έχει χάζι! Σκέψου δηλαδή ταλαιπωρία για τους ετοιμοθάνατους το συγκεκριμένο έτος 2014! Να πρέπει να πεθάνουν για να αναστηθούν τον ίδιο έτος! Θα ποφκαρτούν τα πλάσματα ανέβα-κατέβα! Όπως στο στρατό που μας έβαζαν να πέσουμε το βράδι για να μας κάνουν μέσα στο επόμενο μισάωρο έκτακτη αναφορά! «Αναστήθηκε σκαστός ο Μέγας Αλέξανδρος! Μπείτε όλοι δυάδες να σας μετρήσω ψωφό-νέοι!»

Μετά λέει ο παπάς, θα χωριστούμε όλη η ανθρωπότητα σε δυο ομάδες. Δεξιά του Κυρίου θα πάνε αυτοί που πέρασαν αξιωματικοί-δόκιμοι παραδείσου, ενώ στα αριστερά οι υπαξιωματικοί-λοχίες και ΕΠΥ για την κόλαση! Οι του παραδείσου θα πάνε στο ΚΕΝ της Αθαλάσσας και οι υπόλοιποι στο ΚΕΝ Πάφου. Αυτά ξέρουν να μας τα λένε. Όταν έρθει η ώρα να χωριστούμε θα μπερδευτούν άπαντες και θα χαλάσουν την εκδήλωση. Θα είναι παρόν ο Θεός σαν τιμώμενο πρόσωπο και η ανθρωπότητα ούτε να μοιραστεί δεν θα ξέρει. Ρεζιλίκια.

Χώρια που εγώ θέλω να είμαι με τους φίλους μου. Δεν θέλω να μας χωρίσουν. Να πούμε του Θεού να μας βάλουν στην ίδια τάξη γιατί μετά όπου και να μας στείλουν δεν θα αποδίδουμε.

«Ποιόν αρχάγγελο βάζεις μέσον για να πας στον παράδεισο; Α, τον Γαβριήλ; Ουυυ!! Ξέρει τον η θεία σου. Έπαιζε χαρτιά η μάνα της με την μάμμα του, θκυο ππαλλιές κανονίζει μας!»

Ο παπάς είναι ακόμα στον αέρα και διαφημίζει το βιβλίο του, το οποίο, τι ειρωνεία, είναι εξακόσιες εξήντα έξι σελίδες! 666! Σύμπτωση λέει! Περιπαίζουν μας ομαδικώς στο Σταρ!

Λοιπόν, ας σοβαρευτούμε, αλλάζοντας θέμα. Το μόνο ενδιαφέρον νέο προς ανακοίνωση, είναι η επιστροφή της Βίσση στην Αθήνα. Άρχισε να μυρίζει νέο άλμπουμ. Την εβδομάδα που μας πέρασε έδωσε συναυλίες σε Άμστερνταμ και Βρυξέλλες. Το έσκισε το ‘Γκάζι!’ δεν μετανιώνω λεπτό για όσα έκανα για την Βίσση. Ιδού μια μικρή περίληψη από τον πανικό στην Ολλανδία.

Πικρή Αλήθεια

Έπεσα για ύπνο αλλά σηκώθηκα να τα γράψω τώρα που φούντωσα γιατί αλλιώς θα τα ξεχάσω. Που λέτε κυρίες και κύριοι, αυτή την εβδομάδα έφαγα «παστίτσιην» με τη σέσουλα καθότι παρέστη σε δυο γάμους συμμαθητριών από το λύκειο. Πολύ ωραίοι γάμοι και οι δυο, είδα ξανά παλιούς συμμαθητάς, το προσπερνώ και μπαίνω στο κυρίως θέμα:

Μπορείτε να μου πείτε γιατί οι γκόμενες οι οποίες υπήρξαν κολλητές ως συμμαθήτριες, δέκα χρόνια μετά προσποιούνται πως δεν θυμάται η μια την άλλη και γενικώς παρουσιάζουν κενά μνήμης;

Μήπως τις βάρεσε κανένα βάζο στο κεφάλι και πάθανε αμνησία; Όχιιι…

Μήπως είναι μαλακισμένες; Ναιιιι !

Ερώτηση για το σπίτι: Εγώ δηλαδή γιατί έχω τέσσερις σταθερούς φίλους από το σχολείο και τους διατηρώ ακόμα, ενώ οι γκόμενες που ήταν επίσης κολλητές και αντάλαζαν ραβασάκια, κάνανε μαζί σκασιαρχείο και καπνίζανε κρυφά στις τουαλέτες χρειάζονται μεσάζοντα για να τους (ξανα)κάνει τις συστάσεις;

Να σου πω, μάνα μου!

Διότι είστε φύση-παραφύση. Επιφανειακές, flat, σαν τις Κάτω Χώρες! Les pays-bas douze points! Τρώτε τις σάρκες σας προκειμένου να μπει η μια στο μάτι της άλλης, μεγαλώνετε – και ενίοτε μεγαλοπιάνεστε- στο τέλος τα κάνετε σκατά και εθελοτυφλείτε μπροστά στο ένοχο παρελθόν σας που αν μη τι άλλο έχει καταγραφεί σε όλα τα μέσα που θα μπορούσε να καταγραφεί (φωτογραφίες, ημερολόγια και κάμερες) και δεν χωρεί αμφιβολίας περί της ελαφρότητας του.

Εδώ είναι που η αντρική φύση βάζει γκόλ. Εμάς, ουδόλως μας ενδιαφέρει αν κάποτε ενδώσαμε στην ελαφρότητα, αντιθέτως την επιδιώκουμε ακόμη και σήμερα, εξ ου και διατηρούμε υγειείς, ισορροπημένες φιλικές σχέσεις. Οι γκόμενες για κάποιο άγνωστο λόγο προσδοκούν την καταξίωση, είτε αυτή είναι κοινωνική, είτε επαγγελματική, λες και θα τους δώσουμε το πούλιντζερ, αύριο. Αγγούρι ττορφαντό, που λένε και στα χωριά!

Η αντρική φιλία, όσο και αν ξεχειλίζει από καφρίλα, επιβιώνει γιατί είναι ακριβώς τόσο ανάλαφρη, που επιπλέει. Συζητήσεις για αθλητικά, αυτοκίνητα, γκόμενες και πλάκα μεταξύ μας είναι τα κλασικά συστατικά της πετυχημένης συνταγής. Η γυναικεία συνταγή από την άλλη, που στηρίζεται τάχα μου σε αρχές και πολιτιστικά ιδεώδη, δεν καταφέρνει να σταυρώσει πενταετία. Γιατί άραγε...; (Υπάρχουν βέβαια και οι λαμπρές εξαιρέσεις, αλλά και οι εξαιρέσεις υπάρχουν για να επιβεβαιώνουν τον κανόνα, δεν θα ασχοληθούμε μ' αυτές τώρα).

Τι κρίμα είστε κυρίες μου! "Σας λιώνει η μίλλα μου!" Δυστυχισμένες, μόνες και στο επ’ άκρον απομυθοποιημένες. Αντιλαμβάνεστε πως με τις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχουν λόγοι για να σας κάνουμε παρέα. Αλλά…

Αλλά, ας όψεται το ρημάδι το παπάρι...

Προζάκ

Αυξάνονται και πληθύνονται οι φίλοι και εχθροί που επισκέπτονται ψυχολόγους!

Έχουν λέει προβλήματα! Τη μία την δέρνει ο άντρας της, η άλλη δεν βρίσκει γκόμενο, ο άλλος έχασε το νόημα της ζωής και ο παρ’ άλλος παρέα με τις ενδοφλέβιες. Πολύ χαίρομαι! Ώρες-ώρες αισθάνομαι ότι έχω πιάσει τον απόλυτο πάτο, αλλά βλέπω τι συμβαίνει γύρω μου και πάω και μου αγοράζω δώρα!

Η Κύπρος χαπποπίνει. Και χαπποπίνει επειδή υποτάσσεται στα ‘πρέπει.’ Υποτάσσεται στα ‘πρέπει’ και όχι στα ‘θέλω.’ Βέβαια αν έκανε ο καθένας ό,τι θέλει θα ήμασταν μια ζούγκλα, αλλά αναρωτιέμαι πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η κατάσταση anyway…

Πάει ο κόσμος στους ψυχολόγους και λέει τι; Ό,τι θα έλεγε κανείς στους φίλους του. Ε, γιατί δεν τα λέει στους φίλους του να γλιτώσει και το 40λιρο με κάθε επίσκεψη; Διότι προφανώς, ο κόσμος δεν έχει φίλους. Ή αν έχει, τον ενοχλούν τα σχόλια τους επειδή θεωρεί πως οι φίλοι συνωμοτούν εναντίον του και δεν του λένε αυτά που θέλει να ακούσει. Οι φίλοι λένε την ωμή αλήθεια, γι’ αυτό και καταντούν μισησμένοι. Τρέχει μετά ο κοσμάκης και πληρώνει «ειδικούς» να του πουν ακριβώς τα ίδια που του λένε οι φίλοι, πασπαλισμένα με χρυσόσκονη.

Όσο σπούδαζα γνώρισα πολλούς τέτοιους που με ένα πτυχίο θα κατατάσσονταν στην κατηγορία του «ειδικού ψυχολόγου». Μα τον Θεό, δεν βρήκα φοιτητή ψυχολογίας που να μου μοιάζει νορμάλ! Όλοι μια λόξα, μια γυαλάδα στο μάτι την είχαν. Ενδιαφέροντα άτομα μεν, αλλά αν έπρεπε να διαλέξω, αυτούς θα έκλεινα πρώτα μέσα! Χώρια που οι μισοί, παραδέχονταν πως βαριούνταν φρικτά να ακούνε τα προβλήματα του καθένα και ας πληρώνονται μια περιουσία.

«Οι ψυχολόγοι βοηθούν τον ασθενή να βρει την ρίζα του κακού και να αυτό-θεραπευτεί!»

Αυτό το κάνω και μόνος με ενδοσκόπηση κύριε μου, όσο και αν με πονάει. Εσένα περίμενα να μου εντοπίσεις τις ατέλειες που πρέπει να πολεμήσω. Φεύγεις από το ραντεβού με μια συνταγή για ηρεμιστικά, τα καταπίνεις σαν καραμέλες και αποβλακώνεσαι πλήρως.

Ο Θεός Καρβέλας στο τελευταίο του βιβλίο με τίτλο ‘Πιστεύω’ (να το διαβάσετε μπας και ξεστραβωθείτε!), λέει πως όταν ο ίδιος έπασχε από κατάθλιψη και του έδωσαν οι ψυχολόγοι ηρεμιστικά, συνειδητοποίησε πως εφόσον αυτά διαλύονταν στο αίμα του και επηρέαζαν τον εγκέφαλο του, έπρεπε λογικά να ψάξει τις αιτίες της κατάθλιψης του, στο μυαλό του. Απλή και λογική σκέψη. Έκοψε, λοιπόν, τα χάπια και αποφάσισε να μην ταλαιπωρεί τον εγκέφαλο του με καταπιεστικές σκέψεις που τον βασάνιζαν. Και ησύχασε. Του πέρασε και η κατάθλιψη και όλα. Βέβαια, ο πατήρ μου δήλωσε ότι την επόμενη φορά που θα του κάνω quote τον Καρβέλα ως ιατρικό ανακοινωθέν, θα πέσει από το παράθυρο, αλλά εν πάση περιπτώσει, το μήνυμα είναι σαφές!

Όχι άλλα χάπια! Δήλωσε τρελός και ζήσε!