Σήμερα ανακάλυψα στο youtube διάφορα βιντεάκια από το παλιό μου λύκειο. Το θρυλικό Λύκειο Κύκκου Α. Μου κακοφαίνεται που βλέπω άλλους να το ζουν καθημερινά. Θεωρούσα ότι, εφόσον αποφοιτήσουμε εμείς θα το κλείσουν, θα το κατεδαφίσουν. Δεν το δικαιούνται άλλοι, δεν το αξίζουν! Σιγά όμως, όλοι περαστικοί είμαστε, μόνο τα κτίρια μένουν σ'αυτή τη ζωή. Αρκετά με το μελόδραμα!
Είναι αναντίρρητο ότι οι μαθητές σήμερα τον έχασαν προ πολλού! Δεν θα γκρινιάξω σαν μαλάκας. Μπορεί να με ξένισε που τους είδα με μακριά μαλλιά και χωρίς στολή. Εμείς την εποχή μας, ένα πουκάμισο βγάζαμε έξω από το παντελόνι και μας λέγανε αλήτες. Τέλος πάντων, αυτά προστάζει η πρόοδος! Άλλωστε θεωρώ πως η δική μου γενιά ήταν χειρότερη, απλώς τώρα σοβαρέψαμε (που λέει ο λόγος), και δεν το παραδεχόμαστε.
Το βίντεο ξύπνησε μνήμες. Υπόσχομαι όταν επιστρέψω στη Κύπρο να ανεβάσω τα άπαντα από τα μαθητικά μου χρόνια, να με δείτε στις δόξες μου! Που λέτε, θυμήθηκα μια καθηγήτρια μουσικής που είχαμε στο γυμνάσιο... Άλλο πράμα! Αν έκανες φασαρία όσο έπαιζε αρμόνιο, διέκοπτε το μάθημα και ερχόταν να στις βρέξει. Όπως έσκυβε από πάνω σου, ένας της έχωνε στον κώλο τον αυλό! Χαχαχα! Το βλέπω μπροστά μου! Γυρνάει να την βρέξει του αλλουνού, ξανασκύβει, νάσου άλλος αυλός από άλλον κάφρο στον κώλο της! Δεν προλάβαινε να βρει ποιός της τον έχωνε!
Μιλάμε για κορυφαίες στιγμές! Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ μια καθηγήτρια γαλλικών που είχε μια αναπηρία και την εκμεταλλεύομασταν δεόντως. Σε ένα από τα τελευταία μαθήματα της χρονιάς φέραμε μπαλόνια στην τάξη, τα γεμίσαμε νερό και κάθε φορά που κοιτούσε προς τον πίνακα τα εκσφενδονίζαμε πάνω της. Τα μπαλόνια σκάγανε και το νερό έσβηνε ότι έγραφε ο πίνακας, την κάνανε και μούσκεμα. Δεν προλάβαινε να βρει τον εγκληματία και τσουπ! Το ένα μπαλόνι έσκαγε μετά το άλλο!
Η καθηγήτρια έβαλε τα κλάματα, έκατσε στην έδρα της και δεν μιλούσε για λίγα λεπτά. Ξαφνικά, έσκασε κι’ αυτή στα γέλια, σηκώθηκε, κουτσά-στραβά κατευθύνθηκε προς ένα σκασμένο μπαλόνι, το σήκωσε και με χαμόγελο που αποκάλυπτε τα κιτρινισμένα της δόντια, μας είπε: «Μπαλόνι! Στα γαλλικά, ballon!» Και το έγραψε στον βρεγμένο πίνακα.
Το βίντεο ξύπνησε μνήμες. Υπόσχομαι όταν επιστρέψω στη Κύπρο να ανεβάσω τα άπαντα από τα μαθητικά μου χρόνια, να με δείτε στις δόξες μου! Που λέτε, θυμήθηκα μια καθηγήτρια μουσικής που είχαμε στο γυμνάσιο... Άλλο πράμα! Αν έκανες φασαρία όσο έπαιζε αρμόνιο, διέκοπτε το μάθημα και ερχόταν να στις βρέξει. Όπως έσκυβε από πάνω σου, ένας της έχωνε στον κώλο τον αυλό! Χαχαχα! Το βλέπω μπροστά μου! Γυρνάει να την βρέξει του αλλουνού, ξανασκύβει, νάσου άλλος αυλός από άλλον κάφρο στον κώλο της! Δεν προλάβαινε να βρει ποιός της τον έχωνε!
Μιλάμε για κορυφαίες στιγμές! Επίσης, δεν θα ξεχάσω ποτέ μια καθηγήτρια γαλλικών που είχε μια αναπηρία και την εκμεταλλεύομασταν δεόντως. Σε ένα από τα τελευταία μαθήματα της χρονιάς φέραμε μπαλόνια στην τάξη, τα γεμίσαμε νερό και κάθε φορά που κοιτούσε προς τον πίνακα τα εκσφενδονίζαμε πάνω της. Τα μπαλόνια σκάγανε και το νερό έσβηνε ότι έγραφε ο πίνακας, την κάνανε και μούσκεμα. Δεν προλάβαινε να βρει τον εγκληματία και τσουπ! Το ένα μπαλόνι έσκαγε μετά το άλλο!
Η καθηγήτρια έβαλε τα κλάματα, έκατσε στην έδρα της και δεν μιλούσε για λίγα λεπτά. Ξαφνικά, έσκασε κι’ αυτή στα γέλια, σηκώθηκε, κουτσά-στραβά κατευθύνθηκε προς ένα σκασμένο μπαλόνι, το σήκωσε και με χαμόγελο που αποκάλυπτε τα κιτρινισμένα της δόντια, μας είπε: «Μπαλόνι! Στα γαλλικά, ballon!» Και το έγραψε στον βρεγμένο πίνακα.
Τι να πεις! Εν πάση περιπτώσει, δείτε το βίντεο: Όχι πέστε μου! Ποιές οι πιθανότητες να ήμουν εγώ ο τύπος στο βίντεο εν έτει 1998;
Σημείωση: "Είσαι πούττος" στα κυπριακά θα πει: "Είσαι μουνί" και στο βίντεο χρησιμοποιείται με την έννοια του "κωλώνεις να κυλιστείς στα νερά!"
Gie mou, mipos anti Cardiff pou mas eipes, piges kai xanagraftikes ston Kykko?!
ΑπάντησηΔιαγραφή-M
Christo mou, ti mou exeis thymisei twra!!! .. Hehe, palies "kales" epoxes :)
ΑπάντησηΔιαγραφήR.