Be my guest, be my guest, be my gueeeest!

Ήταν ωραίο σαββατοκύριακο. Ήρεμο!

Παρέδωσα το πρώτο μέρος της πτυχιακής την Παρασκευή και έφυγε ένα μεγάλο βάρος από πάνω μου. Έγραφα μέχρι τις 7:30 το πρωΐ! Παρέδωσα και ξεράθηκα στον ύπνο μέχρι τις πέντε το απόγευμα. Την ίδια μέρα πήγα με την Bipasha και είδαμε στο New Theatre το “Beauty and the Beast,” το γνωστό musical του Disney.

Το είχα ξαναδει στο Λονδίνο το 1999, αλλά δεν θυμόμουν και πολλά Δεν χάνω ευκαιρία βέβαια να πάω θέατρο οπότε και δεν πτοήθηκα. Η παράσταση ήταν παραμυθένια και μου έκανε εντύπωση που θυμόμουν απ’ έξω όλα τα λόγια, παρόλο που έχω να ακούσω τραγούδι του Ντίσνευ σχεδόν 10 χρόνια. Είπα να κόψω τις πριγκίπισσες μπας και ξυπνήσει το τέρας μέσα μου, ακόμη περιμένω...

Μετά την παράσταση πεταχτήκαμε για ποτό στο Fat Cat. Μ’άρεσε! Το συγκεκριμένο μπαρ παραπέμπει σε lounge bar τύπου ‘Toy’ και δεν βλέπεις τον κάθε γύφτο Άγγλουρα να σέρνεται στο πάτωμα που κολλάει από τους λεκέδες της μπύρας. Ήπιαμε ωραία ποτά, ακολούθως προστέθηκε και άλλος κόσμος, ενώ κάναμε φινάλε σε cheesy bar χορεύωντας τα all time classic hits που παίζουν στο νησί, όπως summer of ’69. Ήταν ό,τι πρέπει κατόπιν του Γολγοθά των 7.000 λέξεων που έπρεπε να γράψω. Εκκρεμούν άλλες τόσες βέβαια, Θεέ μου δώς μου δύναμη!

Το Σάββατο έβαλα μπουγάδα. Oh Yes! Είχα πει δεν θα ξαναβάλω μπουγάδα. Έλειψαν τα σώβρακα όμως. Την πρώτη μέρα δεν πτοήθηκα, την δεύτερη επίσης, έ, μετά φοβήθηκα μην τον τσακίσω μέσα στο φερμουάρ καμιά μέρα, οπότε αναγκάστηκα να ενδώσω στα ενδότερα του laundry room. Ακολούθησε πόλεμος με το πάπλωμα και τα εσώρουχα. Άστα να πάνε...

Το Σαββατόβραδο έκατσα σπίτι. Έφτιαξα τα playlists μου, τραγούδησα, έφτιαξα μακαρόνια, βυθίστηκα μεσ’ το quilt και είδα ξανά σε DVD τον κώδικα Ντα βίντσι. Αυτή την ταινία κάθε φορά που την βλέπω μπερδεύομαι περισσότερο. Ψες νομίζω ότι κατάλαβα το τέλος και τι θέλει να μας πει ο ποιητής. Έπειτα, ξεράθηκα στον ύπνο. Έκλεισα 12ωρο! Μίλησα με τους φίλους μου στο τηλέφωνο. Έμαθα τα νεότερα της Κύπρου. Στεναχωρέθηκα που δεν είμαι μαζί τους, χάρηκα ωστόσο, που αυτά που άκουσα είναι αρκετά για να χαραμίσεις εκατό καλοκαίρια εδώ πέρα. Το ξέρω σας τα πρήζω με το συγκεκριμένο θέμα, αλλά κι’ εσείς δεν βοηθάτε!

Το μόνο που μου λείπει είναι έστω και ένα μπάνιο στον Πρωταρά και στην επιστροφή να τρέχουμε στον αυτοκινητόδρομο, να φαίνεται το ηλιοβασίλεμμα και να παίζω μουσική στη διαπασόν. Μόνο αυτό. Αλλά, μάλλον θα το ζήσω μια φορά φέτος, οπότε δεν ανησυχώ.

Σήμερα Κυριακή, μέρα του Θεού, έλιωσα στο γυμναστήριο. Κολύμπησα, έφτιαξα smoothies και για ένα περιέργο λόγο, έχω όρεξη να διαβάσω και βιβλίο! Είμαι σε καλά ζεν!

Και στα δικά σας!