Νοοσοφία Και Μουσική Για Μια Ακροτηριασμένη Μπαλαρίνα

Κάντε ένα δώρο στον εαυτό σας και εξερευνήστε το νέο βιβλίο του Νίκου Καρβέλα και το νέο του ορχηστρικό άλμπουμ με τίτλο «Μουσική Για Μια Ακροτηριασμένη Μπαλαρίνα». 

 

Ο Νίκος Καρβέλας δεν έχει αναγνωριστεί στον βαθμό που του αξίζει. Δυστυχώς ο πολύς ο κόσμος δεν του αφιέρωσε τον χρόνο που απαιτείται για να βουτήξει στα άδυτα της ψυχούλας του (σιχαίνεται τη λέξη ψυχή, αλλά τη χρησιμοποιώ με την καθομιλουμένη της έννοια) και να απολαύσει το μεγαλείο της μουσικής του, από το πιο εύπεπτο τραγούδι του ως τα πιο μεγαλειώδη του. Ο κόσμος, δυστυχώς, στέκεται στα «πρόστυχα τα μαύρα τα εσώρουχα» που κι αυτά μεγαλειώδη τα θεωρώ κατά κάποιον τρόπο, και στο ότι όταν μιλάει «βρίζει». Που καλά σας κάνει, αν με ρωτάτε. 

 

Τώρα έβγαλε νέο βιβλίο καθώς είπα. «Νοοσοφία» λέγεται. Όσοι έχετε διαβάσει το «Πιστεύω» που έγραψε τη δεκαετία του 2000, θα συμφωνείτε πως πρόκειται για μία εξέλιξη εκείνου του βιβλίου με πιο επιστημονικά επιχειρήματα, τα οποία άπτονται της φύσης και λειτουργίας του εγκεφάλου και πώς αυτός καθόρισε και έκτισε την κοινωνική πραγματικότητα στην οποία νομίζουμε ότι υπάρχουμε. Δεν πρόκειται για εύκολο βιβλίο, θέλει αγάπη και αφοσίωση για να το αντέξεις, και μόνο αν τον αγαπάς ούτως ή άλλως από τα μουσικά του έργα θα του αφιερώσεις τον πολύτιμο σου χρόνο. Εγώ το έπραξα. Δεν το μετάνιωσα παρόλο που χάθηκα σε κάποια σημεία.

 

Νίκο, έμαθα και για το λεξίφρακτον, έμαθα και για το ένδυτον, έμαθα και για την εμετή γλώσσα, έμαθα και την έκτη αίσθηση, έμαθα και για τους λοβούς του εγκεφάλου. Είμαι έτοιμος, έτοιμος σχεδόν να διαπράξω εγχείρηση και να πάρω πτυχίο νευροχειρουργού. Σε ευχαριστώ! 

 

Το βιβλίο του Καρβέλα είναι σαν τα τραγούδια του. Ακροβατεί μεταξύ αριστουργημάτων και κυνισμού. Κάποτε δεν είσαι σίγουρος αν όλα όσα λέει τα εννοεί κατά γράμμα ή αν κάνει και λίγο χιούμορ. Δεν θα σας προτρέψω να το διαβάσετε αν δεν έχετε τη διάθεση να δείτε τον κόσμο από άλλη οπτική. Όπως προείπα, δεν είναι βιβλίο για τον κάθε ένα. Είναι βιβλίο που πρέπει να το διαβάσουν όσοι είναι έτοιμοι να το διαβάσουν, όσοι είναι γεννημένοι για να το διαβάσουν. Εγώ πάντως, κράτησα και σημειώσεις. 

 

Από αυτό το βιβλίο, τη «Νοοσοφία» προέκυψαν εννέα μουσικά κομμάτια με πιάνο και τσέλο. Ούτε αυτά είναι εύκολα στο αφτί. Αλλά τα άκουσα. Δεν πίστευα ότι θα τα χώνευα εύκολα, όμως είχαν φαρμακευτική επίδραση στη διάθεσή μου. Πέραν του ότι με κάποια άρχισα να κλαίω χωρίς λόγο, σήμερα που τα ολοκλήρωσα μου πέρασαν και τα νεύρα που μου δημιούργησαν στη δουλειά. Είναι θεραπευτικά κομμάτια, όχι αμιγώς μουσικά. 

 

Σας βάζω εδώ το αγαπημένο από τα εννέα, το έκτο κατά σειρά για να πάρετε μια ιδέα. Θεωρώ ότι πρέπει να τα ακούσετε όλα. Και θα τα ακούσετε αν αντέξετε να ακούσετε τουλάχιστον ένα. 

Ο Καρβέλας είναι το κάτι άλλο. Δεν είναι τυχαίο που ρίχνει τόσες γκόμενες στην ηλικία του, ούτε ότι η Βίσση δεν μπορεί να διανοηθεί τη ζωή της μακριά του.