Η Χοντρή Με Το Στρες

Long story short, 

 

Η Πρωτοψάλτη στα λάιβ της σταμάτησε να λέει «και που πηγαίνει και μία χοντρή νευρικιά, Κυριακή, να της φύγει το στρες». Το «χοντρή» το προσπερνά.

 

Δεν χρειάζεται να αναπτύξω τις θέσεις μου για το συγκεκριμένο θέμα. Όσοι με διαβάζετε χρόνια τις γνωρίζετε ή μπορείτε να τις φανταστείτε. 

 

Εγώ θέλω να ρωτήσω. Γιατί έκοψε το «χοντρή» και όχι το «νευρικιά;».

 

 Το πάχος έχει απενεχοποιηθεί. Δεν είναι κακό να είσαι χοντρή αν έχεις την υγειά σου. Δεν είναι ούτε καλό βασικά. Είναι αδιάφορο. Σημασία στη ζωή έχει αν προσφέρεις κάτι, αν έχεις έργο να επιδείξεις. Κανένας δεν νοιάζεται αν είσαι ξανθή, γαλανομάτα, χοντρή, λεπτή κτλ, αν έχεις προσωπικότητα. Αυτό το εμπεδώσαμε. Η Δανάη Μπάρκα ας πούμε σ’ αυτό πατάει και έγινε πρώτης τάξεως παρουσιάστρια. Η Κατερίνα Ζαρίφη πρώτης τάξεως κωμικός, η Αντέλ, παλιότερα, πρώτης τάξεως τραγουδίστρια. Η Νέττα, κέρδισε στη Γιουροβίζιον τη Φουρέιρα. Γιατί είχε στίγμα. Όχι ότι δεν είχε η Φουρέιρα, αλλά καταλαβαίνετε τι εννοώ. Το πάχος δεν ήταν εμπόδιο ώστε να κερδίσει τη «μουνάρα» τη Φουρέιρα. Όλες αυτές κατάφεραν με την προσωπικότητα τους και το όποιο ταλέντο τους, να πάνε πέρα από το «χοντρή». Μόνο αν δεν έχεις τίποτα να επιδείξεις, θα σε πουν χοντρή. Και εδώ που τα λέμε, σιγά τα ωά, σιγά την προσβολή. 

 

Αφού λοιπόν το απενεχοποιήσαμε, η Πρωτοψάλτη τι θέλει και το ακυρώνει; Δεν καταλαβαίνει ότι τα κάνει χειρότερα τα πράγματα; Ότι είναι σαν να λέει σε μία χοντρή, «ξέρουμε ότι είσαι άσχημη, δεν είναι ανάγκη να στο υπενθυμίζουμε και μέσω ενός στίχου», ας υποκριθούμε ότι δεν υπάρχεις καλύτερα, ενώ τόσα χρόνια σε τραγουδούσαμε μια χαρά. «Τώρα δεν το σηκώνει η εποχή», και «ξαφνικά πρέπει να υποκριθούμε ότι δεν υπάρχεις». Ο ελέφαντας στο δωμάτιο! Αδόκιμη έκφραση στην προκειμένη, αλλά μόνο αυτή αποδίδει το νόημα.

 

 Εδώ στα καλλιστεία πια κερδίζουν χοντρές και σε όλους τους οίκους μόδας προβάλλονται τα plus size μοντέλα. Νομίζει πραγματικά η Πρωτοψάλτη ότι συμβάλλει με αυτή την αλλοίωση του στίχου; Ότι είναι χρήσιμη και εκτιμάται; 

 

Ήμαρτον Παναγία μου!

 

Ευτυχώς δεν έμεινε σώφρων άνθρωπος που δεν την αποδοκίμασε. Ακόμη και ο Κραουνάκης που τα ‘χει τα κιλάκια του, μίλησε για «σουργελοποίηση». Βέβαια αυτόν αλλού τον τρώει και αλλού κνίθεται που λέμε και στα κυπριακά. Της τα ‘χει μαζεμένα από την εποχή του «φορτηγού», και του κορωνοϊού. 

 

Και επανέρχομαι. Γιατί δεν αφαίρεσε και τη λέξη «νευρικιά;» Είναι τώρα εποχές να τραγουδούμε εύπεπτα τραγούδια για ανθρώπους με νευρασθένειες; Το πάχος διορθώνεται. Η νευρική διαταραχή, η ασθένεια, πώς μπορεί να διακωμωδείται; Αλήθεια, πώς δεν της πέρασε από το μυαλό ότι η «νευρικιά» είναι χειρότερη από τη «χοντρή»; Δεν βρέθηκε ένα γουόουκ πλάσμα στον κύκλο της να της το επισημάνει; Πραγματικά απορώ. 

 

Ζω για τη μέρα που θα κοπούν όλοι οι χαρακτηρισμοί από τα τραγούδια και δεν θα έχετε τι να τραγουδάτε. 

 

Είστε ηλίθιοι και σε τέτοιο κόσμο αξίζετε να ζείτε.