Αρβύλες

 

Δεν είναι τέλειο να βλέπεις τους αριστερούς να μην χωνεύουν την κατραπακιά των Ράδιο Αρβύλα;

Έχω παρατηρήσει το εξής. Οι αριστεροί, σαν φάρα, είναι μια γροθιά. Ένας να κάνει μαλακία αισθάνονται ότι όλοι πρέπει να επέμβουν να του βρουν ελαφρυντικά. Δεν μπορούν να πουν «α, τον μαλάκα, ας πληρώσει τη μαλακία που έκανε!» Αισθάνονται χρέος να επέμβουν να σώσουν το γόητρο όλων των συντρόφων τους. Το «σύντροφοι» το οποίο εγώ μέχρι πρόσφατα το αντιλαμβανόμουν ως ένα αστείο παρατσούκλι για να τους ξεχωρίζουμε από τους κανονικούς ανθρώπους, ισχύει. Το νιώθουν στο πετσί τους. Και έχει από χθες που παρατηρώ δεκάδες «σύντροφους» να θεωρούν ότι πρέπει με τον ένα ή τον άλλον τρόπο να πουν μια καλή κουβέντα για τον Παναγιωτόπουλο, ασχέτως αν αναγνωρίζουν ρητά το αποτρόπαιο της πράξης του.

«Τι να κάνουμε να τον σκοτώσουμε;» Όχι, βέβαια, ποιος είπε ότι θα τον σκοτώσουμε; Θα τον «σκοτώναμε» μόνο αν ήταν δεξιός. Οι αριστεροί δικαιούνται μία ευκαιρία παραπάνω. Έτσι κι αλλιώς, αυτοκτόνησε από μόνος του ο κύριος με την πράξη του. Δεν νομίζω να ξαναδεί τηλεόραση ή ραδιόφωνο όσο ζει. Δεν περιμέναμε να τον «σκοτώσετε» εσείς ή οποιοσδήποτε άλλος. Θα δικαστεί και τέλος. Αλλά γελώ με την έκδηλη ανάγκη σας να βρείτε να πείτε κάτι. Δεν αρκεί ένα «ήταν μαλάκας, καλά να πάθει». Ήταν αριστερός και δικαιούται αλληλεγγύης από όλους τους υπόλοιπους. Τι αστείοι!

«Θα τον δικάσουμε εμείς στις εκπομπές;» είπε ένας άλλος. Τώρα το θυμηθήκατε; Όταν εγώ έγραφα ότι οι τηλεοπτικές εκπομπές δεν είναι δικαστήρια, ότι διέπονται από δημοσιογραφική δεοντολογία και τα λοιπά, και ότι πριν πιάσουν κάποιον στον στόμα τους οφείλουν να παρουσιάσουν ζωντανά και την άποψη του κατηγορουμένου, πέσανε να με φάνε κάτι ανενημέρωτες κυρίες με λαϊκά επιχειρήματα, γράφοντάς μου «αφού η αστυνομία δεν κάνει τη δουλειά της, ναι, θα τους δικάζουμε εμείς στην τηλεόραση». Όταν καθημερινά ο Λιάγκας ρωτά τις καλεσμένες του «πείτε μας, εσάς πώς ήταν η εμπειρία σας με τον Λιγνάδη, τον Φιλιππίδη κτλ, είχατε ακούσει τις φήμες;» για υποθέσεις που βρίσκονται στην πορεία της εκδίκασης, όλα καλά! Εκεί ασκούμε «ερευνητική δημοσιογραφία», εξυπηρετούμε τα MeToo και τους U2. Όταν ξαφνικά το σκάνδαλο αφορά «δικούς τους», ξαφνικά όλοι αποφαίνονται ότι η τηλεόραση δεν χρειάζεται να «κανιβαλίζει προσωπικότητες».

«Και τι θα έπρεπε να κάνει ο Αντώνης Κανάκης» δηλαδή, διερωτάται ένας άλλος σε μια ιστοσελίδα. Τίποτα, φίλε μου. Ο Αντώνης Κανάκης δεν μπορεί να ευθύνεται για τις μαλακίες του συναδέλφου του. Ορθώς τον απομάκρυναν, εκεί έληξε και οποιαδήποτε νομική ή περαιτέρω ηθική υποχρέωση του κυρίου παρουσιαστή και των συνεργατών του. Όμως, επειδή ακριβώς είναι συντρόφια και επειδή ακριβώς αισθάνονται ότι πρέπει να τοποθετηθούν, γιατί αυτό κάνουν τα συντρόφια, απ’ αυτό ζουν, από αυτό τρέφονται, από το να «τοποθετούνται», έπρεπε δυστυχώς να βγει να πει κάτι. Ε, το πιο σωστό θα ήταν να βγει να πει: «Καθόταν δίπλα μου κοτζάμ κεφτές και τόσα χρόνια δεν τον πήραμε χαμπάρι, γιατί δυστυχώς τόσο μας κόβει κι εμάς, κι άλλο τόσο κόβει κι εσάς που κάθεστε και μας βλέπετε!» Αυτή θα ήταν μια ικανοποιητική απάντηση. Επαρκώς αυτό-εξευτελιστική και προσωπικά θα με κάλυπτε. Αντ’ αυτού, βγήκε και είπε «δεν ξέραμε τίποτα, πέσαμε απ’ τα σύννεφα» και ότι αυτοί που τους την πέφτουν είναι ακροδεξιά στοιχεία, αντί-εμβολιαστές και φαν του Άδωνι. Είπε τα γνωστά κλισέ που λένε όλοι, ακόμα κι αυτοί που κοροϊδεύει κατά καιρούς στην εκπομπή του. Αυτή ίσως ήταν και η μεγαλύτερη του τιμωρία. Να πει αυτά που κοροϊδεύει.

Πόσο το απόλαυσα!

[Μια που το έφερε η κουβέντα, να πω ότι το Ράδιο Αρβύλα και τα Αμάν ουδέποτε τα χώνεψα. Αυτό που κάθεται στη μέση ο γκόμενος μονοπωλώντας το ενδιαφέρον και τριγύρω οι «δεύτεροι», οι κομπάρσοι για να του δίνουν πάσες να ρίχνει ατάκες και να κάνει τον ωραίο στις γκόμενες, πόσο εξευτελιστικό και υποτιμητικό για τους υπόλοιπους. Αλλά, αυτούς θέλετε. Λουστείτε τους].