Το Απολυτήριο Μου Έπεσε Απ' Τα Χέρια

Δεν ξέρω αν έφτασαν τα νέα μας και εκτός Κύπρου,

Εδώ ασχολούμαστε, από χθες, με τον Επίτροπο Εθελοντισμού ο οποίος ξεμπροστιάστηκε από τις εφημερίδες ότι πλαστογράφησε τους βαθμούς του απολυτηρίου του, προκειμένου να διοριστεί στον Οργανισμό Νεολαίας, πριν κάμποσα χρόνια. Δεν το έψαξα εκτενώς το ζήτημα. Είναι τόση η γελοιοποίηση του ιδίου αλλά και του Κράτους μας, που μόνο οίκτο μου προκαλεί η όλη κατάσταση. Δεν αντέχω άλλη Κύπρο. 

Μη μου πείτε ότι δεν φαίνεται από το βλέμμα αυτού του ανθρώπου η διάνοια που κρύβεται βαθειά μες το μυαλό του!

Κοιτάξτε πιο κάτω βαθμούς! Δεκαπέντε στα Θρησκευτικά. Όταν εγώ ήμουν μαθητής, όσοι είχαν κάτω από 20 στα Θρησκευτικά θεωρούνταν πανίβλακες. Όλοι οι βαθμοί του τραγικά χαμηλοί και φυσικά παραποιημένοι, πλην της γυμναστικής στην οποία αρίστευσε. Προσέξτε, είναι παραποιημένοι αριθμητικά, γιατί το βαθμό ολογράφως στο πλάι δεν σκέφτηκε να τον αλλάξει ώστε να συνάδει με τα νούμερα. Ναι, για τέτοιο υπέρλαμπρο μυαλό μιλάμε.

Ουδόλως εκπλήσσομαι. Ο κ. Γιαννάκης είναι η κορυφή του παγόβουνου. Ζούμε σε μία Κύπρο γεμάτη Γιαννάκηδες, με άχρηστους και αμόρφωτους σε θέσεις κλειδιά, διορισμένους παντού, οι οποίοι όχι μόνο δεν κατέχουν τα ελάχιστα προσόντα των θέσεων που κατέχουν, αλλά πουλάνε και πνεύμα σε όλους τους υπόλοιπους. Αυτή είναι η Κύπρος, και αφήστε κατά μέρος τα This Is Not My Cyprus παρακαλώ, γιατί καταντάτε περαιτέρω ενοχλητικοί. 

 

Η Κύπρος ανέκαθεν ήταν μία χώρα ηλιθίων.  Λόγω μεγέθους έτσι είναι γραφτό να παραμείνει.

Σήμερα βγήκε να σχολιάσει τα τεκταινόμενα ο Πρόεδρος του κυβερνώντος κόμματος, ο Αβέρωφ μας! Και προκειμένου να ρίξει το ζήτημα στα μαλακά είπε το αμίμητο «Ούτε ο Μπιλ Γκέητς ή ο Στηβ Τζομπς είχαν πτυχία, κι όμως άλλαξαν τον κόσμο!» Τι να του πεις κι αυτού του κακομοίρη. Έρχονται εκλογές και είναι βυθισμένος σε βαθύ πένθος για τα ποσοστά που πρόκειται να πάρει. Να το δεχτώ, ρε μπάρμπα ότι τα πτυχία είναι απλά μια πιστοποίηση και ότι επί της ουσίας δεν λένε τίποτε. Τι έκανε ο κ. Γιαννάκης όλα αυτά τα χρόνια ώστε να κάνουμε τα στραβά μάτια στην πλαστογραφία του απολυτηρίου του; Τι πρόσφερε στην κοινωνία το οποίο να είναι τόσο θεάρεστο και να τον αθωώνει για το παράπτωμα του;

Κλαυσίγελος μόνο και μόνο που μπαίνουν στην ίδια συζήτηση ο κ. Γιαννάκης μας με τον Τζομπς και τον Γκεήτς!

Τέτοιους θέλουν όμως. Τέτοιους φαύλους για να μπορούν να τους χειραγωγούν. Αν είχαν διορίσει σε οφίκια άτομα με προσόντα, πώς θα τους επιβάλλονταν; Πώς θα τους είχαν στο χέρι;

Όταν αποφάσισα να μπω στο Δημόσιο βρήκα μια θέση η οποία ανταποκρινόταν πλήρως στα ακαδημαϊκά μου προσόντα. Όταν πήγα στη Συνέντευξη, η επιτροπή που με εξέτασε ήταν εχθρική απέναντί μου, αλλά δεν καταλάβαινα τον λόγο. Το διαισθανόμουν όμως ότι δεν χαίρονταν που με είχαν απέναντί τους. Μου έκαναν ερωτήσεις πρακτικής φύσεως και τακτικής, των οποίων τις απαντήσεις αποκλείεται να γνώριζε κάποιος αν δεν εργαζόταν ήδη εκεί. Κάποιες τις απάντησα, κάποιες τους είπα ευθέως ότι «είναι αδύνατον να γνωρίζει κάποιος την απάντηση αν δεν είναι ήδη υπάλληλός σας». Δεν τους άρεσε. Προσέλαβαν άλλους.

Όταν μετά από δυο χρόνια άνοιξε ξανά η ίδια θέση, έδωσα εξετάσεις, πέρασα από την ίδια διαδικασία με το ίδιο ακριβώς πάνελ και τους ίδιους ανθρώπους να μου κάνουν ερωτήσεις, των οποίων τις απαντήσεις ήταν αδύνατον να γνώριζα χωρίς να έχω εργαστεί ήδη εκεί. Έδωσα τις ίδιες απαντήσεις με την πρώτη φορά. Τελικά με προσλάβανε. Την πρώτη φορά έγραψαν στα πρακτικά ότι ήμουν «απογοητευτικότατος», τη δεύτερη ότι ήμουν «εντυπωσιακός και με γνώσεις πέραν των αναμενόμενων». Κλαυσίγελος και πάλι.

Οι φήμες πάντως έλεγαν ότι την πρώτη φορά έχασα τις εντυπώσεις επειδή είχα μακριά μαλλιά, και το βρήκαν απρεπές, ενώ τη δεύτερη φορά που εμφανίστηκα ενώπιών τους ήμουν κοντοκουρεμένος σαν «άνθρωπος».  

Τα δύο σχετικά μάστερ που είχα από την Αγγλία και τα οποία ανταποκρίνονταν 100% στα προσόντα της θέσης βέβαια, πέρασαν στο ντούκου. Μάλιστα μου ζήτησαν και να τους τα εξηγήσω γιατί από μόνοι τους όταν διάβαζαν τι σπούδασα δεν καταλάβαιναν. Αλλά ναι, το μαλλί έφταιξε την πρώτη φορά!

Με αυτούς τους γιδοβοσκούς έχουμε να κάνουμε, το καταλάβαμε, το εμπεδώσαμε, το συνηθίσαμε και γίναμε και εμείς μέρος του προβλήματος με την ανοχή μας. Να ζήσουμε!