Προεκλογική, Μήνα Φεβρουάριο

Με θυμήθηκε απρόσμενα μια φίλη προχθές και είπα «δεν θα ‘ναι για καλό». Κοιτάζω το ιστορικό των συνομιλιών μας στο μέσσεντζερ και παρατηρώ ότι η τελευταία φορά που με θυμήθηκε ήταν για να ψηφίσω συγκεκριμένο υποψήφιο στις εκλογές του 2018. Έκτοτε μούγκα. Ούτε καν στα γενέθλιά μου. Τώρα με ξαναθυμήθηκε για να μου πει να ψηφίσω συγκεκριμένο υποψήφιο στις βουλευτικές του 2021. Έμεινα άναυδος.

«Συγγνώμη, τον Μάιο δεν είναι οι εκλογές;» Τόλμησα να ρωτήσω.

«Ναι, αλλά αρχίζουμε την προώθηση από τώρα!»

Κοιτάζω το ημερολόγιο, έλεγε 3 Φεβρουαρίου 2021.

Μα, από πού να το πιάσεις το πράμα, αγαπητέ αναγνώστη.

Πρώτα απ’ όλα για ποιον με πέρασαν; Εμένα αυτό με πρόσβαλε περισσότερο. Το γεγονός, δηλαδή, ότι νομίζουν ότι είμαι ο κάθε ένας που επηρεάζεται στην ψήφο του και ότι μπορεί να ψηφίσω κάποιον επειδή έτσι μου είπαν. Τι είμαι, καμιά γιαγιά 100 χρονών να θέλω υποβολέα; Κύριε ελέησον! Από κόσκινο τους περνώ τους υποψήφιους και ξέρω ότι έτσι κι αλλιώς το 99% είναι για τον πούτσο. Ψηφίζω πάντα με γνώμονα το ποιος ΔΕΝ θέλω να εκλεγεί και με αρνητική στρατηγική. Δηλαδή ψηφίζω πάντα τον πιο επικίνδυνο αντίπαλο αυτού που δεν θέλω να εκλεγεί. Εσάς περίμενα να έρθετε να μου κάνετε υποδείξεις στα σαράντα μου, τόσο για το κόμμα, όσο και για τον υποψήφιο!

Δεύτερον. Το ότι θεωρούν ότι θα μπορούσα να ψηφίσω εγώ ποτέ μου το κόμμα που ανέδειξε στην εξουσία τον Δημήτρη Χριστόφια και από τη διακυβέρνηση του οποίου εγώ προσωπικά ακόμα να συνέλθω σε σημείο που θεωρώ τα όσα αισχρά βιώνουμε από τον Αναστασιάδη ως λιακάδα, είναι άλλου παπά ευαγγέλιο.

Τρίτον. Είναι αρχές Φεβρουαρίου κυρίες και κύριοι. Και από τώρα άρχισαν την προεκλογική για τον Μάιο. Τρεις μήνες πριν! Εν μέσω κορωνοϊού, που δεν ξέρουμε ποιοι θα ζούμε μέχρι τότε. Αυτά τα σαΐνια θεωρούν ότι είναι γόνιμο το έδαφος για ψηφοθηρία. Μίλα μου για προτεραιότητες! Οι μισοί δεν θα έχουμε εμβολιαστεί μέχρι τότε, νομίζουν ότι αν η Κυριακή των εκλογών είναι ελεύθερη και ενδείκνυται για θάλασσα ή εκδρομή, θα χάσουμε την ώρα μας να πάμε να τους ψηφίσουμε. Λατρεύω τον τρόπο σκέψης τους.

Τέταρτον και θλιβερότατον. Έφτασα αισίως στην ηλικία κατά την οποία αυτοί που γεμίζουν τα ψηφοδέλτια είναι γνωστοί μου, συνομίληκοί μου, άνθρωποι που γνώρισα προσωπικά και έχω προσωπική άποψη για το ποιόν τους. Αυτή είναι μία νέα διάσταση απογοήτευσης. Όταν είσαι 20 χρονών στα μάτια σου οι πολιτικοί μπορεί να είναι διεφθαρμένοι, αλλά λόγω ηλικίας και απειρίας υπάρχει ένα πέπλο μυστηρίου γύρω τους. Νομίζεις ότι κάτι γνωρίζουν περισσότερο από σένα, που δεν είσαι σε θέση να αντιληφθείς. Όταν σαρανταρίζεις και έχεις φάει ψωμί κι αλάτι με τους καραγκιόζηδες οι οποίοι κατεβαίνουν στην αρένα, γίνεται όλο και πιο δυσβάσταχτη η πραγματικότητα.

Έχω συμμαθητές, συμφοιτητές, άντρες και γυναίκες που κατέρχονται στις εκλογές. Μακάρι να μπορούσα να σας πω ονομαστικά ιστορίες που να αποδεικνύουν τον χαμηλό δείκτη νοημοσύνης τους. Μπορώ να σας τα πω κατ’ ιδίαν. Κατά τα άλλα θέλω το κεφάλι μου ήσυχο και μηδέν μπλεξίματα μαζί τους. Έρχονται πολύ άσχημοι καιροί, να το θυμάστε.

Σκάψτε λαγούμι και κρυφτείτε.