Πρωινός Καφές Της Παρηγοριάς

Αν θέλεις να βιώσεις τι πα να πει απόλυτος τηλεοπτικός σουρεαλισμός,  πρέπει να κάτσεις να δεις το πιο πάνω βίντεο, από την επίσκεψη του θρυλικού «Πρωινού Καφέ» επί βασιλείας Ελένης Μενεγάκη, στην Κύπρο, το ομιχλώδες, πια, 1998.

Έχω ψηφιοποιήσει αρκετές κασέττες ως τώρα, δεν τις παραθέτω όλες εδώ εννοείται, και είχα αρκετές μέρες να εντοπίσω κάτι που να αξίζει ειδικής μνείας και ανάρτησης. Ιδού, όμως, που προέκυψε ένα βίντεο μνημείο, ένα πρόγραμμα που συνοψίζει το ελληνικό ντιενέι σε όλο του το μεγαλείο, ήτοι εθνικό δράμα συνδυασμένο περίτεχνα με μόδα μπικίνι, κυπριακό τταβά, και βλαχο-ποπ σουξέ από την, so hot back then, Στέλλα Γεωργιάδου.

Ντρέπομαι για τον τρόπο που προλογίστηκε η θυσία των Ισαάκ και Σολωμού με κόκκινο ξώβυζο φόρεμα της Μενεγάκη, επακολουθούμενη από μαγειρική της Βέφας στα Λεύκαρα. Λατρεύω πως από τους παραδοσιακούς βρακάδες αναπηδήσαμε στα ξεβράκωτα μοντέλα που λανσάρανε μπικίνι στην πισίνα. Τρελαίνομαι που οι μάνες των αγνοουμένων συμπιέστηκαν σε πρόγραμμα όπου η Στέλλα Γεωργιάδου τραγουδά μέσα στο τζακούζι «είμαι αποφασισμένη». Τι άλλο θέλετε πια;!

Ένας αχταρμάς αντάξιος της ύπαρξής μας, μία κατάσταση κλαυσίγελου.

Έχω μοντάρει την εκπομπή, έχω συρρικνώσει το τρίωρο πρόγραμμα σε περίληψη είκοσι λεπτών, απλά και μόνο για να θυμηθείτε την ατμόσφαιρα. Άλλωστε το 1998 δεν φαντάζει τόσο μακρινό στο μυαλό μας. Κι όμως, είναι! Γνωρίζω ότι τα είκοσι λεπτά τη σήμερον ημέρα είναι πολύτιμος χρόνος και τεράστια πολυτέλεια, αλλά αν είστε κάπου ξαπλωμένοι ακόμα, και απολαμβάνετε τις διακοπές σας, αξίζει να αφιερώσετε αυτόν τον χρόνο για να καταλάβετε πόσο άλλαξαν τα πράγματα σε πολιτικό επίπεδο σ’ αυτή τη χώρα από τον καιρό που άνοιξαν τα οδοφράγματα και έπειτα. Πόσο αλλοτριώθηκε αυτός ο λαός, πόσο εφησυχάστηκε, πόσο ξευτυλίστηκε, πόσο του αξίζει ο αφανισμός.

Πέραν τούτων, ορίστε μερικές αγαπημένες, προσωπικές λεπτομέρειες από το τι μεταδόθηκε:

+ Το μουσικό θέμα του προγράμματος με το σαξόφωνο. Πόσο νοσταλγικό!

+ Η κλασική στιχομυθία μεταξύ καλαμαρούς και Κύπριας όπου ρώτα η μια την άλλη αν της άρεσε η Κύπρος και κυρίως «τι έφαγε» κατά την εδώ επίσκεψή της.

+ Η διαπίστωση της Μενεγάκη ότι η Κύπρος στις αρχές Ιουνίου «είναι σκασμός, έχει 35 βαθμούς κελσίου, παιδιά!» Που να ξέραμε ότι είκοσι χρόνια μετά, 35 βαθμοί θα ισούνταν με το τίποτα, από τους 45 και πάνω αρχίζουμε να ανησυχούμε πλέον.

+ Η βαρεμάρα της Μενεγάκη όταν της εξηγούν τα της κυπριακής παράδοσης. Τα «ό,τι πείτε» που τους ξεστομίζει επειδή βαριέται να συζητά είναι δίχως άλλο, όλα τα λεφτά. Μου θυμίζει εμένα σε αντίστοιχες περιπτώσεις. "Πάμε να δούμε τον χορό του ποτηρκού", και "Πολλά γλέντια έχετε στην Κύπρο, πολλά!" Κεφάλι καζάνι θα έκανε η γυναίκα από το πολλύ νταούλι.

+ Η κακή τηλεόραση που είχε αρχίσει από τότε να καλλιεργείται. Να ομιλεί στην κάμερα η μάνα του αγνοουμένου και παράλληλα να τρέχει σουπεράκι, "κερδίστε κρουαζιέρα στην Αίγυπτο ή στο Ισραήλ, 090-μπλα-μπλα-μπλα". Πραγματικά, ντρέπομαι. 

+ Η διαπίστωση της Μενεγάκη ότι η καλεσμένη, Στέλλα Γεωργιάδου, «έχει κάνει μεγάλη καριέρα στην Ελλάδα». Ναι, αν ορίζεις μεγάλη καριέρα τα δυο σουξέ που έβγαλε, προσυπογράφω. Πάντως, το «τώρα μου μιλάει» τα έβγαλε τα λεφτά του. Ακόμα μας ξεσηκώνει, ακόμα το τραγουδά η ίδια όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, και στα 80 της μ’ αυτό προβλέπω να ανοίγει το πρόγραμμα.

Είναι τρομερό ντοκουμέντο το όλο πράμα, δείτε το.