Μπρέξιτ Φωτιά Στη Στράτα Μου

Το πόσο απολαμβάνω τον χαμό που γίνεται στην Αγγλία με το Μπρέξιτ δεν περιγράφεται.

Έχουν συνειδητοποιήσει και οι ίδιοι ότι το συμφέρον τους υποδεικνύει παραμονή στην ΕΕ αλλά η ψωροπερηφάνεια τους δεν τους επιτρέπει να το παραδεχτούν. Ροκανίζουν χρόνο, περιπλέκουν τα πράματα ώσπου να μας ανακοινώσουν ότι άκρη δεν βγάζουν και πως το Μπρέξιτ αναβάλλεται. Να προσέξετε, παρακαλώ, τις λέξεις που θα χρησιμοποιήσουν. Ουδέποτε θα σου πουν ότι το Μπρέξιτ ματαιώνεται. Δεν θα παραδεχτούν ήττα. Θα σου πουν ότι το Μπρέξιτ «αναβάλλεται». Και ως γνωστόν, ουδέν μονιμότερον… Ώσπου να επανέλθει το θέμα στις καλένδες, θα έχουν πεθάνει και τα εγγόνια μας.

Είχα πάει σε ένα γάμο, και μην ρωτάς πώς και γιατί, με έβαλαν να καθίσω στο ίδιο τραπέζι με έναν Άγγλο που ήταν πρέσβης του ΗΒ σε μία τρίτη χώρα. Συμπαθέστατος, ευγενέστατος, είχε και μία τσαπερδόνα σύζυγο που χόρευε όλη νύχτα στην πίστα και με τραβούσε μαζί της. Λίγο πριν επιδοθούμε στα γνωστά, ρεζίλικα χορευτικά σαν μια παρέα, ανοίξαμε συζήτηση περί Μπρέξιτ. «You don’t think it’s gonna happen?» με ρώτησε. «Είμαι σίγουρος ότι δεν θα συμβεί» του απάντησα. Δεν είμαι βέβαια, ειδικός, ούτε μάντης. Αλλά έτσι όπως εξελίσσεται η ΕΕ, ποιος μπορεί πια να της γυρίσει την πλάτη; Λίγο European Law να διάβασες στα πλαίσια ενός τριμήνου, ξέρεις το γιατί. Ο πρέσβης, βέβαια, λόγω θέσης δεν μπορούσε να εκφραστεί. Αρκέστηκε σε ένα λακωνικό και ελαφρώς αμήχανο: «Well, Brexit is happening».  

Εντάξει. Άμα γίνει σφύρα μου. Όταν καταφέρετε να πείσετε τον μέσο Εγγλέζο ότι μπορεί να συνυπάρξει και με τις μπαναλαρίες της ανατολικής Ευρώπης τότε θα ανατραπεί και το Μπρέξιτ. Εδώ καταφέραμε και μετριάσαμε τον αρχαιο-ελληνικό τσαμπουκά του Έλληνα. Γιατί ο Εγγλέζος δεν μπορεί να αποδεχτεί ότι το αυτοκρατορικό του προφίλ θα μετουσιωθεί σε ευρωπαϊκό; Πόσο δύσκολο είναι πια να το χωνέψει! Και τι θα καταλάβετε αν μείνετε μόνοι σας; Υπάρχει κράτος τη σήμερον ημέρα που τα καταφέρνει μόνο του; Ειδικά με τον κόσμο να έχει συρρικνωθεί σε μέγεθος αμοιβάδας; Δεν βλέπετε τι γίνεται; Θα κάνουν ντου Κινέζοι, Ρώσοι, Αράπηδες, δεν θα ξέρουμε από πού μας ήρθε. Καλύτερα μαζί.

Η Ευρώπη εξελίσσεται σε υπερκράτος. Μπορεί να μην ζήσουμε να το χαρούμε, αλλά που να χτυπιέστε χάμω, δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής. Αυτά ήταν ευρήματα εργασιών δικών μου όταν ακόμα σπούδαζα, προ αμνημονεύτων χρόνων. Έκτοτε πέρασαν και δεκαπέντε χρόνια. Βασικά, η ΕΕ είναι ήδη κράτος, αλλά δεν το ξέρει. Δεν το λέμε ανοιχτά για να μην πάθουν κρίσεις πανικού οι ευρω-σκεπτικιστές. Αν βάλει μπρος ο Μακρόν και τον ευρω-στρατό, τίποτα δεν μας σταματά. Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης θα είναι ένα βήμα πριν την ολοκλήρωση. Εμείς βέβαια θα είμαστε η Χαβάη της υπόθεσης, αλλά κάλλιο Χαβάη παρά κράτος-Χαϊβάνι όπως το υφιστάμενο.

Τέλος πάντων, όλα αυτά τώρα είναι κουβέντες και προσεγγίσεις του καφενέ. Μια φορά, ο πανικός στην Αγγλία είναι τα μάλα διασκεδαστικός. Αποδεικνύει ότι όταν είσαι νησί, είσαι αλλού ξημερωμένος. Έξ ιδίων και ηλιθίων τα αλλότρια.