Ένα Θρυλικό Αϊσιχτίρ

Μία από τις πιο θριαμβευτικές στιγμές της ζωής μου ήταν ένα «αϊσιχτίρ μωρή μαλακισμένη» που ξεστόμισα από τηλεφώνου στη διευθύντρια της εταιρείας που εργαζόμουνα, λίγο πριν μαζέψω τα πράγματά μου και παραιτηθώ αυτοστιγμεί. Με είχε πάρει στο τηλέφωνο και με απείλησε ότι θα με απέλυε αν επαναλάμβανα ένα τυπογραφικό λάθος που είχα κάνει, ομιλώντας μου σε ένα τόνο και σ’ ένα ύφος που δεν μπορούσα να ανεχθώ έστω κι αν το φταίξιμο ήταν 100% δικό μου. Η αλήθεια είναι ότι είχαν μαζευτεί πολλά με δαύτην από προηγουμένως, αλλά εκείνο το τηλεφώνημα ξεχείλισε το ποτήρι. Ήρθε στην κατάλληλη στιγμή ώστε το «αϊσιχτίρ» να γεμίσει τα πνευμόνια μου και να εκραγεί από το στόμα μου σαν λάβα ηφαιστείου που καίει τα πάντα στον διάβα της.

Έντεκα χρόνια μετά ψιλό-μετανιώνω για τον αγενή τρόπο που συμπεριφέρθηκα και τον αυθόρμητο τρόπο με τον οποίο χειρίστηκα την κατάσταση, αλλά τότε, στα 28 μου χρόνια έδρεπα δάφνες! Έρχονταν οι συνάδελφοι μου, με αγκαλιάζανε και με φιλούσανε, λέγοντας μου «μακάρι να μπορούσαμε να της τα πούμε κι εμείς ένα χεράκι!» Ακόμη και σήμερα όταν μερικοί με συναντούν έξω μου λένε ότι εκείνο το «αϊσιχτίρ» έμεινε στην ιστορία της εταιρείας και το θυμούνται συχνά με νοσταλγία, τόσα χρόνια μετά.

Λίγους μήνες μετά την παραίτηση πήγα για συνέντευξη σε μια άλλη εταιρεία και όταν με ρώτησαν γιατί έφυγα από την προηγούμενη, δεν απάντησα καθόλου διπλωματικά. Με τη γνωστή μου αφέλεια και την ακόμα πιο γνωστή μου γλωσσοδιάρροια τους εξιστόρησα όλη την κατάσταση με το νι και με το σίγμα, και τελείωσα με ένα «συγγνώμη, αλλά το αϊσιχτίρ της άξιζε και με το παραπάνω εκείνη την ώρα! Δεν συνηθίζω να μιλάω έτσι, αλλά τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και ούτω καθεξής!» Ο διευθυντής της νέας εταιρείας μου χαμογέλασε, αλλά δεν σχολίασε τίποτα. Εννοείται ότι προσλήφθηκα και θεωρώ ότι αυτή μου η ειλικρίνεια προσμέτρησε θετικά.

Να μην το φοβάστε το αϊσιχτίρ. Ομοίως, να μη φοβάστε ούτε το «συγγνώμη», ούτε το «με συγχωρείτε», αν πιστεύετε ότι πρέπει να το πείτε. Να εκφράζεστε. Αν ο άλλος γνωρίζει ότι δεν μασάτε τα λόγια σας θα σκεφτεί δυο φορές να σας προσβάλει. Κι αν ξέρει ότι θα αναλάβετε το μερίδιο της ευθύνης σας, και θα απολογηθείτε θα σας σεβαστεί. Μας έλεγε πρόσφατα και μια άλλη φίλη μας ότι τις προάλλες προσλήφθηκε σε μια εταιρεία όπου η προϊσταμένη είναι μία γνωστή, φουλ μαλακισμένη, απ’ αυτές τις τιποτένιες που ποζάρουν στα περιοδικά της χώρας. Την πρώτη μέρα στη δουλειά η προϊστάμενη την περιφρόνησε. Τη δεύτερη μέρα η υπάλληλος πέρασε μπροστά της και την περιφρόνησε κατά τον ίδιο τρόπο λέγοντάς της «οδόντα αντί οδόντος» ή τέλος πάντων κάτι παραπλήσια πνευματώδες. Έκτοτε η υπάλληλος κέρδισε τη συμπάθειά της προϊσταμένης για το "θράσος" της.

Να έχετε ανάστημα. Να διεκδικείτε την αξιοπρέπειά σας και να μην φοβάστε, γιατί και ο Θεός φοβέρα θέλει. Θα σας διώξουν μια μέρα; Χάρη θα σας κάνουν! Ποιος θέλει να δουλεύει για μαλάκες;! Να τους το υπογραμμίζετε με κάθε ευκαιρία! Ποιος-Θέλει-Να-Δουλεύει-Για-Μαλάκες;

Εν τω μεταξύ, να σου πω ότι με τη διευθύντρια που ασσιχτίρησα έχουμε βρεθεί αρκετές φορές έκτοτε σε διάφορα περιβάλλοντα, φιλικά και μη, και το κλίμα μεταξύ μας ήταν εξαιρετικό. Οπότε, ναι, πραγματικά το πιστεύω ότι κατά βάθος τα αφεντικά τη γουστάρουν τη μπάτσα τους.

Μην τα φοβάστε!