Bubble Bubble

Ήρθε επίσκεψη η ξαδελφούλα του γιου μου από την Αθήνα και ζούμε σε αλλοπρόσαλλους ρυθμούς. Το σπίτι έχει τώρα δύο παιδάκια που όσο πιο κοντά προσπαθούμε να τα φέρουμε τόσο περισσότερο τσακώνονται, κι έτσι έχω αναλάβει διαρκή ρόλο διαμεσολαβητή. Σήμερα που είναι Σάββατο και προβλέπεται μακρά η μέρα αποφάσισα να πάω να αγοράσω κάτι παιχνίδια που παράγουν σαπουνόφουσκες για να τους απασχολήσω όλο το απόγευμα.

Πάω στο γνωστό και μη εξαιρετέο κατάστημα παιχνιδιών της περιοχής και λέω στην υπάλληλο:

«Ψάχνω κάτι πλαστικά πλαίσια τα οποία βουτάς σε σαπουνόνερο και παράγουν φούσκες άμα τα φυσάς!»

«Μάλιστα. Όλα τα bubble toys βρίσκονται εκεί».

Παύση ενός δευτερολέπτου. Με το που ακούω τη φράση ‘bubble toys’ από τη μυστακοφόρα κυπριοπούλα υπάλληλο ένιωσα μίαν ανεπαίσθητη νευρική ώση να διαπερνά το νευρικό μου σύστημα, αλλά δεν έδωσα σημασία.

«Ναι, αλλά αυτά που έχετε εκεί είναι πολύ μικρά σε μέγεθος και εγώ ψάχνω κάποια μεγαλύτερα».

«Χμ, δυστυχώς για bubble toys, ό,τι βλέπετε εδώ!»

Δεύτερη φορά που ακούω την ηλίθια φράση bubble toys μέσα σε ένα λεπτό. Δεν άντεξα!

«Τι bubbles και bubble toys μωρή αχλάδω;»

«Πώς είπατε;»

«Λέω! Τι bubbles και bubbles μου τσαμπουνάς; Είχες και στο τραγοχώρι σου ‘bubbles’, να σου φέξω έναν φούσκο ξεγυριστό να μάθεις να λαλείς τα bubbles, φούσκες!»

«Σας παρακαλώ, κύριε, τι τρόπος είναι αυτός;»

Πανικός στο παιχνιδάδικο - κόλαση στο Fame Story! Ένας άλλος, ελαφρώς τσιτσιφιόγκος υπάλληλος από το βάθος του καταστήματος θορυβήθηκε και έσπευσε στη σκηνή. Αμ, δεν πρόλαβε! Η συνάδελφός του ήταν ήδη δεμένη χειροπόδαρα, με το βρακί κατεβασμένο. Τσίριζε εις μάτην για βοήθεια, μα είχα προβλέψει να τη φιμώσω με κάτι παιδικά υφάσματα που χρησιμοποιούνταν στη βιτρίνα ως κουρτινούλες του σπιτιού της Μπάρμπι.

«Έλα εδώ κι εσύ να βλέπεις!» του είπα. Γύρισα προς το θύμα μου. «Κλάσε!» της είπα! «Κλάσε με ούλλη σου την δύναμη!»

Η υπάλληλος αναψοκοκκινισμένη και στα πρόθυρα της λιποθυμίας δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς παρά να υπακούσει. Σφίχτηκε λίγο και φρρρρουπ, αμόλησε μία κλανιά στον αέρα. Η κλανιά διαπέρασε το πλαστικό πλαίσιο που κρατούσα κοντά στα κωλομέρια της και σχημάτισε μία ωραιότατη σαπουνόφουσκα η οποία τώρα ίπτατο αγέρωχα εντός τους καταστήματος! «Ξανά-κλάσε!» την πρόσταξα σαν άλλος μίστερ γκρέι. Απανωτά τα ππούρτου ξεπηδούσαν από το κωλαράκι της, σαν σφαίρες από πενηντάρι πολυβόλο.

Την αρπάζω από τον κότσο των μαλλιών και της στρίβω το κεφάλι. «Κοίτα, αγγλολάγνα των δύο ευρώ, κοίτα! Bubbles! Πολλά bubbles! Ππππεεεεε! Πόσα bubbles!» Η υπάλληλος δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Έκλαιγε με αναφιλητά.  

Έτσι όπως την κρατούσα από τον κότσο την έριξα με δύναμη στο πάτωμα. "Φούσκες τις λαλούμεν, μαλακισμένη!" Σπαρταρούσε σαν ναρκομανής σε κρίση. Πέταξα ένα δεκάευρω πάνω στο ταμείο και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Λίγο πριν κλείσουν πίσω μου οι αυτόματες πόρτες γύρισα και την κοίταξα, ξευτιλισμένη και αποκαμωμένη στο πάτωμα με τον «Τζώρτζη» συνάδελφο από πάνω της που προσπαθούσε να την λύσει.

Τους προειδοποίησα: «Την επόμενη φορά που θα έρθω και θα ζητήσω μηχάνημα για φούσκες τζιαι θα μου τα πείτε bubble toys, τα ίδια θα έχουμε!»

Έφυγα και από εκείνη την ώρα είμαι με ένα χαμόγελο θριάμβου, απερίγραπτο!