Η Τηλεόραση Του 2018

Φίλοι και γνωστοί έχουν κατακλύσει το inbox μου στο Facebook με δεκάδες συνδέσμους από ειδήσεις του τύπου: «Επιστρέφουν στην ΕΡΤ τα ‘Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα’,» «Δεν θα το πιστεύετε ποια εκπομπή επιστρέφει στην ΕΡΤ» και τα τοιαύτα. Δεν απαιτούνται πάνω από πέντε δράμια νου για να αντιληφθεί κανείς ότι αυτές οι ειδήσεις δεν ευσταθούν για ένα πολύ απλό και εξόφθαλμο λόγο. Τα ‘Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα’ δεν ήταν παραγωγή της ΕΡΤ για να μπορεί να τα ανασταίνει όποτε της καπνίσει. Το εν λόγω πρόγραμμα ήταν μία συμπαραγωγή των EBU/UER της οποίας πρώτης εξακολουθεί να είναι απλά μέλος η ΕΡΤ.

Επειδή έχω ψάξει ενδελεχώς το ζήτημα παλιότερα και έστειλα άπειρα μέηλ πανταχόθεν για να ρωτήσω γιατί ένα τόσο κερδοφόρο και υπέροχο πρόγραμμα καταχωνιάστηκε στα χρονοντούλαπα των εθνικών ραδιοτηλεοράσεων, μπορώ να σου πω μετά βεβαιότητας ότι τα πνευματικά δικαιώματα των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα τα κατέχει μια  γαλλική εταιρεία μέχρι και το 2020. Η Γιουροβίζιον (EBU) από μόνη της δεν μπορεί να τα αναστήσει. Τουλάχιστον όχι με το φορμάτ/τίτλο/λόγκο που τα ξέραμε.

Παρόλα αυτά, η Γιουροβίζιον αναγνωρίζει πως οι συνθήκες ευνοούν την επιστροφή ενός τέτοιου προγράμματος και έκατσε και κατάστρωσε ένα νέο φορμάτ στα χνάρια των προαναφερθέντων παιχνιδιών το οποίο θα καταχώριζε νομικά ως δική της πατέντα. Πρόκειται για τα λεγόμενα Eurovision Super Games τα οποία ιδανικά θα έβγαιναν στον αέρα το 2018, και τα οποία θα προσομοίαζαν αρκετά στα γνωστά πρότυπα που όλοι ξέρουμε. Δυστυχώς, όμως, για να υποστηριχτεί μία τόσο φιλόδοξη εκπομπή απαιτούνταν η συμμετοχή τουλάχιστον δύο εκ των big5, όπως και στον διαγωνισμό τραγουδιού, δηλαδή της ιταλικής ΡΑΙ, του αγγλικού BBC, της ισπανικής TVE, της γερμανικής ARD και της γαλλικής FT. Πέραν της ιταλικής τηλεόρασης, καμία άλλη δεν εξέφρασε επιθυμία να στηρίξει την πρωτοβουλία. Κάποιες μικρότερες χώρες που εκδήλωσαν εκ πρώτης όψεως ενδιαφέρον συμμετοχής (Σερβία, Ελλάδα, Πορτογαλία), δεν αρκούν ώστε να βγει το μπάτζετ. Επομένως, τα Eurovision Super Games που θα αποτελούσαν πακέτο μίας νέας σειράς καινούριων προγραμμάτων της Γιουροβίζιον (φέτος το καλοκαίρι βγήκε και ο πρώτος διαγωνισμός τραγουδιού για ευρωπαϊκές χορωδίες και κέρδισε η Σλοβενία), μπήκε στο ψυγείο.

Αυτό ήταν το αγαπημένο μου παιχνίδι έβερ από την σειρά του 1993. Ελβετικής προελεύσεως, το περιβόητο 'φοντού' όπου οι παίχτες καλούνταν να μαζέψουν μέσα από το τεράστιο κατσαρολικό το ψωμάκι με το χρώμα της ομάδας τους. Περιττό να πω ότι στα 13 μου, έπαιξα το ίδιο παιχνίδι στην αυλή της γιαγιάς μου, γεμίζοντας ένα βρεφικό μπάνιο με αφρό ξυρίσματος και καλώντας τους φίλους / ξαδέλφια μου, που είχαν συγκροτήσει ομάδες, να βουτάνε μέσα με το κεφάλι και να ψαρεύουν με το κουτάλι που είχαν στο στόμα διάφορα αντικείμενα. Όταν ήρθαν οι γονείς τους να τους μαζέψουν δέχτηκα λεκτικές επιπλήξεις επειδή ήταν όλοι τίγκα στον αφρό, βρωμούσαν, και έπρεπε να σπεύσουν άρον-άρον στο μπάνιο. Όλα ξινά μου τα βγάζανε παιδιόθεν. 

Η ΕΡΤ, βεβαίως, γνωρίζει τη δυναμική που αναπτύχθηκε γύρω από τέτοιου είδους προγράμματα εξ αιτίας του Survivor. Το οποίο μόνο Survivor δεν ήταν. Πιο πολύ έμοιαζε με λαογραφικά παιχνίδια στην πλατεία του χωριού ανήμερα του Πάσχα, παρά με σκληρές δοκιμασίες επιβίωσης. Το ντελίριο που ακολούθησε με παιδιά να χωρίζονται σε Μαχητές και Survivors και να παίζουν στις αυλές τα αντίστοιχα παιχνίδια ήταν ομολογουμένως το καλύτερο μομέντουμ για να επανέλθουν ‘Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα’ με ελληνικό στίγμα. Και αυτό είναι που μηχανεύονται στην Αγ. Παρασκευή. Μάλλον ένα φτηνό-πρόγραμμα στο οποίο δήμοι και κοινότητες από όλη την Ελλάδα θα διαγωνίζονται σε δοκιμασίες τύπου Survivor. Εξ ου και το «Επιστρέφουν τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα» στους διάφορους αδιάφορους τίτλους ειδήσεων.

Εμένα αυτό που με παραξενεύει είναι γιατί έπρεπε να δούμε στις οθόνες μας τον Ντάνο και τη Βαλαβάνη για να εκτιμήσουμε την αξία του εν λόγω είδους προγράμματος. Ήδη από το 1993 έφερναν ψηλές θεαματικότητες τέτοια τηλεπαιχνίδια. Και όσα παρόμοια προγράμματα προβλήθηκαν κατά καιρούς από άλλα κανάλια (Wipe Out και Το Μεγαλύτερο Παιχνίδι του Κόσμου με τη Μπουλέ στον ΑΝΤ1), είχαν αξιοπρεπέστατη πορεία. Θα σου εξηγήσω αμέσως, όμως, γιατί το Survivor ήρθε κι έδεσε. Επειδή περιείχε το sex factor. Αλλιώς είναι να βλέπεις τον Κανέλλο απ’ την Πάτρα με το μπλε-ηλεκτρίκ, ελαστικό κορμάκι να βουτά στα νερά με μάσκα παπάκι ή κουνελάκι, κι αλλιώς να βλέπεις τους πρησμένους Ντάνο, Βασάλο και σπαλιάρα -που έχουν τη φλέβα τούμπανο- να βουτάνε στα νερά παρέα με την κάθε φρεσκομαυρισμένη, καλλίγραμμη γκόμενα. Να μου το θυμηθείτε, σε όλα τα νεοσύστατα τηλεπαιχνίδια αυτού του τύπου θα κυριαρχεί το γυμνό, γιατί όπως και να το κάνουμε ο κόσμος θέλει να παίρνει μάτι, ενώ η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση περνάει κρίση, θεωρείται μπανάλ και ολίγον γκέι.

Ας επιστρέψουμε στα της Γιουροβίζιον όμως. Όπως έγραψα πιο πάνω, μπορεί τα Eurovision Super Games να αναβάλλονται για την ώρα, άλλα πρότζεκτς όμως προχωρούν ακάθεκτα. Ο πρώτος Eurovision – Asia διαγωνισμός τραγουδιού παίρνει σάρκα και οστά μέσα στο 2018 κατευθείαν από το Σύδνεϋ της Αυστραλίας. Η ιδέα να επεκταθεί ο ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού της Γιουροβίζιον και στην Ασία, δεν είναι καινούρια, γεννήθηκε εδώ και δέκα χρόνια. Μάλιστα, το εγχείρημα είχε διαφημιστεί πολύ το 2008 και 2009, αλλά πάντα κάπου σκάλωνε, κυρίως στο γεγονός ότι η διαφθορά που χαρακτήριζε τα εθνικά κανάλια πολλών χωρών της Ασίας αποτελούσε τροχοπέδη για την πραγματοποίηση του διαγωνισμού. Για να καταλάβετε, κάποιες χώρες αρνούνταν να βρεθούν στην ίδια σκηνή και να διαγωνιστούν με άλλες που τις θεωρούν εχθρικές. Ρεζιλίκια που βιώσαμε και στον ευρωπαϊκό διαγωνισμό βέβαια, κυρίως τη δεκαετία του ’70, αλλά και πιο πρόσφατα με τις χώρες του Καυκάσου.

Η Γιουροβίζιον είδε και απόειδε με τους Κινέζους και τους Κορεάτες που δεν μπορούσαν να συνεργαστούν μεταξύ τους και πολύ έξυπνα και περίτεχνα έφερε τους Αυστραλούς να βγάλουν το φίδι από την τρύπα. Η αυστραλέζικη συμμετοχή το 2015 επ’ ευκαιρία των 60 χρόνων του ευρωπαϊκού διαγωνισμού δεν ήταν τυχαία. Τους προσκάλεσαν ξεπίτηδες να συμμετάσχουν, να μάθουν τη δουλειά, και όντας το μόνο κράτος-ήπειρος που φέρνει πιο κοντά στα ευρωπαϊκά ιδεώδη και μπορεί να διαφυλάξει την όποια αντικειμενικότητα του διαγωνισμού, να τους το πασάρουν με τρόπο. Εκεί λοιπόν που παρακαλούσαν τους Κινέζους και τους Ινδούς να στηρίξουν την πρωτοβουλία και δεν έβγαινε άσπρος καπνός, ήρθαν οι Αυστραλοί και είπαν «αφήστε, θα το διοργανώσουμε εμείς με ιδιωτικά κανάλια και κονδύλια, και απολιτίκ όρους και προϋποθέσεις.» Έτσι λοιπόν, η πρώτη Eurovision-Asia θα λάβει χώρα κάποτε το 2018 (ακόμη δεν ορίστηκαν ημερομηνίες), θα διαγωνιστούν 20 χώρες της Ασίας και νησιά της Ωκεανίας, και αν δέσει το γλυκό θα καταστεί παράδοση κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Αυτή είναι η τηλεόραση που μας έρχεται το 2018, αυτή είναι η τηλεόραση που θα ήθελα να δουλεύω, να είμαι μέρος της, να είναι δική μου τέλος πάντων, και αυτή είναι η τηλεόραση που τελικά απλά θα χάσκω από τον καναπέ μου τυλιγμένος την κουβέρτα.