Ένα Μικρό Post Για Τον Στάθη Ψάλτη

Ο Στάθης Ψάλτης ήταν ο ηθοποιός της βιντεοκασέτας που μεγάλωσε μια ολόκληρη γενιά. Τη γενιά μου. Μπορεί να έπαιξε καταπληκτικά και άλλα θεατρικά είδη, η ερμηνεία του στην Επίδαυρο θεωρείται μνημειώδης, αλλά ας μην κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας, σαν ηθοποιός της βιντεοκασέτας καθιερώθηκε στη συνείδησή μας.

Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου δεν μας άφηναν να βλέπουμε Στάθη Ψάλτη. Ήταν «βρωμόστομος» και βάσει των μεγάλων, επηρεαζόμασταν και υιοθετούσαμε το λεξιλόγιό του. Βέβαια, προκειμένου να τους αφήσουμε στην ησυχία τους συνέχιζαν να μας επιτρέπουν να νοικιάζουμε τις κασέτες του από το βίντεο κλαμπ. Οι ταινίες του συντρόφευαν ολόκληρα σαββατοκύριακα τα οποία περνούσαμε στο σπίτι της γιαγιάς με τα ξαδέλφια μου. Τις ταινίες τις βλέπαμε τη μία μετά την άλλη, back to back.

Στα καλοκαιρινά μας ταξίδια στην Αθήνα πάντα ζητούσα να με πάνε να δω τον Στάθη Ψάλτη στο θέατρο. Δεν είχα αφήσει Δελφινάριο για Δελφινάριο εκείνη την εποχή. Θυμάμαι και μερικούς τίτλους: «Αγαπάς τη Γελάδα; Απόδειξη!», «Καυκαλήθρες και Τσιτσίραυλα», «Έλληνες είστε και φαίνεστε». Την τελευταία την είχα δει σε έξοδο από την Ίλη ΥΕΑ το 1998.

Τα τελευταία χρόνια στεναχωριόμουν που τον έβλεπα να ξευτυλίζεται σε κάτι φτωχές, από κάθε άποψη, παραστάσεις στον Οθέλλο της Λεμεσού. Οι δε σπάνιες συνεντεύξεις του που πετύχαινα πού και πού στη Μενεγάκη παρουσίαζαν άνθρωπο με κατάθλιψη. Απέφευγα να τον δω.

Σήμερα που έμαθα ότι πέθανε στεναχωρήθηκα.

Ήσουν μία ένοχη απόλαυση Στάθη Ψάλτη. Σε ευχαριστώ.

Και επειδή ξέρω ότι αυτές τις μέρες θα πήξουμε στα «Κούλα, πολύ κωλόπαιδο ο Κυριάκος», εγώ λέω να παραθέσω τη δική μου αγαπημένη σκηνή του Ψάλτη που δεν αποθεώθηκε όσο της άξιζε (Ξεκινά στο 1'50''):

Χα,χα,χα,χα! «Φίλοι Ρωμαίοι!» «Βρε, τι Ρωμαίοι, απ’ τα Σεπόλια είναι οι άνθρωποι!» Όποτε το δω, γελώ σαν να είναι η πρώτη φορά!