Η Δικτατορία Του Βυζιού

Εχτές ήταν μία υπέροχη μέρα!

Πήγαμε στον παιδίατρο και τι μας είπε;! Χαράς ευαγγέλια! Ο μικρός μας ΔΕΝ έβαλε τα γραμμάρια που έπρεπε να είχε βάλει στο διάστημα των 15 ημερών που μεσολάβησε. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό;

Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τρώει συμπλήρωμα γάλακτος με φόρμουλα (=το γάλα σκόνης που αγοράζουμε από το σουπερμάρκετ, μην νομίζεις - κι εγώ τώρα τα μαθαίνω αυτά τα κβαντικά), πράγμα που σημαίνει ότι σταδιακά αφήνουμε κατά μέρος το βυζί και πιάνουμε το μπιμπερό.

Που σημαίνει, περαιτέρω, ότι θα βρούμε ομαδικώς την υγειά μας. Και το μωρό θα τρώει και θα χορταίνει, και η μάνα του θα αναθαρρέψει ψυχολογικά αφού δεν θα ξημεροβραδιάζεται με το βλέμμα στο υπερπέραν αδυνατώντας να ελέγξει κατά πόσον το παιδί της έχει φάει επαρκώς, και ο πατέρας θα ευτυχίσει αφού ως στυλοβάτης θα έχει διασφαλίσει την ψυχική υγεία του ιδίου και της οικογένειάς του.

Ποιο είναι το πρόβλημα;

Υπάρχει μία συμμορία στην Κύπρο, ή αν θέλετε καλύτερα, «συμ-μωρία» που αποτελείται από νευρασθενικές γυναίκες που υπερασπίζονται τον θηλασμό μέχρι θανάτου. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αμφισβητώ τα πλεονεκτήματα του θηλασμού τόσο για το βρέφος, όσο και για τη μητέρα. Θεωρώ εκ των ων ουκ άνευ ότι κάθε νέα μητέρα θα θηλάσει. Αλλά όπως όλα τα πράγματα στην Κύπρο, έτσι κι αυτό, έχει υπερβεί τα μέτρα του φυσιολογικού και πέρασε στη σφαίρα της ψύχωσης. Μην ακούσουν οι κυράτσες ότι μία μητέρα δεν θηλάζει ή ότι σταμάτησε σταδιακά να θηλάζει για τον Χ, Ψ λόγο, ακούει τα εξ αμάξης: Κήρυγμα, διδασκαλία, προσηλυτισμός, εξορκισμός, με αποτέλεσμα η μητέρα που δυσκολεύεται να τα καταφέρει, να πέφτει σε κατάθλιψη και να αισθάνεται «κακή μάνα».

Αν έχεις γνωρίσει τέτοιες νευρασθενικές κυρίες θα συμφωνήσεις μαζί μου ότι είναι το ίδιο αντιπαθητικές όσο κι άλλες διαταραγμένες κοινωνικές ομάδες που για κάποιο λόγο θεωρούν ότι θα «κλείσουν τα μάτια» μόνο αν διορθώσουν τα κακώς έχοντα της κοινωνίας μας. Δεν αρκούνται στο να επωφεληθούν οι ίδιες από τα πλεονεκτήματα αυτού που πρεσβεύουν και να σκάσουν, πρέπει να μεταλαμπαδεύσουν με το ζόρι τη φώτισή τους γιατί θεωρούν πως έχουν θεάρεστη αποστολή να επιτελέσουν, ώστε να κερδίσουν επάξια τον τίτλο του Αρχαγγέλου στον παράδεισο.

Γνωρίζεις τη συμπάθεια που τρέφω σε κάθε μορφή κρυπτό-φασισμού που εκδηλώνεται από τη κακογαμησιά του καθενός, και στην περίπτωση του θηλασμού, της κάθε μίας. Στο μυαλό μου είναι ήδη όλες σφαγμένες σε στοίβες σε ένα καμένο χωράφι.

Έτσι που λες, ξεκίνησε η μεταβατική περίοδος από το στήθος στο μπιμπερό. Χάρηκε και ο μπέμπης που για πρώτη φορά χόρτασε, καρδάμωσε, ηρέμησε και κοιμήθηκε χωρίς να χρειαστεί να του τραγουδήσω τα best of του Broadway προηγουμένως, χάρηκε και ο υποφαινόμενος που επιτέλους μπορεί να ελέγξει πρακτικά το πόσο τρώει ο γιος του και, προ πάντων,  που θα διασωθεί το στήθος της συζύγου του που ως γνωστόν, του ανήκει. Μόνο η μητέρα αισθάνεται μουδιασμένη, κυρίως γιατί θα πρέπει να αντιμετωπίσει και να «απολογηθεί» στις ορδές των πιο πάνω κακούργων.

Αλλά ας τολμήσουν να πουν κουβέντα μπροστά μου και τις περιμένει μεγάλο δώρο.