Τα Στρουμφάκια Χορεύουν Καρσιλαμά

Σήμερα το μεσημέρι ανακάλυψα ότι στο Ντουμπάι χτίζεται ένα τεράστιο θεματικό πάρκο, στα πρότυπα της Ντίσνεϊλαντ, το οποίο θα λέγεται Motiongate. Ιδού ο πολύ ενδιαφέρων χάρτης του:

Όπως μπορείς να διακρίνεις, το πάρκο θα χωρίζεται και αυτό σε διάφορες ζώνες, όπως για παράδειγμα στο Lionsgate, στη χώρα των κινουμένων σχεδίων της Dreamworks, στα Sony Pictures Studios, και τέλος, σ’ αυτό που λύγισε την καρδούλα μου περισσότερο: Στο στρουμφοχωριό! Στον μπλε παράδεισο!

Με το που είδα ότι χτίζεται ολόκληρο στρουμφοχωριό, άρχισα να ψάχνω εισιτήρια για το Ντουμπάι. Ποτέ μου δεν θέλησα να ταξιδέψω στο Ντουμπάι. Ίσως γιατί αποτελεί αγαπημένο προορισμό των Κυπρίων και ως γνωστόν, απεχθάνομαι οτιδήποτε μου προκαλεί συνειρμούς με το συνάφι μας. Ακούω πολλούς που πετάγονται εκεί για ψώνια, λες και δεν βολεύει να πεταχτούν δυο ωρίτσες στην Ιταλία και τη Γαλλία που βρίσκονται πιο κοντά μας, να ψωνίσουν αφού λύσσαξαν, αλλά να δουν και κάνα μουσείο. Πρέπει σώνει και καλά να πάνε στις αραπιές, που παρέχουν μόνο αυτά που τους ενδιαφέρουν: Φαΐ και ψώνια. Έτσι είναι όμως, ο καθένας ταξιδεύει εκεί που νιώθει πιο οικεία.

Τέλος πάντων. Να, λοιπόν, που το στρουμφοχωριό έβαλε το Ντουμπάι στις ισχυρές υποψηφιότητες για ένα από τα επόμενα ταξίδια μας. Μπήκα στο σάιτ του εν λόγω πάρκου και παρακολούθησα βιντεάκια, είδα φωτογραφίες, και κάπου εκεί μου ήρθε και το εγκεφαλικό. Κοίτα εδώ φωτογραφία να φρίξεις:

Το σπίτι-μανιτάρι με δυο ψηφιακούς Άραβες μπροστά, κανονικά με κελεμπία, μπούρκα, τζίχαμπ, ρίχαμπ πώς διάολο τις λένε, να ποζάρουν φόρα παρτίδα, ενδεικτικά για το τι μας περιμένει.

Δεν χρειάζεται να σου πω ότι ξενέρωσα στο δευτερόλεπτο. Δεν ήθελα που δεν ήθελα να πάω να ψηθώ στους 50 βαθμούς μιας χώρας που δεν διαθέτει απολύτως καμία πολιτιστική κληρονομιά , τώρα θα πάω να απομυθοποιήσω και τα στρουμφάκια σε ένα πάρκο όπου το 90% του κόσμου θα είναι ντυμένοι έτσι; Επειδή το είπε ο Αλλάχ; Όχι μάνα μου! Καλά είμαστε και εδώ, στα αβγά μας, με το παραδοσιακό Παπαφιλίππου μας, με το φτηνιάρικο Extreme Park του Στροβόλου μας... Να παίρνω εκεί τα παιδιά μου όταν με το καλό αποκτήσω, και είμαστε κομπλέ.

Μα είναι δυνατόν; Στρουμφοχωριό με κελεμπίες; Εδώ με ξενίζει το γεγονός ότι στο Παρίσι ο Μίκυ και ο Ντόναλντ μιλάνε Γαλλικά. Είναι δυνατόν τώρα να περιφέρομαι ανάμεσα στη Στρουμφίτα και τον Ξευτέρη και τριγύρω μου να βλέπω αυτό το λυπητερό θέαμα και να ακούω χάλλα-χούλλα, χάλλα-χούλλα, γιάλλα, γιάλλα; Όχι. Είπα όχι! Γι’ άλλα μάτια εγώ πονάω, γι’ άλλα μάτια ξενυχτάω, πίνω μα δεν τα ξεχνάω, γι’ άλλα, γι’ άλλα!

Σημείωσε ότι έχω το ίδιο πρόβλημα και με τη νέα Ντίσνεϊλαντ που άνοιξε στη Σαγκάη της Κίνας. Δεν τα έμαθες; Η πιο υπερσύγχρονη Ντίσνεϊλαντ του κόσμου άνοιξε τον περασμένο Ιούνιο στη Σαγκάη. Η έκτη στη σειρά. Ναι, είναι η πιο μικρή σε μέγεθος απ' όλες, αλλά διαθέτει μια τεχνολογία που σε αφήνει μαλάκα. Μόνο και μόνο να δεις με τι υπέροχα εφέ σχεδίασαν τους «πειρατές της Καραϊβικής» θα αψηφίσεις κάθε εφιάλτη που σου δημιούργησαν οι συμφοιτητές σου οι Κινέζοι όποτε μαγείρευαν στην κουζίνα της εστίας και θα σπεύσεις να την επισκεφτείς. Σοκ, όμως! Έκθαμβος παρατήρησα ότι όλα τα τρενάκια, όλες οι διαδρομές, όλα τα happenings στην εν λόγω Ντίσνεϊλαντ, είναι στα κινέζικα. Ούτε καν σε διγλωσσία όπως στο Παρίσι. Κινέζικα 100%. Οι ταμπέλες είναι γραμμένες και στα αγγλικά, έτσι για το ξεκάρφωμα, αλλά οι χαρακτήρες, οι προβολές, τα βίντεος τα πάντα, είναι στα Κινέζικα και μόνον. Φαντάζεσαι πόσο με κόφτει να πάω τώρα… Κοίτα εδώ τον Τζακ Σπάρροου που έμαθε Κινέζικα:

Αν θα χτίσεις θεματικό πάρκο, μάνα μου, το χτίζεις στη γλώσσα που του αρμόζει. Δεν είναι δυνατόν να χαλάς τη φαντασίωση σε τόσες χιλιάδες κόσμου! Ακούς εκεί, κινέζικα, αραβικά, μπούρκες, λαχματζούν και λουκουμάδες. Τι άλλο έμεινε να ζήσουμε πια; Τον Ροζ Πάνθηρα να μιλά ζουλού; Αίσχος!