The Rules

Έφυγα από την Κύπρο όπου η κουλτούρα μας επιτάσσει όπως έχουμε τους Νόμους γραμμένους στα παπάρια μας, και ήρθα στο άλλο άκρο. Στην απόλυτη τυπολατρεία. Το τι τραβάω και δεν το μαρτυράω καθημερινά, δεν περιγράφεται. Εδώ πέρα τηρούν τους Νόμους και τους Κανονισμούς τόσο πιστά που ώρες-ώρες νομίζεις πως δεν έχεις απέναντί σου ανθρώπους, αλλά ρομπότ.

Φερ’ειπείν, τους ενοχλεί να χρησιμοποιώ selfie stick ενόσω βρίσκομαι πάνω στο τρενάκι εν κινήσει, αλλά δεν τους ενοχλεί αν χρησιμοποιώ το χέρι μου που είναι εξίσου μακρύ, για να κάνω ακριβώς το ίδιο πράγμα. Επικαλούνται λόγους ασφαλείας, αλλά πιο πολύ νοιάζονται για το γράμμα του κανονισμού, παρά για την ουσία. Αν το θέμα είναι η ασφάλεια μου, τότε άσε με να κινηματογραφώ με το stick, παρά να αναγκάζομαι να βγάζω το χέρι μου έξω σαν γερανό και να κινδυνεύω να το κόψω. No sir! Λέει ο Νόμος ‘όχι’ στα selfie sticks, τέλος!

Γίνεται παρέλαση με χαρακτήρες του Ντίσνει. Ξαφνικά σταματούν τα άρματα, κατεβαίνουν οι χαρακτήρες από πάνω, σμίγουν με τον κόσμο και αρχίζουν να χορεύουν όλοι μαζί. Γίνεται τεράστιο πανηγύρι. Προσπαθείς να βγάλεις φωτογραφία με τον Χ,Ψ χαρακτήρα που βρίσκεται μπροστά σου, μα όχι! Σε σταματά ο σεκιουριτάς επειδή “Now it’s time to dance with the characters, no pictures please. Check out the park timetable for picture-time with them.” Κοντολογίς, άλλη ώρα φωτογραφιζόμαστε, άλλη ώρα χορεύουμε, άλλη ώρα *όμαστε! Συνδυασμός εργασιών δεν γίνεται!

Το αποκορύφωμα συνέβη χθες βράδυ. Δειπνήσαμε σε ένα εστιατόριο στο Downtown Disney, ωραιότατο, διακοσμημένο με δεινόσαυρους. Φεύγοντας, μπαίνοντας στο λεωφορείο για επιστροφή στο ξενοδοχείο ανακάλυψα πως ξέχασα την βιντεοκάμερά μου κάτω από το τραπέζι του εστιατορίου. Είδα τον ουρανό σφοντύλι! Μόλις το αντιλήφθηκα και ενώ το λεωφορείο δεν πρόλαβε να ξεκινήσει, ο οδηγός αρνούνταν να με κατεβάσει επί τόπου επειδή, “the doors are closed, and they will open at the next station.” Μέχρι τον επόμενο σταθμό, χαιρέτα μου τον Πλάτανο, χαιρέτα μου και την κάμερα που θα μοσχοπουληθεί εκατό φορές στο eBay ώσπου να την εύρω!

Αντί να ανοίξει την πόρτα να κατεβώ να τελειώνουμε, προτίμησε να με έχει στο περίμενε, να κάνω τον γύρο όλων των ξενοδοχείων και να επιστρέψω με πίεση 250 στο ίδιο σημείο, γιατί έτσι λέει ο κανόνας.

Μισή ώρα αργότερα, αφού διένυσα άσκοπα όλη την περίμετρο του Walt Disney World, έφτασα στο εστιατόριο τρεχτός και λαχανιασμένος, το οποίο εστιατόριο ετοιμαζόταν να κλείσει. Είχε κόσμο μέσα κι έτρωγε, αλλά είχαν κλειδώσει τη πόρτα για να μην μπει μέσα άλλος. Βαράω την πόρτα:

- Ανοίξτε μου να μπω!

- (Μου κάνει νόημα η μάνατζερ ότι έκλεισαν!)

- Ανοίξτε μου να μπω, είπα!

- (Μου ξαναγνέφει αυστηρά να φύγω)

- Θα σπάσω την πόρτα!

- (Έρχεται και ανοίγει για να βγουν οι τελευταίοι πελάτες, οπότε βρίσκω ευκαιρία και μπαίνω με το ζόρι).

- Συγγνώμη που βαράω, αλλά ξέχασα εδώ πριν μια ώρα τη βιντεοκάμερά μου και πρέπει να τη βρω.

- Sir, I will ask you to calm down and sit here or I’ll call security. Can you describe your camera for me?

- Ήταν μια Sony και την είχα αφήσει κάτω από εκείνο το τραπέζι, εκεί στο βάθος, αν με αφήσετε να μπω, είμαι σίγουρος ότι θα τη βρω, θυμάμαι ακριβώς σε ποιο τραπέζι καθόμουν.

- Sir you cannot cross the yellow line, the place is being cleaned.

- Ε, κι εσένα τι σε νοιάζει, σαμπώς και θα σου λερώσω τα σφουγγαρισμένα; Εδώ λέμε χάνεται πανάκριβη κάμερα με όλη μου την περιουσία πάνω.

- Sir, as I said, the place is being cleaned at the moment, please describe you camera for me (εδώ βγάζει ένα μυστικό μικρόφωνο, απ’ αυτά που φορεί ο Τομ Κρουζ στα mission impossible και έχει ενδοεπικοινωνία με τον μάνατζερ, ο οποίος εμφανίζεται εντός ολίγου μπροστά μου να καθαρίσει τον Τζιχαντιστή. Εμένα).

- Can you please describe your camera for me, sir?

- (Τέτοιο καψόνι, ούτε στον στρατό δεν έζησα), πρόκειται για μια μαυρογέριμη Sony, μέσα σε ένα μαύρο βαλιτσούδιν!

- Did you say a black bag, sir?

- Ναι, μαύρο βαλιτσούδιν, (γαμώ το κέρατό μου!).

- (Μου την εμφανίζει μπροστά μου) do you recognise this as your missing camera? (Ούτε νεκρό να έπρεπε να αναγνωρίσω!)

- Ναι, ναι, ναι! Αυτή είναι, ευχαριστώ. Και συγγνώμη που ήμουν απότομος πριν, αλλά αυτή η κάμερα είναι όλο μου το βιος αυτή τη στιγμή. Έχει πάνω όλα τα βίντεο και όλες τις φωτογραφίες του μήνα του μέλιτος!

- (Ξεσαλώνουν και οι δύο ταυτοχρόνως): Oh, is it your honeymoon? congratulations sir! Hope you are having a great, magical time!

Απίστευτο το πώς αλλάζουν διάθεση ξαφνικά άμα ακούσουν για μήνα του μέλιτος. Σαν να τους πάτησες το κουμπί. Σαν ρομπότ! Από πρώτης τάξης ύποπτος βρέθηκα να μου ανοίγουν σαμπάνιες!

Κάπως έτσι λοιπόν περνούν οι μέρες, ακροβατώντας μεταξύ μιας διαλυμένης Κύπρου, ξέφραγου αμπελιού, και ενός συγκαλυμμένου με κονφεττί, στρατόπεδου συγκέντρωσης.

Α, μιας και το θυμήθηκα. Σου είπα ότι στην είσοδο και των τεσσάρων πάρκων του Ντίσνεϊ, πέραν της κάρτας μας, σκανάραμε άπαντες και το δαχτυλικό μας αποτύπωμα; Όχι; Άλλη φορά.