Πόσο Braveheart Είναι Οι Σκοτσέζοι;

Το πιο ενδιαφέρον παγκόσμιο ζήτημα αυτές τις μέρες είναι το Δημοψήφισμα για την ανεξαρτησία της Σκοτίας στις 18 Σεπτεμβρίου. Αν διαβάζεις και κάτι άλλο πέραν του Hello και του DownTown, συστήνω ανεπιφύλακτα την ανάλυση του περιοδικού TIME στο σχετικό τεύχος.

Προσωπικά λαχταρώ και εύχομαι να δω τους Σκοτσέζους ανεξάρτητους, όχι για τίποτα άλλο, μόνο και μόνο για να δω τα μούτρα του Κάμερον την επόμενη μέρα. Να δω κατά πόσον οι Εγγλέζοι θα σταθούν κύριοι απέναντί τους και θα αποδεχτούν με στωικότητα την ετυμηγορία του λαού της Σκοτίας. Δεν θα υπάρχει μεγαλύτερη καύλα στον κόσμο από την αποδυνάμωση του «Ηνωμένου Βασιλείου» (αποκαλούνται βασίλειο εν έτει 2014, μόνο απ’ αυτό πάρε και κατάλαβε), ή τέλος πάντων της αλαζονικής «Μεγάλης Βρετανίας».

Οι Σκοτσέζοι έχουν πολύ πετρέλαιο. Κατ’ ακρίβεια το 60% των αποθεμάτων του ευρωπαϊκού πετρελαίου βρίσκεται στις θάλασσές τους. Θέλουν να κάνουν εκείνοι κουμάντο στην κατανομή και αξιοποίησή του. Δεκτόν. Θέλουν επίσης καλύτερες Δημόσιες Υπηρεσίες, καλύτερες πολιτικές στα πεδία της υγείας, της παιδείας και της κοινωνικής ασφάλισης. Διαθέτουν τα καλύτερα πανεπιστήμια στη χώρα, στατιστικά διαθέτουν και τους περισσότερους επιστήμονες, μερικούς από τους πιο λαμπρούς καλλιτέχνες της χώρας και αισθάνονται ότι δεν τους προβάλλουν ή και εκμεταλλεύονται σωστά ενόσω κρέμονται από το υπογάστριο του Λονδίνου. Έχουν βαρεθεί να ζουν από τα αποφάγια που τους δίνει η κεντρική κυβέρνηση, δεν θέλουν να αναγκάζονται να συμμετέχουν σε αχρείαστους πολέμους, όπως αυτόν στο Ιράκ, γενικότερα θέλουν να είναι κύριοι του εαυτού τους για πρώτη φορά μετά από τα 307 χρόνια, από τότε δηλαδή που συστάθηκε το ‘Ηνωμένο Βασίλειο’.

Οι Εγγλέζοι είναι πολύ υπερόπτες για να παραδεχτούν ότι νοιάζονται αν τους χάσουν. Με το γάντι άρχισαν να τάζουν περισσότερη αυτονομία στη σκοτσέζικη βουλή κι αν δουν ότι το ‘ΝΑΙ’ της ανεξαρτησίας μεγαλώνει επικίνδυνα (μέχρι στιγμής κυμαίνεται στα ίδια επίπεδα με το ‘ΟΧΙ’, θα είναι ντέρμπι), θα παίξουν και το χαρτί της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ΕΕ δήλωσε ήδη διά του Χέρμαν Βαν Ρομπάι ότι δεν εξυπακούεται η συνδρομή της Σκοτίας στην Ένωση αν και εφόσον ανεξαρτητοποιηθεί. Θα πρέπει να κάνει αίτηση ένταξης και να αξιολογηθεί εκ νέου. Αντιλαμβάνεστε ότι σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα φέρουν ένσταση χώρες με αντίστοιχα πολιτικά προβλήματα, όπως η Ισπανία, το Βέλγιο και η ίδια η Αγγλία αφού εξασκώντας το βέτο τους, θα κρατούν τις αποσχισμένες περιοχές εκτός ΕΕ, καταδικάζοντάς τες να ζουν παρασιτικά, προσκολλημένες επάνω τους.

Είναι ένα σενάριο που εμάς στην Κύπρο μας συμφέρει εάν και εφόσον λυθεί το κυπριακό στη τρομαχτική βάση της συνομοσπονδίας ή τέλος πάντων στη βάση μιας χαλαρής ομοσπονδίας. Εάν ω μη γένοιτο αποφασίσει ξαφνικά το τουρκοκυπριακό κράτος να αποσχιστεί με του ψύλλου πήδημα μια κακή πρωία, θα επιστρέψει αυτόματα στην απομόνωση.

Όπως και να ‘χει. Η αλήθεια είναι ότι το πετρέλαιο της Σκοτίας μια μέρα θα εκλείψει. Και όταν θα εκλείψει σε καμιά πενηνταριά χρόνια η Σκοτία θα πρέπει να βρει άλλους πόρους ώστε να διατηρήσει ανθηρό τον οικονομικό παράδεισο που ονειρεύεται σήμερα. Δεδομένου ότι θα είναι εκτός του νομίσματος του Ευρώ και εκτός Βρετανικής λίρας, οι οικονομολόγοι δεν φαίνονται και ιδιαίτερα αισιόδοξοι. Ο Economist έγραφε τις προάλλες ότι σε βάθος χρόνου οι Σκοτσέζοι θα αρχίσουν να πεθυμούν τα χρόνια της Ένωσης. Κάτι σαν αυτό που μας λέει και σε εμάς ο Χριστόφιας, ότι δηλαδή κάποτε θα νοσταλγούμε την προεδρία του, στο πιο ρεαλιστικό βέβαια.

Δεν ξέρω τι να σου πω, δεν είμαι ειδικός. Μου φαίνεται όμως τρομερά αισιόδοξο να χτιστούν από το πουθενά τείχη και να αποκλειστούν οι Σκοτσέζοι σε έναν ασφυκτικά ελεγχόμενο παράδεισο, στα καλά του καθουμένου. Πόσο μάλλον σε έναν παράδεισο με διάρκεια. Ακόμα πιο αισιόδοξο μου φαίνεται να βρουν οι Σκοτσέζοι τους κοχόνες και να ψηφίσουν ένα περήφανο ΝΑΙ στο δημοψήφισμα και να ανοίξουν μέτωπα στην ίδια τους της χώρα, τώρα που ολόκληρος ο κόσμος καίγεται, από τις αραβικές χώρες μέχρι τη Ρωσία.

Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά είναι ότι στη Βρετανία δεν ξέρουν τι τους γίνεται, είτε πρόκειται για Εγγλέζους, είτε για Ουαλλούς, είτε για Σκοτσέζους. Αρέσκονται στα δημοψηφίσματα για να έχουν να συζητάνε. Το 1973 ενταχθήκανε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, κι αφού τελείωσαν με την όλη διαδικασία και γίνανε μέλη αποφάσισαν να διεξάγουν δημοψήφισμα για να ρωτήσουν τον λαό κατά πόσο θέλουν να παραμείνουν μέλη! Το 1975 οι Βρετανοί ψήφισαν ότι θέλουν να παραμείνουν στην ΕΕ, αλλά κάθε λίγο και λιγάκι αναθεωρούν και θέλουν να το ξανασυζητήσουν. Δεν βρίσκεται η ίσια τους που λέμε.

Η μαλακία που τους δέρνει φαίνεται και από πιο λάιτ θέματα, όπως αυτό της Γιουροβίζιον. Είχαν λυσσάξει τη δεκαετία του ’90 ότι ο Διαγωνισμός κατάντησε βαρετός, γιατί δεν μπορούσε τότε η Χ,Ψ Αγγλίδα να βλέπει έναν Διαγωνισμό με 20 διαφορετικές, ακατανόητες γλώσσες και άλλαζε κανάλι. Είχε πέσει η τηλεθέαση. Εξ αιτίας δικών τους πιέσεων άλλαξε ο κανόνας του Διαγωνισμού και από το 1999 τραγουδούν όλοι σε ελεύθερη γλώσσα, με την αγγλική να πρωτοστατεί, αλλά ούτε τώρα είναι ευχαριστημένοι γιατί έκτοτε έχασαν το προνόμιο να ψηφίζονται στο τοπ5 κάθε χρόνο.

Παραμένω ενθουσιασμένος με το θέμα, αγωνιώ για τις 18/9, αν και ενδόμυχα ξέρω ότι την ύστατη θα κωλώσουν. Και έτσι θα χαθεί, «once and for all», η ευκαιρία να αποσχιστούν και θα σιωπήσουν για τα καλά, στον αιώνα τον άπαντα.