Μουσικοί Πολέμοι

Το φετινό καλοκαίρι είναι ένα από τα χειρότερα μου μέχρι στιγμής. Αεροπλάνα πέφτουν, μάχες μαίνονται, μαύρες επέτειοι, υψηλές θερμοκρασίες, δεν το αντέχω, να φύγει να πάει στ’ ανάθεμα. Σαν να μην έφτανε αυτή η τραγική ψυχολογική κατάσταση, κρυολόγησα κιόλας – ω, ναι, έκανα μια βουτιά στις δέκα το βράδυ, με διαπέρασε ρίγος και έκτοτε είμαι με αντιβίωση. Αντιλαμβάνεσαι ότι είμαι κλειδαμπαρωμένος μέσα Ιούλη μήνα, μπας και αναρρώσω, χωρίς κλιματιστικό γιατί με μπουκώνει, χωρίς αέρα γενικά και είμαι να σκάσω. Γι αυτό και θα κάτσω να γράψω κείμενο, από εκείνα που εμένα και δυο τρεις άλλους αφορούν, να περάσει η ώρα μου.

Λοιπόν, πάντα θεωρούσα τη Γιουροβίζιον κάτι περισσότερο από ένα γκέι πανηγυράκι, όπως δηλαδή το χαρακτηρίζουν όλοι οι υπόλοιποι και χαίρομαι που επιβεβαιώνομαι. Πρόσφατα έκανα δύο ανακαλύψεις σχετικές με τον διαγωνισμό που έχουν τεράστιο πολιτικό ενδιαφέρον, κάτι που θα εκτιμηθεί τα δέοντα, από όσους μας διαβάζουν, από εμένα μόνο.

Πρώτον, η Τουρκία που ως γνωστόν αποχώρησε το 2013 γιατί αισθάνθηκε αδικημένη έναντι των big5 που προκρίνονται αυτόματα στον τελικό, ανακοίνωσε ότι δεν προτίθεται να επιστρέψει στον διαγωνισμό, ποτέ των ποτών, στον αιώνα τον άπαντα. Παλιότερα έλεγε ότι θα επιστρέψει μόνο σαν ισότιμο μέλος της Αγγλίας, της Ισπανίας, της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας, τώρα πια εμμέσως πλην σαφώς, λέει ότι το ευρωπαϊκό της προφίλ το έχει χεσμένο.

Αν δεν τα έμαθες, η Τουρκία τα τελευταία χρόνια διοργανώνει το TurkVision. Έναν διαγωνισμό εφάμιλλο της Γιουροβίζιον, στο ίδιο φορμάτ δηλαδή, με ημιτελικούς και αντίστοιχη ψηφοφορία, στον οποίο όλα τα τραγούδια είναι ερμηνευμένα στην τουρκική για να τονώνεται το εθνικό τους φρόνιμα. Στον εν λόγω διαγωνισμό συμμετέχουν αποκλειστικά χώρες συγγενικές της Τουρκίας ή χώρες με τουρκικές μειονότητες στον πληθυσμό τους. Το Αζερμπαϊτζάν, το Τουρκμενιστάν, το Κιργιστάν και το Ουζμπεκιστάν για παράδειγμα, ανήκουν στην πρώτη κατηγορία, η δε Βοσνία, Λευκορωσία, Ουκρανία, ανήκουν στις χώρες με τις τουρκικές πληθυσμιακές μειονότητες. Περιττό να σου πω ότι λαμβάνει μέρος και το Ψευδοκράτος, το οποίο μάλιστα μπήκε και στην τελική δεκάδα πέρσι με το τραγούδι που έστειλε.

Από το λίγο που είδα στο YouTube, η όλη εικόνα θυμίζει κάτι σόου της δεκαετίας του ’80, που βλέπαμε όταν η κεραία έπιανε κατά λάθος Μπαϊράκ, τα δε τραγούδια είναι επιπέδου τσέλιγκα με πρόβατα, ό,τι και να σου πω είναι λίγο, αλλά αφού μ’ αυτούς θα κληθώ να ζήσω μια μέρα σκάω, πριν πέσουν να με φάνε οι νεοκύπριοι διεθνιστές που τους θίγουμε το σόι. Να και η περσινή συμμετοχή του Ψευδοκράτους:

Και εντάξει, η Τουρκία μας προετοιμάζει καιρό τώρα για την αλλαγή πλεύσης που επιχειρεί με την απαξίωση της προς την Ευρώπη. Η έκπληξη τώρα έρχεται από τη Ρωσία. Η οποία Ρωσία αποφάσισε ότι μετά τη νίκη της Κοντσίτα δεν διατίθεται να πληρώνει για να διαγωνίζεται σε έναν διαγωνισμό που πλειοψηφούν οι πούστηδες, ή τέλος πάντων, να το θέσω αυτολεξεί: «…σε διαγωνισμό που κερδίζουν ‘πράγματα’ που δεν μπορείς να πεις αν είναι άντρες ή γυναίκες».

Ο Πούτιν έγινε έξαλλος επειδή εκτός του ότι φέτος κέρδισε… ‘ένα πράμα’, οι δίδυμες Ρωσίδες γιουχαΐστηκαν και δεν μπήκαν καν στην πεντάδα ως είθισται. Δεν εκπλήσσομαι ποσώς, πέρσι για να καταλάβεις, ένας Ρώσος Υπουργός ζήτησε γραπτές εξηγήσεις από το Αζερμπαϊτζάν επειδή δεν τους έδωσαν καν ψήφο.

Γι αυτούς, λοιπόν, τους λόγους, οι Ρώσοι από φέτος επαναφέρουν τον διαγωνισμό της Ιντερβίζιον. Δεν ξέρεις τι εστί ιντερβίζιον; Άκου να μαθαίνεις: Η Ιντερβίζιον ήταν ένας διαγωνισμός που έληξε το 1980 και στον οποίον λάμβαναν μέρος όσες χώρες ανήκαν στην πάλαι ποτέ Σοβιετική Ένωση και ανατολική Ευρώπη. Λετονίες, Πολωνίες, Ουγγαρίες, Τσεχοσλοβακίες και τα τοιαύτα. Η Ιντερβίζιον ήταν ομολογουμένως ένας τραγικός διαγωνισμός, στον οποίο μάλιστα ο κόσμος ψήφιζε με ένα πολύ ευφάνταστο τρόπο. Με το πέρας κάθε τραγουδιού, οι τηλεθεατές καλούνταν να ανάψουν τα φώτα του σπιτιού τους αν τους άρεσε το τραγούδι που άκουσαν και ήθελαν να το ψηφίσουν. Η αντίστοιχη Αρχή Ηλεκτρισμού της κάθε χώρας κατέγραφε τη χρονική στιγμή στην οποία γινόταν η μεγαλύτερη χρήση ηλεκτρικού ρεύματος και αναλόγως σχηματιζόταν η τελική κατάταξη. Δηλαδή το τραγούδι κατά τη διάρκεια του οποίου σημειωνόταν η μεγαλύτερη κατανάλωση ρεύματος, κέρδιζε. Αν σήμερα το televoting φαντάζει διάτρητο, σκέψου τι γινόταν τότε με την καταγραφή της κιλοβατώρας ανά χώρα.

 

Η χώρα που κέρδισε το 1980 την Ιντερβίζιον ήταν η Φινλανδία, η οποία μπορεί να μην θεωρούνταν αμιγώς ανατολική, και να συμμετείχε συγχρόνως και στη Γιουροβίζιον, αλλά ήθελε να τα έχει καλά με τους ανατολικο-ευρωπαίους, οπότε το έπαιζε σε διπλό ταμπλό. Στο πιο πάνω βίντεο μπορείς να δεις το νικητήριο τραγούδι, που εξ όσων μαθαίνω είχε γίνει τεράστια επιτυχία στη χώρα.

Τόσα χρόνια μετά, λοιπόν, ο Πούτιν φαίνεται να θέλει να αναβιώσει αυτή την αθλιότητα, την οποία όμως θα μετονομάσει από Ιντερβίζιον σε «A Voice for Eurasia” και θα προσκαλέσει σε διαγωνισμό χώρες με τις οποίες συνορεύει η αυτοκρατορία του, από το Καζακστάν και τη Μογγολία, μέχρι την Κίνα και το Λάος. Και εννοείται πως όσοι τραγουδιστές θα λαμβάνουν μέρος θα είναι στρέητ, να ξεπλύνουν το αίσχος της Κοντσίτα. Η Ρωσία, βέβαια, σε αντίθεση με την Τουρκία, δεν εγκαταλείπει τη Γιουροβίζιον, γιατί έχει συμφέροντα και στις δύο ηπείρους, και θα συνεχίσει να στέλνει συμμετοχές, παρόλα αυτά, φαίνεται να εστιάζει αλλού το ενδιαφέρον της.

Καλύτερα, αν με ρωτάς, να γλιτώσουμε τόσο κι από τους σκατότουρκους, όσο κι από τη ρωσική μαφία. Κατάντησε η Ευρώπη, μπάτε σκύλοι αλέστε…